Είναι από τα ονόματα που συζητιούνται ιδιαίτερως φέτος στην Ευρωλίγκα και ίσως κάποιοι που είχαν την ευκαιρία να τον αποκτήσουν και το προσπέρασαν, να το μετανιώνουν κάπου μέσα τους. Η Βιλερμπάν πάντως δεν έκανε το λάθος, υπέγραψε τον Τόνιε Τζεκίρι και από τις πρώτες αγωνιστικές κιόλας φαίνεται πως δικαιώνεται.
Ο Τζεκίρι στην πρώτη του χρονιά στη διοργάνωση μετράει κατά μέσο όρο 10.3 πόντους, 9.8 ριμπάουντ και 2.3 ασίστ στις τρεις πρώτες αγωνιστικές. Ο 25χρονο Νιγηριανός μοιάζει να ήρθε για να μείνει. Κι όλα αυτά παρά το ότι το μπάσκετ απλά δεν του άρεσε. Μεγάλος στη Ρίβερ Στέιτ της Νιγηρίας και το αγαπημένο του άθλημα ήταν -ποιο άλλο;- το ποδόσφαιρο. Ήθελε να γίνει επαγγελματίας, αλλά το ύψος του είχε άλλα όνειρα.
"Ήμουν πολύ ψηλός και συνέχισα να ψηλώνω", θυμάται, μιλώντας στην Ευρωλίγκα. Κάπου εκεί εμφανίζεται αυτός ο ένας προπονητής που με τον τρόπο του θα του άλλαζε τη ζωή: "Με είδε ένας προπονητής μπάσκετ και μου μίλησε για το παιχνίδι. Δεν μου άρεσε!"
Είπαμε όμως... Το ύψος... Αποφάσισε να πιάσει μπάλα μπάσκετ στα χέρια στα 16 του, γνωρίζοντας πως πρόκειται για ένα άθλημα που το έλεγαν "basketball". Μέχρι εκεί. Και μπορεί το ύψος να ήταν το εισιτήριο για να μπει στο χώρο, αλλά οι προπονητές του είδαν πολύ περισσότερα από ένα ψηλό παιδί.
"Πήγα ένα καμπ μπάσκετ με 400 παιδιά και με επέλεξαν βάσει του πως έτρεχα και του πως μπορούσα να κινηθώ στο γήπεδο. Το ένιωσα ως ευλογία και σημάδι".
Από εκεί και πέρα τα πράγματα εξελίχθηκαν πολύ γρήγορα για τον Τζεκίρι. "Το ποδόσφαιρο ήταν το πάθος μου. Το μπάσκετ δεν είχε θέση στα όνειρά μου ποτέ. Έγιναν όμως όλα πολύ γρήγορα και αυτό που ένιωθα για το ποδόσφαιρο, τώρα το ένιωθα για ένα άλλο άθλημα".
Ο Τζεκίρι βρέθηκε στις ΗΠΑ, στο Μαϊάμι, πήγε Γυμνάσιο εκεί και εκεί ήταν που κατάλαβε πως για να παίξει μπάσκετ σοβαρά πρέπει να δουλέψεις πολύ: "Άρχισα να παίζω κανονικά και ήταν πραγματικά υπέροχο. Βρεθήκαμε παίκτες από διαφορετικές χώρες και ήταν καλό γιατί έβλεπες πως ήταν εκεί για να παίξουν δυνατά και να κερδίσουμε αγώνες. Αγάπησα γρήγορα το ίδιο το παιχνίδι, ακριβώς γιατί γύρω μου βρίσκονταν άνθρωποι που δούλευαν σκληρά".
Έμεινε στο Μαϊάμι για το Πανεπιστήμιο γιατί πλέον το ένιωθε σπίτι του. "Ήξερα το μέρος, είχε ζέστη, όπως στην Αφρική. Επισκέφθηκα και κάποια κολλέγια πιο βόρεια, αλλά έκανε κρύο και όλοι μου έλεγαν "τώρα είναι καλά, το Νοέμβριο κάνει περισσότερο κρύο, αυτό δεν είναι τίποτα", οπότε σκέφτηκαν "δεν είμαι έτοιμος για κάτι τέτοιο"!
Ανάμεσα στους συμπαίκτες του πάντως ήταν και γνωστό μας Σέιν Λάρκιν. Φοίτησαν μαζί και κατάκτησαν τον τίτλο της περιφέρειας του Ατλαντικού τη σεζόν 2012-13. Μετά το κολλέγιο ετοιμάστηκε να γίνει επαγγελματίας και μια ακόμη φορά στη ζωή του ετοιμάστηκε για μια μεγάλη μετακίνηση: Από τις ΗΠΑ βρέθηκε στην Τουρκία.
"Στο κολλέγιο έχεις ότι χρειάζεσαι. Σου έδιναν κι ένα χαρτζηλίκι. Κάποιες φορές εξαιτίας των μαθημάτων μπορεί ο προπονητής να σου χαρίσει και μία προπόνηση μια μέρα. Όταν είσαι επαγγελματίας όμως πια, αυτό δεν γίνεται και ο πρώτος μου χρόνος ήταν πραγματικά δύσκολος".
