Το Basketa.gr «εμβαθύνει» στο ρόλο του Κρις Μίντλετον στους Μπακς και το κατά πόσο βοηθά την ομάδα του η παρουσία του σε κρίσιμα παιχνίδια, με αφορμή την τραγική εμφάνιση απέναντι στους Μάτζικ.
Οι Μιλγουόκι Μπακς είχαν μια μεγάλη απόφαση να πάρουν το προηγούμενο καλοκαίρι. Έπρεπε, επί της ουσίας, να ξεκαθαρίσουν ποιος θα ήταν ο δεύτερος στην ιεραρχία τους, με τον Γιάννη Αντετοκούνμπο να είναι δεδομένα ο σούπερ σταρ τους, MVP γαρ για τη σεζόν 2018-2019. Και δύο ήταν οι παίκτες, που πάλευαν για αυτό το ρόλο, ή έστω να υπάρχει μια ισορροπία μεταξύ τους.
Η απόφασή τους ήταν να δώσουν ένα πενταετές συμβόλαιο, με συνολικές αποδοχές στα 178 εκατομμύρια δολάρια, για τον Κρις Μίντλετον, χρίζοντάς τον πέραν πάσης αμφιβολίας ως… υπαρχηγό. Κάτι τέτοιο σήμαινε, ότι η κατάσταση δυσκόλευε για τον Μάλκολμ Μπρόγκντον. Ο ίδιος είχε πραγματοοποιήσει αλματώδη πρόοδο σε όλη του την πορεία στα «Ελάφια», προερχόμενος από το νούμερο 36 του draft και χωρίς να το περιμένει κανείς, αλλά ήθελε και περισσότερα.
https://www.youtube.com/watch?v=bOYaCLnMSmg
Επόμενο ήταν, συνεπώς, να αποχωρήσει από το Ουισκόνσιν και να κάνει νέο του σπίτι την Ιντιάνα. Οι Πέισερς τον περίμεναν… με ανοικτές αγκάλες και με ένα συμβόλαιο τεσσάρων ετών και με μισθό 85 εκατομμυρίων δολαρίων σε εκείνο το διάστημα, δίνοντας παράλληλα μερικά draft picks στο Μιλγουόκι, τον έκαναν δικό τους.
Έναν χρόνο μετά, φάνηκε τουλάχιστον για την κανονική περίοδο ποιος ήταν ο δικαιωμένος από την απόφαση. Οι Μπακς βρέθηκαν σε ρυθμό 70 νικών, δηλαδή σε επίπεδα ρεκόρ, ενώ οι Πέισερς έπρεπε να παλέψουν για το πλεονέκτημα έδρας, το οποίο πήραν κιόλας. Εν αρχή, λοιπόν, οι πρώτοι φάνηκε να έχουν βρει το δρόμο τους, αλλά η ήττα με τους Μάτζικ έφερε ξανά τα «φαντάσματα» από προηγούμενα playoffs, και δη τα τελευταία, σχετικά με το αν ο Μίντλετον μπορεί να ανταποκριθεί στο ρόλο του.
https://www.youtube.com/watch?v=vzM8lmd7wRk
Καλύτερα… χωριστά
Ας ξεκινήσουμε, όμως, από κάτι διαφορετικό. Οι δύο παίκτες ίσως να μην έπρεπε να βρίσκονται μαζί στο Μιλγουόκι, γιατί χωριστά τα πάνε ακόμη καλύτερα. Ο Μίντλετον έκανε μια απίστευτη κανονική περίοδο, όπου για μόλις 0.3 μονάδες στα σουτ εντός παιδιάς δεν έφτασε ένα απίστευτο ρεκόρ, που κατέχουν μόνο ο Λάρι Μπερντ, ο Στεφ Κάρι, ο Κέβιν Ντουράντ, ο Ντιρκ Νοβίτσκι και… ο Μάλκολμ Μπρόγκντον, με τους εν λόγω παίκτες να σημειώνουν πάνω από 50% στα σουτ εντός παιδιάς, πάνω από 40% στα τρίποντα και πάνω από 90% στις βολές σε μέσο όρο ανά παιχνίδι.
Ο Μπρόγκντον, συγκεκριμένα, είχε πέρυσι 50.5% στα σουτ εντός παιδιάς, 42.6% στα τρίποντα και 92.8% στις βολές, αριθμούς απίστευτους για παίκτη που δεν προμήνυε τίποτα τέτοιο το καλοκαίρι το 2016. Ο Μίντλετον φέτος πλησίασε με 41.5% στα τρίποντα και 91.5% στις βολές, αλλά σημείωσε 49.7% στα σουτ εντός παιδιάς, χάνοντας για… κλάσματα το ρεκόρ.
https://www.youtube.com/watch?v=JkUBR4aswaE
Και πάλι, όμως, η χρονιά αυτή ήταν εξαιρετική για τον υπ’ αριθμόν δύο παίκτη των Μπακς, ο οποίος αύξησε κι άλλους αριθμούς του, φτάνοντας τους 20.9 πόντους, με 6.2 ριμπάουντ και 4.3 ασίστ ανά αγώνα. Από την άλλη, ο Μπρόγκντον σημείωσε στην Ιντιάνα 16.5 πόντους ανά αγώνα, με 4.9 ριμπάουντ και 7.1 ασίστ, υπερδιπλασιάζοντας μάλιστα τις επιδόσεις του στον τρίτο τομέα σε σύγκριση με τις 3.2 περσινές ασίστ.
Συμπεραίνουμε, επομένως, ότι αμφότεροι απελευθερώθηκαν χάριν και του χωρισμού τους, με τον Μίντλετον να πιάνει σχεδόν «μυθικά» ποσοστά και τον Μπρόγκντον να μη σταματά να βάζει ποικιλία στο παιχνίδι του, αφού είναι και συνεπέστατος αμυντικός.
https://www.youtube.com/watch?v=XJQlXlrf4EM
Μίντλετον… αναζητείται στα κρίσιμα
Καλά είναι τα ποσοστά στην κανονική περίοδο, αλλά - ας μη γελιόμαστε - πολλά ματς σε εκείνη την χρονική στιγμή στο ΝΒΑ χρησιμεύουν κατά κάποιο τρόπο και σαν… αγώνες επίδειξης, ειδικά αν έχεις πετύχει το στόχο σου. Εκεί, όπου όλα μετρούν, είναι τα playoffs.
Η εμφάνιση του Κρις Μίντλετον με τους Μάτζικ ήταν αποκαρδιωτική για τους Μπακς. Εκεί είχε μόλις 14 πόντους με 4/12 σουτ εντός παιδιάς, 6 ριμπάουντ και τέσσερις ασίστ, μην έχοντας ιδιαίτερη συμμετοχή ακόμη και στις «εκλάμψεις» της ομάδας του, όταν προσπάθησε ανεπιτυχώς να γυρίσει την εναντίον της κατάσταση. Και αυτό συνέβη, επειδή σε μεγάλο βαθμό η ομάδα βασίζεται πάνω του, αν βγάλουμε από το «κάδρο» τον Γιάννη.
https://www.youtube.com/watch?v=WQn0F4BH90I
Ο «Greek Freak» έμοιαζε σε πολλές στιγμές σαν να παίζει… μόνος του απέναντι σε έναν εξαιρετικά οργανωμένο αντίπαλο και οι συμπαίκτες του… παρακολουθούσαν την ήττα. Ο «υπαρχηγός» του δεν εξαιρείται σε αυτή την κατάσταση και ξυπνούν μνήμες από τις περσινές του εμφανίσεις με τους Ράπτορς.
Εκεί μπορεί ο Γιάννης να έκανε φανταστικά ματς, αλλά όποτε περιοριζόταν, ο Μίντλετον είχε δεθεί «κόμπο» από τον Νικ Νερς και την άμυνα των «Δεινοσαύρων». Ενδεικτικά θα πούμε, ότι οι πόντοι που σημείωσε στα 6 ματς της σειράς ήταν 11, 12, 9, 30, 6 και 14 κατά χρονική σειρά. Με λίγα λόγια, έκανε ένα μεγάλο ματς στο Game 4 της σειράς στο Τορόντο και στα υπόλοιπα κινήθηκε μέσες άκρες στη μετριότητα, με αποκορύφωμα το Game 5, όπου οι Ράπτορς πήραν το «διπλό» πρόκρισης στους τελικούς με 105-99. Ο Γιάννης, αντιθέτως, έπεσε μόνο μια φορά κάτω από την 20άρα και μια φορά επίσης σημείωσε 30 πόντους, συνδυάζοντας το σκορ και με άλλα στοιχεία του παιχνιδιού.
https://www.youtube.com/watch?v=62nXsSUSt5Q
Ο Μπρόγκντον, παράλληλα, είχε μια πιο σταθερή απόδοση, αν και είχε δύο ματς με 4 και 10 πόντους, αλλά στα υπόλοιπα κινήθηκε από τους 12 έως τους 20 πόντους. Ας μην ξεχνάμε σε αυτό το σημείο την καλή του δουλειά στην άμυνα, αλλά και τον υποδεέστερο ρόλο του σε σύγκριση με του Μίντλετον, αφού βασικός πλέι μέικερ είναι ο Έρικ Μπλέντσο, οπότε οι πράξεις του στο παιχνίδι δε θα είχαν την ίδια επιρροή στο σύνολο.
Ο Μίντλετον είναι και παίκτης ψυχολογίας σε βαθμό απαγορευτικό για την ποιότητά του και το ρόλο, που κατέχει στους Μπακς. Αν κάτι δεν πάει καλά, ή αν βρει έστω και λίγο τα «σκούρα» από μια αντίπαλη άμυνα, τότε από «καλαθομηχανή» βλέπουμε έναν παίκτη που δεν έχει σχέση με τις πραγματικά μεγάλες του ικανότητες. Και ο συνδυασμός αυτός, δηλαδή της ψυχολογίας και της δυσκολίας ανταπόκρισης απέναντι σε άμυνες, σαν αυτή των Μάτζικ στο Game 1 των προημιτελικών Ανατολής, είναι «φονικός» για το Μιλγουόκι.
https://www.youtube.com/watch?v=Au3TWcac_FM&t=12s
Ο εν λόγω παίκτης, λοιπόν, εξελίσσεται πάντα σε ένα «δίκοπο μαχαίρι», μεγαλύτερο και από αυτό του Γιάννη. Κι αυτό, γιατί στο παρελθόν έχει κάνει μεγάλα ματς και χωρίς αυτόν, έχοντας οδηγήσει τα «Ελάφια» σε νίκες, κάτι που βέβαια δεν επανέλαβε στην «φούσκα». Από τη δική του απόδοση, επομένως, εξαρτώνται πολύ περισσότερα από όσα ίσως πραγματικά νομίζουμε και αρκετές φορές είναι λογικό να σκεφτεί κανείς, αν πράγματι ήταν μια καλή κίνηση για τη διοίκηση να του παρέχει αυτό το υπέρογκο συμβόλαιο.
Η σειρά με το Ορλάντο, βέβαια, είναι μονάχα στην αρχή της και ως αντί-παράδειγμα υπάρχει η τρομερή του σειρά με τους Σέλτικς πέρυσι στους ημιτελικούς. Με τους Μάτζικ να έχουν πολύ μικρότερο εύρος λύσεων, λοιπόν, έχει τον χρόνο να μας δείξει ποιος από τους δύο… Μίντλετον είναι.
