Το Basketa.gr φέρνει στην επιφάνεια την περιγραφή των δύσκολων στιγμών που φέρνει η ασθένεια του νέου κορονοϊού, όπως την έκανε ο προπονητής Μπιλ Τσεχ, μέσα από την ταλαιπωρία που βιώνει και την ανησυχία, που είχε ακόμη και για την ίδια του τη ζωή, σε μια συγκλονιστική μαρτυρία.
Το διεθνές Πανεπιστήμιο του Χόουπ κατάφερε κάτι ιστορικό για τα δεδομένα του. Για πρώτη χρονιά στην ιστορία του, αγωνιζόταν στην πρώτη κατηγορία του ΝΑΙΑ, ενός οργανισμού με κολλεγιακά πρωταθλήματα μικρότερου, φυσικά, από το NCAA. Και αυτή η σεζόν έμελλε να συνδυαστεί από κοσμοϊστορικά γεγονότα.
Όπως και για όλο τον υπόλοιπο κόσμο, άλλωστε, ο κορονοϊός έχει αλλάξει τα πάντα. Τις συνήθειες, την καθημερινότητά μας, τις ασχολίες μας, τη ζωή μας ολόκληρη. Το ίδιο, λοιπόν, ισχύει για το Πανεπιστήμιο, που εδρεύει στην Καλιφόρνια, αλλά το πιο σπουδαίο, που συνειδητοποίησαν και εκείνοι με τον πλέον ισχυρό τρόπο, είναι η ίδια η υγεία.
Όταν ο ιός επιβεβαίωσε τον κόουτς
Κι αυτό το αναφέρουμε, γιατί στην αρχή ήταν απλά απογοητευμένοι από την ακύρωση ενός τουρνουά στις 18-24 Μαρτίου, που θα λάμβανε τόπο στο Κάνσας. Ο προπονητής της ομάδας, Μπιλ Τσεχ, έλεγε τότε πως ο ίδιος και οι παίκτης του έπρεπε να κάνουν τη δουλειά τους, για να βοηθήσουν τους μεγαλύτερους.
Πού να ήξερε, τότε, που έκανε αυτή τη δήλωση, όμως, ότι αυτός ο ιός θα του χτυπούσε την πόρτα; «Όταν το έλεγα, δεν περίμενα ότι θα συμπεριλαμβανόμουν σε αυτούς τους μεγαλύτερους ανθρώπους», ανέφερε ο 51χρονος τεχνικός, παραδεχόμενους πως προσβλήθηκε από την ασθένεια που προκαλεί ο νέος κορονοϊός.
Ο ίδιος, μάλιστα, δεν κρύβει πόσο τον τρόμαξε αυτή η περιπέτεια, η οποία έχει προκαλέσει απίθανες εικόνες, με τους Αμερικανούς μεταξύ άλλων χωρών, να καλούνται να διαλέγουν, το ποιοι θα ζήσουν και ποιοι θα πεθάνουν.
«Είναι ένας παράξενος ιός. Μπορούσα να τον νιώσω στην τραχεία μου και αναρωτιόμουν αν απλά θα ξεγλιστήσει και θα προχωρήσει προς τους πνεύμονές μου», ανέφερε εκείνος από το σπίτι του στο Χάτινγκτον, έχοντας δύο μήνες επί της ουσίας να δει παρκέ, με το τελευταίο παιχνίδι της ομάδας του να είναι στις 9 Μαρτίου, με ήττα από το Χριστιανικό Πανεπιστήμιο της Αριζόνα σε παιχνίδι τίτλου για την περιφέρεια τους.
Ο Τσεχ, άλλωστε, έχει οδηγήσει σε τίτλους τα τελευταία 11 χρόνια την ομάδα του, το διάστημα δηλαδή, στο οποίο την προπονεί, ενώ νωρίτερα είχε προπονήσει για 14 χρόνια στο Λύκειο του Φάλερτον, αποτελώντας αν μη τι άλλο έναν αξιόπιστο κόουτς, στον οποίο μπορεί να «χτίσει» ένας σύλλογος την κληρονομιά του.
Οι δύσκολες στιγμές από την αρχή μέχρι το τέλος
Το Πανεπιστήμιο έκλεισε, αλλά ο Τσεχ ένιωσε τα πρώτα του συμπτώματα στις 2 Απριλίου. «Είχα πυρετό και πονοκέφαλο. Τρεις μέρες αργότερα, όμως, είχα πόνο στο στήθος και ρώτησα μερικούς φίλους μου, που είναι νοσοκόμοι, και μου είπαν να πάω στο νοσοκομείο», ξεκίνησε σχετικά με την «κατάθεσή» του, πειθαρχώντας σε όσα του έλεγαν οι ειδικοί.
«Τον ρώτησα αν όντως θέλει να πάει στα επείγοντα», αναφέρει η μνηστή του, Σέλιτον Τζέιμς, η οποία πρόσθεσε όμως, ότι «δεν πίστευα πως έχει κορονοϊό, αλλά μετά σκέφτηκα πως ίσως είναι σοβαρό».
Ο κόουτς πήγε στο προσωπικό και αμέσως άρχισε η θεραπεία του, με τον ίδιο να μαρτυρά πως «είσαι εντελώς απομονωμένος μαζί με τους ασθενείς από κορονοϊό. Είναι τρομακτικό. Μπαίνεις μέσα και δεν ξέρεις, αν τελικά θα βγεις».
Έκανε, κάπως έτσι, τις εξετάσεις του και φάνηκε, ότι δεν υπάρχει πρόβλημα στους πνεύμονες και την καρδιά του, με αποτέλεσμα οι γιατροί να του πουν να πάει σπίτι, για να αναρρώσει.
Η ανάρρωση αυτή, όμως, είχε και δύσκολες στιγμές. «Έχασα την οσμή και τη γεύση μου, έχασα για λίγο την όρασή μου στο αριστερό μάτι και υπήρχε ένα διαρκές κουδούνισμα στο αυτί μου», αναφέρει, αλλά τα συμπτώματα δεν τελειώνουν εκεί.
«Ένιωσα και το χειρότερο, τις κρυάδες, όταν η θερμοκρασία σου πέφτει μέσα σε 20 δευτερόλεπτα από 39.7 σε 35.2 βαθμούς, οπότε αμέσως προσπαθείς να καλυφθείς εκείνη τη στιγμή. Σε εκείνο το σημείο νόμιζα, ότι είχα μια επιληπτική κρίση», λέει και σοκάρει ο άνθρωπος, που είχε δει τη γυναίκα του να πεθαίνει το 2014 από καρκίνο, ενώ ο πατέρας του είχε φύγει από τη ζωή εξαιτίας μιας πνευμονολογικής ασθένειας.
Ο Μπιλ Τσεχ, άλλωστε, είναι ένας άνθρωπος με αρκετές ευαισθησίες. Εκτός του γεγονότος, ότι αποτελεί τον τεχνικό του Χόουπ, βοηθά σε προγράμματα για μαθητές με σύνδρομο Down, αυτισμό ή επιληπτικές κρίσεις. Το τελευταίο, μάλιστα, τον βοήθησε πάρα πολύ, για να καταλάβει τι του συνέβαινε, με βάση και τους θανάτους που είχε δει στα αγαπημένα του πρόσωπα.
«Τους έβλεπα να πεθαίνουν και πώς αυτό γινόταν και αυτό αύξησε το άγχος μου, κάτι που με έκανε να πάρω τηλέφωνο», μαρτυρά. Οι υγειονομικοί πήγαν στο σπίτι του και του είπαν, τουλάχιστον, ότι δεν είχε καμία επιληπτική κρίση.
Παράλληλα, πήρε τη γνώμη δύο πρώην παικτών του, του Ακάτσι Αζουμπουίκε και του Γκραντ Μέιερ, οι οποίοι είναι γιατροί αυτή τη στιγμή και έκαναν επίσης μια αυτοψία της κατάστασης της υγείας του. «Τους μιλάω συνέχεια και αποφεύγω να πάω στα νοσοκομεία πολύ συχνά», ανέφερε, με το πρώτο νέο του τεστ του να είναι αρνητικό, περιμένοντας τα αποτελέσματα για το δεύτερο, όπως περιμένουν για το δικό τους η Σέλιντον και ο γιος του, Λόγκαν.
Η χαρά της ζωής
Ο Τσεχ, περιμένοντας τα τεστ, έχει αρχίσει τον τελευταίο καιρό να περπατά περισσότερο, ενώ η όρεξή του έχει επανέλθει, με τη μνηστή του να τον προσέχει. «Μου έβαλε μια ταινία, όπου ο Μπεν Άφλεκ παίζει τον προπονητή μπάσκετ σε Λύκειο, κάτι που μου δημιούργησε έξαψη», παραδέχεται.
Ο κόουτς έκανε το τεστ αντισωμάτων και προτίθεται, μάλιστα, να δωρίσει πλάσμα, από τη στιγμή που θα πάρει το «πράσινο φώς». Ο ίδιος, μάλιστα, στο μήνυμά του προς όσους θεωρούν πως τα ΜΜΕ υπερβάλλουν στην προβολή του θέματος του κορονοϊού, επισημαίνει ότι «αντιθέτως, έχω να πω ότι δεν παίζουν το θέμα όσο πρέπει. Δεν είχα ιδέα, ότι θα με κατέβαλλε τόσο πολύ. Είναι, για την ακρίβεια, χειρότερο από όσο περιγράφεται.
Όσο για το πώς «κόλλησε» τον ιό; «Πρέπει να τον κόλλησα σε κάποιο μίνι μάρκετ. Ευτυχώς, όμως, ήρθε στην καλύτερη στιγμή, ώστε να μην τον μεταδώσω σε άλλους, καθώς στην καθημερινότητά μου προπονώ, κάνω χειραψίες και αγκαλιάζω παίκτες», υπογραμμίζει.
Ποιο είναι το ευχάριστο μέσα σε όλα αυτά; Ο γάμος του με τη Σέλιντον, ο οποίος βέβαια ήταν προγραμματισμένος για τον Ιούνιο, αλλά τελικά μετατέθηκε για τον Αύγουστο. Και αυτό είναι το όμορφο, η νίκη και η αποθέωση της ζωής, που πρόκειται να ζήσουν…
