Η προχθεσινή πολύωρη συνεδρίαση στον ΕΣΑΚΕ δεν άρχισε καλά και δεν τελείωσε σωστά. Αδίκησε έτσι την ύπαρξή της, αφού στο τετράωρο που μεσολάβησε ήταν η πρώτη φορά μετά από χρόνια που ένα μεγάλο γκρουπ ομάδων έμεινε αμετακίνητο στις θέσεις που είχε προσυμφωνήσει και έδωσε το έναυσμά για να αρχίσουν να ισχύουν νόμοι στο πρωτάθλημα... σουρωτήρι, προκειμένου αυτό να επιχειρήσει την έξοδο από την ανυποληψία.
Η συνεδρίαση δεν άρχισε καλά γιατί φάνηκε να υπάρχει αμφιβολία και επιφυλακτικότητα λόγω πρότερου... άτιμου βίου. Παρότι οι ομάδες που επί ημέρες έκαναν διαβουλεύσεις είχαν φτάσει μέχρι και στο να υπογράψουν χαρτί για τα βασικά που θα απαιτούσαν, ώστε να μην παρατηρηθεί το φαινόμενο αλλαγής γνώμης στο παρά ένα, πάλι ήταν "μαγκωμένοι". Ηξεραν και ότι έμπαιναν σε συνεδρίαση του συνδέσμου που έχει αναγάγει σε τέχνη το να δημιουργεί μπάχαλο, να μην βγάζουν πουθενά οι συζητήσεις και να αποφεύγει την λήψη αποφάσεων ειδικά όταν αυτές μπορεί να κρύβουν "κινδύνους" ζημιάς σε... ημέτερους. Μόνο που αυτή τη φορά ήταν πολλοί οι αποφασισμένοι.
Η συνεδρίαση δεν τελείωσε σωστά, με την έννοια ότι η "ξαφνική" απόφαση στέψης πρωταθλητή χωρίς να υπάρχουν υποβιβασμοί, έβγαλε προς τα έξω αυτό σαν πιο ενδιαφέρον θέμα. Δεν είχε αναγγελθεί και προήλθε από... αυθόρμητες προτάσεις με τον έναν μετά τον άλλο μάλιστα να λένε ότι δεν έγινε καν ψηφοφορία, ότι οι ίδιοι ήταν εκτός αίθουσας και ότι μόνο υπήρξε αποδοχή μια τυπικής επικύρωσης βαθμολογίας. Κάπως έτσι, υποβαθμίστηκε η ουσία της συζήτησης. Που υπήρχε, η ουσία, μετά από πολύ καιρό.
Πάνω από τις μισές ομάδες της Basket League, συμφώνησαν στο να τηρηθούν τα κριτήρια συμμετοχής που υπάρχουν και να γίνουν ακόμα αυστηρότερα. Μια σημαντική παράμετρος, είναι ότι μέσα σε αυτές τις ομάδες υπάρχουν αρκετές που ξέρουν ότι θα ζοριστούν οι ίδιες να αντεπεξέλθουν! Συμφώνησαν δηλαδή να βάλουν και εαυτούς σε δοκιμασία που μπορεί να αποδειχθεί ανυπέρβλητη. Και να αφήσει την κατηγορία όχι απλά χωρίς περισσότερες ομάδες, αλλά με λιγότερες. Αλλά με τα πρώτα δείγματα υγείας μετά από χρόνια.
Οπως έλεγε ένας πρόεδρος, κυνικά μα πολύ ρεαλιστικά, "αν σε μίνιμουμ μπάτζετ 800 χιλιάδων για μια σεζόν, δεν έχεις στο ξεκίνημα να δώσεις τα 200 για εγγυήση, τότε δεν θα τα βρεις ποτέ, άρα θα δημιουργείς χρέη και δεν σε χρειαζόμαστε". Δεν είναι όμως μόνο η αύξηση της εγγυητικής ή, έστω το έξτρα ποσό που θα μπαίνει σε λογαριασμό ειδικού σκοπού ή, όπως θέλετε ονομάστε αυτά τα έξτρα χρήματα.
Είναι και η απαίτηση κατάθεσης προϋπολογισμού, ο συχνός έλεγχος προόδου πληρωμών των συμφωνιών, η αυστηρή επιτήρηση ομάδων που δημιουργούν χρέη με επιβολή ποινών όπως αφαίρεση βαθμών αν ξεπερνούν ένα χρονικό όριο. Είναι γενικά ένα "δίχτυ" προστασίας που οι ίδιες οι ομάδες αποφάσισαν να τηρήσουν για να πάψει το πρωτάθλημα να είναι ανυπόληπτο σε πλήθος περιπτώσεων. Και φυσικά τα γήπεδα με το μίνμουμ της χωρητικότητας, αλλά και η επιμονή στην αναζήτηση ενός τρόπου επιπλέον ελέγχου των διαιτητών που όχι μόνο είναι κακού επιπέδου, αλλά ελέγχονται... μεταξύ τους και το αποτέλεσμα προκαλεί κωμικοτραγικές καταστάσεις.
Το ότι κινήθηκε τέτοια διαδικασία σε μια εποχή με πλήθος αντικειμενικών δυσκολιών που θα έδινε άλλοθι για... του χρόνου, είναι το πρώτο ενθαρρυντικό. Το ότι άρχισαν την διαδικασία επτά και έφτασαν στην συνεδρίαση περισσότεροι και όχι... δυο - τρεις με τους άλλους να έχουν λυγίσει από τηλέφωνα, είναι το πολύ ενθαρρυντικό.
Το ότι οι ομάδες βαρέθηκαν πια τις παθητικές, διεκπεραιωτικές και ρουσφετολογικές διοικήσεις χρόνων, να κάνουν τα στραβά μάτια σε πλήθος παρατυπιών και να προσφέρουν και άλλοθι στην ΕΕΑ για να περνάει άδειους φακέλους αφού "μας παρακάλεσαν από τον ΕΣΑΚΕ", δείχνει άρνηση συμβιβασμού με την παθογένεια.
Η Basket League έχει χιλιόμετρα σε ανηφόρα για να συμμαζέψει όλα αυτά που την έχουν καταστήσει σταδιακά και μαρτυρικά σε βάθος χρόνων ένα πρωτάθλημα της πλάκας. Ακόμα δεν έγινε τίποτα, αφού είμαστε μόνο στις προτάσεις. Το ότι οι ίδιες οι ομάδες όμως αποφάσισαν επιτέλους να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους και να μην δέχονται παθητικά και "ωχαδελφικά" πλήθος εκτρωματικών αποφάσεων, είναι ένα τεράστιο βήμα.
Είναι απίθανο να εφαρμοστεί όλη η λίστα της... επανεκκίνησης από την αρχή. Θα έχει και εμπόδια αφού απαιτούνται πέρα από την έγκριση της ΕΟΚ και νομοθετικές ρυθμίσεις σε αρκετά ζητήματα. Αν όμως στην επόμενη συνεδρίαση, μέσα στην εβδομάδα που έρχεται, το μέτωπο έχει παραμείνει συμπαγές, θα έχει γίνει το δεύτερο βήμα, θα είναι σαφές ότι ο δρόμος δεν έχει γυρισμό. Κι αν ισχύσει σύντομα έστω ένα από τα ζητούμενα, θα έχει ανοίξει πια λεωφόρος. Κυρίως αν δεν αρχίσουν οι γνωστές εκπτώσεις, ανάλογα με φιλίες, ισχύ και διάφορα άλλα.
Τα εθνικά πρωταθλήματα εξ ορισμού διέπονται από τον νόμο της αγωνιστικής επιβράβευσης. Συμμετέχουν σε αυτά όσοι κερδίζουν το δικαίωμα και αυτό (πρέπει να) είναι αδιαπραγμάτευτο. Η κλειστή λίγκα δεν νοείται. Η επιλεκτική λίγκα όμως απαιτείται. Με την συμμετοχή όσων την δικαιούνται, αλλά και την δικαιολογούν και παρέχουν εχέγγυα για την αξιοπρέπεια του πρωταθλήματος. Τρόποι υπάρχουν όπως φάνηκε από το πρώτο "μανιφέστο" που κατατέθηκε. Μακάρι να μην γίνουν κι αυτοί ένα χαρτί σε συρτάρι ή στα σκουπίδια.
