Μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη παραχώρησε η Ιώννα Χατζηλεοντή στο «Fan Word». H Ελληνίδα αθλήτρια που αγωνίζεται στο Πανεπιστήμιο του Κάνσας μίλησε για την πορεία της, από τα πρώτα βήματα μέχρι τη μετακόμιση στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, για το παρατσούκλι που τις δίνουν και γιατί προτιμά το όνομά της, αλλά και για τον μεγαλύτερο οπαδό της.
«Είμαι από την Ελλάδα και παίζω μπάσκετ. Αναπόφευκτα, πολλοί άνθρωποι ήθελαν να μου δώσουν το ψευδώνυμο «Greek Freak».
Δεν με πειράζει καθόλου. Θέλω να πω, ο Γιάννης είναι ένας από τους καλύτερους παίκτες σε ολόκληρο τον κόσμο, οπότε, από μια άποψη, είναι ένα κομπλιμέντο.
Αλλά με κάθε ειλικρίνεια, δεν με τρελαίνει - μπορείτε απλά να με λέτε Ιωάννα.
Όταν αγωνίζομαι στο παρκέ μαζί με τις συμπαίκτριές μου, δεν μπορώ να σκεφτώ να είμαι κάποιος άλλος πέρα από τον εαυτό μου. Όταν η μπάλα είναι στα χέρια μου, το μόνο πράγμα στο μυαλό μου είναι να είμαι η καλύτερη έκδοση που μπορώ να είμαι.
Το μόνο που ξέρω πώς να κάνω.
Όλα όσα έχω υποστεί σε αυτό το ταξίδι - τα δάκρυα, τα γέλια, τους φόβους, τον ενθουσιασμό, τη σκληρή δουλειά, τις στιγμές αβεβαιότητας - με έκαναν αυτή που είμαι σήμερα».
Για το όνομα στη φανέλα της και την απόφαση να αγωνιστεί στο κολεγιακό: «Είμαι πολύ περήφανη για το όνομα στο πίσω μέρος της φανέλας μου. Χατζηλεοντή. Πάντα είχα για παράδειγμα τον πατέρα μου. Ήταν το πρότυπο μου πριν ακόμη πιάσω τη μπάλα του μπάσκετ. Και οι δύο γονείς μου έπαιζαν το άθλημα όταν ήμουν μιρκή και μόλις τους είπε ότι ήθελανα παίξω κι εγώ, ο πατέρας μου ήταν εκεί για να με προπονήσει.
Μεγαλώνοντας, ήθελα απλώς να γίνω τόσο καλή όσο ήταν κι εκείνος. Οι οικογενειακές εκδρομές για εμάς συχνά μετατράπηκαν σε μικρούς διαγωνισμούς στο γήπεδο μπάσκετ. Αυτό ακριβώς είμαστε, καταλαβαίνετε;
Το όνειρο ήταν να γίνω αρκετά καλή για να παίξω επαγγελματικά στην Ευρώπη μετά το Λύκειο. Για να είμαι ειλικρινής, ζούσα στην Ελλάδα, τα αθλητικά κολέγια δεν ήταν πραγματικά στο ραντάρ μου. Η ανάπτυξη του παιχνιδιού μου και να γίνω επαγγελματίας στην Ευρώπη ήταν κυριολεκτικά το μόνο πράγμα που ήξερα.
Αλλά τότε, οι γονείς μου έφεραν την ιδέα του να παίξω στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Δεν ήξερα πολλά για αυτό, αλλά όσο περισσότερο μου μιλούσαν, τόσο πιο πολύ μου εξαπτόταν η περιέργεια. Και πριν καταλάβω, η σκέψη να αποκτήσω το πτυχίο μου παίζοντας μπάσκετ σε πολύ υψηλό επίπεδο ακουγόταν πολύ καλή για να την αγνοήσω.
Δεν ήμουν πολύ ενεργή κατά τη διαδικασία του recruiting , οπότε οι προπονητές έπρεπε πραγματικά να μου δείξουν ότι με ήθελαν. Το Πανεπιστήμιο του Κάνσας έστειλε προπονητές μέχρι την Αθήνα - καμιά φορά οι πράξεις μιλάνε από μόνες τους.
Όταν πήγα στο Κάνσας για μια επίσημη επίσκεψη, ερωτεύτηκα την πανεπιστημιούπολη. Κατά την περιήγησή μου στις εγκαταστάσεις συνάντησα κάθε είδους ανθρώπους, συνέχισα να σκέφτομαι τη δέσμευσή τους να επισκεφθούν τους γονείς μου και εμένα στην Ελλάδα.
Με επέλεξαν.
Έτσι, τους επέλεξα».
Για την προσαρμογή στην Αμερική: «Οι δύο πρώτες εβδομάδες ήταν πρόκληση, για να είμαι ειλικρινής.
Ήταν στη μέση της πανδημίας και έπρεπε να μπω σε καραντίνα αμέσως. Φυσικά, αυτό δεν ήταν διασκεδαστικό. Τα Αγγλικά δεν είναι η μητρική μου γλώσσα, κάτι που με δυσκόλευε στην ομιλία. Ακόμη και όταν βγήκα από την καραντίνα, μπήκα σε μια ρουτίνα να μελετάω, να τρώω και να παίζω μπάσκετ. Όλα ήταν τόσο καινούργια.
Αλλά ευτυχώς, έχω σπουδαίες συμπαίκτριες και προπονητές που ήταν αρκετά καλοί για να με βοηθήσουν να προσαρμοστώ στη ζωή εδώ. Έκαναν πραγματικά αυτή τη μετάβαση πολύ πιο εύκολη.
Ειλικρινά, η προσαρμογή εκτός γηπέδου ήταν πιο περίπλοκη από την προσαρμογή σε αυτό.
Πριν από το κολέγιο, ήμουν αρκετά τυχερή που έπαιζα σε πολύ υψηλό επίπεδο, εκπροσωπώντας την Ελλάδα σε μερικά από τα μεγαλύτερα στάδια του κόσμου. Ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, Παγκόσμια, ό,τι μπορείτε να φανταστείτε.
Στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα U16, βραβεύτηκα ακόμη και με τον τίτλο MVP του τουρνουά. Έχω επίσης πολλά βραβεία Top-5 στους ευρωπαϊκούς διαγωνισμούς.
Ο ανταγωνισμός με μερικές από τις καλύτερες παίκτριες του κόσμου εκείνη την εποχή με ετοίμασαν πραγματικά για το μπάσκετ στο κολέγιο. Χωρίς αμφιβολία, η μεταφορά αυτών των εμπειριών μαζί μου είχαν μεγάλο αντίκτυπο και στη νέα μου σεζόν.
Ωστόσο, εξεπλάγην όταν επιλέχθηκα στη Big 12 All-Freshman Team.
Είμαι τόσο ευγνώμων που είχα αυτές τις ευκαιρίες να ανταγωνιστώ τόσες πολλές ταλαντούχες γυναίκες πίσω στην πατρίδα μου.
Είναι πάντα τιμή να παίζω για την εθνική ομάδα. Απλώς να είσαι σε θέση να φοράς αυτή τη φανέλα - είναι κάτι που δεν θεωρείς ποτέ δεδομένο.
Δεν υπάρχει αμφιβολία στο μυαλό μου ότι η εμπειρία άνοιξε το δρόμο για την επιτυχία μου στο Πανεπιστήμιο του Κάνσας».
Ο νούμερο ένα οπαδός της: «Δεν παίρνώ τίποτα ως δεδομένο. Δεν μπορώ να το εξηγήσω, αλλά υπάρχει ένα μεγαλείο σε όλα αυτά και νιώθω σαν να ζω ένα όνειρο στις ΗΠΑ.
Στην αρχή ενός παιχνιδιού, όταν φωνάζουν το όνομά σας επειδή βρίσκεστε στην αρχική σύνθεση - είναι ένα από αυτά τα πράγματα που ο καθένας πιθανώς απλώς θεωρεί ότι είναι ένα φυσιολογικό πράγμα, αλλά για μένα, αυτές οι στιγμές με ανατριχιάζουν κάθε φορά. Δεν αστειεύομαι!
Και όπως μπορείτε να φανταστείτε, η ακρόαση του ονόματός μου μέσω των ηχείων έχει ιδιαίτερη σημασία για μένα. "Ιωάννα Χατζηλεοντή!"
Τότε σκέφτομαι εκείνες τις ημέρες που ήμουν παιδί με τον μπαμπά μου. Όλο αυτό το ταξίδι που με έφερε μέχρι εδώ. Κατά μία έννοια τότε νιώθω πιο κοντά στο σπίτι.
Και το καλύτερο από όλα, όταν φωνάζουν το όνομά μου, ξέρω ότι ο μπαμπάς μου είναι ξύπνιος στις 3 το χάραμα, πάνω από μια οθόνη φορητού υπολογιστή ή τηλεόρασης και με παρακολουθεί να παίζω. Όταν τελειώνει το παιχνίδι, με παίρνει πάντα τηλέφωνο. Κερδίζω ή χάνω.
Νομίζω ότι είναι ο νούμερο 1 θαυμαστής μου.
Είναι ένας από τους πολλούς λόγους που είμαι τόσο περήφανη που φοράω αυτό το όνομα στο πίσω μέρος της φανέλας μου.
Λοιπόν, απλά να με λέτε Ιωάννα - δεν χρειάζεται να γίνεις "Greek Freak" όταν είσαι Χατζηλεοντή».
