Ας συμφωνήσουμε όλοι, ότι στο σύγχρονο αθλητισμό του άκρατου ανταγωνισμού, με οτιδήποτε αυτός συνεπάγεται, ένας επαγγελματίας αθλητής μπορεί να κάνει ό,τι νομίζει με την προσωπική του ζωή, να κάνει οτιδήποτε επιθυμεί εκτός γηπέδου, αρκεί να είναι αποτελεσματικός εντός αυτού, και να δημοσιεύει οτιδήποτε θέλει στον προσωπικό του λογαριασμό στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Η ζωή είναι δική του, δεν έχει καμία σχέση με το επάγγελμά του, και αν δεν επιθυμεί να αποτελεί πρότυπο και να τη ζήσει όπως θέλει εκείνος, είναι αναφαίρετο δικαίωμά του.
Υπάρχουν και ορισμένες περιπτώσεις, όμως, που ο σεβασμός σε ανθρώπους, που σε έχουν στηρίξει, είναι επιβεβλημένος και πρέπει να φαίνεται στην πράξη. Και ο Τζέιμς Γκιστ όχι απλά έχει προστατευθεί από τον Παναθηναϊκό, αλλά απέναντι στα κατά καιρούς σφάλματά του, ή τις δυσκολίες που έχει περάσει, δεν αποκαθηλώθηκε ποτέ από τη θέση ενός εκ των τοτέμ της ομάδας.
Ο σύλλογος, μάλιστα, με κάθε ευκαιρία θέλει να δείχνει στον Αμερικανό, ότι είναι «ένας από εμάς», ακόμη κι όταν παίζει ως αντίπαλος. Η βράβευσή του στην πρώτη επιστροφή στο ΟΑΚΑ με την φανέλα του Ερυθρού Αστέρα και οι διαρκείς δημοσιεύσεις μέχρι το ταξίδι στο Μόναχο για το ματς με την Μπάγερν, έδειχναν το «δέσιμο» με τον εν λόγω παίκτη, αλλά εκείνος κάθε παρά ανταπέδωσε αυτή τη λατρεία προς το πρόσωπό του.
Και δεν είναι μόνο η ανάρτηση, όπου αποθεώνει δύο συμπαίκτες του για τα καρφώματα μες στα πρόσωπα παικτών του «τριφυλλιού». Είναι κι άλλες συμπεριφορές, που δείχνουν αυτή την αγνωμοσύνη εκ μέρους του. Ο ίδιος, άλλωστε, δήλωσε μπροστά στην κάμερα ελληνικής ιστοσελίδας, ότι το μόνο που θυμάται από τα επτά χρόνια του στην Ελλάδα, ήταν μονάχα η γέννηση του παιδιού του σε ένα διάστημα γεμάτο έτερες όμορφες στιγμές, τίτλους και προσωπική (σ.σ. διευκρινίζουμε ότι σε καμία περίπτωση η γέννηση ενός παιδιού δεν μπαίνει στη ζυγαριά με οτιδήποτε άλλο στον κόσμο), ενώ στην αποχώρησή του από την ομάδα δεν είχε πραγματοποιήσει, ως εξαιρετικά ενεργός στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ουδεμία ανάρτηση, ενοχλημένος ενδεχομένως από το γεγονός, ότι η διοίκηση δεν είχε ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του και έλυσε τη συνεργασία τους.
Αν ήταν οποιοσδήποτε αθλητής στη θέση του, κανείς δε θα έμπαινε στη διαδικασία να ασχοληθεί. Μιλάμε, όμως, για τον Τζέιμς Γκιστ, έναν παίκτη που πρόσφερε στον Παναθηναϊκό μεν ανεκτίκμητες υπηρεσίες και συνδέθηκε όσο ελάχιστοι με αυτόν και τους οπαδούς, γενόμενος ο δεύτερος μακροβιότερος ξένος μετά τον Μάικ Μπατίστ, αλλά παράλληλα έχει ωφεληθεί πολλαπλά από το σύλλογο.
Ο Παναθηναϊκός είναι εκείνος, που τον ανέδειξε σε ένα εκ των κορυφαίων φόργουορντ της Ευρωλίγκα για μια εποχή από εκεί, που κάθε χρόνος τον έβρισκε σε άλλη ομάδα, ενώ ο Ρέπεσα ήθελε να τον διώξει κακήν κακώς από τη Μάλαγα, πριν γίνει η φοβερή ανταλλαγή με τον Άντι Πάνκο. Ο Παναθηναϊκός ήταν εκείνος, που στάθηκε στο πλευρό του, τόσο στους τραυματισμούς του όσο και στην περίπτωση, όπου βρέθηκε θετικός σε χρήση ινδικής κάνναβης. Ο Παναθηναϊκός ήταν εκείνος, που τον κράτησε για επτά ολόκληρα χρόνια, ενώ στα τελευταία φαινόταν η αγωνιστική του πτώση και οι φωνές πλήθαιναν για την αντικατάστασή του.
Ο Γκιστ, λοιπόν, έχει κάθε δικαίωμα να αλλάζει όνομα ανάλογα με την χώρα, όπου αγωνίζεται, και μπορεί με κάθε τρόπο να δείξει τη λατρεία στην ομάδα, με την οποία είναι δεσμευμένος. Θα μπορούσε, όμως, να είναι πιο προσεκτικός στην έκφρασή του απέναντι σε ένα σύλλογο, που όχι απλά υπήρξε επιεικής μαζί του στο διάστημα, που τον υπηρέτησε, αλλά έπαιξε έναν εξαιρετικά προστατευτικό ρόλο, θεωρώντας τον δικαίως τότε ως μια εκ των μεγάλων προσωπικοτήτων στην ιστορία του. Για την αποκαθήλωσή του, όμως, μαζί με την απώλεια της μπασκετικής του κληρονομιάς, φροντίζει μόνος του…
