Αν κάποιος ουδέτερος παρατηρητής (πόσο μάλλον αν ασχολείται με τον Ολυμπιακό) είχε το ερώτημα για το βαθμό προτίμησης μεταξύ των τριών αγώνων που έχουν οι Ερυθρόλευκοι μέσα σε μια εβδομάδα χωρίς τον παραμικρό δισταγμό θα τοποθετούσε το παιχνίδι με τους Μπλαουγκράνα στην τελευταία θέση !
Εδώ κάτι - σχεδόν - ανάλογο έκανε ο ποδοσφαιρικός Ολυμπιακός που προπονητής (κυρίως) και παίκτες καθαρά στο παιχνίδι με την Μπαρτσελόνα στο Καμπ Νου, είχαν το νου τους στο πολύ κρίσιμο παιχνίδι της Κυριακής με τον ΠΑΟΚ στο πρωτάθλημα !
Και που συνέβη αυτό ; Στο ποδόσφαιρο όπου την εβδομάδα που φεύγει είχαμε την τύχη να ζήσουμε ένα σπάνιο φαινόμενο το να υποδεχτεί η χώρα μας μέσα σε τρεις μέρες δύο τεράστια brand name του αθλήματος τη Μπαρτσελόνα και τη Μίλαν !
Τα αντίστοιχα ραντεβού στο μπάσκετ είναι σχεδόν...εβδομαδιαία συνεπώς ο συγκεκριμένος τρόπος σκέψης είναι δεδομένο ότι υπάρχει και ας σκίζουν τα ρούχα τους οι προπονητές ενίοτε ότι δεν διαλέγουν παιχνίδια και πως όλα έχουν την ίδια βαρύτητα.
Ο Ολυμπιακός σε - πολύ - λιγότερο από 48 ώρες δίνει τον πρώτο σοβαρό νοκ άουτ αγώνα της χρονιάς με τον Αρη στο Αλεξάνδρειο σε έναν ημιτελικό κυπέλλου, ενώ την Παρασκευή υποδέχεται στον Παναθηναϊκό σε ένα (ευρωπαϊκό) ντέρμπι "αιωνίων" χωρίς περιθώριο για δεύτερη ήττα μέσα σε ένα μήνα στην έδρα του από τον ορκισμένο αντίπαλό του.
Εσείς δηλαδή τι θα διαλέγατε ;
Στο Παλάου Μπλαουγκράνα σε μια έντονα φορτισμένη (λόγω πολιτικής χροιάς με τα γεγονότα στην Ισπανία και τη διεκδίκηση της ανεξαρτησίας από την Καταλωνία) βραδιά η Μπαρτσελόνα είχε κάθε λόγο να είναι 1000% πιο συγκεντρωμένη και αποφασισμένη από τον αήττητο μέχρι χθες και σε εξαιρετική βαθμολογική θέση με 4-0, Ολυμπιακό.
Η εικόνα - ιδιαίτερα του πρώτου δεκαλέπτου - είχε να κάνει πολύ περισσότερο με το άγχος των γηπεδούχων να βάλουν φρένο στην κατηφόρα των πέντε συνεχόμενων ηττών (σε ισπανικό πρωτάθλημα και Ευρωλίγκα) παρά με το καλό παιχνίδι του Ολυμπιακού που παρεμπιπτόντως στην άμυνα τουλάχιστον ήταν καλό.
Τα 21 λάθη και οι μόλις 11 ασίστ, το άνοιγμα της ψαλίδας της διαφοράς σε τέτοιο βαθμό και οι μόλις 51 πόντοι στην επίθεση (παρά μάλιστα τις 13 παραπάνω βολές που εκτέλεσαν οι Ερυθρόλευκοι σε σχέση με τους Καταλανούς !) και γενικότερα η απίστευτη - για Ολυμπιακό - έλλειψη συγκέντρωσης - είναι τρανταχτά στοιχεία ότι στο γήπεδο βρισκόταν το σώμα των Πειραιωτών, αλλά ελάχιστο κομμάτι του μυαλού τους.
Ακόμα και ο Γιάννης Σφαιρόπουλος - όχι ασυναίσθητα - όταν είδε ότι δεν υπάρχει γυρισμός "αφησε" το παιχνίδι και προσπάθησε να κερδίσει ότι περισσότερο μπορούσε από αυτό (π.χ. συμμετοχή Τολιόπουλου, σε τόσο μεγάλο παιχνίδι και μάλιστα εκτός έδρας).
Δεν είναι δικαιολογίες όλα αυτά για τη βαριά ήττα και μάλιστα το συγκεκριμένο στοιχείο (ότι συνήθως ο Ολυμπιακός όταν χάνει του δίνει και...καταλαβαίνει) πρέπει να απασχολήσει αρκετά τον Ελληνα. Δεν παύει όμως το συγκεκριμένο παιχνίδι να είχε περιβληθεί από τις συγκεκριμένες σημαντικότατες παραμέτρους που αναφέραμε.
Οπως και να έχει εάν οι Πειραιώτες το άλλο Σάββατο έχουν βάλει στο σακούλι τους μια πρόκριση στον τελικό κυπέλλου και μια (ακόμα) ευρωπαϊκή νίκη επί του Παναθηναϊκού, το εφιαλτικό (αγωνιστικά) βράδυ στη Βαρκελώνη θα μοιάζει με μακρινή ανάμνηση.
ΥΓ: Ηταν δεδομένο ότι δεν θα παίξει και πως μπήκε στην αποστολή για να αρχίσει πιο σύντομα ο εγκλιματισμός του στη νέα του ομάδα. Οπως και να έχει όμως δεν ήταν και λίγο για τον Κάιλ Ουίλτζερ να βρεθεί τριάντα χρόνια μετά στον τόπο θριάμβου του πατέρα του Γκρέγκ, σε μια από τις μεγαλύτερες νίκες στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ (Μπαρτσελόνα-Αρης 88-89 στις 3 Δεκεμβρίου του 1997 με τους 45 πόντους του Γκάλη σε ένα από τα καλύτερα παιχνίδια της καριέρας του)
