Μια βόλτα στο – σχεδόν μόνιμα – συννεφιασμένο Ελσίνκι πείθει και τον πλέον δύσπιστο ότι το μόνο μουντό σε αυτή την πόλη έχει να κάνει με τον καιρό και μόνο.
Καθώς όλα τα άλλα λειτουργούν ρολόι, πολύ απλά διότι πρόκειται για ένα (ακόμα) κράτος που σέβεται τον πολίτη και το οποίο φυσικά απαρτίζεται από χιλιάδες κατοίκους που έχουν φορολογική συνείδηση και σέβονται (ακόμα και υπό τον φόβο του νόμου αν χρειαστεί) την πόλη τους τη χώρα τους και το περιβάλλον γενικότερα.
Λεφτά (πράγματι) υπάρχουν αλλά για έργα υποδομής και όχι για μίζες και το πλάνο για τις συγκοινωνίες για παράδειγμα τηρείται στο ακέραιο.
Το μετρό κατασκευάστηκε σε λίγα χρόνια όταν η Αθήνα το απέκτησε το 2000 (ενώ το συζητούσε ο συγχωρεμένος ο Κωνσταντίνος Καραμανλής από το 1976) και η Θεσσαλονίκη το περιμένει το 2020-22 (αν και η πρώτη…τρύπα είχε ανοίξει επί Δημαρχίας Σωτήρη Κούβελα στο μακρινό 1989).
Το δίκτυο του τραμ καλύπτει κάθε σπιθαμή της πόλης, ενώ η διαδρομή με τα λεωφορεία είναι απλά απόλαυση. Οσο για το ηλεκτρονικό εισιτήριο, εφαρμόζεται εδώ και χρόνια όπως και λειτουργούν κάμερες μέσα στους συρμούς του μετρό χωρίς να επικαλούνται κάποιοι...προσωπικά δεδομένα κάνοντας εκπτώσεις στην ασφάλεια των επιβατών.
Ναι το εισιτήριο είναι πιο ακριβό, φτάνει και τα 4 ευρώ ανάλογα το πόσο μακριά θα κινηθεί κάποιος (όπως και στα λεωφορεία) αλλά η εξυπηρέτηση όλων των επιβαινόντων – ιδιαίτερα των ΑμεΑ - είναι υποδειγματική.
Όπως και στους δρόμους, όπου σε κάθε ειδικά διαμορφωμένη διάβαση για ανθρώπους με αναπηρικά αμαξίδια και όχι μόνο (ηλικιωμένους, μητέρες με καρότσια κ.λπ.) δεν υπάρχουν πάνω τους παρκαρισμένα αυτοκίνητα καθώς τα μαζεύει άμεσα ο γερανός. Απλά πράγματα και νοικοκυρεμένα ή μάλλον αυτονόητα.
Και φυσικά όταν βρέχει τα λεωφορεία δεν…στάζουν εσωτερικά καθώς ο στόλος ανανεώνεται όπως και όταν πρέπει με τους Φινλανδούς να απολαμβάνουν το κάθε ευρώ που πληρώνουν ως φορολογούμενοι.
Λογικό είναι να περηφανεύονται ότι έχουν ένα από τα κορυφαία συγκοινωνιακά δίκτυα στον κόσμο (με αιχμή του δόρατος το τρένο, το μετρό και το τραμ) και εδώ και λίγα χρόνια καμαρώνουν και για την εθνική τους ομάδα.
Η οποία χθες τους πρόσφερε μια απίστευτη βραδιά με την ανατροπή και τη νίκη της επί της Γαλλίας στην παράταση.
Αν τα αποτελέσματα μιας εθνικής ομάδας που έτσι και αλλιώς πρεσβεύει τη χώρα της συμβάδιζαν με τον τρόπο λειτουργίας του κρατικού μηχανισμού οι Φινλανδοί θα βρίσκονταν μόνιμα στα μετάλλια και θα είχαν πάει και 3-4 Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα.
Αντίθετα η δική μας εθνική, θα είχε υποβιβαστεί στη β’ κατηγορία της Ευρώπης και θα έπαιζε απλά προκριματικά χωρίς να φτάνει καν στις τελικές φάσεις των μεγάλων διοργανώσεων.
Ευτυχώς η ελληνική ομάδα αποτελεί ευχάριστη εξαίρεση και δεν λειτουργεί εδώ και δεκαετίες με νοοτροπία δημοσίου και με…κρατικές αγκυλώσεις για αυτό και βρίσκεται εδώ και 30 χρόνια με ελάχιστες εξαιρέσεις (που απλά επιβεβαιώνουν τον κανόνα) στα κορυφαία στρώματα του Παγκόσμιου μπάσκετ.
Ακόμα και σε αυτή τη δύσκολη καμπή, είναι ικανή και εδώ στο Ελσίνκι να βγάλει την κατάλληλη στιγμή αυτά τα στοιχεία που την έχουν καθιερώσει στη συνείδηση απανταχού των (Ελλήνων και όχι μόνο) φιλάθλων.
Και δεν υπάρχει καλύτερη στιγμή να το κάνει από το Σαββατοκύριακο των ντέρμπι (με Γαλλία και Σλοβενία) που θα κρίνει πολλά για τη μετέπειτα πορεία της, αφ’ ενός στη Φιλανδία αλλά ακόμα και στην Τουρκία.
