To 2017 πέρασε βρήκε οριστικά τη θέση του στο χρονοντούλαπο της ιστορίας και έδωσε τη θέση του στο 2018, που θα είναι κι αυτός ένας χρόνος γεμάτος με σπουδαία γεγονότα και μεγάλες στιγμές. Κάθε φορά έτσι γίνεται, άλλωστε. Δεν θα μπορούσε να συμβεί αλλιώς, διότι η ζωή μας θα ήταν πολύ ανιαρή...
Μαντικές ικανότητες δεν διαθέτουμε εδώ στο basketa.gr ούτε έχουμε κρυμμένη στα γραφεία μας καμία κρυστάλλινη σφαίρα, που θα μας επέτρεπε να ξέρουμε από τώρα τι θα συμβεί τις επόμενες 365 μέρες. Έχουμε όμως προσδοκίες. Και μπορούμε να υποθέσουμε βάσιμα ότι κάποια από τα πρόσωπα που άφησαν το στίγμα τους στο χώρο του μπάσκετ μέσα στο 2017, θα πρωταγωνιστήσουν και το 2018.
Θα πάμε, λοιπόν, κόντρα στη γενικότερη διάθεση των ημερών για ανασκοπήσεις και παντός είδους αναδρομές στη χρονιά που έφυγε και θα προσπαθήσουμε να δούμε το μέλλον. Επιλέξαμε τέσσερις προσωπικότητες από το χώρο του μπάσκετ, συν άλλες δύο που πάνε αναπόφευκτα... πακέτο, και τις παρουσιάζουμε με τη βεβαιότητα ότι θα συγκεντρώσουν πάνω τους όλη την προσοχή και το 2018. Ένα ερώτημα συνοδεύει την καθεμιά από αυτές. Κι από την απάντηση που θα δοθεί μέσα στο 2018, θα εξαρτηθεί το κατά πόσον αυτοί θα αποτελέσουν τελικά τα πρόσωπα αυτής της χρονιάς.
Θα τα σαρώσει όλα;
Ο Λούκα Ντόντσιτς δεν είναι πια ένας πολύ καλός μπασκετμπολίστας, δεν είναι καν ένας απλός σούπερ σταρ. Είναι ένας αθλητής που προκαλεί δέος με όσα μπορεί να κάνει πάνω στο παρκέ, αλλά κυρίως με τις προοπτικές εξέλιξής του. Ένα φαινόμενο με όλη τη σημασία της λέξης. Στα 18 του χρόνια έγινε βασικός και αναντικατάστατος σε μια από τις καλύτερες ομάδες του κόσμου (εκτός ΝΒΑ), τη Ρεάλ Μαδρίτης, και αναδείχθηκε πρωταθλητής Ευρώπης με τη Σλοβενία στο Ευρωμπάσκετ του περασμένου Σεπτεμβρίου. Στα 19 του ετοιμάζεται να... τινάξει την μπάνκα στον αέρα και να πετύχει κάτι που κανένας άλλος μπασκετμπολίστας στον κόσμο, ούτε εδώ ούτε στην Αμερική ούτε πουθενά, δεν έχει κατορθώσει ποτέ: να αναδειχθεί μέσα στην ίδια σεζόν πρωταθλητής στην ήπειρό του με την Εθνική ομάδα του (Σλοβενία) και με τον σύλλογό του (Ρεάλ) και αμέσως μετά να επιλεγεί στο νούμερο 1 του ντραφτ του ΝΒΑ!
Το Ευρωμπάσκετ το πήρε και το νούμερο 1 του ντραφτ μάλλον το έχει στο τσεπάκι του, ειδικά αν συνεχίσει να παίζει έτσι όπως παίζει σήμερα (18,6π., 5,7ρ., 4,8ασ. στην Ευρωλίγκα). Στην Αμερική οι σκάουτ και οι πάσης φύσεως ειδήμονες έχουν μείνει άφωνοι με τις δυνατότητές του, αλλά και τη ραγδαία εξέλιξή του, σε σημείο που πολλοί από αυτούς να θεωρούν... τρελό τον τζένεραλ μάνατζερ που θα τον προσπεράσει στο ντραφτ για χάρη κάποιου άλλου. Στην Ευρωλίγκα ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος και η κούπα δεν είναι εύκολη υπόθεση, όμως η Ρεάλ συγκαταλέγεται ανάμεσα στις ομάδες που θα την διεκδικήσουν. Ειδικά όσο ο Ντόντσιτς θα εξακολουθεί να βγάζει μάτια...
Θα είναι ο MVP;
Το 2017 ήταν η χρονιά του. Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο καθιερώθηκε στο σταρ σίστεμ του ΝΒΑ οδηγώντας σχεδόν μόνος του τους Μιλγουόκι Μπακς στα πλέι οφ με τρομακτικές στατιστικές επιδόσεις. Ήταν ο πρώτος παίκτης της ομάδας του στις πέντε βασικές στατιστικές κατηγορίες (πόντοι, ριμπάουντ, ασίστ, κλεψίματα, τάπες) και έγινε ο πρώτος παίκτης στην ιστορία του ΝΒΑ, που μέσα σε μία σεζόν κατάφερε να περιληφθεί στη λίστα με τους 20 καλύτερους και στις πέντε αυτές κατηγορίες! Μετά από όλα αυτά, ο πήχης ανέβηκε κι άλλο. Μήπως ήρθε η ώρα να κερδίσει τον τίτλο του MVP της κανονικής περιόδου;
Τη σχετική κουβέντα άνοιξε πρώτος ο μεγάλος Κόμπι Μπράιαντ το περασμένο καλοκαίρι. Τη συνέχισαν κι άλλοι. Κι ο Γιάννης την τροφοδοτεί με τα κατορθώματά του. Με 29,3π., 10,4ρ. και 4,5ασ. κάνει εμφανίσεις αντάξιες ενός MVP, όμως τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος, οι υπερπαίκτες στο ΝΒΑ αρκετοί και οι ομάδες που είναι καλύτερες από τους Μπακς πολλές. Όμως ο Γιάννης Αντετοκούνμπο είναι πλέον ένα μέγεθος συγκρίσιμο με αυτά ενός ΛεΜπρόν, ενός Ντουράντ, ενός Κάρι, ενός Χάρντεν κι ενός Ουέστμπρουκ. Κι αυτό από μόνο του λέει πολλά σε σχέση με το τι πρέπει να περιμένουμε από αυτόν το 2018, αλλά και τα επόμενα χρόνια.
Θα γίνει... διψήφιος;
Για τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Τα έργα του και οι νίκες του τόσα χρόνια μιλούν από μόνα τους και δεν χρειάζεται να είσαι ειδικός για να γνωρίζεις ότι πρόκειται για πρωταγωνιστή. Από τη στιγμή που κάθεται σε πάγκο ομάδας, είναι βέβαιο ότι με τον έναν ή τον άλλο τρόπο θα κλέψει την παράσταση. Μέσα στο 2018, όμως, είναι έτοιμος να πετύχει ένα τρομερά σπάνιο επίτευγμα, που θα του χαρίσει μια θέση σε μια πολύ μικρή ελίτ προπονητών του παγκόσμιου μπάσκετ.
Αν δεχθούμε ότι το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα συλλόγων ή Ευρωλίγκα, όπως έχουμε συνηθίσει να την ονομάζουμε τις τελευταίες δεκαετίες, είναι διοργάνωση αντίστοιχου κύρους και δυναμικότητας με το ΝΒΑ και το NCAA και αν βγάλουμε από την εξίσωση τα εθνικά πρωταθλήματα και τις λοιπές διοργανώσεις, που διεξάγονται παράλληλα, τότε ο Ζοτς πάει φέτος να κάνει κάτι που μόνον άλλοι δύο προπονητές έχουν πετύχει παγκοσμίως. Αν κερδίσει και τη φετινή Ευρωλίγκα με τη Φενερμπαχτσέ, στο φάιναλ φορ που θα γίνει μάλιστα στην πατρίδα του, το Βελιγράδι, θα ανεβάσει τις κερδισμένες κούπες του σε διψήφιο αριθμό. Στις 10. Και οι μόνοι που έχουν πετύχει κάτι τέτοιο στην ιστορία είναι ο Φιλ Τζάκσον με 11 δαχτυλίδια του ΝΒΑ (6 με τους Μπουλς και 5 με τους Λέικερς) και ο Τζον Γούντεν με 10 τίτλους NCAA (όλους με το UCLA)! O Ομπράντοβιτς έχει πάρει την Ευρωλίγκα με πέντε διαφορετικές ομάδες (Παρτιζάν, Μπανταλόνα, Ρεάλ, Παναθηναϊκός, Φενερμπαχτσέ) κι ίσως αυτό να κάνει το επίτευγμά του ακόμα πιο σημαντικό.
Πού θα πάει;
Ο ΛεΜπρόν Τζέιμς κινείται πλέον σε εντελώς διαφορετικό επίπεδο από οποιονδήποτε άλλο μπασκετμπολίστα του κόσμου. Παρότι μόλις έκλεισε τα 33 του χρόνια, παίζει καλύτερα από ποτέ και κάθε μέρα που περνάει μοιάζει όλο και περισσότερο με το καλό κρασί. Όσο πιο πολύ παλιώνει, τόσο καλύτερο γίνεται. Στο ΝΒΑ ακούγεται όλο και πιο συχνά τελευταία ότι όχι μόνον έχει φτάσει τον Μάικλ Τζόρνταν, αλλά τον έχει ξεπεράσει κιόλας, κάτι που όποιος το έλεγε μόλις πριν από ελάχιστα χρόνια, θα κινδύνευε να κατηγορηθεί ως ιερόσυλος! Ο Τζόρνταν δείχνει προς το παρόν τα έξι δαχτυλίδια του και σιωπά, ο δε ΛεΜπρόν ξέρει καλά πως μόνο αν φτάσει αυτό τον αριθμό, θα μπορέσει να ισχυριστεί ότι είναι ο καλύτερος όλων των εποχών. Κι αυτός είναι ο στόχος του από εδώ και πέρα.
Προς το παρόν έχει τρία δαχτυλίδια και φέτος θα διεκδικήσει με τους Καβαλίερς το τέταρτο. Όμως αυτό που θέλει να εξασφαλίσει από εκεί και μετά είναι ότι θα παίξει σε μία ομάδα, που θα του δώσει όλα τα εχέγγυα ότι μέσα στα επόμενα χρόνια θα καταφέρει να κερδίσει τα πρωταθλήματα που του λείπουν για να φτάσει τον "Θεό". Το καλοκαίρι ο ΛεΜπρόν Τζέιμς μένει ελεύθερος. Και δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα συνεχίσει στο Κλίβελαντ. Η απόφασή του θα είναι σίγουρα ένα από τα γεγονότα της χρονιάς, διότι θα αλλάξει τη ροή της ιστορίας στο ΝΒΑ, όπως συνέβη και τις δύο προηγούμενες φορές που άλλαξε ομάδα. Η κουβέντα έχει ξεκινήσει από πέρυσι. Όσες ομάδες έχουν τη δυνατότητα, έχουν αρχίσει ήδη να κάνουν χώρο στο salary cap τους για να χωρέσει ο "βασιλιάς". Οι Λέικερς μοιάζουν να είναι ο πιο πιθανός προορισμός του, αλλά κάθε πρόβλεψη τώρα είναι το λιγότερο παρακινδυνευμένη. Ο ίδιος ο ΛεΜπρόν, έτσι κι αλλιώς, θα έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο...
Θα τα βρουν;
Η 24η Νοεμβρίου 2017 ήταν αποφράδα ημέρα για το ευρωπαϊκό μπάσκετ. Για πρώτη φορά στην ιστορία όχι μόνο του αθλήματος, αλλά των ομαδικών σπορ γενικότερα, οι εθνικές ομάδες έδωσαν επίσημους αγώνες, ενώ την ίδια ώρα διεξαγόταν κανονικά η κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση της ηπείρου, η Ευρωλίγκα, η οποία δεν είχε διακόψει τη δραστηριότητά της. Οι λόγοι είναι γνωστοί. Ο διχασμός στο ευρωπαϊκό μπάσκετ είναι πια πολύ βαθύς και το αδιέξοδο μεγάλο.
Υπάρχει φως στο βάθος του τούνελ; Αυτό το ξέρουν μόνον ο γενικός γραμματέας της FIBA, Πάτρικ Μπάουμαν, και ο εκτελεστικός διευθυντής της Ευρωλίγκας, Τζόρντι Μπερτομέου. Οι άνθρωποι που πρωταγωνιστούν σε αυτή την κρίση που σοβεί εδώ και μια πενταετία περίπου τρώγοντας τις σάρκες του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Προς το παρόν βρισκόμαστε στο στάδιο της υποβολής προτάσεων για να βρεθεί μια λύση στο καλεντάρι, ώστε να ανοίξει ο δρόμος για μια ευρύτερη συμφωνία, που θα ρυθμίσει οριστικά το τοπίο των μπασκετικών διοργανώσεων στην Ευρώπη. Αλλά από αυτούς τους δύο εξαρτάται εν πολλοίς το αν θα γράψουν ιστορία φέτος. Είτε θετική είτε αρνητική...
