Είναι αλήθεια, δεδομένου ότι και ο καιρός ξεγελάει, ότι πολλοί φίλοι του Ολυμπιακού ξεφυλλίζουν ξανά το ημερολόγιο. Κοιτάνε μήπως μπαίνει...η άνοιξη, καθώς η εικόνα της ανανεωμένης (σχεδόν κατά 50%) ομάδας τους εκπλήσσει ακόμα και τον πιο αισιόδοξο οπαδό της.
Αλήθεια πόσοι θα πόνταραν σε νίκες (και μάλιστα με εξαιρετικές εμφανίσεις) της ομάδας του Ντέιβιντ Μπλάτ και σε έδρες όπου πέρυσι είχε ηττηθεί από το ημίχρονο και με τις τελικές διαφορές να εκτοξεύονται στους 30 πόντους ;
Ελάχιστοι προφανώς, αν όχι κανείς, αν και οι παίκτες και ο προπονητής γνωρίζουν καλύτερα. Με την κορυφαία μεταγραφή της χρονιάς να έρχεται εκ των έσω (ναι με τέτοιες εμφανίσεις και όχι με την περσινή σεζόν, ο Νίκολα Μιλουτίνοφ έχει θέση στο ΝΒΑ), τον Βασίλη Σπανούλη να είναι όχι μόνο ξεκούραστος - αφού δεν ταξίδεψε στη Χαλκίδα - αλλά φανερά ανανεωμένος και με ένα νέο ξεχωριστό κίνητρο στα 36 του και τον Αξελ Τουπάν να παίζει σαν να είναι από πέρυσι στην ομάδα, η δουλειά έγινε σχετικά εύκολα στη Βιτόρια.
Αν δεν υπήρχαν και 1-2 κακά διαστήματα, όπως αυτό των τελευταίων οκτώ λεπτών όπου οι "ερυθρόλευκοι" μπλόκαραν σε ζώνη και κοντό σχήμα των γηπεδούχων, θα λέγαμε ότι η εμφάνιση τους ήταν εξωπραγματική για την εποχή, όσο και αν δεχτούμε ότι μπορεί η ομάδα να έχει φορμαριστεί πιο νωρίς.
Σκαμπανεβάσματα (και ήττες) θα έρθουν και όπως σωστά επισήμανε ο Κώστας Παπανικολάου, ποτέ κανείς δεν κέρδισε ή δεν έκανε κάτι σημαντικό από τόσο νωρίς.
Απλά ο τρόπος κυκλοφορίας της μπάλας (με κινηματογραφική ταχύτητα σε κάποιες φορές λες και οι παίκτες φοβούνται ότι κρατάνε...χειροβομβίδα) και τα τελειώματα στις περισσότερες επιθέσεις είναι ένα ιδιαίτερα ελκυστικό και δελεαστικό για τον κόσμο πλάνο.
Ο Ντέιβιντ Μπλάτ, πανέξυπνος γαρ, δεν έχει πειράξει σχεδόν στο ελάχιστο τη γαλούχηση που είχε αυτή η ομάδα (έστω ο βασικός ελληνικός της κορμός) στην πιεστική άμυνα, απλά έχει απαιτήσει η μπάλα μετά το ριμπάουντ, ή το κλέψιμο να φεύγει πολύ πιο γρήγορα στον παίκτη με την καλύτερη προοπτική.
Και όλα αυτά χωρίς ακόμα βασικοί ξένοι (ΛεΝτέι και Τίμα) να έχουν μπει σε κανονικούς αγωνιστικούς ρυθμούς. Οταν όμως μπαίνει για λίγα λεπτά ο Μάντζαρης, ο Μπόγρης ή ο Βεζένκοφ και δίνουν τόσα πολλά, εκεί είναι η επιτομή της ομάδας όπως και στις 19 ασίστ από 1ο παίκτες και ας έχει δώσει μόνος του 8 ο Σπανούλης.
Ο αρχηγός δεν θα είναι τόσο προβλέψιμος εφέτος, πρώτον γιατί θα παίζει λιγότερο, αλλά το κυριότερο με άλλο ρόλο, αυτόν του πρωταγωνιστή όχι τόσο στο σουτ (το οποίο όταν κρίνει θα το πάρει) όσο στη δημιουργία.
Το ολοκληρωτικό μπάσκετ που έπαιξε ο Ολυμπιακός για περίπου 32 λεπτά και τον έφερε μπροστά ακόμα και με 19 πόντους ( 66-47 στο 29') ήταν σαφώς εντυπωσιακό. Όμως ακόμα περισσότερο άξιο αναφοράς ήταν οι επιθέσεις που βρήκε μέσα από το πλάνο η ελληνική ομάδα την ώρα που οι Βάσκοι είχαν πλησιάσει αρχικά στους πέντε (68-73) και αργότερα στους τρεις (78-81) πόντους στα τελειώματα του αγώνα.
Επιθέσεις μέσα από το σύστημα που "κλείδωσαν" μια σημαντική στην οικονομία της βαθμολογίας νίκη.
