Ο χαρακτηρισμός ενός γεγονότος έχει άμεση σχέση και με τις προσδοκίες που υπάρχουν από αυτό. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, η Basket League που αρχίζει αύριο, μπορεί ήδη να χαρακτηριστεί επιτυχημένη. Επειδή… αρχίζει, με 14 ομάδες, με κεντρικό χορηγό, με τηλεοπτική κάλυψη και με ενίσχυση στις συμμετοχές λόγω των τριών ομάδων που ανέβηκαν. Εντάξει, δεν είναι και να πανηγυρίζουμε, αλλά πάλι καλά.
Είναι πολύ κοντινό το παρελθόν με την απόφαση αποχώρησης του Ολυμπιακού και την κινδυνολογία που αναπτύχθηκε. Μέσες – άκρες, για διάλυση του πρωταθλήματος μιλούσαν πολλοί. Τέτοια όμως δεν υπήρξε, παρά το πολύ σοβαρό πλήγμα. Κι αυτό είναι επίσης γεγονός, το πλήγμα, που μόνο τυφλωμένοι δεν μπορούν να παραδεχτούν.
Τι πρωτάθλημα αρχίζει λοιπόν αύριο; Λογικά αδιάφορο ως προς τον πρωταθλητή, με τον Παναθηναϊκό να έχει ήδη κάνει χώρο στην βιτρίνα για το τρόπαιο. Το είπε εξάλλου και ο Αργύρης Πεδουλάκης χθες με μάλλον άκομψο τρόπο τόσο για τους αντιπάλους του όσο και για το ίδιο το πρωτάθλημα, το οποίο υπολογίζει σαν προετοιμασία για την Ευρωλίγκα! Αλλά μήπως και τα προηγούμενα χρόνια ήταν μεγάλος ο ανταγωνισμός; Όχι, απλά υπήρχε τέτοιος σε ένα εκ των προτέρων γνωστό ζευγάρι τελικών.
Αδιάφορο ίσως και ως προς τον υποβιβασμό. Όπως είδαμε πέρυσι, από την Basket League πέφτει μόνο… όποιος θέλει. Και σώζεται όποιος θέλει να σωθεί. Οσες «συμπράξεις» κι αν πάνε να καθιερώσουν για να ακούγεται πιο όμορφα η άβολη πραγματικότητα, στην ουσία μιλάμε για παράγοντες που αποχώρησαν και για μεταβιβάσεις θέσεων που έγιναν με άκομψο τρόπο από τον ΕΣΑΚΕ που θα μπορούσε να τις πλασάρει πιο όμορφα. Εδώ έκανε «βαφτίσια» σε ονόματα που δεν υφίστανται, αλλά ας είναι. Ετσι ή αλλιώς, σε κωμικές καταστάσεις θα οδηγούμασταν…
Εστω κι έτσι όμως, πάμε στο πλέον θετικό κομμάτι της Basket League, αυτό που μπορεί να χρησιμοποιήσει σαν «σημαία» για το ότι πριν ψάξουμε αν το ποτήρι είναι μισογεμάτο ή μισοάδειο, πρέπει να παραδεχτούμε ότι… υπάρχει ποτήρι, προϊόν δηλαδή, που αντέχει ακόμα.
Δύο ομάδες νοικοκυρεμένες, με σοβαρούς παράγοντες, έσπευσαν και πάλεψαν για να παραμείνουν στο προσκήνιο και στην μεγάλη κατηγορία και τα κατάφεραν. Αρα, είχαν κρίνει ότι αξίζει τον κόπο. Ενας τρίτος με καλό όνομα ως προς την φερεγγυότητα και την ευρωστία του, ο Θοδωρής Ριζούλης, έδωσε την δική του μάχη για να ανεβάσει την ομάδα του στην κατηγορία και τα κατάφερε. Αρα κι αυτός κάτι καλό είδε.
Δύο ομάδες με ιστορία, κόσμο κι αυτό είναι το κυριότερο και με χρηματοδότες που έχουν… φτιάξει ζωές με όσα πλήρωσαν στις μικρότερες κατηγορίες, ο Ιωνικός και ο Ηρακλής είναι πάλι στα σαλόνια και προδιαθέτουν για πολύ ψηλότερο πήχη ανταγωνισμού στα (μικρο)μεσαία πατώματα.
Με την ΑΕΚ και τον Προμηθέα να είναι εδραιωμένοι πλέον ως ο πόλος πέριξ της κορυφής, το Περιστέρι να έχει αποκτήσει μια πολύ καλή προίκα και Αρη και ΠΑΟΚ να πατούν στεριά ενώ είχαν βρεθεί με το ένα πόδι στον γκρεμό, το πρωτάθλημα έχει υπόσταση και ενδιαφέροντα πεδία παρακολούθησης.
Εξυπακούεται ότι παραμένει υποσκελισμένο από πλήθος ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων και το ευχάριστο είναι ότι ακόμα και αυτοί που από… συνήθεια ή ψευδαίσθηση επέμεναν να το λένε «εκ των κορυφαίων» και άλλα κωμικά, την έχουν αφήσει την καραμέλα στην άκρη.
Οι αδικαιολόγητες παθογένειες παραμένουν, με άδειες συμμετοχής να δίνονται μέχρι χθες και όχι όλες , με πρόγραμμα αγώνων να ανακοινώνεται έχοντας μπει η εβδομάδα έναρξης, με την τηλεόραση της ΕΡΤ να δείχνει με κάθε ευκαιρία ότι «σας κάνω και χάρη», απλά… ξεπετώντας το πρόγραμμα και τον ΕΣΑΚΕ να σκύβει και να λέει και ευχαριστώ, με τα χορηγικά έσοδα να πέφτουν διαρκώς και απλά να ξεφυσάνε ανακουφισμένοι οι περισσότεροι που βρέθηκε η… άκρη και θα την βγάλουνε και φέτος.
Ισως και η χθεσινή βαρετή, άχρωμη, χωρίς καμία φαντασία, ξεπέτα με απλά λόγια, τελετή παρουσίασης υποτίθεται του πρωταθλήματος, να είναι ένας καθρέφτης. Καμία φρεσκάδα, καμία προσπάθεια να "λουστράρουν" την πρώτη εικόνα, κανένας ενθουσιασμός, ίσα να καλυφθούν δυο ώρες τηλεοπτικού προγράμματος και του χρόνου πάλι.
Συμπέρασμα; Το μπάσκετ παραμένει με δυνατές ρίζες που του επιτρέπουν να αντέχει, το πρωτάθλημα θα έχει και φέτος το κοινό του, η καθοδική πορεία όμως θα συνεχίζεται αφού καμία κίνηση δεν γίνεται προς την βελτίωσή του, ούτε καν τα βασικά.
Καλή αρχή και μακάρι και καλό τέλος, δηλαδή με…. 14 παρόντες, αφού οι απαιτήσεις μέχρι εκεί μπορούν να φτάνουν.
