Ακόμα και για όσους δεν έζησαν το αθλητικό έπος του 1987, η εκδήλωση της ΕΟΚ για τα 30 χρόνια ήταν ένα συναρπαστικό ταξίδι στον χρόνο. Συγκινητική, λιτή, αυτή ακριβώς που έπρεπε για να ισχύσει το «να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι». Θα ήταν ευχής έργο να έχουν μπει στην άκρη εγωισμοί και να ήταν εκεί όλοι οι πρωταγωνιστές, αλλά ο καθένας πράττει όπως νομίζει. Ο Γκάλης εξάλλου ουδέποτε παρέστη σε τέτοιες συγκεντρώσεις διαχωρίζοντας εαυτός από τους υπόλοιπους, ο Γιαννάκης ακολούθησε τον ίδιο δρόμο για δικούς του λόγους.
Οι παρόντες, που είναι αυτοί οι οποίοι γράφουν την ιστορία, δεν έδειξαν να χαλάνε το κέφι τους ούτε να νιώθουν προσβεβλημένοι από το ότι μια τέτοια βραδιά δεν την τίμησαν όλοι. Όπως εύγλωττα είχε πει πριν από δύο βράδια εξάλλου ο Παναγιώτης Φασούλας, «εκείνη η ιστορία μας έδεσε με δεσμούς παραπάνω από φιλίας, μας έκανε συγγενείς πρώτου βαθμού κι ας μην γίναμε κολλητοί, ας μην κάνουμε όλοι παρέα». Κι όπως ακόμα πιο εύγλωττα είπε ο Νίκος Σταυρόπουλος, «απέναντί μας ήταν λάθος οι δύο απόντες».
Το βράδυ της 14ης Ιουνίου 1987, εκείνη η ομάδα άλλαξε την ιστορία του ελληνικού αθλητισμού και όχι μόνο του μπάσκετ. Και 30 χρόνια αργότερα, το ίδιο βράδυ, υπήρξαν πολλές στιγμές που δύσκολα απέφευγες την ανατριχίλα και το βούρκωμα, βλέποντας τους πρωταγωνιστές και πάλι εκεί, με εικόνα από το μεγάλο βράδυ της Ελλάδας και κάνοντας τους συνειρμούς. Το «ενωμένοι μπορούμε», ήταν η πρώτη φορά που βρήκε την εφαρμογή του σε μια μικρή σε έκταση χώρα, αλλά μεγάλη σε δυνατότητες όταν υπηρετείται ο κοινός στόχος χωρίς μικροπολιτικές και προσωπικά συμφέροντα.
Το «να θυμούνται οι παλιοί» σίγουρα δεν περιορίζεται σε μια εκδήλωση μνήμης, είναι δεδομένο ότι οι παλιοί συχνά – πυκνά «ανασκαλεύουν» εκείνο το λαμπρό παρελθόν για στιγμές που ποτέ δεν θα φύγουν από το μυαλό τους. Το «να μαθαίνουν οι νέοι» πάντα είναι χρήσιμο. Τρεις δεκαετίες μετά, το αθλητικό έπος του 1987 ίσως είναι προ των… σελίδων των βιβλίων ιστορίας που θα μπαίνει στα σχολεία. Τρεις δεκαετίες μετά επίσης, οι πρωταγωνιστές του δεν είναι απαραίτητα αναγνωρίσιμα πρόσωπα από τη νεολαία που έχει μεγαλώσει με άλλους «ήρωες». Τους συγκεκριμένους όμως, δεν πρέπει να τους αφήσουμε να ξεχαστούν γιατί πρόσφεραν μεγάλη υπηρεσία στην χώρα και όχι μόνο στον αθλητισμό της.
Είναι άδικο για την πλειοψηφία να υπερτονίζονται αρνητικές συμπεριφορές που σχετίζονται με το 1987. Είναι πολύ λαμπερή όλη αυτή η ιστορία για να της αξίζουν σύννεφα πεισμάτων και εγωισμών. Είναι πολύ μεγάλη για να μην τους χωράει όλους. Και σε τελική ανάλυση, είναι πολύ… μικρόκοσμος ένας που επιχειρούν ορισμένοι να συντηρήσουν χρησιμοποιώντας τους ήρωες μιας ολόκληρης χώρας, για να ασχοληθεί σοβαρά κάποιος και να αλλάξει έστω και μια σκηνή από την όμορφη ιστορία που πάντα θα υπάρχει στο μυαλό μας.
