Μοναδική αήττητη Εθνική στην Ευρώπη και μόλις μία από τις τρεις σε όλη την υφήλιο στην διαδικασία των Προκριματικών. Με την πρόκριση εξασφαλισμένη και μαθηματικά από το τέλος του τέταρτου «παράθυρου», την ώρα που η πρωταθλήτρια Ευρώπης Σλοβενία έχει ήδη αποκλειστεί, οι Σέρβοι θα ζουν μέχρι την τελευταία ώρα με την αγωνία, Κροάτες και Ρώσοι ζορίζονται πολύ, Ισπανοί και Τούρκοι δεν έχουν ακόμα εξασφαλιστεί, αν και θα τα καταφέρουν.
H Εθνική πήρε με το μίνιμουμ των απαιτούμενων αγώνων μια πρόκριση την οποία πολλοί όχι απλά ανέμεναν πιο δύσκολα, αλλά θεωρούσαν ότι κινείται στα όρια του ανέφικτου. Το έκανε παίζοντας σε μεγάλη διάρκεια ωραίο, σύγχρονο, μοντέρνο μπάσκετ, το έκανε παίρνοντας άνετες νίκες, αλλά και αγχωτικές που έβγαζαν τον χαρακτήρα ομάδας με αυτοπεποίθηση.
Η Εθνική διεύρυνε και το ενεργό κοινό της, δημιουργώντας ευχάριστη συνήθεια στους φιλάθλους του Ηρακλείου και κάνοντας μια πρώτη γνωριμία με αυτούς της Πάτρας, διεύρυνε όμως ουσιαστικά και αδιαμφισβήτητα την δική της βάση παικτών.
Ναι, από το γεγονός της εσκεμμένης από την Ευρωλίγκα σύμπτωσης αγώνων πήραν την ευκαιρία πολλοί παίκτες υψηλού επιπέδου οι οποίοι επί χρόνια έβλεπαν κάποιους άλλους να προηγούνται στην Εθνική... επετηρίδα. Ουδείς εξ αυτών όμως άφησε την ευκαιρία να πάει χαμένη, ουδείς έδειξε ότι πέρασε κατά τύχη από την Εθνική. Αυτοί πιστώνονται το συντριπτικά μεγαλύτερο ποσοστό της πρόκρισης.
Η Εθνική αδικήθηκε από το σύστημα, με την έννοια των σπαστών αγώνων σε μακρινά χρονικά διαστήματα. Αδικήθηκε διότι είτε ξεχάστηκαν κατορθώματα από παράθυρο σε παράθυρο είτε ηρεμούσαν τα συναισθήματα και μειωνόταν το συνολικό μέγεθος της επιτυχίας. Αν είχε κάνει σε δυο βδομάδες αυτό το 9/9 με τον τρόπο που το έκανε, θα κρινόταν ως "εμπορική" και θα είχε ανάλογη προβολή. Τώρα περίπου σαν αυτονόητο το αντιμετωπίζουν πολλοί, μια γύρα στον τρόπο προβολής της νίκης επί της μέχρι τότε αήττητης Γερμανίας προχθές στην Πάτρα το κάνει σαφές. Η ήττα του Παναθηναϊκού και η χαλαρή νίκη του Ολυμπιακού είχαν το μερίδιο, η Εθνική είχε ένα μικρό μερίδιο στην πλειοψηφία των μέσων.
To 9/9 που μετράει η Εθνική είναι από μόνο του μια εντυπωσιακή επίδοση, αλλά όχι και μόνο μια εντυπωσιακή επίδοση. Είναι ένα δέσιμο με τον Ελληνα φίλαθλο που ήρθε πιο κοντά με την Εθνική σε πιο "προσιτές" εκδηλώσεις από μια τελική φάση μεγάλης διοργάνωσης. Είναι ένα τεράστιο δέσιμο εκπροσώπων τριών γενιών παικτών, που έγιναν μια γροθιά, έγιναν φίλοι ή κολλητοί αν ήδη είχαν καλή σχέση, που ένιωσαν κοντά ο ένας με τον άλλο και βγάζουν σε κάθε στιγμή και κάθε ευκαιρία το πόσο καλά περνάνε.
Είναι μια τονωτική εικόνα για το υπόβαθρο που έχουν οι Ελληνες παίκτες, το "αύριο" που υπάρχει. Είναι μια ακόμα επιβεβαίωση του Ελληνα προπονητή, με τον Σκουρτόπουλο να βρίσκει κι αυτός την ευκαιρία του και να την... ξεχειλώνει με όσα έχει παρουσιάσει μέσα από πλήθος αντιξοτήτων. Είναι το μήνυμα που περνάει ο Μπουρούσης πηγαινοερχόμενος από την Κίνα στην Αθήνα για να κάνει δυο προπονήσεις, μια μετακίνηση, να βάλει 20-25, να... ευλογήσει τους συμπαίκτες για το επόμενο ματς, να ξαναπάει στην Κίνα.
Είναι και τα μηνύματα αυτών που δεν μπορούν να είναι εκεί επειδή έτσι θέλει η Ευρωλίγκα, όμως δεν ξεχνούν, εύχονται, συγχαίρουν, το ζουν από μακριά. Είναι η Εθνική που έχει τσεκάρει για το Παγκόσμιο της Κίνας μέσα από μια πολύ όμορφη διαδρομή και για όσους την έζησαν και για όσους την παρακολούθησαν.
