Οι «πράσινοι» ετοιμάζονται να μπουν στην τελική ευθεία του πρωταθλήματος και να βρουν αυτή τη χημεία που θα τους κάνει να είναι ομάδα εκεί που πρέπει, όταν πρέπει. Η σημερινή μέρα ίσως να μπορούσε να χρησιμεύσει και για ένα μάθημα... ιστορίας για ορισμένους, για να καταλάβουν ακόμη καλύτερα που βρίσκονται. Γιατί σαν σήμερα ο Παναθηναϊκός κατακτούσε για 5η φορά την Ευρωλίγκα. Στο Βερολίνο, το 2009. Τότε που ο Βασίλης Σπανούλης φορούσε πράσινα και ο Γιάννης Μπουρούσης κόκκινα... (Πώς αλλάζουν οι καιροί...)
Και αιώνιοι και διαδηλώσεις, αλλά και αστυνομία
Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός θα ξαναβρίσκονταν σε ένα Final Four Ευρωλίγκας. Τι; Δεν είναι αρκετό αυτό για να καταλάβετε το κλίμα που επικρατούσε εκείνες τις μέρες πριν την Πρωτομαγιά του 2009; Ε, βάλτε τώρα στην ίδια πρόταση: Παναθηναϊκός, Ολυμπιακός, Πρωτομαγιά, διαδηλώσεις, Γερμανία, Αστυνομία, οπαδοί, ευρωπαϊκό τρόπαιο... Αν σας έλεγαν να ποντάρετε θα λέγατε πως αυτό το φάιναλ φορ όχι δεν θα τελείωνε, αλλά δεν θα άρχιζε καν ποτέ.
Και όμως... Και άρχισε, και τελείωσε και δεν έγινε και το παραμικρό επεισόδιο. Φίλοι των δύο ομάδων βρέθηκαν ακόμη και στο ίδιο ξενοδοχείο, αλλά πραγματικά προβλήματα δεν υπήρχαν. Η αλήθεια είναι πως ο «φόβος» που είχε ριζώσει σε πολλούς για την περιβόητη γερμανική ομοσπονδία μέρες πριν, με δημοσιεύματα και «διαρροές», είχε κάνει ένα μεγάλο μέρος της δουλειάς. Φτάνοντας εκεί έγινε και η υπόλοιπη.
Η 02 Αρένα βρίσκεται δίπλα στο τείχος... Το οποίο καλά καλά δεν το καταλαβαίνεις με την πρώτη, ίσως γιατί είναι απλά εκεί... Κάτι για το οποίο έχεις διαβάσει, ακούσει, δει τόσα. Και μόνο που πας και το αγγίζεις, έτσι χωρίς κάποιος να το φυλάει, χωρίς να απαγορεύεται, είναι σαν να αγγίζεις ένα τεράστιο κομμάτι της ιστορίας. Ακριβώς απέναντι το ρόλο του τείχους για τις θύρες εισόδου των φίλων των διαφορετικών ομάδων, έπαιζαν οι ένστολοι. Με πλήρη εξάρτηση. Και ενίοτε και σκυλιά.
Κάποια μικροεπεισόδια άρχιζαν πριν τελειώσουν. Όπως αυτό μέσα στο γήπεδο...
Το κάπνισμα απαγορευόταν διά ροπάλου. Όπως σε όλα τα γήπεδα του πλανήτη. Να ξέρετε παρεμπιπτόντως πως και στην Ελλάδα απαγορεύεται, αλλά αυτό είναι μια άλλη συζήτηση. Ένας Έλληνας στριφογύριζε ώρα στον αγώνα πριν από τον τελικό ένα πακέτο και μετά ένα τσιγάρο στα χέρια του. Ένας αστυνομικός τον είδε και φρόντισε ευγενικά να του τονίσει να μην το ανάψει... «Όχι, όχι δεν πρόκειται... Απλά το κρατάτω... Νευρικότητα»... Να ξέρετε πως έγινε και δεύτερη παρατήρηση με περίπου την ίδια απάντηση. Επειδή όμως είμαστε εξυπνότεροι ως λαός από όοοοοολους τους άλλους, ο τύπος το άναψε κάποια στιγμή, θεωρώντας πως έχει ξεγελάσει τους πάντες. Για να είμαστε ακριβείς δεν πρόλαβε να το ανάψει. Τον είχαν βουτήξει, τον είχαν βγάλει έξω και δεν είδε αγώνα ούτε από την τηλεόραση, καθώς παρέμεινε σε μία από τις κλούβες που ήταν παρκαρισμένες απ’ έξω. Όπως έγινε και σε κάποιες άλλες μεμονωμένες περιπτώσεις. Και μην νομίζετε πως μετά τους άφηναν; Όχι... Δεν έχει τέτοια. Μέσα, κατηγορητήριο και στην καλύτερη περίπτωση τσουχτερό πρόστιμο.
Τελικός μέσω Πρόκομ και Σιένα
Όλα αυτά πριν τον τελικό. Στους ημιτελικούς η ΤΣΣΚΑ Μόσχας είχε ξεπεράσει δύσκολα το εμπόδιο της Μπαρτσελόνα (του Πασκουάλ να πούμε εδώ) και ο Παναθηναϊκός του Ολυμπιακού, με τις δύο ομάδες να συναντιούνται σε έναν ημιτελικό Final Four για πρώτη φορά μετά το 1995. Η πίεση ήταν τεράστια για τον ημιτελικό και έπρεπε να μην «ξεφουσκώσει» η ομάδα μετά την πρόκριση. Φρόντισε ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς γι’ αυτό, καθώς ο τύπος είναι εκπληκτικός στο κοουτσάρισμα, αλλά πραγματικά «μάστερ» στην προετοιμασία της ψυχολογίας των παικτών.
Μια μικρή παρένθεση: Μην ξεχνάμε πως είναι η χρονιά με την εκπληκτική συνέντευξη Τύπου μετά τον αγώνα με την Πρόκομ στο ΟΑΚΑ. Ένα παιχνίδι που η ομάδα του νίκησε με διαφορά. Ήξερε όμως πως ο τίτλος του φαβορί είχε καθησυχάσει ίσως κάποιους και ήθελε να ταράξει τα νερά σε ένα παιχνίδι και με ένα αποτέλεσμα στο οποίο ήξερε πως δεν υπήρχε περίπτωση να χάσει. Μην νομίζετε πως όλα αυτά ήταν τυχαία... Είπαμε... Μάστερ!
Με άλλον τρόπο το ίδιο είχε κάνει και μετά την εντός έδρας ήττα στα playoffs από τη Σιένα. Μετά το τέλος του αγώνα, μπήκε στα αποδυτήρια και με το γνωστό του ύφος γύρισε και είπε απλά «πάμε στη Σιένα για δύο νίκες». Και αφού το είπε, έτσι κι έγινε... Επιστροφή στον τελικό...
Σφυρίγματα και άμυνα
Οι «πράσινοι» μπήκαν... καμικάζι στο παρκέ και έφτασαν να προηγηθούν της ΤΣΣΚΑ Μόσχας του Έτορε Μεσίνα 48-28 στο ημίχρονο. Στο δεύτερο όλα άλλαξαν. Κανένας δεν θα ξεχάσει πιστεύω στον Παναθηναϊκό τη διαιτησία στο δεύτερο ημίχρονο εκείνης της αναμέτρησης (όπως και αυτήν στο αντίστοιχο δεύτερο ημίχρονο στην Κωνσταντινούπολη το 2012, συμπτωματικά με την ΤΣΣΚΑ και πάλι). Έγιναν τα πάντα όλα! Το παιχνίδι πήγε στον πόντο. Στο τελευταίο τάιμ άουτ η απόφαση ήταν να μην γίνει φάουλ. Ο Ντρου Νίκολας χοροπηδούσε πάνω κάτω λες και βρισκόταν σε τραμπολίνο, έμεινε μπροστά στο τελευταίο σουτ (του Ραμούνας Σισκάουσκας) που δεν βρήκε το στόχο και ο Παναθηναϊκός μπορούσε να αρχίσει να πανηγυρίζει...
Όχι και όλοι όμως... Ο Θανάσης Γιαννακόπουλος είχε ήδη εκφράσει την αντίθεσή του (για να το θέσουμε κομψά) για τη διαιτησία στον Τζόρτνι Μπερτομέου, ο Δημήτρης Ιτούδης προσπαθούσε να συγκρατήσει τον Ομπράντοβιτς να μην δείρει κανέναν στο τραπέζι της γραμματείας, ο μονίμως ήρεμος Τάσσος Στεφάνου που καθόταν στη δεύτερη σειρά του πάγκου πετάχτηκε λες και ήταν 20 χρονών, παρά το ότι είχε ένα πρόβλημα στο πόδι, αλλά ευτυχώς κάποιος βρέθηκε στο δρόμο του να τον σταματήσει, πριν πατήσει παρκέ για τα καλά.
Πέντε λεπτά αργότερα όλα αυτά δεν είχαν καμία σημασία. Με σαμπάνιες και τον πάντα πρώτο σε τέτοια Μάικ Μπατίστ να πρωταγωνιστεί στο γλέντι, με άξιο συμπαραστάτη τον Σαρούνας Γιασικεβίτσιους, αλλά και τον Νίκολα Πέκοβιτς, το γλέντι άρχισε.
Ο Δημήτρης Διαμαντίδης φώναξε τον Φραγκίσκο Αλβέρτη να σηκώσουν την κούπα μαζί, σε μια εικονική στιγμή για την ομάδα, ο Ομπράντοβιτς έδινε το σύνθημα λέγοντας “again and again and again” στον κόσμο, ο Βασίλης Σπανούλης είχε γίνει ένα με τον τρόπαιο του πολυτιμότερου παίκτη (κάποια στιγμή τόλμησε κάποιος να το πάρει από τα χέρια του, για να τον βοηθήσει να μιλήσει σε μία κάμερα και η αντίδρασή του πραγματικά ήταν για βίντεο).
Tα πειράγματα ήταν ασταμάτησα σε μια ομάδα που δεν ήταν όλοι κολλητοί, αλλά ήταν παρέα, που ήξερε γιατί βρισκόταν εκεί που βρισκόταν, που δεν χρειαζόταν μαθήματα ιστορίας, γιατί είχε μάθει απλά να κοιτάζει πριν από κάθε προπόνηση στον ουρανό του ΟΑΚΑ και να μην ξεχνάει τίποτα...
Φάιναλ Φορ (Βερολίνο, 1-3/5)
Ημιτελικοί
Μπαρτσελόνα-ΤΣΣΚΑ Μόσχας 78-82 (36-32)
Μπαρτσελόνα (Πασκουάλ): Μπαζίλε 5, Μπάρτον 2, Λάκοβιτς 13, Ναβάρο 13, Άντερσεν 24, Βάθκεθ 6, Ιλιάσοβα 2, Σάδα, Σαντιάγο 9, Γκριμάου 4
ΤΣΣΚΑ Μόσχας (Μεσίνα): Ζήσης, Σμόντις 9, Σισκάουσκας 29, Χόλντεν 8, Λόρμπεκ 8, Λάνγκντον 15, Κάουν 4, Κριάπα 9, Πλάνινιτς, Μόρις
Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός 82-84 (41-43)
Ολυμπιακός (Γιαννάκης): Παπαλουκάς 9, Τσίλντρες 11, Βούιτσιτς 14, Μπουρούσης 10, Χαλπερίν 4, Γκριρ 18, Βουγιούκας, Πρίντεζης 9, Ερτσέγκ 4, Τεόντοσιτς 3, Πάργκο
Παναθηναϊκός (Ομπράντοβιτς): Κέτσμαν, Σπανούλης 18, Περπέρογλου 4, Μπατίστ 19, Φώτσης 5, Νίκολας, Τσαρτσαρής, Διαμαντίδης, Πέκοβιτς 20, Γιασικεβίτσιους 18
Μικρός τελικός
Ολυμπιακός-Μπαρτσελόνα 79-95 (30-46)
Ολυμπιακός (Γιαννάκης): Παπαλουκάς 8, Πελεκάνος 3, Βούιτσιτς 12, Μιλόσεβιτς, Μπουρούσης 17, Χαλπερίν, Γκριρ 19, Βουγιούκας, Πρίντεζης 4, Έρτσεγκ 11, Τεόντοσιτς 5
Μπαρτσελόνα (Πασκουάλ): Μπαζίλε 3, Μπάρετ 4, Τρίας 5, Μπάρτον 6, Λάκοβιτς 14, Ναβάρο 14, Άντερσεν 20, Βάθκεθ 3, Ιλιάσοβα 7, Σάδα 4, Σαντιάγο 10, Γκριμάου 5
Τελικός
Παναθηναϊκός-ΤΣΣΚΑ Μόσχας 73-71 (48-28)
Παναθηναϊκός (Ομπράντοβιτς): Σπανούλης 13, Περπέρογλου, 6, Μπατίστ 6, Φώτσης 13, Νίκολας 7, Τσαρτσαρής 2, Διαμαντίδης 10, Πέκοβιτς 6, Γιασικεβίτσιους 10
ΤΣΣΚΑ Μόσχας (Μεσίνα): Ζήσης, Σμόντις 9, Σισκάουσκας 13, Χόλντεν 14, Λόρμπεκ 5, Λάνγκντον 13, Κάουν 3, Κριάπα 9, Πλάνινιτς 5, Μόρις
