Ο Βασίλης Τολιόπουλος και ο Δημήτρης Κακλαμανάκης είναι δύο παίκτες, που έχουν αποδείξει πως... ξέρουν να κάνουν υπομονή και να κάνουν τα σωστά «βήματα», ώστε να γίνουν πρωταγωνιστές στο υψηλότερο επίπεδο, με τη μεταγραφή στην ΑΕΚ να είναι το γεγονός που το αποδεικνύει. Το Basketa.gr ρίχνει μια ματιά στην καριέρα τους και αναλύει.
Και τι δεν έχουμε ακούσει τις τελευταίες μέρες για τους παίκτες, που παίρνουν τη «σκυτάλη» στο ελληνικό μπάσκετ αγωνιστικά, αφού η προηγούμενη γενιά των μεγάλων επιτυχιών ήρθε η ώρα, σιγά σιγά, να την παραδώσει. Με αφορμή το Παγκόσμιο Κύπελλο U19 της Κρήτης πολλοί έχουν καταθέσει την άποψή τους πάνω στο τι πάει στραβά και βλέπουμε μια άθλια εικόνα της Εθνικής Εφήβων, αλλά και των μικρών εθνικών ομάδων εν γένει. Άλλοι θα πουν για τους υψηλά ιστάμενους παράγοντες και το σχέδιο τους για την ανάδειξη των νέων παικτών, άλλοι για τους ίδιους τους παίκτες, άλλοι για τους γονείς τους, άλλοι για τους προπονητές τους και τον αυτοσκοπό της νίκης, άλλοι για τους ιθύνοντες των συλλόγων.
Όλα έχουν μια δόση αλήθειας, όπως και το ότι οι ανερχόμενοι αθλητές μας πολλές φορές... βιάζονται να παίξουν στο υψηλότερο επίπεδο, με αποτέλεσμα τη στασιμότητα στην καλύτερη περίπτωση. Και λένε πως όποιος βιάζεται, στο τέλος... σκοντάφτει. Ο Βασίλης Τολιόπουλος και ο Δημήτρης Κακλαμανάκης, όμως, είναι δύο περιπτώσεις παικτών, που κάθε άλλο παρά βιάστηκαν στην καριέρα τους. Άφησαν τις μεγάλες «σειρήνες», πήραν σχεδόν κάθε φορά τη σωστή απόφαση για τον εαυτό τους και, στο τέλος, ανεβαίνουν σιγά σιγά τα «σκαλοπάτια» μέχρι την κορυφή. Τώρα, έχουν την πρόκληση της ΑΕΚ και είναι ίσως η καλύτερη στιγμή να την αποδεχθούν. Το Basketa.gr εξηγεί το γιατί για τον καθένα, παρακολουθώντας την πορεία του.
Ο Τολιόπουλος δεν άργησε να ξαναβρεί το δρόμο του
Θα πει κάποιος, σε αντίθεση με όσα ισχυρίζεται το κείμενο, ότι ο Βασίλης Τολιόπουλος βιάστηκε να πάρει την απόφαση να υπογράψει συμβόλαιο στα 19 του με τον Ολυμπιακό. Αυτό είναι εν μέρει αληθές, αν κρίνει κανείς από το αποτέλεσμα, καθώς σε 4 χρόνια δεν κατάφερε να καθιερωθεί. Σε αντίθεση, όμως, με άλλες περιπτώσεις σαν αυτήν του Βασίλη Χαραλαμπόπουλου που... ξαφνικά βρέθηκε από το Αιγάλεω και τα ρεκόρ σε σχολικούς αγώνες στον Παναθηναϊκό, ο Έλληνας γκαρντ είχε κάνει ήδη μερικά σωστά «βήματα». Στην ακαδημία του Πανιωνίου άρχισε τα πρώτα, δίπλα σε έναν άνθρωπο που ξέρει πώς να φέρει στο σωστό δρόμο έναν ταλαντούχο παίκτη, τον Θανάση Κωνσταντώνη.
Μετά, ο Ίκαρος Καλλιθέας ήταν μια καλή συνέχεια, υπογράφοντας το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο το 2013. Μπορεί η ομάδα να είδε την επιλογή της μεταφοράς στην Χαλκίδα να αποδεικνύεται καταστροφική, αλλά ο Τολιόπουλος δε θα χανόταν, αφού κάπου εκεί βρήκε ένα δεύτερο άνθρωπο, που γνωρίζει από σωστή ανάπτυξη και ανάδειξη προσωπικοτήτων. Ο Άρης Λυκογιάννης τον ανέλαβε, τον βοήθησε να «εκτοξεύσει» το όνομά του τον επόμενο χρόνο και, σε συνδυασμό με τη συνεισφορά του στην 4η θέση της Εθνικής Εφήβων στο Παγκόσμιο της Κρήτης το 2015, ήρθε η ώρα... της προαγωγής.
Υπό το πρίσμα της πορείας της καριέρας του, λοιπόν, δεν φαινόταν λανθασμένη η μετακόμιση στο λιμάνι για τον Ολυμπιακό. Αλλά και αφού δεν... του έκατσε, με ένα σοβαρό τραυματισμό στα μέσα περίπου 3.5 ετών, όπου παρέμεινε στην ομάδα, να τον κρατά πολύ πίσω. Επειδή, όμως, είναι άνθρωπος που έχει μάθει να δουλεύει και να προχωρά μεθοδικά στην καριέρα του, φρόντισε να το αποδείξει μόλις τον περασμένο χειμώνα, όταν πήγε στον Άρη. Ο ίδιος «κούμπωσε» τέλεια με τον Λευτέρη Μποχωρίδη, ο Γιάννης Καστρίτης έπιασε «διάνα» και ο 23χρονος σήμερα «άσος» έδειξε, ότι τελικά αξίζει το υψηλό επίπεδο.
Τώρα, παίρνει άλλη μια ευκαιρία στην ΑΕΚ, με τον Ηλία Παπαθεοδώρου προπονητή, κάτι που σημαίνει και αυτόματη δυνατότητα να γίνει εκ νέου ένα «καυτό» όνομα. Ας δούμε και την περίπτωση του Αντώνη Κόνιαρη, που μετά από 2 χρόνια στα χέρια του Έλληνα τεχνικού και αρκετά νωρίτερα στις εθνικές, τώρα βρέθηκε εκείνος στον Ολυμπιακό. Γιατί να μην κάτι παρόμοιο και ο Τολιόπουλος, τώρα που θα μπορέσει να παίξει και στο BCL, μια διοργάνωση που δημιουργεί... παράδοση στο να «εκτοξεύει» καριέρες και να δίνει ευκαιρίες;
Πετραδάκι-πετραδάκι «χτίζει» την πορεία του ο Κακλαμανάκης
Όταν στο μυαλό μας έρχεται ο Μίλων, σκεφτόμαστε και τους ουκ ολίγους παίκτες που ανέδειξε. Δημιούργημά του, άλλωστε, είναι και ο Δημήτρης Κακλαμανάκης. Εκεί ξεκίνησε να παίζει μπάσκετ... για εξαιρετικά καλή του τύχη ο σημερινός διεθνής σέντερ και η πορεία του μέχρι σήμερα στα 5 χρόνια όπου αγωνίζεται σε επαγγελματικό επίπεδο, αποτελεί ένα τρανό παράδειγμα προς μίμηση για έναν ταλαντούχο παίκτη.
Ο 24χρονος αθλητής, που το Σεπτέμβρη κλείνει τα 25, συνέχισε σε ομάδες που στέλνουν καριέρες... στο θεό. Περιστέρι το 2013 και Ηλυσιακός το 2014, ήταν το «εισιτήριο» για μόνιμη κατοίκηση στην Basket League. Ο Χρήστος Σερέλης δεν άργησε να τον εντοπίσει και ήξερε πολύ καλά τι έκανε, φέρνοντάς τον μαζί του στην νέα εποχή που είχε ανατείλει το 2015 για το Λαύριο, όταν μετά τον εθελούσιο υποβιβασμό του ΚΑΟΔ, έπαιρνε τη θέση του στη μεγάλη κατηγορία.
Ο Κακλαμανάκης ξεκίνησε... αθόρυβα τον πρώτο χρόνο, δικαιώνοντας πάντως τον ισχυρισμό της σπουδαίας «φουρνιάς» του Ηλυσιακού του 2014, που πάλεψε ηρωικά, αλλά η κάθοδος από την Α2 ήταν δεδομένη. Στη συνέχεια άρχισε να δημιουργεί το δικό του «ντόρο» κι έφτασε στο σημείο να θεωρείται ένας από τους κορυφαίους, αν όχι ο κορυφαίος, σέντερ του ελληνικού πρωταθλήματος. Αποκορύφωμα είναι η κλήση, φυσικά, στην Εθνική Ανδρών από τον Θανάση Σκουρτόπουλο, στα προκριματικά παιχνίδια της ομάδας, όπου κατέγραψε και χρόνο συμμετοχής.
Αυτό ήταν και το «σύνθημα» για τη δική του άνοδο στα υψηλά πατώματα. Χαρακτηριστικό γεγονός είναι, ότι ακούστηκε πάρα πολύ για τον Ολυμπιακό, αλλά τελικά την... κίνηση ματ έκανε ο κόουτς Παπαθεοδώρου. Με την απόκτηση του ιδίου, αλλά και του Τολιόπουλου, δημιουργεί εξαιρετικές προϋποθέσεις για τον «ελληνικό κορμό», που εξήγγειλε στη συνέντευξη Τύπου της παρουσίασής τους, με έναν παίκτη στην περιφέρεια κι έναν στη ρακέτα, δύο κομβικά σημεία, για να «χτίσει» η ΑΕΚ το μέλλον της.
Η συγκυρία αυτή, υπό όλα αυτά τα δεδομένα, γίνεται η πιο κατάλληλη για αμφότερους τους αθλητές, ώστε να πρωταγωνιστήσουν με μια μεγάλη, ιστορική φανέλα. Ίσως να είναι και η δική τους ώρα, να γράψουν ιστορία...
Photo Credits: Eurokinissi
