Η Χόνγκ Νάνλι με ύψος λίγο πάνω από 1,50 και ηλικία 81 ετών, είναι υπέυθυνη για κάποιες από τις πολύ όμορφες φωτογραφίες που μας χάρισε αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο, καθώς εγράστηκε εκεί ως φωτορεπόρτερ και σκοπεύει να συνεχίσει να κάνει αυτή τη δουλειά κάτω από τις μπασκέτες μέχρι να την εγκαταλέιψουν τα πόδια της.
Η Νάνλι ποζάρζει μαζί με την κάμερά της και παραχωρεί μία ξεχωριστή συνέντευξη στo Ισπανικό Πρακτορείο Ειδήσεων EFE, ως βετεράνος του επαγγέλματος και μάλιστα γυναίκα, σε ένα χώρο που κυριαρχείται από άντρες, πόσο δε σε μια χώρα όπως η Κίνα.
Δεν την πτοούν όυτε τα βάρη του εξοπλισμού, ούτε η φυσική της κατάσταση λόγω ηλικίας, το μόνο της παράπονο είναι η γραφειοκρατεία: «Κάποιες διοργανώσεις δεν είναι έτοιμες για μένα, έχουν πολλές σκάλες και οι υπεύθυνοι μου λένε ότι δεν μπορώ να περάσω και να ανταπεξέλθω στις συνθήκες εργασίας λόγω της επικινδυνότητας και του μεγάλου πλήθους. Αυτό ήταν το μοναδικό μου πρόβλημα».
Μητέρα δύο αγοριών και γιαγιά ακόμη δύο, υπερασπίζεται τη δουλειά της όταν τη ρωτάνε αν θα προτιμούσε να είναι συνταξιοδοτημένη και ήρεμη στο σπίτι, αναθρέφοντας τα εγγόνια της: «Ποιός σας είπε ότι δεν μπορώ να κάνω και τα δύο; Φροντίζω την οικογένειά μου και κάνω αυτή τη δουλειά, που με κάνει χαρούμενη. Το ένα δεν αναιρεί το άλλο».
Αυτές τις μέρες είναι πιο ευτυχισμένη από ποτέ, καθώς της δόθηκε η ευκαιρία να εκπληρώσει ένα ακόμα από τα όνειρά της, να καλύψει ένα Παγκόσμιο Κύπελλο, από το αγαπημένο της άθλημα, το μπάσκετ, στην ίδια της τη χώρα. Παρόλο που δεν κατάφερε να έχει μαζί της τον 87χρονο σύζυγό της, που την συνοδεύει πάντα στα παιχνίδια. Αυτή τη φορά ωστόσο δεν κατάφερε να του εξασφαλίσει πάσο πρόσβασης, λόγω του μεγέθους της διοργάνωσης.
Ο σύζυγός της υπογραμμίζει ότι είναι πάντα χαρούμενη και υποστηρικτική: « Ήμουν ποδοσφαιριστής και μετέπειτα διαιτητής και η Χόνγκ έδειχνε πάντα κατανόηση στο δύσκολο πρόγραμμά μου και στο γεγονός ότι δούλευα σαββατοκύριακα».
Από την έναρξη του Παγκοσμίου Κυπέλλου, η "δασκάλα Χόνγκ", όπως τη φωνάζουν οι συνάδελφοί της, φτάνει κάθε μέρα μόνη της στο στάδιο, κουβαλόντας τον εξοπλισμό της σε μια βαλίτσα με ροδάκια.
Τα βάρη και οι αντικειμενικές δυσκολίες δεν την πτοούν, αν και εξομολογείται ότι προσπαθεί να μην κινείται ιδιαίτερα μεταξύ των αγώνων: «Δεν έχω την ευκινησία που έχουν οι νέοι άνθρωποι και αν φύγω ρισκάρω να χάσω τη θέση μου».
Πόσες μέρες την εβδομάδα δουλεύει; Όλες! Εκτός από αθλητικές διοργανώσεις, αυτή τη στιγμή εργάζεται για λογαριασμό της Shanghai Airlines, στο περιοδικό των αερογραμμών. Οι ασχολίες τις όμως δεν τελειώνουν εδώ. Αν κάποιος ψάξει το όνομά της στο ίντερνετ θα δει ότι είναι διευθύντρια και δασκάλα χωρού, σε μία σχολή που απευθύνεται σε γυναίκες ηλικίας άνω των 50, μία θέση που κατέχει από τότε που ίδια ήταν 25!
Όλη της τη ζωή βρίσκοταν μέσα στον αθλητισμό. Όταν ήταν μικρή ήταν μέλος της ομάδας ενόργανης γυμναστικής της Σαγκάη, σε ηλικία όμως 21 ετών αποσύρθηκε λόγω τραυματισμού και έγινε κριτής αγώνων.
Αργότερα πήγε να δουλέψει στο αθλητικό τμήμα του Δήμου της Σανγκάη. Τότε ήταν που έκανε αίτηση για τη θέση της φωτογράφου και αναφέρει σχετικά με αυτό: «Κάναμε αυτό που μας ζητούσαν. Δεν είχα εναλλακτική όταν έχασα τη δουλειά μου. Η ένωση μου ζήτησε να κάνω αυτή τη δουλειά και την έκανα αν και δεν είχα καθόλου εμπειρία από φωτογραφία».
Αφού μπήκε σε αυτό τον χώρο, κάθε φορά της άρεσε και περισσότερο. Σήμερα 41(!) χρόνια μετά δηλώνει ότι είναι "τιμή" της που έχει φωτογραφήσει όλη την ιστορία του Κινεζικού αθλητισμού.
Οι καλύτεροι αθλητές έχουν περάσει από το φακό της, όμως αυτός που ξεχωρίζει περισσότερο από όλους είναι ο Γιάο Μίνγκ, τον οποίο φωτογράφησε όταν ακόμα ξεχώριζε σαν παιδί, ύστερα όταν έγινε αστέρας του NBA, και μετά μύθος, ο μεγαλύτερος μπασκετμπολίστας κινεζικής καταγωγής στον κόσμο.
«Έχω πολύ καλές σχέσεις με τον Γιάο Μίνγκ και την οικογένειά του. Έχω κάνει πολλές φωτογραφήσεις στο σπίτι του και πάντα αστειεύομαι ότι φωτογραφίζω την ψηλότερη οικογένεια στον κόσμο», δήλωσε.
Μάλιστα, ήταν ο ίδιος ο Γιάο Μινγκ που τη βράβευσε πριν από μερικά χρόνια για τη συνεισφορά της στην μπασκετική κοινότητα: «Με ενέπνευσε να τραβάω φωτογραφίες για περισσότερα από 20 χρόνια, να συνεχίζω να αποτυπώνω των κινεζικό αθλητισμό. Για πράγματα σαν αυτά συνεχίζω να εργάζομαι σκληρά».
