Ο... αυτοκράτορας του μπάσκετ Γυναικών, Σπόρτιγκ, γύρισε στα «σαλόνια» της Α1 Γυναικών, με τον προπονητή της επιτυχίας της ομάδας των Πατησίων, Θάνο Σοφτσή, και την πρωταγωνίστριά της, Στέλλα Φουράκη, να μιλούν στο Basketa.gr για την άνοδο που είναι γεγονός, ύστερα από δέκα χρόνια απουσίας, και το τι έκανε να ξεχωρίσει αυτή την προσπάθεια του ιστορικού συλλόγου.
Συνέντευξη των Σοφίας Βαλσάμη-Ραφαήλ Αλαγά
Για μια ομάδα η οποία στο παρελθόν έχει αγωνιστεί στην Ευρωλίγκα, έχει πάει σε Final Four κυπέλλου πρωταθλητριών και έχει ουκ ολίγους εγχώριους τίτλους δέκα χρόνια μακριά από την Α1 Γυναικών δεν είναι και λίγα. Η προσμονή της επιστροφής ήταν τεράστια, όμως πλέον ο Σπόρτιγκ είναι και με τη βούλα στην κατηγορία των μεγάλων. Με μαέστρο από τον πάγκο τον πολύπειρο Θάνο Σόφτση και με παίκτριες που η καθεμιά ήξερε πολύ καλά το ρόλο της, με την 23χρονη δανεική από τον Ολυμπιακό, Στέλλα Φουράκη, σε ρόλο «πρώτου βιολιού», η άνοδος αποδείχθηκε, εκ του αποτελέσματος, εύκολη υπόθεση για την ομάδα των Πατησίων.
Ο αρχιτέκτονας της μεγάλης επιτυχίας του Σπόρτιγκ και η ταλαντούχα ψηλή, που κυριάρχησε φέτος στις ρακέτες στην Α2 Γτναικών, μίλησαν στο Basketa.gr για την άνοδο της ομάδας, την φιλοσοφία που εφαρμόστηκε αλλά και την νοοτροπία που υπήρχε στις τάξεις της, ώστε να έρθει επιτέλους αυτή η... λύτρωση.
Ποια ήταν η φιλοσοφία πάνω στην οποία στηρίχθηκε ο Σπόρτιγκ;
Θάνος Σοφτσής: «Το πρόγραμμα που σκεφτήκαμε να εφαρμόσουμε με τον επικεφαλής του γυναικείου τμήματος Βασίλη Γιαπαλάκη ήταν συνδυαστικό. Να έχουμε δηλαδή στο ρόστερ μας κάποιες νεαρές αλλά με μια σχετική εμπειρία αθλήτριες μαζί με ορισμένες πιο μικρές σε ηλικία. Το συγκεκριμένο πρόγραμμα το εφάρμοσα όταν ήμουν και στον Πρωτέα Βούλας και το ίδιο ακολουθήσαμε και στον Σπόρτιγκ. Ηταν δικό μου σκεπτικό, αλλά και του Βασίλη Γιαπαλάκη, να προσπαθήσουμε να μπολιάσουμε μπασκετική νοοτροπία και σκέψη σε αθλήτριες που μπορούν τα επόμενα χρόνια να πρωταγωνιστήσουν. Δικαιωθήκαμε και καλό είναι οι ομάδες να ποντάρουν σε νέα παιδιά, γιατί αυτά αποτελούν το μέλλον».
Στέλλα Φουράκη: «Στηριχθήκαμε στο να δημιουργήσουμε ένα νεανικό σύνολο, επενδύοντας σε μία νέα γενιά αθλητριών και την εμπειρία που υπήρχε ήδη για μερικές από αυτές σε υψηλότερο επίπεδο. Υπήρχε πολλή διάθεση να δουλέψουμε, για να πετύχουμε με αυτή την ομάδα, καθώς και μία καλή νοοτροπία που έπρεπε, ούτως ή άλλως, να επιδείξουμε, ώστε να παίξουμε σε υψηλά στάνταρ. Έπρεπε κάθε παίκτρια, να προσαρμόσει την νοοτροπία της σε αυτή του συνόλου, ώστε να υπάρχει ισορροπία και να βρεθούν οι κατάλληλοι αυτοματισμοί, για την απαραίτητη ταυτόχρονη προσαρμογή μας σε κάθε παιχνίδι».
Δέκα χρόνια πιστεύετε ότι ήταν πολλά για τον Σπόρτιγκ να είναι μακριά από την Α1 Γυναικών;
Θ. Σ.: «Σίγουρα ναι, αλλά έπαιξαν ρόλο πολλοί παράγοντες… Ξέρουμε πολύ καλά ότι ο Βασίλης Σακόπουλος ήταν από τους μπροστάρηδες, αλλά πρώτα με την ασθένειά του και ύστερα με το χαμό του δημιουργήθηκε ένα μεγάλο κενό στο τμήμα. Ηρθε ο Βασίλης Γιαπαλάκης πατώντας πάνω στο όραμα και το σκεπτικό του Βασίλη Σακόπουλου και ανεβάσαμε την ομάδα στην Α1. Με μεθοδικά βήματα και σωστές κινήσεις επέστρεψε ο Σπόρτιγκ εκεί που του αξίζει. Εγώ και όλη η ομάδα αφιερώνουμε την άνοδο στη μνήμη του Βασίλη Σακόπουλου. Προσωπικά σαν Θάνος είμαι ιδιαίτερα χαρούμενος που ανεβάσαμε με την παρουσία μου την ομάδα στην Α1 Γυναικών, καθώς είμαι ο τελευταίος προπονητής ελληνικής ομάδας που αγωνίστηκε σε επίπεδο Ευρωλίγκας και αυτή η ομάδα ήταν ο Σπόρτιγκ το 2000».
Σ. Φ.: «Όταν ήρθα στην ομάδα, ήξερα ότι θα γινόμουν μέλος σε έναν από τους πιο ιστορικούς συλλόγους του μπάσκετ γυναικών και, φυσικά, δέκα χρόνια αποχής από την Α1 ήταν πολλά για μία ομάδα, σαν τον Σπόρτιγκ. Βρέθηκαν, ευτυχώς, οι κατάλληλοι άνθρωποι, ώστε να επενδύσουν στο υλικό που διάλεξαν, τόσο στις παίκτριες όσο και στο τεχνικό επιτελείο. Σε αυτό το σημείο, θέλω να ευχαριστήσω τους κόουτς Σοφτσή και Γιαπαλάκη, που μας πίστεψαν από την αρχή και δεν επέλεξαν να πάρουν ακόμη πιο έμπειρες παίκτριες, μας ένωσαν και μας έκαναν ομάδα, αυτό που εμφανίσαμε δηλαδή στο παρκέ».
Τι είναι αυτό που είχε φέτος η ομάδα του Σπόρτιγκ και την έκανε να ξεχωρίσει από το ξεκίνημα του φετινού μαραθωνίου;
Θ. Σ.: «Αυτό που έχει η ομάδα είναι ότι διαθέτουμε παίκτριες που έβαλαν το εγώ κάτω από το εμείς. Το δεύτερο - και τους δίνω συγχαρητήρια γι’ αυτό - είναι η πνευματική συγκέντρωση και η αφοσίωση που δείχνουν στο πλάνο του κάθε παιχνιδιού ξεχωριστά. Και δεν κρύβω ότι η τακτική που χρησιμοποιούμε φέτος είναι ιδιαίτερα σύνθετη και υψηλού επίπεδου».
Σ. Φ.: «Αυτό που μας έκανε να ξεχωρίσουμε, είναι πως ήμασταν ομάδα από την αρχή. Δεν υπήρχαν εσωτερικά προβλήματα ή, αν υπήρχαν, τα αντιμετωπίζαμε. Προσαρμοζόμασταν, με βάση αυτό, στις ανάγκες κάθε παιχνιδιού, χωρίς να φωνάξουμε από την αρχή ότι πάμε για την άνοδο, αλλά βήμα-βήμα και με αξιοπρέπεια για μία καλή πορεία, αντάξια της ιστορίας του συλλόγου. Κάθε παιχνίδι, λοιπόν, ήταν κι ένα βήμα προς τους στόχους μας, με την κατάλληλη τακτική προετοιμασία».
Υπάρχει κάποια στιγμή που φοβηθήκατε ότι υπήρχε περίπτωση να μην τα καταφέρει η ομάδα;
Θ. Σ.: «Η λέξη φόβος δεν υπήρχε στον Σπόρτιγκ τη φετινή χρονιά. Αυτό που μας προβλημάτισε πολλές φορές ήταν πως θα σταθεροποιήσουμε την νοοτροπία των νεαρών αθλητριών, οι οποίες επηρεάζονταν σε καθημερινή βάση από ιδέες και αντιλήψεις του οικογενειακού τους περιβάλλοντος».
Σ. Φ.: «Δεν νομίζω, ότι υπήρξε τέτοια στιγμή. Όχι ότι ήμασταν από την αρχή σίγουροι, καθώς πάντα υπάρχει το ενδεχόμενο της ήττας ή να μη μείνεις στην κορυφή μέχρι το τέλος, αλλά αυτό έμεινε στο πίσω μέρος του μυαλού μας μόνο. Στη συνέχεια, παιχνίδι με το παιχνίδι, πιστέψαμε ότι μπορούμε να κερδίσουμε κάθε ομάδα, όποιο μπάτζετ ή υλικό κι αν είχε».
Τα περισσότερα κορίτσια του Σπόρτιγκ είναι μικρά σε ηλικία. Πως μπορέσατε και το διαχειριστήκατε αυτό κατά τη διάρκεια της χρονιάς και δεν γέμισαν με το άγχος της ανόδου;
Θ. Σ.: «Οι παίκτριες μου είναι εκπληκτικοί χαρακτήρες, πολύ δεκτικά παιδιά, χωρίς ίντριγκες και με ισορροπία στα αποδυτήρια. Το καλοί χαρακτήρες θέλω να το επαναλάβω γιατί είναι πολύ σημαντικός παράγοντας. Μπορέσαμε και δουλέψαμε και το κομμάτι ψυχολογία και έτσι δεν φορτώθηκαν με το άγχος ότι βρίσκονται σε μια μεγάλη ομάδα που έχει στόχο την άνοδο».
Σ. Φ.: «Ήμασταν από τις πιο νεαρές ομάδες τηε κατηγορίας, όντως, αλλά θεωρώ ότι υπήρχε ένα «κράμα» νεαρών παικτριών, μαζί με άλλες που είχαν εμπειρία σε ομάδες Α1. Αξιοποιήσαμε, σε κάθε περίπτωση, τη διάθεση που υπήρχε, μαζί με την εμπειρία αυτήν, ώστε να μην κυριευτούμε από τον φόβο».
Στέλλα, είσαι μία… περίεργη περίπτωση, αφού ανήκεις μεν στον Ολυμπιακό, που τα τελευταία χρόνια είναι αδιαφιλονίκητος πρωταθλητής και οι περισσότερες παίκτριές του βρίσκονται στην Εθνική, αλλά είσαι δανεική στον πιο ιστορικό σύλλογο του μπάσκετ γυναικών, τον Σπόρτιγκ. Σκέφτεσαι για τη συνέχεια ενδεχόμενο δίλημμα ανάμεσα σε αυτούς τους δύο συλλόγους, τώρα που κέρδισες και την άνοδο με τον Σπόρτιγκ;
Υπάρχει σίγουρα αυτό το δίλημμα, αν και πρωτίστως θέλω πρώτα να ευχαριστήσω τον Ολυμπιακό, και δη τον Γιώργο Λεριώτη, που μου έδωσαν τη δυνατότητα να έρθω δανεική στον Σπόρτιγκ. Σε μία τέτοια ηλικία, το κυριότερο για μένα είναι να πάρω παιχνίδια στα πόδια μου και, ανάλογα με το τι δουλειά θα έχω κάνει, θα σκεφτώ τι είναι καλύτερο για μένα. Ο Ολυμπιακός είναι μία ομάδα που διαθέτει παίκτριες, που απαρτίζουν το βασικό κορμό της Εθνικής Γυναικών και εννοείται, ότι θα ήταν πρόκληση για εμένα, να πάρω μία ευκαιρία, αλλά ο Σπόρτιγκ παράλληλα, είναι από τους πιο ιστορικούς, αν όχι ο πιο ιστορικός στο μπάσκετ γυναικών. Αξιοποίησα την φετινή μου ευκαιρία, βάζοντας το δικό μου «λιθαράκι» για την άνοδο, με βασικό μου γνώμονα να πάρω παιχνίδια και εμπειρίες. Το ίδιο θα κάνω σε όποια ευκαιρία μου δοθεί.
Τι είναι αυτό που κρατάτε από αυτή τη σεζόν;
Θάνος Σοφτσής: «Αυτό που θέλω πραγματικά να κρατήσω είναι ότι μετά από αρκετό καιρό ήμουν σε μία ομάδα που είχα την νοοτροπία που ήθελα από τις παίκτριες και αγωνιστικά εξέφραζαν στο γήπεδο αυτό που είχα στο μυαλό μου».
Στέλλα Φουράκη: «Κρατάω, το ότι κάναμε μία πολύ καλή πορεία, πέρασα όμορφες στιγμές με τις συμπαίκτριες και τον προπονητή μας, ενώ ήμασταν ομάδα μέχρι το τέλος. Καμία δεν προσπάθησε να πρωταγωνιστήσει μόνη της και αυτό μας ξεχώρισε εντός κι εκτός παρκέ, κάτι που θεωρώ ότι είναι από τα πιο σημαντικά για την επιτυχία. Το ήθος και η συμπεριφορά που επιδείξαμε, αυτό ακριβώς δείχνει».
