«Δεν μας πίστευε κανείς στα μέσα Δεκεμβρίου. Μόνο εμείς το πιστεύαμε» είπε χθες ο Ηλίας Παπαθεοδώρου μετά τη νίκη-πρόκριση του ΠΑΟΚ επί της Βέντσπιλς στους «16» του BCL. Αλήθεια είναι.
Με τον ΠΑΟΚ στο 1-5 και την εικόνα που εξέπεμπε δεν θα μπορούσε να πιστέψει κανείς πως εκείνη η ομάδα θα έφτανε στην πρόκριση. Εκείνη η ομάδα όμως, γιατί η ομάδα που τα κατάφερε ήταν άλλη. Σε πρόσωπα, τρόπο παιχνιδιού και ψυχολογία. Δεν πήρε την πρόκριση ο ΠΑΟΚ του Ντίλαρντ, του Κλάσεν και του Τρις αλλά ο ΠΑΟΚ του Γκος, του Χαραλαμπόπουλου και του Τζάκσον.
Στο ερώτημα λοιπόν τι άλλαξε ο ΠΑΟΚ από το 1-5 και τη διαφαινόμενη τότε, αν όχι σχεδόν βέβαιο αποκλεισμό πήγε στο 6-2 και την πρόκριση η απάντηση είναι απλή είναι όμως ταυτόχρονα και περίπλοκη, γιατί στην ουσία άλλαξε τα πάντα. Όχι σε φιλοσοφία ως ομάδα αλλά στην αγωνιστική συμπεριφορά της. Η σύγκριση των αριθμών του μεταξύ των έξι πρώτων και των οχτώ επόμενων αγωνιστικών δείχνει πως ο ΠΑΟΚ του ενός και του άλλου διαστήματος ήταν «η μέρα με τη νύχτα».
Σκόραρε σχεδόν 11 περισσότερους πόντους και δεχόταν επτά λιγότερους στην άμυνα του. Σούταρε καλύτερα στις βολές αλλά κυρίως στα τρίποντα εκτοξεύοντας το ποσοστό του κατά 15%. Το έκανε μάλιστα –εδώ βρίσκεται μία από τις μεγαλύτερες διαφορές- έχοντας τέσσερα τρίποντα περισσότερα σε κάθε παιχνίδι του. Είχε έξι εύστοχα τρίποντα κατά μέσο όρο στις έξι πρώτες αγωνιστικές και 10 στις επόμενες οχτώ. Κέρδιζε δηλαδή από το τρίποντο 12 περισσότερους πόντους ανά αγώνα. Δεν χρειάζεται να αναλυθεί το πόσο σημαντικό ήταν αυτό στη μεταμόρφωση της ομάδας.
Ο Δικέφαλος του 2ου διαστήματος ακόμη ήταν καλύτερος στα ριμπάουντ, τις ασίστ, τα κλεψίματα και τα κοψίματα ενώ οι μοναδικοί τομείς στους οποίους μειονεκτούσε ήταν τα δίποντα –με ισχνή διαφορά- και τα λάθη.
Η διαφορά των 20 βαθμών που αποτυπώνεται στην αξιολόγηση της ομάδας, αναδεικνύει και το μέγεθος της διαφοράς της εικόνας της.
Photo Credits: Basketball Champions League
