Τι δουλειά έχει ένας Πελεκάνος στο Μπούρτζι ;
Όταν πρόκειται για τον πιο γνωστό και διαχρονικό Πελεκάνο του ελληνικού μπάσκετ τον Μιχάλη, τότε ο λόγος είναι ξεχωριστός και δεν είναι άλλος από το γεγονός ότι ο έμπειρος παίκτης στα 37 του χρόνια οδηγεί τον Οίακα Ναυπλίου προς τη Β’ εθνική.
Ιδιαίτερα μάλιστα μετά την εντυπωσιακή εκτός έδρας νίκη στο ντέρμπι κορυφής στο Ιλιον η άνοδος δεν χάνεται.
Στην ελληνική μυθολογία ο Οίακας (Οίαξ) ήταν ο ένας από τους τρεις γιους του Ναυπλίου και της θυγατέρας του Κατρέως Κλυμένης, αδελφός του Παλαμήδη και του Ναυσιμέδοντα.
Όμως Οίαξ ονομάζεται και το πηδάλιο του πλοίου το οποίο κρατάει στο παρκέ ο Μιχάλης και με εκπληκτικές παραστάσεις οδηγεί το καράβι του Οίακα προς το λιμάνι της Β’ εθνικής.
Από τα σαλόνια της Ευρωλίγκας στα αλώνια της Γ’ εθνικής ο Μιχάλης Πελεκάνος δεν παραπονείται αφού η αγάπη του για το μπάσκετ είναι τεράστια:
«Σίγουρα υπάρχει μεγάλη διαφορά στο θέμα επιπέδου αλλά αυτό δεν αλλάζει την αγάπη που έχω για το άθλημα αυτό.
Και σίγουρα η αγάπη μου είναι μεγάλη γιατί αλλιώς θα είχα σταματήσει και από όσο θυμάμαι τον εαυτό μου από μικρό παιδί ήμουν με μια μπάλα μπάσκετ και γύριζα από γήπεδο σε γήπεδο για να παίξω» λέει στο Basketa.gr ο έμπειρος παίκτης που δείχνει να το απολαμβάνει και δεν το κρύβει:
«Είναι αλήθεια ότι φέτος το απολαμβάνω περισσότερο και αυτό οφείλεται στο ότι έχουμε ένα εξαιρετικό κλίμα τόσο στα αποδυτήρια όσο και έξω από αυτά. Τώρα μέχρι πότε θα παίζω μπάσκετ ; Αυτό το ξέρει μόνο ο θεός...
Πάντως όσο είμαι υγιής και αντέχω θα παίζω» λέει ο Μιχάλης Πελεκάνος που ξεχωρίζει σαν τη μύγα μέσα στο γάλα στην ομάδα του Παύλου Νώντα η οποία αναμφίβολα έχει προοπτική:
«Πιστεύω οτι μπορούμε να τα καταφέρουμε. Eχουμε ένα πάρα πολύ καλό σύνολο παιχτών και ένα πολύ καλό προπονητικό τιμ.
Έχουμε δουλέψει πολύ καλά από το καλοκαίρι και αυτό φαίνεται και από τα αποτελέσματα αλλά και από το μπάσκετ που παίζουμε» συνεχίζει για τον Οίακα, που έχει φυσικά έδρα το πανέμορφο Ναύπλιο.
«Σίγουρα είναι μια από τις πιο όμορφες πόλεις. Μπορείς να πας μια βόλτα κάτω στην παραλία και με την θέα της θάλασσας ηρεμείς. Μπορείς να επισκεφτείς το Μπούρτζι η το Παλαμίδι που είναι ιστορικά μέρη. Επίσης μπορείς να περπατήσεις στην παλιά πόλη,στην πλατεία και να κανεις βολτες. Και το σημαντικό είναι ότι βρίσκεται και κοντά στην Αθήνα».
Η νίκη τους στο Ίλιον στο ντέρμπι κορυφής ουσιαστικά σφράγισε την άνοδο για τον Οίακα, αφού έχει πλέον δύο βαθμούς (και την ισοβαθμία) διαφορά, αλλά ο Μιχάλης Πελεκάνος – έχοντας δει πολλά τα μάτια του όλα αυτά τα χρόνια υπενθυμίζει:
"Σίγουρα μετά την νίκη μας στον αγώνα με το Ίλιον κάναμε ένα πολύ μεγάλο βήμα για την άνοδο στη Β εθνική. Αυτό όμως δεν πρέπει να μας εφησυχάζει καθώς στην συνεχεία έχουμε και αλλά δύσκολα παιχνίδια που πρέπει να κάνουμε είναι να δουλέψουμε τώρα στην διακοπή αλλά και μετά τον αγώνα με το Λέχαιο ώστε να είμαστε ακόμα πιο έτοιμοι για την συνέχεια».
Όπως είναι φυσικό τόσο οι αντίπαλοί του όσο και συμπαίκτες του κάποιες φορές τον κοιτούν με δέος χάρις στην πλούσια καριέρα του και την εμπειρία.
«Νομίζω ότι οι αντίπαλοι με αντιμετωπίζουν με έξτρα κίνητρο, όπως έκανα και εγώ όταν ήμουν πιο νέος και αντιμετώπιζα κάποιον πιο γνωστό αντίπαλο.
Όσο για τους συμπαίκτες μου αυτό που προσπαθώ να τους προσφέρω είναι οι εμπειρίες και η γνώση που έχω αποκτήσει όλα αυτά τα χρόνια.
Βέβαια σε αυτά βοηθάει και ο προπονητής μας ο όποιος έχει παίξει και αυτός στη μεγάλη κατηγορία και έχει πολλές εμπειρίες και γνώσεις.
Πάντως όπως τα παιδιά με συμβουλεύονται έτσι και εγώ τα συμβουλεύομαι γιατί έχουν εμπειρίες από αυτές τις κατηγορίες καθώς για έμενα είναι η πρώτη φορά που αγωνίζομαι σε αυτή την κατηγορία»
Παλαιότερα ο Μιχάλης Πελεκάνος, είχε συγκλονίσει κάνοντας γνωστό το Γολγοθά που είχε ζήσει με τη σύζυγό του και τα νεογέννητα παιδάκια του.
Όπου τελικά μόνο το ένα επέζησε. Η ερώτηση λοιπόν έρχεται αυτόματα:
- Μετά από τόσο καιρό, πόσο πιο δυνατό θεωρείς ότι σε έχει κάνει αυτό το γεγονός και αν νοιώθεις ότι το μπάσκετ σε βοήθησε να σταθείς πιο γερά στα πόδια σου ;
«Σίγουρα αυτό που μας συνέβη είναι ότι χειρότερο μπορεί να συμβεί σε ένα γονιό. Να χάνει το παιδί του.
Είναι ένα γεγονός που μας έχει σημαδέψει για όλη μας την ζωή όπως επίσης συμβαίνει και για όλους τους γονείς που έχουν χάσει τα παιδιά τους και δυστυχώς είναι πάρα πολλοί.
Βλέπεις πόσα παιδιά χάνονται άδικα τώρα με τον πόλεμο η πνίγονται προσπαθώντας να έρθουν στη χώρα μας για μια καλύτερη ζωή. Η αυτά που παλεύουν καθημερινά με σοβαρές ασθένειες, που κάποια βγαίνουν νικητές και άλλα όχι.
Εμείς σαν οικογένεια αντλούμε την δύναμη μας από το θεό προσευχόμενοι να έχουν τα παιδιά μας την υγεία τους και να πάνε όλα καλά με την υγεία της μικρής μας κόρης. Που είμαι σίγουρος ότι όλα θα πάνε καλά με την βοήθεια του Θεού και την αγάπη που έχουμε με την σύζυγο μου.
Γιατί τέτοιες καταστάσεις ή κάνουν πιο δυνατή την οικογένεια ή τη διαλύουν.
Το μπάσκετ αυτό που κάνει είναι να με βοηθάει να ξεφεύγω να ξεχνιέμαι. Σπίτι όμως υπάρχουν τα παιδιά με τα οποία περνάμε πολλές και ευχάριστες στιγμές».
