Βροντοφώναξε το παρών η Μοζαμβίκη στο κατάμεστο «Pavilhao do Maxaquene», στα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου 2019.
Το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της χώρας δεν έχει καταφέρει, μέχρι στιγμής, στην ιστορία του να εξασφαλίσει την παρουσία του στην τελική φάση της διοργάνωσης. Οι πρώτοι αγώνες του Δ’ Ομίλου των προκριματικών της Αφρικανικής Ζώνης φιλοξενήθηκαν στο Μαπούτο και οι παίκτες του Γιοσέμπα Ινάκι Μάρτιν Γκαρσία τα πήγαν περίφημα, κερδίζοντας την Ακτή Ελεφαντοστού και την Κεντροαφρικανική Δημοκρατία και χάνοντας μόνο από τη Σενεγάλη. «Κερδίσαμε τα δύο από τα πρώτα τρία παιχνίδια μας, αλλά γνωρίζουμε πως υπάρχει ακόμα δρόμος πολύς για να εξασφαλίσουμε την πρόκριση», ανέφερε σχετικά, μέσω της επίσημης ιστοσελίδας της FIBA, ο Πίο Μάτος.
Η Μοζαμβίκη είναι στην 76η θέση της παγκόσμιας κατάταξης και 11η στην Αφρική. Ο δρόμος που έχει να διανύσει μέχρι την Κίνα είναι μακρύς κι αυτό το γνωρίζει και ο 27χρονος γκαρντ, ο οποίος στάθηκε στα βήματα προόδου που έχουν κάνει το τελευταίο διάστημα και τους δίνουν δικαίωμα στο όνειρο. «Δείξαμε βελτίωση ως ομάδα. Δεν είμαστε πλέον από εκείνες τις ομάδες που παίρνουν μέρος στις διοργανώσεις απλώς για τη χαρά της συμμετοχής, πλέον ανταγωνιζόμαστε τους αντιπάλους μας και τους κερδίζουμε. Αυτός είναι τώρα ο στόχος μας: η νίκη. Ονειρευόμαστε την πρόκρισή μας στο Παγκόσμιο Κύπελλο, στο οποίο δεν έχουμε παίξει ποτέ. Θα είναι κάτι που θα αλλάξει τα δεδομένα του αθλήματος στη Μοζαμβίκη», παραδέχθηκε.
Φυσικά, σημαντικό ρόλο για τις δύο νίκες τους στο πρόσφατο «παράθυρο» της Διεθνούς Ομοσπονδίας Καλαθοσφαίρισης έπαιξε ο κόσμος τους, με τον Πίο Μάτος να προσθέτει: «Αυτά τα παιχνίδια που έγιναν στη χώρα μας, για να είμαι ειλικρινής, ήταν ό,τι χρειαζόμασταν για να κρατήσουμε "ζεστούς" τους φιλάθλους μας, να διατηρήσουν το πάθος τους για την ομάδα. Γνωρίζαμε εξ αρχής πως η Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, η Σενεγάλη και η Ακτή Ελεφαντοστού είναι καλές ομάδες, αλλά δεν εγκαταλείπουμε ποτέ κανένα παιχνίδι, ανεξαρτήτως των καταστάσεων. Η Εθνική μας συνήθως παίζει εκτός έδρας στις μεγάλες διεθνείς διοργανώσεις, κάτι που κάνει τους φιλάθλους μας να ενδιαφέρονται ακόμα περισσότερο όταν παίζουμε εντός. Στο Μαπούτο δεν σταμάτησαν ούτε στιγμή να μας υποστηρίζουν, ακόμα κι όταν ήμασταν πίσω στο σκορ. Μας ενθάρρυναν συνεχώς, μας έδιναν δύναμη να συνεχίσουμε την προσπάθειά μας, να μην τα παρατήσουμε».
Οι φίλαθλοι, αλλά και η άμυνα έπαιξαν το ρόλο τους στην πρωτεύουσα της Μοζαμβίκης για τις δύο νίκες τους, με το διεθνή γκαρντ της Φεροβιάριο να τονίζει: «Η "χημεία" μας με τον κόσμο μας θα μας μείνει παρακαταθήκη, για το υπόλοιπο της καριέρας μας. Ζήσαμε, όλοι μας, μια τρομερή εμπειρία. Είχαμε να παίξουμε στη χώρα μας από το 2011. Αυτοί οι αγώνες στην έδρα μας, πραγματικά, σημαίνουν πολλά για τη Μοζαμβίκη, ειδικά δείχνοντας πως η ομάδα είναι σε θέση να ανταγωνιστεί οποιονδήποτε αντίπαλο. Αποδείξαμε όχι μόνο στους Αφρικανούς, αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο πως μπορούμε να υπερασπιστούμε με επιτυχία το "σπίτι" μας. Το "κλειδί" για τις νίκες μας ήταν, βέβαια, η άμυνά μας. Εάν δεν παίξεις καλή άμυνα απέναντι σε τέτοιους αντιπάλους τα παιχνίδια θα πάνε στους εκατό πόντους».
Η Μοζαμβίκη, εκεί στις νοτιοανατολικές ακτές της αφρικανικής ηπείρου, έχει πληθυσμό κοντά στα τριάντα εκατομμύρια, αλλά λίγες επιτυχίες στα σπορ κι ακόμα λιγότερες στο μπάσκετ. Εξάλλου, στη χώρα ασχολούνται κυρίως με το ποδόσφαιρο. «Είμαστε χαρούμενοι γιατί δώσαμε τη δυνατότητα στους συμπατριώτες μας να πανηγυρίσουν για κάτι. Να είναι υπερήφανοι. Μπορεί να είμαστε φτωχή χώρα, αλλά οι παίκτες δίνουμε τον καλύτερο εαυτό μας σε όλα τα παιχνίδια μας. Βλέποντας τον κόσμο μας να πανηγυρίζει για τους πόντους μου αισθάνθηκα ξεχωριστός. Ο τρόπος με τον οποίο αντέδρασαν οι φίλαθλοί μας με συγκίνησε, ένιωσα πως συνείσφερα κι εγώ στην ευτυχία τους. Οι νεαροί συμπατριώτες μου άντλησαν έμπνευση και δύναμη, πως μπορούν να δουλέψουν και να καταφέρουν κάτι μεγάλο στο μέλλον», επεσήμανε ο Πίο Μάτος, ο οποίος στα πρώτα τρία παιχνίδια τους στα προκριματικά είχε κατά μέσο όρο 12π., 1,3 ριμπάουντ και 3 ασίστ. Οι επόμενοι τρεις αγώνες για το Δ’ Όμιλο θα γίνουν τον Ιούνιο στο Ντακάρ, στη Σενεγάλη.
