Το Περιστέρι ζει μεγάλες στιγμές και ο Στίβεν Γκρέι μετά την απίστευτη πορεία με το Λαύριο ζει ένα νέο μπασκετικό όνειρο αυτή τη φορά ως πρίγκιπας της Δυτικής Οχθης.
«Πράγματι νοιώθω πολύ όμορφα και τυχερός γιατί βρίσκομαι εκ νέου σε μια εξαιρετική ομάδα. Απλά υπάρχει μια σημαντική διαφορά.
Με το Λαύριο γράφαμε την ιστορία της ομάδας στη μεγάλη κατηγορία, ενώ με το Περιστέρι απλά τη συνεχίζουμε» λέει στο Basketa.gr ο 29χρονος Αμερικανός γκάρντ που είναι απόλυτα ενημερωμένος για το τι σημαίνει Περιστέρι.
«Πρώτα απ’όλα μια πολύ όμορφη πόλη που μου αρέσει ιδιαίτερα και όχι μόνο σε μένα αλλά και στην οικογένειά μου. Η ομάδα έχει τη δική της ιστορία στο ελληνικό μπάσκετ και εμείς απλά είμαστε ένα μικρό μέρος και προσπαθούμε να βάλουμε το δικό μας κομμάτι σε αυτήν. Η ομάδα έχει δίπλα της δικούς της ανθρώπους που την αγαπάνε και την νοιάζονται και δεν αναφέρομαι μόνο στον κόσμο που μας στηρίζει, αλλά και σε αυτούς που είναι πίσω από τα φώτα της δημοσιότητας για να λειτουργούν όλα άψογα» υποστηρίζει ο πρώην άσος του Λαυρίου που έκανε...πάρτι με την ομάδα του στην Κύμη (νίκη με 31 πόντους διαφορά !) κόντρα σε μια νοικοκυρεμένη ομάδα που μάλιστα στον προηγούμενο αγώνα στο σπίτι της είχε χάσει με τρίποντο στο φινάλε από τον Ολυμπιακό !
«Αλλο παιχνίδι το ένα άλλο το άλλο καθώς ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός είναι μέσα στις καλύτερες ομάδες της Ευρώπης και εμείς απέχουμε πολύ από αυτό το επίπεδο.
Ομως κάναμε το καλύτερο παιχνίδι μας μέχρι τώρα στη χρονιά όσον αφορά την ομάδικότητα Ηταν ένα ρεσιτάλ ομαδικού μπάσκετ και αμυντικής προσήλωσης» εξηγεί ο Στίβεν Γκρέι που από το σαββατιάτικο πάρτι στην Κύμη, συνέχισε στο δικό του, την Κυριακή στο Περιστέρι όπου:
«Οι δίδυμες κόρες μου έκλεισαν τα τέσσερα τους χρόνια και καταλαβαίνετε, κόψαμε τούρτα, έσβησαν κεράκια και ήταν μια ξεχωριστή μέρα, και μάλιστα είχε έρθει και ο συμπαίκτης μου Ράιν Χάροου με τη σύζυγό του. Είναι στιγμές ξεχωριστές που σου δίνουν και την ευκαιρία να ξεφύγεις λίγο. Πάντως τα κορίτσια μου είναι ενθουσιασμένα με την πόλη και ήδη πάνε και σχολείο στο Περιστέρι».
Από πάρτι σε πάρτι λοιπόν και αν για το οικογενειακό έχει τη μαμά των κοριτσιών (και σύζυγό του) να μαζεύει τα πράγματα, στο Περιστέρι όπως λέει:
«Ευτυχώς έχουμε τον κόουτς Πεδουλάκη να μας προσγειώνει γρήγορα. Να μας κάνει να πατάμε άμεσα και πάλι στη γη, χωρίς όμως να μας εμποδίζει να ονειρευόμαστε. Ειλικρινά με αυτόν τον προπονητή έχω αλλάξει την οπτική μου με την οποία βλέπω το μπάσκετ. Ξέρετε πριν αρχίσει το παιχνίδι στην Κύμη, στα αποδυτήρια μας είπε. Δεν θέλω να δω στο παρκέ μεγάλους παίκτες, αλλά μια τρομερή ομάδα. Ο άνθρωπος διαθέτει την τέλεια ισορροπία στο να σου μεταφέρει αυτά που θέλει και να στο κάνει με τόσο απλό και κατανοητό τρόπο.
Γνωρίζω ότι είναι μια από τις μεγάλες δόξες της ομάδας και πως υπήρξε εμβληματικός παίκτης. Εγώ δεν τον πρόλαβα να παίζει, αλλά ως κόουτς του βγάζω το καπέλο. Είναι απίστευτος, το πως θα σου μεταδώσει κάτι, το πως θα σε κερδίσει αλλά και το πως σου δείχνει ότι σε εμπιστεύεται και αυτό οφείλεται στη γνώση που έχει στο να χειρίζεται τόσο καλά μια ομάδα. Οπως και όλο το τεχνικό του τιμ είναι εξαιρετικό" πλέκει το εγκώμιο του Αρτζι και των συνεργατών του ο Στίβεν Γκρέι, που δεν σκέφτεται τον αγώνα της 8ης αγωνιστικής που είναι και το παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό, το πρώτο απαγορευτικό για σκέψεις νίκης...
"Χα χα, δεν σκεφτόμαστε ακόμα τις κόντρες με Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό, εμείς θέλουμε να βελτιωνόμαστε από παιχνίδι σε παιχνίδι και να συνεχίσουμε να ανεβάζουμε απόδοση όπως κάνουμε από δεκάλεπτο σε δεκάλεπτο, βγάζοντας απίστευτη ενέργεια ακόμα και στο τέταρτο και αυτό είναι ένα από τα όπλα μας. Το που θα φτάσουμε θα το δούμε, απλά το σίγουρο είναι ότι το απολαμβάνουμε. Ξέρετε κάνουμε και πολλά λάθη, κάτι που είναι ανθρώπινο αλλά το βασικό είναι ότι βλέπουμε στο βίντεο και τα καλά και τα άσχημα και τα συζητάμε όπως πρέπει".
Το Περιστέρι ζει μοναδικές στιγμές καθώς σήμερα ξημέρωσε μια μέρα που ο Ατρόμητος στο ποδόσφαιρο και το Περιστέρι στο μπάσκετ φιγουράρουν στην κορυφή της βαθμολογίας μόνοι πρώτοι και αήττητοι (έστω με ματς περισσότερο) και ο Στίβεν Γκρέι το απολαμβάνει όπως έκανε και στο Λαύριο.
"Πέρυσι και πρόπερσι πετύχαμε μεγάλα πράγματα για το μέγεθος της ομάδας του Λαυρίου, εδώ φτάσαμε να χάσουμε στη δεύτερη παράταση στην έδρα του Παναθηναϊκού. Τώρα έχουμε μια πολύ καλή πορεία στο Περιστέρι που θέλουμε να τη συνεχίσουμε. Ηδη έχουμε πετύχει σημαντικές νίκες με ΑΕΚ και Προμηθέα, αλλά όλα τα παιχνίδια έχουν τη δική τους σημασία".
Στο Περιστέρι υπάρχουν και τοπικοί θίασοι, που ανεβάζουν τα δικά τους θεατρικά έργα, κάτι που κεντρίζει το ενδιαφέρον του Αμερικανού φόργουορντ που έχει ταλέντο στο θέατρο από την εποχή που ήταν φοιτητής στο πανεπιστήμιο του Γκονζάγκα και είχαν ανεβάσει μια πασίγνωστη θεατρική παράσταση, το «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» του Ουίλιαμ Σαίξπηρ με τον Γκρέι να υποδύεται με τον εξάδελφο της Ιουλιέτας, Τυβάλτιο, τον οποίο είχε σκοτώσει ο Ρωμαίος για να εκδικηθεί τη δολοφονία του φίλου του Μερκούτιου από τον Τυβάλτιο.
Αργότερα είχε υποδυθεί έναν ομοφυλόφιλο αθλητή σε μια άλλη θεατρική παράσταση, το «Take me out» και όπως μας λέει:
"Το θέατρο με ηρεμεί. Μπάσκετ παίζω από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, από πολύ μικρός, αλλά το θέατρο το ανακάλυψα στην πορεία και με ενθουσίασε. Μακάρι να μπορούσα να παίξω κάποιο ρόλο και σε παράσταση στο Περιστέρι, αλλά εδώ δεν ξέρω τα ελληνικά οπότε θα ήμουν εκτός θέματος" λέει γελώντας αλλά ήδη έχει έναν βασικότατο ρόλο στο Περιστέρι και στην Κύμη με 18 πόντους και 6/9 τρίποντα σίγουρα ήταν στους βασικούς πρωταγωνιστές του μπασκετικού θιάσου του Αργύρη Πεδουλάκη.
Οντας ανοιχτό πνεύμα και έχοντας φοιτήσει σε ένα ξεχωριστό (για ανάλογες δράσεις) πανεπιστήμιο όπως το Γκονζάγκα, για το φινάλε τον αφήνουμε να μας διηγηθεί την πιο συγκλονιστική εμπειρία της ζωής του, όταν σε ηλικία 21-22 ετών συμμετείχε με συμφοιτητές του σε μια ξεχωριστή αποστολή (περισσότερο ιεραποστολή θα τη χαρακτηρίζαμε) όταν ταξίδεψαν στη Ζάμπια στα πλαίσια ενός κοινωνικού προγράμματος του «Study abroad» στο οποίο έζησαν σχεδόν έναν μήνα σε μια καλύβα χωρίς ζεστό νερό, ηλεκτρικό φως και τηλέφωνο, μετακινούνταν με ποδήλατο και είχαν ως βασική ενασχόληση τη διδασκαλία των παιδιών των κατοίκων ενός χωριού.
"Φίλε, μιλάμε για την πιο αξέχαστη εμπειρία της ζωής μου που θα τη θυμάμαι όσο βρίσκομαι σε αυτόν τον κόσμο. Αυτά που είδα με τα μάτια μου, απλά που επιτρέπουν να απολαμβάνω απλά πράγματα της ζωής σαν να είναι τα πιο σημαντικά, όπως για παράδειγμα τον ήχο της θάλασσας που άκουγα στο Λαύριο, ή το να νοιώθεις ευλογημένος και με τα απλά πράγματα και τα λίγα. Εκεί εκτιμάς την κάθε στιγμή, όταν για παράδειγμα είδε ένα κορίτσι επτά ετών, να φροντίζει το αδελφάκι του που ήταν μόλις τριών, φτιάχνοντάς του το φαγητό, νανουρίζοντάς του, αλλάζοντάς το σαν να ήταν η μητέρα του. Και ήταν μόλις επτά χρονών κοπέλα !
Εβλεπες πως ζουν τα παιδιά εκεί και πως προσπαθούσαν να πάρουν και την παραμικρή πληροφορία που θα τους έδινες. Πως απολάμβαναν την απλότητα του παιχνιδιού, ενός χαμόγελου. Σε εκείνη την αποστολή στην Αφρική πήρα τα σημαντικότερα εφόδια για τη ζωή μου που θα με συνοδεύουν για πάντα".
