Το καλύτερο «πείραγμα» γίνεται στο παρκέ

Η μακράν προεκλογική περίοδος (καθώς συνέπεσαν ευρωεκλογές μαζί με βουλευτικές) αποτελεί παρελθόν και μαζί της μπαίνουν στην άκρη και οι αντιπαραθέσεις, τα «καρφιά», τα χτυπήματα κάτω από τη μέση που συνηθίζουν οι εκάστοτε πολιτικοί στο βωμό της διεκδικούμενης ψήφου. Πλέον τη σκυτάλη έχουν πάρει οι διοικήσεις των δύο «αιωνίων» που δεν χρειάζεται να περιμένουν εκλογές για να φαγωθούν και να πικάρουν ο ένας τον άλλο. Η αλήθεια είναι ότι στο εφετινό καλοκαίρι, ίσως δεν έχουν συνειδητοποιήσει επακριβώς το που οδηγείται το αγαπημένο (όλων) μπάσκετ και το ότι χρειάζεται ίσως μεγαλύτερη σοβαρότητα – από φθηνά και με έλλειψη σεβασμού στην ιστορία των συλλόγων αστεία - και κομβικές αποφάσεις που θα βοηθήσουν την κατάσταση προς όφελος όλων και φυσικά (και) δικό τους. Αν μη τι άλλο οι κόντρες στο παρκέ θα είναι πλέον περιορισμένες (οι δύο στην Ευρωλίγκα θα έχουν ενδιαφέρον καθώς στο κύπελλο και να κληρωθούν κάποια στιγμή αντίπαλοι η ομάδα της Α2 του Ολυμπιακού δεν θα μπορεί να κοιτάξει στα μάτια τον Παναθηναϊκό) αλλά εκεί – στο γήπεδο δηλαδή - παραμένει το πιο αποτελεσματικό πεδίο αν θέλει κάποιος να «πειράξει» τον άλλο. Οι Πράσινοι κοκορεύονταν για καιρό τις «κολλητές» νίκες στο ΟΑΚΑ πέρυσι για Ευρωλίγκα και πρωτάθλημα, ενώ ο Ολυμπιακός απάντησε με εμφατική νίκη (και κάλυψη της διαφοράς που όμως δεν του χρειάστηκε αφού έμεινε εκτός πλέι οφ…) στην Ευρωλίγκα αποκτώντας εκείνος τότε το πάνω χέρι στην πλάκα προς τον «αιώνιο». Ο Ολυμπιακός λοιπόν (διότι ο Παναθηναϊκός είναι σχεδόν έτοιμος) έχει ακόμα τρέξιμο που δεν έχει να κάνει τόσο με τη στελέχωση του υπόλοιπου ρόστερ όσον αφορά τους ξένους που απομένουν να αποκτηθούν. Ο ελληνικός κορμός αποτέλεσε για χρόνια παράδειγμα προς μίμηση και ήταν αυτός ουσιαστικά που είχε τον ηγετικό ρόλο στις επικές χρονιές του back to back κατακτήσεις της Ευρωλίγκας (2012,2013) αλλά και στα τρία πρωταθλήματα (2012, 2015, 2016). Πέραν από τους τίτλους υπάρχουν και κάποια άλλα σημαντικά πράγματα και ο Ολυμπιακός έχει μια...ανορθογραφία που τον κυνηγάει από την εποχή της πρώτης (επί Σωκράτη Κόκκαλη) αναγέννησή του. Παίκτες σύμβολα της ομάδας, δεν έκλεισαν την καριέρα τους στους Ερυθρόλευκος με τον Αργύρη Καμπούρη για παράδειγμα να λέει το αντίο στο Περιστέρι και τον εμβληματικό αρχηγό του τρίπλ κράουν του 1997, Γιώργο Σιγάλα να φεύγει εκείνο το καλοκαίρι (!) για να παίξει αρκετά χρόνια ακόμα σε άλλες ομάδες. Ο Βασίλης Σπανούλης είναι ο κορυφαίος όλων των Ερυθρολεύκων παικτών όλων των εποχών, και ο μόνος που έπαιξε τόσο κομβικό ρόλο στην αναγέννηση και σε τίτλους. Μάλιστα αυτό που έκανε στο πρωτάθλημα του 2016 που «καθάρισε» τρεις συνεχόμενους τελικούς (μετά το 1-0 του Παναθηναϊκού) τους δύο με buzzer beater στο ΟΑΚΑ και τον ενδιάμεσο στο ΣΕΦ με εξάλεπτο ρεσιτάλ στο φινάλε, δεν το έχει καταφέρει ποτέ στο παρελθόν κανένας παίκτης καμίας ομάδα. Δηλαδή να έχει κρίνει σε τόσο μεγάλο βαθμό ατομικά ένα ολόκληρο πρωτάθλημα και όχι έναν αλλά τρεις συνεχόμενους τελικούς σε εκείνη τη σειρά του 2016 (3-1). Δεν λέμε το αν θα πρέπει να τελειώσει την καριέρα του στο λιμάνι και η φανέλα του να αποσυρθεί στην οροφή του ΣΕΦ ή σε όποιο μελλοντικό γήπεδο του Ολυμπιακού. Λέμε ότι θα έπρεπε να έχει ανανεώσει…χθες. Παράλληλα το κακόγουστο (αν και συνηθισμένο τα τελευταία χρόνια σε πολλές ομάδες της Ευρώπης και της Ελλάδας) αστείο με τις καθυστερήσεις πληρωμών πρέπει να τελειώσει και να επιστρέψει η ομάδα στην κανονικότητα. Ώστε να ξεκαθαρίσει και το ποιοι θέλουν (πραγματικά με την καρδιά τους) να μείνουν – πχ βλέπε Πρίντεζη – και ποιοι όχι όπως για παράδειγμα ο Νίκολα Μιλουτίνοφ που κακά τα ψέμματα το μυαλό του είναι πλέον στη Μόσχα και στην ΤΣΣΚΑ. Είναι δικαίωμά του, το θέμα είναι ο Ολυμπιακός να βγει κερδισμένος με μια πιθανή πώληση τώρα, ώστε να εξαργυρώσει ένα μέρος της υπεραξίας ενός παίκτη που είχε στηρίξει και πιστέψει όταν θύμιζε ένα άγουρο φρούτο και μάθαινε μόλις τα βασικά. Ο Βαγγέλης Μάντζαρης έχει εξελιχθεί σε πολύμηνο θρίλερ και είναι φανερό ότι δεν «πατάει» πάνω στο συμβόλαιό του έχοντας φέρει και προσφορά από την Ούνιξ. Απλά δεν μπορεί να φύγει και τσάμπα. Αν όμως δεν τον θέλουν (που ο κόουτς δεν…τρελαίνεται) πρέπει το θέμα να τελειώνει το συντομότερο όπως και του Δημήτρη Αγραβάνη (τον οποίο πιστεύουν οι πρόεδροι αλλά όχι ο Ντέηβιντ Μπλάτ) που επίσης έχει πρόταση από την Κρεμόνα. Η ομάδα πρέπει να βρει γρήγορα ξανά την αξιοπιστία της και να μην τη «χρησιμοποιούν» πολλοί ως παράδειγμα προς αποφυγήν βγάζοντας ακόμα και στις σωστές αποφάσεις λάθος. Απλά οι Ερυθρόλευκοι έδωσαν πρώτοι λαβή, βήμα αν προτιμάτε σε φίλους και αντιπάλους, σε παίκτες και ατζέντηδες και οφείλουν να θυμίσουν άλλες εποχές αυτής της ομάδας με την οποία δεν τολμούσε να «παίξει» κανείς γιατί έβγαζε υγεία σε όλα τα επίπεδα. Οι αδελφοί Αγγελόπουλοι έχουν τον πρώτο και κύριο λόγο να επιχειρήσουν να το ξανακάνουν, καθώς όπως παίρνουν και τα περισσότερα εύσημα στις επιτυχίες έτσι χρεώνονται και εδώ το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης για τη ζοφερή κατάσταση που περνάει η ομάδα τους τελευταίους μήνες.