Η 24η Νοεμβρίου του 2017 και η πρεμιέρα των "παράθυρων" είναι δέκα μήνες πίσω, αλλά μοιάζει... έναν αιώνα. Την ώρα που πανηγυρίζεται δίκαια και φυσιολογικά μια σημαντική στιγμή της Εθνικής ομάδας, η πρόκριση στο Παγκόσμιο της Κίνας με το μίνιμουμ των ευκαιριών που θα υπήρχαν, με το άκρως κολακευτικό 8-0, με το σημειολογικό της πρώτης ομάδας από την Ευρώπη που μαθηματικά εξασφάλισε την πρόκρισή της, δεν είναι κακό να θυμόμαστε λίγο και εκείνες τις ημέρες.
Τότε που άλλοι ευθαρσώς εξέφραζαν αμφιβολίες και φόβους για πιθανή επώδυνη διαδικασία που θα κατέληγε σε έναν άδοξο αποκλεισμό. Ο οποίος μπορεί να είχε από πίσω, όπως έλεγαν, ένα σωρό δικαιολογίες αλλά δεν θα άλλαζε το δια ταύτα, την αποχώρηση της Εθνικής από την κεντρική μπασκετική σκηνή.
Τότε που όλοι έβλεπαν ότι οι ελπίδες ανακωχής μεταξύ των οφίτσιων έσβηναν, οι παίκτες έμπαιναν στην μέση, μάλλον αναμενόμενα επέλεγαν αυτούς που τους πλήρωναν έστω κι αν η καρδιά τους έλεγε (και) άλλα και η δική μας Εθνική έχοντας πλήθος παικτών στην Ευρωλίγκα έμπαινε χωρίς αυτούς στην διαδικασία.
Εκείνο το λεπτό στο Λέστερ, με τους Βρετανούς να κάνουν μια μεγάλη αντεπίθεση και να οδηγούν στην παράταση το ματς έμοιαζε με ψυχρολουσία, εκείνο το τρίποντο του Γιάννη Αθηναίου στην εκπνοή της παράτασης έμοιαζε με λύτρωση. Και είχε πανηγυριστεί όσο πανηγυρίστηκε πριν από λίγη ώρα το λέι απ του Κώστα Παπανικολάου. Οχι, δεν πήρε το Παγκόσμιο η Εθνική, όχι δεν θα χανόταν αν έχανε το ματς από τους Γεωργιανούς, αλλά ήταν πολλά που έφεραν ένα ανθρώπινο, φυσιολογικό, αυθόρμητο μα και δικαιολογημένο ξέσπασμα χαράς.
Ο Σκουρτόπουλος που έχει βαρεθεί να ακούει ότι... σχεδόν περνούσε απ' έξω και τον πήραν στην Εθνική, λες και τόσα χρόνια δεν βγάζει τα συκώτια του στα γήπεδα και σε όλες τις βαθμίδες, καρτερικά, επαγγελματικά, με τεράστια συμμετοχή μαζί με το επιτελείο του, έχουν δημιουργήσει ένα μεγάλο σερί νικηφόρων αγώνων. Που έφερε πρόκριση, χτίζει χαρακτήρα, προκαλεί συζήτηση.
Οι... εφεδρείες που έχουν βαρεθεί να ακούν ότι δεν θα έμπαιναν ούτε στο γήπεδο ως θεατές, είχαν χτίσει το σερί, είχαν περάσει από ζόρικες καταστάσεις, είχαν... γδάρει το παρκέ νιώθοντας τεράστια τιμή, τεράστιο κίνητρο για την φανέλα που κλήθηκαν να φορέσουν. Κι ας συνεχίζουν να... βαριούνται να ακούν ότι θα βιώσουν την αδικία που δεν θα πάνε οι περισσότεροι στην Κίνα. Θα το σκέφτηκαν, δεν γίνεται, αλλά στιγμή δεν το άφησαν να τους αποπροσανατολίσει από τον στόχο.
Οι... μπροστινοί δεν άφησαν τις ρεαλιστικές ευκαιρίες που είχαν να πάνε χαμένες. Οποτε ο καθένας μπορούσε εμφανίστηκε. Ετσι κι αλλιώς ήταν μικρότητα να ακούγονται πράγματα για αυτά τα παιδιά. Δεν ήταν όμως μόνο το ότι έπαιξαν και ίδρωσαν εν μέσω προετοιμασίας για να σφραγίσουν την πρόκριση, αλλά αναγνώρισαν με κάθε ευκαιρία δημόσια την μεγάλη δουλειά που είχαν κάνει οι συμπαίκτες τους στους μήνες που προηγήθηκαν.
Το ότι η Εθνική δεδομένα διεύρυνε την βάση των παικτών της, είτε κάνοντας ορισμένους να νιώσουν την χαρά είτε ακόμα δίνοντάς τους την ευκαιρία να δείξουν αποφασισμένοι για... σφήνα είναι ένα καλό που θέλει προσπάθεια να το παρταβλέψεις. Το ότι κέρδισε μια συμμετοχή σε μεγάλη διοργάνωση, παρέμεινε στο προσκήνιο και μαζί κέρδισε και το δικαίωμα μέσα από αυτήν να διεκδικήσει συτμμετοχή και στους Ολυμπιακούς θέλει επίσης προσπάθεια να το υποτιμήσεις ως επιτυχία.
Αυτά θα φανούν, αξιολογηθούν, εξαργυρωθούν σε διάρκεια στο μέλλον. Απόψε, μέσα στην χαρά για την σημαντική επιτυχία, αξίζει μόνο μια επισήμανση να ξαναγίνει. Οχι, δεν ήταν τίποτα δεδομένο στην αφετηρία αυτής της διαδικασίας. Σϊγουρα όχι η πρόκριση την οποία όσοι δεν είχαν το θάρρος να αμφισβητήσουν τίμια, αφού έτσι το έβλεπαν, απλά την παρουσίαζαν ως τυπική διαδικασία για να μπορέσουν να ξιφουλκήσουν αν κάτι στράβωνε στην πορεία.
Τα δεδομένα φτιάχτηκαν στα παρκέ. Αλλά και σε γραφεία, σε τηλέφωνα, σε αμέτρητες ώρες συνομιλιών για να διατηρούνται ισορροπίες, να δημιουργούνται κίνητρα, να δίνονται εξηγήσεις, να χτίζονται πετραδάκι - πετραδάκι τα σταθερά όπως αποδείχθηκαν θεμέλια αυτής της πρόκρισης.
