Λογικό το ενδιαφέρον για το αν θα μπορέσει το Λαύριο να πάρει το ΑΦΜ του Χολαργού και να μείνει στην κατηγορία. Όπως λογικό ήταν το ενδιαφέρον και για το αν θα αγόραζε την Κύμη ή, αν θα έκανε το κόλπο η Λιβαδειά ή αν θα το κάνει ο Ερμής Αγιάς και να ‘χαμε να λέγαμε.
Αν είναι κάποιος αισιόδοξος μπορεί και να χαίρεται για τις διαδικασίες αυτές να τις θεωρεί σαφή ένδειξη δελεαστικού τοπίου για επενδύσεις το μπάσκετ. Μόνο που κανείς νοήμονας δεν θα τον πάρει στα σοβαρά αφού η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική.
Το ελληνικό πρωτάθλημα βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση, χάνει διαρκώς την αξιοπιστία του και την ποιότητά του και το μεγάλο του πρόβλημα δεν είναι αν ψάχνει κάποιος να πουλήσει το ΑΦΜ του. Το γιατί το κάνει αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα, το οποίο δεν φαίνεται να έχει και άμεση λύση με τον τρόπο που αντιμετωπίζεται.
Μπορεί η κουβέντα τις τελευταίες μέρες να αφορά στην Κύμη και τον Χολαργό, αλλά μακάρι να περιορίζονταν εκεί τα προβλήματα και η έλλειψη διάθεσης. Οι «άνετες» ομάδες στην Basket League μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού. Τα χρέη κα οι διαμαρτυρίες είναι στην ημερήσια διάταξη, η έξωθεν καλή μαρτυρία χάνεται ώρα με την ώρα, ούτε καν μέρα χρειάζεται.
Κάποτε αντιμετωπίζονταν σαν γραφικοί και εν τέλει έτσι ένιωσαν και οι ίδιοι, όσοι φώναζαν για τον τρόπο ελέγχου των ΚΑΕ που παίρνουν άδεια συμμετοχής στο πρωτάθλημα. Η περιβόητη ΕΕΑ αντί να είναι αυτή ανέκδοτο, κατάφερε να κάνει ανέκδοτο όσους εξέφραζαν ενστάσεις. Ε, ας μείνουν τώρα με τους φακέλους που εγκρίνει αβέρτα κάθε καλοκαίρι η επιτροπή. Θα λέγαμε και με το περιεχόμενό τους, αλλά ούτε τέτοιο έχουν ορισμένοι, έτσι για τους τύπους.
Κάποτε, στα πρώτα δείγματα κρίσης και εξαφάνιση των παχιών αγελάδων αρκετοί μιλούσαν για έναν γίγαντα σε πήλινα πόδια. Τώρα πια ο γίγαντας χάθηκε και τα πόδια έσπασαν, τα θρύψαλα του πηλού έχουν μείνει.
Επειδή ακόμα υπάρχουν νοικοκύρηδες που για μάλλον… ανεξήγητο βίτσιο βάζουν τα ωραία τους λεφτάκια στο μπάσκετ και νοιάζονται να φτιαχτεί το πράγμα, υπάρχει ελπίδα. Λογικά και σήμερα το απόγευμα, μόλις τελειώσουν την συνεδρίαση στον ΕΣΑΚΕ η αίσθηση που θα υπάρχει θα είναι το «να την βγάλουμε και φέτος και το φτιάχνουμε από του χρόνου το προϊόν».
Κατά τα άλλα, θα επιμένουν κάποιοι να (κάνουν ότι) απορούν γιατί ο Πιτίνο ευχαρίστησε αλλά έφυγε, γιατί ο Σλούκας ευχαρίστησε αλλά δεν πλησίασε, γιατί οι μεταγραφές «αεροδρομίου» έχουν να γίνουν από εποχές… Ελληνικού, γιατί οι ομάδες μας στην Ευρωλίγκα δεν είναι πια στην ελίτ και πάει λέγοντας.
