Ο Ολυμπιακός έκανε το....ρεπό του στη Μαδρίτη και πλέον μπαίνει στην τελική ευθεία πλησιάζοντας στο τελευταίο τρίτο της κανονικής περιόδου, όπου θα δώσει τα ρέστα του για να πάρει το πλεονέκτημα έδρας. Η τελευταία θέση που το δίνει (4η) είναι από χθες στα χέρια της Εφές, αλλά όχι λόγω της ήττας των Ερυθρολεύκων στην Ισπανία, αλλά από το πατατράκ κόντρα στην έδρα της συμπολίτισσας της ομάδας του Εργκίν Αταμάν, της Νταρουσάφακα.
Εξι εντός έδρας παιχνίδια (αρχής γενομένης από τον αγώνα κόντρα στη Χίμκι του πρώην προπονητή του Γιώργου Μπαρτζώκα την Πέμπτη) απομένουν στον Ολυμπιακό που θέλει το 6/6 για να παραμείνει σε τροχιά πλεονεκτήματος. Εχοντας ήδη δύο ήττες στο ΣΕΦ (από Αρμάνι και Φενέρμπαχτσε) δεν έχει άλλο περιθώριο και πρέπει να λυγίσει ακόμα και την ΤΣΣΚΑ, εκτός από τις Χίμκι, Μπάγερν, Μπαρτσελόνα, Ζαλγκίρις και Νταρουσάφακα. Βέβαια εδώ θεωρητικά το πιο κρίσιμο παιχνίδι είναι με τη Μπαρτσελόνα.
Αντίθετα εκτός έδρας, χρειάζεται τουλάχιστον 3-4 νίκες, κόντρα σε Φενέρ, Μακάμπι, Μπούντουτσνοστ, Αρμάνι, Εφές και Γκραν Κανάρια όπου βέβαια εάν το "διπλό" έρθει στην Πόλη κόντρα στην Εφές αλλάζει άρδην ξεκάθαρα υπέρ του τα δεδομένα στη μάχη για την είσοδο στην τετράδα. Αν όχι η μεγάλη εκτός έδρας νίκη - στο δρόμο προς το φάιναλ φορ της Βιτόρια - στην Κωνσταντινούπολη θα πρέπει να γίνει στα πλέι οφ.
Στη Μαδρίτη ακόμα και να έπαιζε ένα διήμερο ακόμα ο Ολυμπιακός δεν μπορούσε να αλλάξει πολλά, καθώς ήταν ιδιαίτερα ευάλωτος στην αμυντική λειτουργία (η απουσία του Μιλουτίνοφ έπαιξε το ρόλο του) που μάλιστα σε συνδυασμό με την εκνευριστική ευστοχία της Ρεάλ (με πολλά όμως ελεύθερα σούτ) αποδείχθηκε αχίλλειος πτέρνα. Αρα τι κρατάνε οι Πειραιώτες ;
Την επιστροφή στις μεστές εμφανίσεις (ακόμα και με ένα δάχτυλο λιγότερο...) του αρχηγού τους Βασίλη Σπανούλη, το παράδειγμα προς μίμηση του Γιώργου Μπόγρη που παίζει πάντα στο 101% είτε μπει για λίγα δευτερόλεπτα είτε ένα ημίχρονο plus όπως χθες όπου σάρωσε τα ατομικά του ρεκόρ (σε πόντους, ασίστ και εύστοχα σουτ). Πρόκειται για την επιτομή του "έσω έτοιμος" που ζητάει ο κόουτς Μπλάτ από τους παίκτες του με Μπόγρη και Μάντζαρη να αποτελούν ίσως τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα.
Κρατάει επίσης την σταθερή άνοδο του Ζακ Λεντέι που μοιάζει με μαθητή του δημοτικού που μόλις έχει ξεκινήσει την εμπειρία του σχολείου (Ευρωλίγκα) και με τη δίψα της μάθησης κάθε μέρα ρωτάει τους δασκάλους του πράγματα και προσπαθεί σαν σφουγγάρι να τα αφομοιώσει και παράλληλα "αντιγράφει" πράγματα και από τους πιο έμπειρους...συμμαθητές του. Ο Ντέηβιντ Μπλάτ τον έριξε έτσι και αλλιώς στα βαθιά, ιδιαίτερα τώρα λόγω της απουσίας του Νίκολα περισσότερο και ο Αμερικανός ανταποκρίθηκε. Αν νοιώσει λίγο πιο σίγουρος για το σουτ του θα ανέβει επίπεδο.
Το βασικό είναι ότι σε μια σεζόν προσαρμογής σε νέα δεδομένα (φιλοσοφία νέου προπονητή αλλά και πολλοί νέοι ξένοι παίκτες) ο Ολυμπιακός δείχνει ανταγωνιστικός από νωρίς και έχει μια πορεία, που ενδεχομένως τις προηγούμενες χρονιές δεν θα αποτελούσε έκπληξη, αλλά τώρα - σε ένα βαθμό - είναι, τουλάχιστον για την Ευρώπη.
Απλά όπως συνήθως στο τέλος ξυρίζουν τον γαμπρό.
Υ.Γ. Η παρουσία - σε άμυνα και επίθεση - του Φακούντο Καμπάτσο, είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα του τι σημαίνει να είσαι ο 7ος-8ος παίκτης σε έναν οργανισμό όπως η Ρεάλ Μαδρίτης. Μπορείς ανά πάσα στιγμή να παίξεις βασικός σε οποιαδήποτε άλλη ομάδα της Ευρώπης όταν έχεις την ικανότητα να επιβιώνεις με το παιχνίδι σου στους Μαδριλένους. Αυτός ήταν και ο πραγματικός mvp παρά τους πόντους και τα ριμπάουντ του Ράντολφ.
Υ.Γ. 1: Τρεις συνεχόμενες νίκες επί της Ρεάλ Μαδρίτης (οι δύο μάλιστα εντός και εκτός έδρας τη χρονιά που στέφθηκε Πρωταθλήτρια Ευρώπης) δεν πετυχαίνει εύκολα μια ομάδα αν δεν είναι γαλουχημένη για τα δύσκολα και αν δεν έχει το ειδικό βάρος.
