Αν είσαι ΑΕΚτσής και θέλεις να κάνεις λίγη πλακίτσα στους... αλλόδοξους φίλους σου, μπορείς να τους πεις ότι τα τελευταία τρία χρόνια η ΑΕΚ έχει περισσότερα Κύπελλα Ελλάδας απ' όσα όλοι οι άλλοι μεγάλοι μαζί. Την αλήθεια λες, αλλά υπερβάλλεις κιόλας λίγο, αφού τρία χρόνια δεν είναι τίποτα μπροστά στην αιωνιότητα.
Την αλήθεια λες κι όταν υποστηρίζεις ότι αυτή την τελευταία τριετία η ΑΕΚ κερδίζει κάθε χρόνο κι από τουλάχιστον ένα τίτλο, έχοντας φτάσει ήδη τους τέσσερις (δύο Κύπελλα Ελλάδας, ένα Basketball Champions League κι ένα Διηπειρωτικό). Εδώ το πράγμα σοβαρεύει κι η πλακίτσα τελειώνει. Οι κούπες αρχίζουν να γίνονται συνήθεια και δεν το λες ασήμαντο επίτευγμα αυτό. Διότι φανερώνει μια δυναμική που αποκτά η Ένωση στην πορεία της προς την επιστροφή στην κορυφή, επαναφέροντας παράλληλα το βάρος της φανέλας της στα παλιά της... κιλά.
Οι τίτλοι είναι τίτλοι, όπως κι αν λέγονται αυτοί, και η σύγχρονη ΑΕΚ, η ΑΕΚ της εποχής του Μάκη Αγγελόπουλου, δείχνει ότι έχει μάθει να τους κατακτά. Κι ο χαρακτήρας που διαμορφώνει τώρα θα τη βοηθήσει, όταν μπορέσει να ανεβάσει το μπάτζετ της κι όταν οι συνθήκες στο ευρωπαϊκό μπάσκετ το επιτρέψουν, να κερδίσει τα πάντα.
Δικαιώνεται κατ' αυτό τον τρόπο ο Μάκης Αγγελόπουλος και η επιμονή του να στηρίζει την επένδυσή του παρ' όλο που η απήχηση στο κοινό του συλλόγου δεν είναι μεγάλη. Οι ΑΕΚτσήδες είναι πολλοί, αυτοί που στέκονται εμπράκτως στο πλευρό της ομάδας μπάσκετ όμως είναι λίγοι κι αυτό κάνει το αφεντικό της ΚΑΕ να μοιάζει λίγο με Δον Κιχώτη. Με τη διαφορά ότι οι τίτλοι δεν είναι ανεμόμυλοι, πράγμα που αφήνει εκτεθειμένη την πλειοψηφία των φίλων της ΑΕΚ απέναντί του.
Με τη νίκη στον τελικό του Ηρακλείου δικαιώνεται και ο Νίκος Ζήσης, που πήρε την απόφαση στη μέση της σεζόν να αφήσει την Μπανταλόνα και την ACB για να επιστρέψει στην... άρση κουπών. Το φετινό Κύπελλο Ελλάδας είναι ο 25ος τίτλος που κερδίζει στην ολόλαμπρη καριέρα του ο Ζήσης (σε επίπεδο συλλόγων, χωρίς να υπολογίζουμε δηλαδή τα μετάλλια με τις εθνικές ομάδες), ο οποίος κλείνει με τρόπο ιδανικό έναν υπέροχο και αξιοζήλευτο κύκλο. Έναν κύκλο που άνοιξε στην ΑΕΚ με την κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδας το 2001 και θα κλείσει, όπως όλα δείχνουν, στην ΑΕΚ με ένα ακόμα Κύπελλο Ελλάδας σίγουρα και ποιος ξέρει τι άλλο ακόμα.
Δικαιώνεται, τέλος, ο Ηλίας Παπαθεοδώρου για τον τρόπο που έχει επιλέξει να χτίσει τη δική του καριέρα. Αποφεύγοντας τα επικίνδυνα άλματα, με σταθερά και σίγουρα βήματα, από τα τοπικά της ΕΣΚΑ μέχρι τα κορυφαία πατώματα της Basket League, κάθε χρόνο όλο και κάτι καλό παρουσιάζει με τις ομάδες του, ενώ με την κατάκτηση του πρώτου του τίτλου έδειξε ότι ξέρει και να νικά όταν πρέπει.
Η ΑΕΚ, που δεν φημίζεται γενικώς για τη σκληράδα της, απέδειξε ότι αν χρειαστεί να βάλει τη σκοπιμότητα πάνω από το καλό μπάσκετ για να κερδίσει, μπορεί να το κάνει κι αυτό είναι η πιο σημαντική παρακαταθήκη που της αφήνει αυτό το Κύπελλο. Διότι η σεζόν δεν έχει τελειώσει, υπάρχουν ακόμα μέτωπα ανοικτά και στο τέλος αυτός που θα μείνει στην ιστορία δεν θα είναι αυτός που έπαιξε το καλύτερο μπάσκετ, αλλά αυτός που κέρδισε.
Και στο Ηράκλειο η ΑΕΚ έδειξε πως έχει μάθει καλά το μάθημά της...
