To μπάσκετ είναι παντού! Δεν το λέμε εμείς οι μπασκετικοί... Τα γεγονότα... Πάντα τα γεγονότα. Αν νομίζετε πως θα έλειπε από μια τελετή απονομής Όσκαρ, είστε πολύ, μα πάρα πολύ γελασμένοι. Ο κύριος Μαχερσαλά Αλί ανέβηκε στη σκηνή, κράτησε το αγαλματάκι στα χέρια του και κάπου στο Σεν Μέρι πανηγύριζαν: Ήταν ο δικός τους άνθρωπος, αυτός που αγωνίστηκε από το 1992 ως το 1996 με τη φανέλα του δικού τους Πανεπιστημίου στο NCAA.
O Μαχερσαλά Αλί ήταν από τους πρωταγωνιστές της βραδιάς, αγκαλιάζοντας τον θείο Όσκαρ, χάρη στην ερμηνεία του στην ταινία Moonlight του Μπάρι Τζένκινς. Πίσω στα... παλιά τα χρόνια τον απασχολούσε περισσότερο η πορτοκαλί μπάλα. Μπήκε με αθλητική υποτροφία στο Σεντ Μέρι, στο οποίο αγωνίστηκε σε 97 παιχνίδια και είχε μέσο όρο 3,6 πόντους και 1,1 ριμπάουντ. Η καλύτερή του χρονιά ήταν η τελευταία στο Πανεπιστήμιο με 7 πόντους και 1,8 ριμπάουντ μέσο όρο, αγωνιζόμενος τότε υπό το όνομα Μαχερσαλά Γκίλμορ.
Οι αριθμοί δείχνουν πως μια καριέρα στο ΝΒΑ δεν ήταν στα πλάνα του, ενώ ο ίδιος όπως αναφέρεται στα βιογραφικά του «δεν του άρεσε ο τρόπος που αντιμετώπιζαν του αθλητές»... Έτσι μάλλον ο καθηγητής που του πρόσφερε ένα ρόλο στο θεατρικό του Πανεπιστημίου, και όχι ρόλο ότι να’ναι, αλλά του Οθέλου παρακαλώ, μάλλον τον έσωσε. Είχε και λίγα καλλιτεχνικά γονίδια από τον μπαμπά που είχε εμφανιστεί στο Broadway… Δεν χρειάστηκε και πολύ...
Άλλαξε το παρκέ, για το σανίδι και μερικά χρόνια αργότερα η δικαίωση ήρθε μέσα από το... Φεγγαρόφωτο, έναν ιδιαίτερο ρόλο και έναν λόγο γεμάτο συγκίνηση, αλλά πραγματικά απλό και όμορφο: «Η γιαγιά μου θα ήθελε να «κουμπωθώ», ήταν τα πρώτα γεμάτα αμηχανία λόγια του ανεβαίνοντας στη σκηνή με το Όσκαρ πια στα χέρια του, κουμπώνοντας το μαύρο σακάκι του. Ποιους ευχαρίστηκε πρώτους: «Τους δασκάλους και τους καθηγητές μου που μου έλεγαν «δεν το κάνει αυτό για σένα, δεν είναι για σένα, αλλά για τους χαρακτήρες που υπηρετείς». Μου έλεγαν «υπηρετείς τις ιστορίες και τους χαρακτήρες». Ευχαριστώ που είχα αυτή την ευκαιρία και ευχαριστώ όλους γι’ αυτό βραβείο».
Το καλύτερο μάλλον το κράτησε για το τέλος, αφού ευχαρίστησε τη σύζυγό του, Αμάτους Σαμί-Καρίμ, αποκαλύπτοντας πως «έφερε στον κόσμο την κόρη μας μόλις πριν από τέσσερις μέρες», κλείνοντας λέγοντας απλά «ειρήνη και ευλογίες».
Πριν κλείσουμε κι εμείς να σας δώσουμε κι ένα tip που θα σας βοηθήσει να απαντήσετε στην ερώηση «βρε που τον έχω ξαναδεί» ή την άλλη ιδιαίτερα προβληματισμένη «ρε, τι μου θυμίζει...» Τον έχετε ξαναδεί στο εκπληκτικό ¨House of Cards¨ στο ρόλο του Ρεμί Ντάντον, πρώην προσωπάρχη του μοναδικού Φρανκ Άντεργουντ... Οπότε, μάλλον αυτόν σας θυμίζει...
O Μαχερσαλά Αλί ήταν από τους πρωταγωνιστές της βραδιάς, αγκαλιάζοντας τον θείο Όσκαρ, χάρη στην ερμηνεία του στην ταινία Moonlight του Μπάρι Τζένκινς. Πίσω στα... παλιά τα χρόνια τον απασχολούσε περισσότερο η πορτοκαλί μπάλα. Μπήκε με αθλητική υποτροφία στο Σεντ Μέρι, στο οποίο αγωνίστηκε σε 97 παιχνίδια και είχε μέσο όρο 3,6 πόντους και 1,1 ριμπάουντ. Η καλύτερή του χρονιά ήταν η τελευταία στο Πανεπιστήμιο με 7 πόντους και 1,8 ριμπάουντ μέσο όρο, αγωνιζόμενος τότε υπό το όνομα Μαχερσαλά Γκίλμορ.
Οι αριθμοί δείχνουν πως μια καριέρα στο ΝΒΑ δεν ήταν στα πλάνα του, ενώ ο ίδιος όπως αναφέρεται στα βιογραφικά του «δεν του άρεσε ο τρόπος που αντιμετώπιζαν του αθλητές»... Έτσι μάλλον ο καθηγητής που του πρόσφερε ένα ρόλο στο θεατρικό του Πανεπιστημίου, και όχι ρόλο ότι να’ναι, αλλά του Οθέλου παρακαλώ, μάλλον τον έσωσε. Είχε και λίγα καλλιτεχνικά γονίδια από τον μπαμπά που είχε εμφανιστεί στο Broadway… Δεν χρειάστηκε και πολύ...
Άλλαξε το παρκέ, για το σανίδι και μερικά χρόνια αργότερα η δικαίωση ήρθε μέσα από το... Φεγγαρόφωτο, έναν ιδιαίτερο ρόλο και έναν λόγο γεμάτο συγκίνηση, αλλά πραγματικά απλό και όμορφο: «Η γιαγιά μου θα ήθελε να «κουμπωθώ», ήταν τα πρώτα γεμάτα αμηχανία λόγια του ανεβαίνοντας στη σκηνή με το Όσκαρ πια στα χέρια του, κουμπώνοντας το μαύρο σακάκι του. Ποιους ευχαρίστηκε πρώτους: «Τους δασκάλους και τους καθηγητές μου που μου έλεγαν «δεν το κάνει αυτό για σένα, δεν είναι για σένα, αλλά για τους χαρακτήρες που υπηρετείς». Μου έλεγαν «υπηρετείς τις ιστορίες και τους χαρακτήρες». Ευχαριστώ που είχα αυτή την ευκαιρία και ευχαριστώ όλους γι’ αυτό βραβείο».
Το καλύτερο μάλλον το κράτησε για το τέλος, αφού ευχαρίστησε τη σύζυγό του, Αμάτους Σαμί-Καρίμ, αποκαλύπτοντας πως «έφερε στον κόσμο την κόρη μας μόλις πριν από τέσσερις μέρες», κλείνοντας λέγοντας απλά «ειρήνη και ευλογίες».
Πριν κλείσουμε κι εμείς να σας δώσουμε κι ένα tip που θα σας βοηθήσει να απαντήσετε στην ερώηση «βρε που τον έχω ξαναδεί» ή την άλλη ιδιαίτερα προβληματισμένη «ρε, τι μου θυμίζει...» Τον έχετε ξαναδεί στο εκπληκτικό ¨House of Cards¨ στο ρόλο του Ρεμί Ντάντον, πρώην προσωπάρχη του μοναδικού Φρανκ Άντεργουντ... Οπότε, μάλλον αυτόν σας θυμίζει...
