Τα Εθνικά πρωταθλήματα έχουν αποτελέσει παρελθόν από το πρώτο δεκαήμερο του Μαρτίου και η επόμενη δράση για αυτά, και τους εμπλεκόμενους με την πορτοκαλί μπάλα είναι προγραμματισμένη για τον Σεπτέμβριο.
Δηλαδή, ένας αθλητής θα πιάσει μπάλα μετά από έξι μήνες, σε ένα περιβάλλον που αναμένεται ζοφερό, και με μεγάλη αβεβαιότητα για το ύψος των χρημάτων που θα δαπανήσει ο κάθε σύλλογος για να δημιουργήσει το ρόστερ του. Σε αυτό εδώ το άρθρο δεν θα σταθούμε στις διοικήσεις των ομάδων, οι οποίες με τα πενιχρά μέσα που διαθέτουν, τις όποιες χορηγίες παίρνουν, και τα μηδενικά έσοδα, κρατάνε το Ελληνικό μπάσκετ ψηλά, γιατί από την Α2 και κάτω ουσιαστικά βρίσκεται η ραχοκοκαλιά του αθλήματος.
Υπάρχουν παράγοντες που για την αφοσίωση τους για μια ομάδα τους έχουν χάσει περιουσίες, και σίγουρα δεν μπορεί κάποιος να τους κακίσει αν αποφάσισαν να σταματήσουν τις πληρωμές τον Μάρτιο μήνα. Μέσα σε αυτή τη μάζα υπάρχει πάντα και η πλευρά της εκμετάλλευσης, πλευρά που στην θεωρία του χάους απέχει πληρώνοντας όσα λιγότερα μπορεί, αλλά αυτή είναι μια άλλη συζήτηση, και δεν έχει σχέση με την πανδημία, και συμβαίνει εδώ και αρκετά χρόνια.
Από το πρωτάθλημα της Α2 και κάτω υπάρχουν σχεδόν 1300 παίκτες στις Εθνικές κατηγορίες, ενώ εκτοξεύεται ο αριθμός αν βάλουμε τις τοπικές ενώσεις, που αγωνίζονται κάθε εβδομάδα, ιδρώνουν, και σίγουρα ένα πολύ μεγάλο μέρος τους ζει από τις απολαβές από το άθλημα, έχοντας οικογένειες και παιδιά πίσω τους. Οι περιπτώσεις που φτάνουν καθημερινά στα αυτιά μας είναι δραματικές, με αθλητές που έχουν και δεύτερες εργασίες,οι οποίες ωστόσο έχουν επίσης μπει σε παύση λόγω συνθηκών.
Οι προπονητές διεκδίκησαν και πήραν αυτά τα 800 ευρώ ως βοήθημα, δίνοντας την μεγάλη τους μάχη, ενώ σίγουρα αριθμητικά είναι λιγότεροι για να μπορέσει το εκάστοτε κράτος να αντέξει το βάρος. Την ίδια ώρα οι αθλητές δείχνουν να μένουν χωρίς βοήθημα, και αν εξαιρέσουμε κάποιες ομάδες (Πανερυθραϊκός, Μαρούσι, Εθνικός, και Ίκαρος Καλλιθέας από την ΕΣΚΑΝΑ) που αποφάσισαν να πληρώσουν στο ακέραιο την σεζόν ή κάποιες που προσπαθούν να το κάνουν, η πλειοψηφία των παικτών θα μείνει χωρίς να μπορέσει να βάλει λεφτά στον οικογενειακό προϋπολογισμό για ένα εξάμηνο, κάνοντας την αγωνία ασφυκτική.
