Με μια μακροσκελή δήλωση, που δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα της ΚΑΕ, ο Αλέξης Φαλέκας αποχαιρετά την ΑΕΚ για να πάει στην Κίνα:
«Έρχεται αυτή η στιγμή, που δεν περιμένεις... Την αγάπησα την ΑΕΚ. Οκτώ χρόνια είναι πολλά... Φεύγω. Να είστε σίγουροι, ότι όλο αυτό το διάστημα, έδωσα το 100% από τη ψυχή μου, είτε ως προπονητής, είτε ως αθλητής. Και περάσαμε πολλά μαζί. Δεν ήταν εύκολα εκείνα τα χρόνια στις μικρότερες κατηγορίες. Χρόνια δύσκολα. Που αλλάζαμε γήπεδα. Ταλαιπωρία. Γενικώς, μια κατάσταση που δεν άξιζε στην ΑΕΚ και την τεράστια ιστορία της. Όμως, τα καταφέραμε. Και ήρθαν τα χρόνια της αναγέννησης, όπως λέμε.
Αποχωρώ, αλλά μόνο θετικά έχω να θυμάμαι. Το πιο σημαντικό για μένα, ότι αποχωρώ, έχοντας κάνει φίλους και αδελφούς. Όπως είναι ο Γιώργος Χήνας και ο Γιώργος Σταθόπουλος, που ήμασταν πάντα μαζί. Από τον πρώτο χρόνο μου στην ΑΕΚ. Κάποια στιγμή στην ΑΕΚ ήρθε ο Γιώργος Νικολάου. Ένα νέο μετερίζι και για εκείνον μετά το μάχιμο ρεπορτάζ στα πέτρινα. Υπάρχουν κι άλλοι. Προσπαθώ να τακτοποιήσω τις σκέψεις μου. Μη δίνετε σημασία στη σειρά...
Οφείλω να μιλήσω ξεχωριστά και να πω ένα μεγάλο «ευχαριστώ», στον Κόουτς Ντράγκαν Σάκοτα για την εμπιστοσύνη, που μου έδειξε. Και την πρώτη χρονιά του. Κυρίως όμως το 2018, στη χρονιά των τροπαίων. Ως άμεσος συνεργάτης του. Όπως οφείλω «ευχαριστώ» και στο Βαγγέλη Ζιάγκο για την ευκαιρία, που μού έδωσε να καθίσω δίπλα του, στον πάγκο της ΑΕΚ. Οφείλω πολλά στο συγχωρεμένο το Νίκο Δημητρίου. Όπως και στον Κώστα Μάμαλη για την άψογη συνεργασία, που είχαμε. Γενικότερα, τρέφω μεγάλο σεβασμό για όλους τους προπονητές, το Σωτήρη Μανωλόπουλο, το Γιούρι Ζντοβτς, το Λούκα Μπάνκι. Με όλους είχα μία σχέση αληθινή.
Θέλω να ευχαριστήσω τον κύριο Μάκη Αγγελόπουλο, κυρίως για την τεράστια προσπάθεια, που καταβάλλει για να κρατήσει ψηλά τη σημαία της ΑΕΚ, τιμώντας την Ιστορία της. Πρέπει ο κόσμος να σταθεί δίπλα του. Να ανταποκριθεί περισσότερο στο κάλεσμά του. Να τον στηρίξει. Και με την ευκαιρία, που μου δίνεται, θέλω να ευχηθώ από καρδιάς να πάει η ομάδα το συντομότερο δυνατόν στο νέο γήπεδο. Στο δικό της «σπίτι».
Ένα μεγάλο «ευχαριστώ» και στον Αλέξη Αλεξίου. Ξέρω, ότι κάποιες φορές τον στενοχώρησα. Γνωρίζει καλά, όμως, ότι ήμουν πάντα αληθινός. Ήμουν πάντα ντόμπρος μαζί του. Μπορεί να μην γίναμε φίλοι, όπως με άλλους, αλλά γνωρίζει και εκείνος ότι τον νιώθω πολύ κοντά μου. Και γνωρίζω, ότι με στήριξε όλα αυτά τα χρόνια. Ελπίζω να μη ξέχασα κάποιον. Είναι φορτισμένη η στιγμή...
Ένα «ευχαριστώ», τέλος, στον κόσμο της ΑΕΚ. Τί να πρωτοπώ; Εγώ θα θυμάμαι κυρίως τη στήριξή του στα δύσκολα. Στις μικρές κατηγορίες. Ως αθλητής. Τότε, που εκτός έδρας παίζαμε σαν να είμαστε σπίτι μας. Δεν μας άφησε ποτέ μόνους. Κάποιες φορές τον στενοχωρήσαμε. Όπως στο περιβόητο... ματς με τον Κρόνο στον Άγιο Δημήτριο. Εννοείται πως δε θα ξεχάσω τη στήριξή του στον ημιτελικό Κυπέλλου με τον Παναθηναϊκό. Αυτός μας έδωσε την ώθηση για να φτάσουμε στην πρόκριση. Δεν θα ξεχάσω το απίστευτο Φάιναλ Φορ του BCL και την ατμόσφαιρα, που δημιούργησε. Για άλλη μία φορά, θα πω, να στηρίξουν οι οπαδοί τον κύριο Αγγελόπουλο και τους συνοδοιπόρους του στη μεγάλη προσπάθεια, που καταβάλλει.
Νιώθω «κομμάτι» της ΑΕΚ. Λογικό. Δέθηκα μαζί της. Είπαμε. Οκτώ χρόνια. Αυτονόητο είναι, ότι θα την παρακολουθώ όπου κι αν βρίσκομαι. Εύχομαι να παραμείνει ψηλά. Και θα παραμείνει. Κάθε επιτυχία και εφέτος και πάντα εύχομαι... Σας ευχαριστώ».
