Για να αρχίσουμε από τα θετικά, περί αξιοπιστίας ουδείς μπορεί να υπονοήσει το παραμικρό όσο προχωράει το πρωτάθλημα. Μεταξύ μας τώρα, όλοι στην γωνία περιμένουν καμιά... χαλαρότητα. Μόνο που η ...αναμονή, ευτυχώς, συνεχίζεται. Του αγγέλου τους νερό δεν δίνουν οι ομάδες, χαμπάρι δεν παίρνουν ποιός είναι απέναντι, αν καίγεται και γιατί καίγεται. Κάπου είναι και λογικό βέβαια, αφού η τετράδα είναι ανοιχτή, τα πλέι οφ το ίδιο έστω κι αν αυτά δεν σημαίνουν και κάτι, η παραμονή κι αν είναι.
Μέχρις ενός σημείου βέβαια είναι κι αυτή, κατά το ήμισυ. Ενας διαχωρισμός είναι απαραίτητος για να μην κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας. Ο Τακιανός και οι παίκτες των Τρικάλων θα φύγουν με ψηλά το κεφάλι, πολύ ψηλά. Η προσπάθειά τους και η συνολική τους παρουσία ακόμα και τώρα, είναι προίκα για το επαγγελματικό τους μέλλον. Είναι μια παρέα που παλεύει να σώσει προσχήματα, για την ομάδα που βρίσκονται και κατ' επέκταση για το πρωτάθλημα. Αλλα όλα αυτά βέβαια και άλλο οι, στα όρια του κωμικοτραγικού, προσπάθειες κάποιων να μας πείσουν ότι οι τραυματισμοί είναι που πλήττουν τα Τρίκαλα και ότι οι ελπίδες τους για παραμονή είναι υπαρκτές.
Ναι, τα Τρίκαλα θα σκιστούν να παίξουν και με τον Πανιώνιο, αλλά όχι, δεν αλλάζει το γεγονός ότι η διοίκηση, η εκάστοτε πιο σωστά διοίκηση γιατί έχουν αλλάξει και δυο τρεις μέσα στην σεζόν, έχει δημιουργήσει μια κηλίδα στο πρωτάθλημα.
Εκεί που δεν το περιμέναμε και βγήκε θέμα ήταν στην Νέα Σμύρνη. Διότι άλλο να έχεις παθιασμένο κόσμο, που μπορεί και να ξεφύγει καμια φορά αλλά το κάνει φανερά και άλλο αυτό που καταγγέλλει το Λαύριο. Η αλήθεια είναι ότι αν δεν έβγαινε και ο σοβαρός Σερέλης να τα πει δημόσια, θα υπήρχαν ερωτηματικά. Οχι τίποτα, αλλά το Λαύριο και μετά το ματς στο Αλεξάνδρειο είχε γράψει κάτι τσιτάτα στο σάιτ του και μετά πήγαν στα δικαστήρια κι έσκιζαν τα ρούχα τους για το πόσο ωραία τους φέρθηκαν και ότι δεν πάθαμε και τίποτα. Οπότε ή, δεν συνεννοούνται μεταξύ τους εκεί ή αλλάζουν εύκολα... γνώμη.
Η υπόθεση έχει πάρει διαστάσεις αφού έχουν γραφτεί πράγματα και στις εκθέσεις του παρατηρητή. Υπάρχουν και παραδοχές αστυνομικών, ότι είδαν κάποιους γυμνασμένους αλλά υπέθεσαν ότι είναι ασφάλεια του Λαυρίου. Και όσο κι αν ξεκαθάρισαν οι φιλοξενούμενοι ότι δεν τους ακούμπησε κανείς, παρά μόνο έμειναν στις... παραινέσεις, δεν είναι ωραία ιστορία αυτή για τον Πανιώνιο.
Την δική τους καλή προσπάθεια, με την διαρκή ενίσχυση του ρόστερ και την διαρκή βελτίωση της ομάδας αδικούν τέτοιες σκιές. Κι επειδή έγινε αναφορά και στους δικούς του οπαδούς, όχι μόνο αξίζει αλλά πρέπει να επισημανθεί κάτι που έπεσε στην αντίληψη αρκετών. Δυσφόρησαν πολλοί από τους φανατικούς όταν άρχισε να ψιθυρίζεται ότι κάτι τέτοιο είχε συμβεί. Και φώναξαν ότι αυτά δεν τους αντιπροσωπεύουν, γιατί αλλιώς έχουν μάθει να παλεύουν για την ομάδα τους. Ας υποθέσουμε λοιπόν, ότι απλά ήταν μια άτυχη στιγμή, ελαφρώς διογκωμένη και από την πραγματικότητα και ότι η παρένθεση έκλεισε. Διογκωμένη όπως το ότι αποβλήθηκε από τον πάγκο ο γιατρός επειδή έβρισε. Που θα έβρισε για να τον γράφουν, αλλά στην κερκίδα καθόταν και ζούσε την αγωνία του.
Γενικά πάντως η πανσέληνος επηρέασε κόσμο. Τα παιδιαρίσματα που έγιναν στο Φάληρο ξεπέρασαν κάθε προσδοκία. Σαν τα παιδάκια που κρατάνε την αναπνοή τους ένα πράγμα. Γιατί έκανες επίθεση, όχι εσύ έκανες επίθεσης, καλά τότε θα πάρω τάιμ άουτ για να μάθεις και πάει λέγοντας. Τουλάχιστον να ξεχαρμάνιασαν λιγάκι από την πίεση και να είναι όπως πρέπει και οι δυο τους στην Ευρώπη να τους δούμε να τους χαρούμε όσο πιο μακριά μπορούν.
Οπως φαίνεται ότι θα δούμε και θα χαρούμε τρομερό φινάλε στο πρωτάθλημα έτσι που κάθονται και οι καραμπόλες. Πάει ο Φάρος να κάνει το χαρακίρι της χρονιάς, σεληνιάζεται ο Μπαρτ τα φέρνει τούμπα. Πάει το Λαύριο να αφήσει σέκο τον Πανιώνιο, μπουρδουκλώνεται ο άλλος, νάτος ο Πανιώνιος καβατζωμένος για πρώτη φορά. Κι έμεινε παγωτό ο Κόροιβος, ο οποίος την Τρίτη του Πάσχα πρέπει να πατήσει μετά από καιρό στα πόδια του, αλλιώς να φτιάξει τους αποχαιρετισμούς και να ετοιμάζεται για του χρόνου, στα χαμηλότερα πατώματα. Λένε βέβαια κάποιοι ότι ο παλιός είναι αλλιώς. Και απορείς όταν ακούς να το λένε αυτό για παράγοντες. Λες και παίζουν μπάσκετ αυτοί. Η μήπως παίζουν;... Γιατί και να ξέρεις να πορώσεις μια ομάδα ή, να την προφυλάξεις από κακοτοπιές, παιχνίδι είναι.
Στα οποία χαμηλότερα πατώματα, κι αν γίνεται χαμός για το ποιός θα χωθεί στο ασανσέρ για πάνω. Και όταν λέμε χαμός δεν μιλάμε μόνο για τα αγωνιστικά, αλλά και για τα παρασκήνια. Μπορεί ο Εθνικός να έκανε την... έκπληξη και να έσκασε την ανακοίνωση αυτή την εβδομάδα, αλλά οι καλές κινήσεις δεν γίνονται φωναχτά. Αυτά που λένε οι λοιποί διεκδικητές πίσω από το Περιστέρι, ο ένας για τον άλλο, έχουν περάσει σε άλλη διάσταση. Τους ακούς και απλά βγάζεις το συμπέρασμα ότι το παιχνίδι παίζεται στα ίσια. Αυτοί το έχουν φτάσει στο άλλο άκρο, διαφήμιση κάνουν με τόση καχυποψία...-
Για να κλείσουμε διασκεδάζοντας λίγο, σε δύο γήπεδα, όχι της ανώτερης κατηγορίας, ακούστηκε η ίδια φράση σε ματς της περασμένης αγωνιστικής. "Ρε συ, αυτοί δεν μπορούν να τα βάλουν από κάτω, τι να κάνουμε, να τα βάλουμε εμείς;" είπαν και γέλασαν. Στο ένα ακούστηκε από διαιτητές, στο άλλο από αντιπάλους. Τι να εννοούσαν άραγε...
