Πόνεσαν πάλι τα μάτια των φίλων του Ολυμπιακού στο Μιλάνο από το οικτρό θέαμα και όχι τόσο από την...τιμητική ήττα από την Αρμάνι Μιλάνο.
Και καλά στην Ελλάδα υπάρχει η δικαιολογία ότι η ομάδα δεν ασχολείται πλέον με το πρωτάθλημα, αν και όταν χρειάστηκε το τρίποντο του Τουπάν στη Χαλκίδα κόντρα στην Κύμη και η παράταση στο Χολαργό ή το άστοχο σουτ του Προμηθέα στην Πάτρα η ομάδα του Πειραιά ήταν κανονικά στη διοργάνωση διεκδικώντας το πλεονέκτημα έδρας. Στην Ευρωλίγκα που προσπαθεί να «αποβληθεί» αγωνιστικά τι μπορούν να επικαλεστούν στον Πειραιά ;
Διότι εδώ έχουμε ένα αποκρουστικό θέαμα, για το οποίο δεν ευθύνονται μόνο οι τραυματισμοί (σαφώς και είναι μεγάλη απώλεια οι Σπανούλης-Στρέλνιεκς παράλληλα) γιατί πέρυσι για παράδειγμα με τη μισή ομάδα έξω, ο Ολυμπιακός διεκδικούσε κάποια στιγμή την πρώτη θέση στην κανονική περίοδο με διπλά σε Μαδρίτη και Πόλη επί Ρεάλ και Φενέρ, και κάνοντας κάποιες ήττες στο φινάλε της κανονικής περιόδου τερμάτισε τελικά 3ος. Απλά πλέον είχε πολύ σοβαρές ελλείψεις και η Ζαλγκίρις ήταν στο ιδανικό μομέντουμ.
Αντίθετα εδώ έχουμε μια ομάδα με κάκιστη χημεία από την πρώτη στιγμή που στήθηκε από τον Ντέηβιντ Μπλάτ. Εξαιρετικός προπονητής, από τους καλύτερους στην Ευρώπη αλλά σε ένα από τα πιο αποτυχημένα – μακράν – πρότζεκτ της καριέρας του. Πολλά υποσχόμενο στα χαρτιά αλλά στην πράξη τα πουλέν του λύγισαν υπό το βάρος των περιστάσεων.
Η έλλειψη ποιοτικού γκάρντ και 2ου αξιόπιστου αθλητικού ψηλού που να μπορεί να σταθεί στο ύψος του Μιλουτόνοφ είχαν επισημανθεί από την αρχή της χρονιάς ακόμα και όταν οι Ερυθρόλευκοι νικούσαν εκτός έδρας Χίμκι και Μπασκόνια και ξεκινούσαν τη διοργάνωση με φόρα.
Το γεγονός ότι γιά διάφορους λόγους δεν αποκτήθηκαν το καλοκαίρι οι πρώτοι και βασικοί στόχοι του Ντέηβιντ Μπλάτ δεν τον απαλλάσσει από τις σοβαρές ευθύνες του όπως φυσικά και τη διοίκηση.
Οι αδελφοί Αγγελόπουλοι δεν έκαναν τόσο μεγάλο «φάουλ» με τους παίκτες που δεν πήραν (αντίθετα είχαν δώσει το ελεύθερο στον κόουτς να κινηθεί λίγο πιο άνετα κάποια στιγμή) όσο με αυτά που δεν έκαναν οι ίδιοι, κυρίως να βγούν μπροστά σε παίκτες (και ενδεχομένως και δημοσιογράφους) και να αναλύσουν διακριτικά όσο χρειαζόταν το οικονομικό θέμα.
Τα αποδυτήρια και το κλίμα στην ομάδα δηλητηριάστηκε την πιο ακατάλληλη στιγμή και μέσα σε όλα η ομάδα δείχνει παρατημένη από τους ίδιους τους πρωταγωνιστές παίκτες, προπονητές και παράγοντες δίνοντας άνετη λαβή για σχόλια και χλευασμό από φίλους και αντιπάλους.
Ακόμα και για θέματα που έχουν κάποιες σωστές βάσεις, αλλά γίνονται ίσως σε λάθος τάιμινγκ.
Οπως και να έχει παρά το γεγονός ότι ο τίτλος – γενικότερα στο ελληνικό μπάσκετ εφέτος στην Ευρωλίγκα – έχει τίτλο «Μένουμε Ελλάδα» οι Πειραιώτες έχουν ηθική υποχρέωση, έστω και για το ρεκόρ στα διαρκείας που έκαναν οι φίλοι τους να μπουν στα πλέι οφ και να πέσουν μαχόμενοι σε αυτά με ψηλά το κεφάλι.
Θα είναι άλλωστε και η τελευταία τους (ουσιαστικά) παράσταση στη χρονιά.
Το πρόγραμμα των τελευταίων τεσσάρων αγωνιστικών για τον Ολυμπιακό άλλες εποχές θα ήταν σκορ και θέαμα, με Μπάγερν, Ζαλγκίρις, Νταρουσάφακα εντός και Γκράν Κανάρια εκτός. Με τις τρεις από αυτές να είναι ουσιαστικά ήδη αποκλεισμένες και τη Μπάγερν να ελπίζει απλά σε ένα θαύμα κυρίως επειδή την Τρίτη παίζει με τον Ολυμπιακό !
Ναι εκεί καταντήσανε μια ομάδα μοντέλο τα τελευταία χρόνια στην Ευρωλίγκα.
Η εικόνα στο δεύτερο δεκάλεπτο – μετά την αποχώρηση λόγω τραυματισμού του Σπανούλη – που ενώ η Αρμάνι έχει μείνει στους 4 πόντους από την καλή άμυνα των Ερυθρολεύκων, οι παίκτες του Μπλάτ δεν ξέρουν τι να κάνουν τη μπάλα στην επίθεση και απλά την πετάνε στο τέλος του χρόνου για να μην τους «σκάσει» στα χέρια λες και είναι χειροβομβιδα είναι επιεικώς τραγική.
Υ.Γ. Μέσα στην (αγωνιστική) τρέλα του ο Μάικ Τζέιμς έδειξε για μια ακόμα φορά ξεκάθαρα γιατί μια ομάδα ανέκδοτο εδώ και χρόνια στην Ευρωλίγκα βρίσκεται προ των πυλών της πρόκρισης και την ίδια στιγμή μια από τις πιο ιστορικές ομάδες της διοργάνωσης ο Παναθηναϊκός παλεύει να προλάβει οριακά το τρένο των «8» στην καλύτερη περίπτωση 7ος ή 8ος όταν πέρυσι σε πιο δύσκολη Ευρωλίγκα είχε πλεονέκτημα έδρας !
