Ο Παναγιώτης Φασούλας, παραχώρησε συνέντευξη στο ραδιοφωνικό σταθμό "ΣΠΟΡ FM 94.6" με αφορμή την επικείμενη υποψηφιότητά του στις προσεχείς εκλογές της ΕΟΚ. Ο βετεράνος καλαθοσφαιριστής μίλησε για όλα, από την Εθνική του '87 μέχρι τις απαιτήσεις του στο σύγχρονο μπάσκετ, ενώ ήταν απόλυτα ξεκάθαρος και για το θέμα του Ολυμπιακού.
Αναλυτικά όσα ειπώθηκαν.
- Για το φαινόμενο του 1987: «Παίζαμε όλα τα αθλήματα τότε. Θεωρώ ότι το 1987 εκτίναξε όλα τα ομαδικά αθλήματα. Εκείνη τη χρονιά είχε και μια μεγάλη επιτυχία η Εθνική βόλεϊ. Δημιούργησε αυτή τη μεγάλη οικογένεια του μπάσκετ στην Ελλάδα. Είναι μοναδικό φαινόμενο μια ολόκληρη κοινωνική ομάδα, που είχε κινητήριο μοχλό το μπάσκετ».
- Για την πορεία της Εθνικής το 1987: «Είχαμε ξεκινήσει υπερβολικά αισιόδοξοι. Είχαμε κερδίσει ένα παιχνίδι που έπρεπε. Με τους Ισπανούς χάναμε από τότε! Ακόμα και σε αυτό το έπος. Πρώτος στόχος μας ήταν η οκτάδα. Το έχω πει πολλές φορές. Όταν ερχόμασταν στο γήπεδο από τη Γλυφάδα και βλέπαμε τον κόσμο επί 17 χιλιόμετρα να μας στηρίζει, αισθανόσουν ότι ήσουν μέρος συλλογικής προσπάθειας μιας ολόκληρης χώρας. Θεωρούσαμε ότι δεν γίνεται χωρίς τον κόσμο. Ήταν μια νεανική ομάδα τότε. Το πρόγραμμα της Εθνικής είχε ξεκινήσει από τον Κώστα Πολίτη. Ήταν ένας πολύ ήρεμος άνθρωπος, που μπορούσε να διαχειριστεί εξαιρετικά τις προσωπικότητες. Ήταν μεγάλη η συνεισφορά του».
- Για το πόσο επηρεάζουν τα social media: «Είναι πολύ δύσκολο να διαχειριστούν οι αθλητές όλο αυτό που γίνεται στην εποχή μας με τα social media. Παρατηρώ ότι στο δεύτερο ημίχρονο κάποιοι αθλητές κάνουν αυτό που λένε στα σχόλια, που σημαίνει ότι παρακολουθούν τι γράφουν».
- Για τη μετακίνησή του από τον ΠΑΟΚ στον Ολυμπιακό: «Είναι διαφορετικό να είσαι οπαδός μιας ομάδας και είναι διαφορετικό να φοράς τη φανέλα μιας ομάδας. Είναι άδικο για μένα να πω ότι δεν τιμώ τον ΠΑΟΚ. Είχα υπογράψει ένα συμβόλαιο 4 ετών με τον ΠΑΟΚ και οι διοικούντες δεν τίμησαν το συμβόλαιο. Έπρεπε να κάνω κάτι για να παίξω μπάσκετ κι έφυγα για να πάω στον Ολυμπιακό, όπου με αγκάλιασαν. Πέρασα απίστευτα χρόνια στον Ολυμπιακό. Μετά από τόσα χρόνια έχω το δικαίωμα να βλέπω αντικειμενικά το μπάσκετ. Μπορεί να υποστηρίζω τον Ολυμπιακό, αλλά στο μυαλό μου είναι να επιστρέψει η Εθνική στις καρδιές όλων. Πρέπει να βάζουμε μπροστά τι έχει δώσει το μπάσκετ για εμάς, όχι οι ομάδες. Το μπάσκετ πρέπει να διαφυλάξουμε. Πρέπει να ξεπεράσουμε τα οπαδικά. Ναι, είμαι Ολυμπιακός, όμως στο μυαλό μου είναι μόνο το μπάσκετ».
- Για το αν υπήρχε ενδιαφέρον από τον Παναθηναϊκό: «Υπήρχε ενδιαφέρον από τον Παναθηναϊκό. Ο Παύλος Γιαννακόπουλος με ήθελε στην ομάδα. Τη ζεστασιά που έβγαλε ο Ιωαννίδης ότι με ήθελε στον Ολυμπιακό, δεν την έβγαζε ο προπονητής του Παναθηναϊκού και γι' αυτό δεν προχώρησε».
- Για την κόντρα του με τον Ευθύμη Κιουμουρτζόγλου το 1994: «Βγήκε σε καλό η κόντρα μου με τον Κιουμουρτζόγλου το 1994. Η ομάδα μας παρουσιάστηκε αξιόμαχη και ετοιμοπόλεμη. Κάναμε εξαιρετικές εμφανίσεις. Δεν ήμασταν πλήρεις. Θυμίζω ότι ο Γκάλης δεν έπαιζε τότε. Αν ήταν εκεί ο Νίκος, θα μπορούσαμε να φέρουμε διαφορετικά αποτελέσματα. Οι Έλληνες του Καναδά βγήκαν στους δρόμους και πανηγύριζαν που βγήκαμε τέταρτοι, παρότι οι περισσότεροι εξ αυτών δεν γνώριζαν καλά την ελληνική γλώσσα».
- Για τους τότε παράγοντες του μπάσκετ: «Εξαιρετικοί παράγοντες οι Γιαννακόπουλοι και ο Κόκκαλης. Ακόμα και στη Θεσσαλονίκη υπήρχαν μεγάλοι παράγοντες, όπως ο Μπουτάρης και ο Μητρούδης. Κορυφαίος ήταν ο Παντελάκης. Ήταν ο αγαπημένος μου άνθρωπος. Ήταν μεγάλο πλήγμα όταν έφυγε από τη ζωή».
- Για το ποιον επιλέγει μεταξύ Ιωαννίδη και Ίβκοβιτς: «Προτιμώ τον Ιωαννίδη από τον Ίβκοβιτς. Και με τον Ιωαννίδη είχα… περιπέτειες. Με όλους τους προπονητές είχα διάφορα προβλήματα. Όλοι οι αθλητές είχαν και έχουν θέματα. Αυτό που μένει είναι η σούμα. Το πως καταφέρνεις να ξεπεράσεις τα προσωπικά προβλήματα».
- Για την επιλογή του στο ντραφτ του ΝΒΑ: «Έχουν απομυθοποιηθεί τα πάντα πλέον. Οι παίκτες που έπαιζαν τότε, ήταν αστρονομικοί για εμάς. Τότε δεν υπήρχε το internet. Παίρναμε ξένα περιοδικά για να δούμε εικόνες από ομάδες του εξωτερικού. Για να σκεφτείς ότι μπορείς να παίξεις με αυτούς στο ίδιο πρωτάθλημα, ήταν αδιανόητο. Ο Κλούτσκοφ ήταν ο πρώτος Ευρωπαίος που είχε παίξει τότε στο ΝΒΑ. Όταν έγινε το ντραφτ, δεν το πήρα καν είδηση. Κοιμόμουν και με είχε ενημερώσει ο Φίλιππος Συρίγος μέσω τηλεφώνου. Στην αρχή νόμιζα ότι μου έκαναν πλάκα. Μετά με πήρε ο GM του Πόρτλαντ και με συνεχάρη. Επιλέχθηκα στο νούμερο 37 του δεύτερου γύρου. Πήγα στο summer camp του Πόρτλαντ και έπαθα πλάκα με όλα. Το πρώτο συμβόλαιο που έκαναν τότε ήταν 70-75 χιλιάδες δολάρια, δηλαδή περίπου 12 εκατομμύρια δραχμές για την εποχή. Δεν θεωρούσε ότι μπορούσα να μπω στο γήπεδο και να αντιμετωπίσω τον Αμπντούλ-Τζαμπάρ, τον ΜακΧέιλ και όλους αυτούς. Δεν είχα κάποιον να με συμβουλέψει τότε. Μου έκαναν πρόταση από τον ΠΑΟΚ σχεδόν με τα ίδια λεφτά και κάπως έτσι έμεινα στην Ελλάδα. Κρίμα, αλλά μπορεί το 1987 να μην είχε την ίδια εξέλιξη. Μπορεί να είχα έναν τραυματισμό. Τότε με τους γονείς μου μιλούσα με γράμματα».
- Για την εμπειρία του από το κολέγιο: «Στο Νορθ Καρολάινα είχα δικαίωμα να παίξω μόνο για ένα χρόνο. Είχαν κάνει ένα παιδομάζωμα. Ήθελαν να κάνουν ομάδα μπάσκετ με Έλληνες στη Βοστώνη. Κάπου κόλλησε όμως μετά με τη γραφειοκρατία. Εμείς είμαστε λίγο πιο κλειστοί στο κομμάτι της κοινωνίας. Υπήρχε μεγάλη διαφορά στα κορμιά των παικτών. Στο πως κάνουν βάρη, στα συμπληρώματα διατροφής, σε όλα».
- Για το ντοκιμαντέρ του Μάικλ Τζόρνταν: «Μου αρέσουν όλα αυτά που έχουν να κάνουν με τον αθλητισμό. Είδα την ταινία για την ΑΕΚ του 1968 και μου άρεσε πάρα πολύ. Ψάχνω να βρω αρχειακό υλικό από το 1987 και δεν μπορώ να βρω τίποτα. Θυμάμαι ότι έξω από το ξενοδοχείο είχε περισσότερους από 100 χιλιάδες ανθρώπους, αλλά δεν υπάρχουν εικόνες πουθενά».
- Για την κορυφαία και τη χειρότερη στιγμή της καριέρας του: «Κορυφαίες στιγμές το 1987, το Κύπελλο Κυπελλούχων με τον ΠΑΟΚ και το Κύπελλο Πρωταθλητριών με τον Ολυμπιακό το 1997. Χειρότερη στιγμή μου ήταν ο τελικός του ΠΑΟΚ με τη Ρεάλ, με τη λάθος πάσα. Ήταν αμαρτία γιατί είχα κάνει πολύ καλό παιχνίδι τότε. Αλλά αυτός είναι ο αθλητισμός. Δεν μπορείς να τα νιώσεις αυτά αν δεν έχεις κάνει πρωταθλητισμό. Έτσι είναι ο αθλητισμός, με τα έντονα συναισθήματα».
- Για το αν ένιωσε πως έχει τεθεί εκτός μπάσκετ: «Δεν έχω νιώσει ότι είμαι έξω από το μπάσκετ γιατί παρακολουθώ συνέχεια. Δεν μου άρεσε ποτέ να γίνω προπονητής. Δεν σταμάτησε ποτέ το μπάσκετ να με ενδιαφέρει. Σταμάτησα σχετικά νωρίς από το μπάσκετ. Δεν ήθελα να παίξω παραπάνω σε κάποια πιο μικρή ομάδα και σε πιο χαμηλό επίπεδο από αυτό που ήθελε ο Ολυμπιακός. Δεν ήθελα να γίνω γυρολόγος».
- Για τον Γκάλη και τον Γιαννάκη: «Ήταν διαφορετικοί παίκτες και διαφορετικοί χαρακτήρες, αλλά και οι δύο ήταν πάρα πολύ χρήσιμοι στην ομάδα. Ο Γιαννάκης ήταν αυτός που εξισορροπούσε τα πράγματα. Με τον Γκάλη ήξερες ότι ξεκινούσες με 25 πόντους σε κάθε παιχνίδι. Οι δύο παίκτες συνεργάστηκαν άριστα και στον Άρη και στην Εθνική. Εξαιρετικός άνθρωπος ο Γκάλης, αλλά πιο κλειστός χαρακτήρας».
- Για τον τρόπο που πρέπει να διοικείται η ΕΟΚ: «Πρέπει να βλέπουμε περισσότερους αθλητές στο αθλητικό γίγνεσθαι της χώρας. Και δεν το λέω για να γίνουμε γραφικοί. Δεν σημαίνει ότι όταν είσαι καλός αθλητής, θα είσαι και καλός παράγοντας. Δεν πρέπει να παρασέρνονται από αρχαίους παράγοντες πως ο αθλητής είναι μόνο για να βγαίνει φωτογραφίες. Χρειαζόμαστε ανθρώπους σαν τον Φάνη Χριστοδούλου, σαν τον Νίκο Γκάλη, σαν τον Μέμο Ιωάννου και σαν τον Ευθύμη Ρεντζιά. Δεν γίνεται να έχεις μια ομοσπονδία μόνο με αθλητές. Πρέπει να έχεις και παράγοντες. Είναι πολύ σοβαρή η δουλειά που κάνουν οι άνθρωποι που τρέχουν τις ομάδες στα τσιμεντένια γήπεδα».
- Για τη σημερινή διοίκηση της ομοσπονδίας: «Δεν μηδενίζω το έργο της σημερινής διοίκησης και του προέδρου. Έχουμε περάσει τα πάντα μαζί. Νομίζω ότι οι εποχές αλλάζουν και πρέπει να φέρουμε το μπάσκετ πρώτο στις καρδιές μας και στις προτιμήσεις μας. Το μπάσκετ έχει μείνει πίσω στις καρδιές των Ελλήνων, στις καρδιές αυτών που παίζουν μπάσκετ. Θα μπορούσε να υπάρχει μια πλατφόρμα που να ενημερώνουν οι προπονητές. Όλα γίνονται με ηλεκτρονικό τρόπο κι εμείς δεν τα κάνουμε. Πρέπει να λειτουργήσουμε καλύτερα. Υπάρχουν καινούρια εργαλεία που πρέπει να τα δούμε. Στο site της FIBA μπορεί να δει κάποιος τα πάντα. Το μπάσκετ μπαίνει στο τελευταίο σπίτι της χώρας. Εκεί πρέπει να μπει ο τεχνοκράτης. Είναι επιτακτική ανάγκη να ξαναγίνει “ένα” το μπάσκετ».
- Για την προεκλογική διαδικασία της ΕΟΚ: «Η προεκλογική διαδικασία δεν έχει ξεκινήσει καν. Λέμε ότι θα γίνουν εκλογές το φθινόπωρο, αλλά το φθινόπωρο διαρκεί τρεις μήνες! Δεν έχουμε τη λίστα των σωματείων που μπορούν να ψηφίσουν. Να δούμε πόσοι έχουν το δικαίωμα να είναι υποψήφιοι. Σε όλες τις ομοσπονδίες δεν μπορούν να συμμετέχουν οι αθλητές, γιατί ασχολήθηκαν με το άθλημά τους. Υπήρχαν διάφορες απαγορεύσεις. Γίνεται μια προσπάθεια να αποκλείσουν τους αθλητές, αλλά δεν θα ευοδωθεί. Θεωρώ πολύ σημαντική την παρουσία των παραγόντων στο μπάσκετ. Το πρόγραμμα δεν είναι ακριβώς πολιτική διαδικασία. Είναι τι θέλεις να κάνεις την επόμενη μέρα στο χώρο σου. Ποιος έχει αντίρρηση ότι πρέπει να υπάρχουν θητείες στις ομοσπονδίες; Πρέπει να υπάρχουν μέχρι δύο θητείες σε κάθε πρόεδρο. Αν πούμε ότι πέτυχε η Α2 φέτος, ξέρουμε ποιος πρέπει να πάρει τα εύσημα; Πρέπει να είναι κάτι ξεχωριστό και το γυναικείο μπάσκετ. Να είναι κάτι διαφορετικό το 3 on 3».
- Για τους Έλληνες διαιτητές: «Ενδιαφέρουν την ομοσπονδία γιατί είναι η βιτρίνα του αθλήματος. Να είναι ξεχωριστή η ΚΕΔ για την Α1. Να ξεχωρίζουν 30-40 διαιτητές και να αξιολογούνται κάθε χρόνο. Το μοναδικό φαινόμενο που έχουμε στην Ελλάδα είναι οι διαιτητές να πηγαίνουν μόνο προς τα πάνω. Κανείς δεν πάει προς τα κάτω. Φτάσαμε σε σημείο να μην υπάρχει εκπροσώπηση με Έλληνα διαιτητή στους Ολυμπιακούς Αγώνες».
- Για τις κόντρες Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού: «Το Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός είναι απαραίτητο, όπως και το ΠΑΟΚ-Άρης. Είχαμε δύο αγώνες τους φέτος στην Ευρωλίγκα. Καταλάβατε να έχει γίνει κάτι; Βγήκε κάποια ανακοίνωση για τη διαιτησία; Στάθηκε στο ύψος της. Γίνονται εξετάσεις εκεί κάθε χρόνο. Είδαμε ότι δεν άνοιξε μύτη στα δύο αυτά παιχνίδια. Η ΚΕΔ είναι μια πενταμελής επιτροπή, η οποία δεν ορίζεται, αλλά… ορίζεται από την ομοσπονδία. Πάρτε την ΚΕΔ στον ΕΣΑΚΕ, να κάνετε επαγγελματική διαιτησία και στο τέλος της χρονιάς θα γίνει η αξιολόγησή τους. Τόσο απλό είναι. Αν υπάρχει αρχιδιαιτητής στο ελληνικό πρωτάθλημα θα είναι κοινής αποδοχής».
- Για το στοίχημα: «Για εμάς το αντικείμενο είναι από την Α2 και κάτω. Εκεί υπάρχει και το στοίχημα. Είναι εδώ και θα μείνει. Μετά είναι θέμα της ελληνικής δικαιοσύνης. Όταν ένας παίκτης δεν έχει τίποτα και δεν παίζει, τότε υπάρχει θέμα. Ένας προπονητής στις Ηνωμένες Πολιτείες πήγε φυλακή για 11 χρόνια γιατί έπαιζε στοίχημα σε αγώνες άλλης ομάδας. Η τηλεοπτική κάλυψη των περισσότερων παιχνιδιών θα μας δώσει τη δυνατότητα να παρακολουθούμε αν υπάρχει βάναυση αλλαγή αποτελέσματος. Το στοίχημα δεν είναι στην Α1. Είναι από τα παιδικοεφηβικά. Πρέπει να υπάρχει συνεργασία και με τις στοιχηματικές εταιρείες».
- Για τους υποψήφιους των εκλογών: «Πάντα υπήρχαν υποψήφιοι. Την προηγούμενη φορά υπήρχαν 18. Δεν βλέπω τεράστιο ανταγωνισμό. Για μένα πρώτα είναι το μπάσκετ. Ο καθένας από εμάς κατεβαίνει με αυτό που έχει στο μυαλό του για το μπάσκετ. Δεν δινόταν η δυνατότητα σε κάποιους να είναι υποψήφιοι. Εγώ δεν έχω πρόβλημα να συνεργαστώ με τον οποιονδήποτε. Θέλω να είμαι στο ΔΣ της ομοσπονδίας γιατί έχω τη δική μου άποψη για το μπάσκετ. Δεν ξέρω ακριβώς τι γίνεται με τα διαδικαστικά όσον αφορά τις υποψηφιότητες. Έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας για τη μέρα των εκλογών. Πρέπει να δούμε τον τρόπο που θα γίνουν οι εκλογές. Κάποια στιγμή έρχεται το πλήρωμα του χρόνου και πρέπει να κάνουν ένα βήμα πίσω. Τον χρόνο δεν τον κερδίζει κανείς, ακόμα και σε επίπεδο ιδεών. Δεν έχω… ηλικιακό ρατσισμό. Δεν πιστεύω στις ηλικιακές διακρίσεις. Το μπάσκετ το αγαπάμε όλοι και μπορούμε να συναινέσουμε σε κάποια πράγματα. Δεν μπορώ να καταλάβω πως γίνεται να υπάρχουν 9 ομάδες στην Α1 Γυναικών και 42 στην Α2! Πρέπει να αποκτήσουμε μια ευελιξία».
- Για την κατηγορία που πρέπει να αγωνίζεται ο Ολυμπιακός: «Ούτε εγώ ξέρω αν ο Ολυμπιακός θέλει να είναι στην Α1. Πρέπει να είναι στην Α1 όμως. Ουσιαστικά έχει το δεύτερο καλύτερο ρεκόρ στην Α2. Θα μπορούσε να δοθεί η δυνατότητα με λίγα παιχνίδια να ξεκαθαριστεί η κατάσταση».
- Για το αν είναι δίκαιο άθλημα το μπάσκετ: «Δεν είναι απόλυτο αυτό. Θα βρεθεί σε μια άσχημη μέρα ο Ολυμπιακός του ’94 και θα χάσει από την Μπανταλόνα. Πρέπει να αποδεχθούμε όλοι την αλήθεια. Είναι μια διαδικασία που αλλάζει συνεχώς η αντιμετώπιση της πανδημίας. Εμείς δεν πρέπει να μένουμε στα… μάρμαρα».
- Για το μεγαλύτερο πρόβλημα του ελληνικού μπάσκετ: «Η αμφισβήτηση των αποτελεσμάτων σε όλες τις κατηγορίες! Πρέπει να καταλάβουμε όλοι ότι το συμφέρον μας είναι το μπάσκετ να είναι καθαρό. Κάτι σημαίνει ότι έχουμε 150 διαιτητές στην Α1, αλλά δεν είχαμε κανέναν στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Το πρόβλημα ξεκινάει από τα παιδικοεφηβικά τμήματα».
- Για τον Φάνη Χριστοδούλου: «Ο Φάνης είναι ένα παιδί που μεγαλώσαμε μαζί. Ήταν ένας παίκτης που έπαιζε για την ομάδα. Δεν τον ένοιαζε ποτέ πόσους πόντους έβαλε. Αυτό έκανε και στην προσωπική του ζωή. Νομίζω ότι ήρθε η ώρα να επιστρέψει στο αγαπημένο του μπάσκετ».
- Για το σχίσμα του ευρωπαϊκού μπάσκετ: «Το μπάσκετ είναι διασπασμένο σε πολλά κομμάτια. Χαίρομαι που τόσοι πολλοί αθλητές ηγούνται στις ευρωπαϊκές ομοσπονδίες. Πρέπει να τελειώσουμε με τις πολλές διοργανώσεις. Η Ευρωλίγκα δεν μπορεί να λειτουργήσει ως ΝΒΑ, με αυτό τον κλειστό τρόπο. Δεν έχουμε πανεπιστήμια και παραγωγική διαδικασία. Πρέπει να υπάρχει συνεννόηση της Ευρωλίγκας και της FIBA. Οι εθνικές ομάδες παίζουν το πιο σημαντικό ρόλο. Δεν το λέω εθνικιστικά. Πρέπει οι εθνικές να ξαναγίνουν η ατμομηχανή του μπάσκετ. Για ποιο λόγο έχει διαφορετικούς κανονισμούς η Ευρωλίγκα με τη FIBA; Γιατί υπάρχουν ηλικιακοί κανονισμοί στους διαιτητές της FIBA; Και τους βάζουν αυτοί που δεν θέλουν ηλικιακούς περιορισμούς στις ομοσπονδίες. Πρέπει τα εθνικά πρωταθλήματα να αποκτήσουν πάλι την αίγλη τους. Όλοι αυτοί που ηγούνται των ομοσπονδιών, είναι παιδιά των εθνικών ομάδων. Κινδυνεύουμε να παίρνουμε μόνο πολύ χαμηλής ποιότητας Αμερικανούς παίκτες. Αυτό μπορεί να είναι και καλό για το ευρωπαϊκό μπάσκετ».
- Για τη συνεργασία των ομοσπονδιών με τη FIBA: «Θέλουν όλες οι ομοσπονδίες να συναντηθούν με τη FIBA. Να ασχοληθεί με το ευρωπαϊκό μπάσκετ, που είναι κινητήριος δύναμη του παγκόσμιου. Εδώ υπάρχουν ομάδες με ιστορίες και παραδόσεις ετών. Είναι σχολές μπάσκετ. Κι εδώ στην Ελλάδα θεωρούμε ότι έχουμε σχολή. Ο Γκάλης, ο Γιαννάκης, ο Φάνης, ο Αντετοκούνμπο που έμαθαν το μπάσκετ; Αυτό είναι το ευρωπαϊκό μπάσκετ και πρέπει να το φέρουμε στο προσκήνιο. Επιτρέπεται η Ιταλία να μην έχει αξιόπιστο πρωτάθλημα μπάσκετ; Δεν επιτρέπεται στη χώρα μας αυτό που γίνεται. Για ποιο λόγο επιτρέπεται αυτό που γίνεται με το ΑΦΜ; Να μην είναι αδιαφανής η διαδικασία, αφού αφορά όλο το ελληνικό μπάσκετ. Το ιδανικό θα ήταν να μεγαλώσουμε την οικονομική πίτα γύρω από το μπάσκετ. Αυτό ακριβώς έκανε το 1987».
- Για τους συνεργάτες του: «Έχουμε τον Ευθύμη Ρεντζιά, που είναι τεράστια προσωπικότητα. Έχουμε μαζί μας τον Μέμο Ιωάννου και τον Δημήτρη Παπαδόπουλο, αλλά και την Αναστασία Κωστάκη. Είναι πολλά παιδιά και έχουν άποψη για το μπάσκετ. Είναι μεγάλες προσωπικότητες. Είμαστε σε πολύ καλό μήκος κύματος. Έχω συζητήσει και με παιδιά από την Εθνική του 2005. Εκείνη ήταν η δεύτερη μεγαλύτερη Εθνική ομάδα μετά το 1987. Η FIBA θα έπρεπε να είναι γεμάτη με Έλληνες. Θα έπρεπε να βρίσκουμε τρόπους να εξελίσσουμε νέους παράγοντες και τεχνοκράτες».
- Για τον Γιάννη Αντετοκούνμπο: «Δεν υπάρχει πουθενά το φυσικό ταλέντο του Γιάννη. Έχει κάνει τεράστια προσπάθεια εκεί. Και μόνο που έχουμε τον MVP του ΝΒΑ, θα έπρεπε να καθορίζει την κάθε μας ενέργεια. Δεν επιτρέπεται να μην έχει merchandising η ομοσπονδία και να μην έχει πολυεπίπεδη συνεργασία με το ΝΒΑ. Δεν επιτρέπεται να μην έχουμε τρόπους να βελτιώσουμε αυτό το “προϊόν”. Μακάρι να τον έχουμε κοντά μας στις μεγάλες διοργανώσεις».
- Για τους παράγοντες του ελληνικού μπάσκετ: «Θεωρώ ότι μέσα σε ένα αξιόπιστο περιβάλλον από πλευράς διαιτησίας, όλοι οι παράγοντες θα ευχαριστιούνται την παρουσία τους σε αυτό το χώρο. Έχουν επενδύσει πάρα πολλά λεφτά και δεν θα σταματήσουν να επενδύουν. Να ξαναδούμε το ελληνικό πρωτάθλημα στα κορυφαία της Ευρώπης. Δεν γίνεται χωρίς τον Ολυμπιακό, τον Παναθηναϊκό, τον ΠΑΟΚ και τον Άρη. Αλλά πρέπει να υπάρχουν σωστοί παράγοντες για τις ομάδες της Θεσσαλονίκης. Με μεγάλες δυσκολίες προσπαθούν να κρατήσουν σε υψηλό επίπεδο το ελληνικό μπάσκετ».
