Η Κύμη πήρε «φιλί ζωής» στο ντέρμπι παραμονής με τον Άρη και ο αρχηγός της, Σταύρος Τουτζιαράκης, μίλησε στο Basketa.gr για τη σημασία του θριάμβου με την ανατροπή στο δεύτερο ημίχρονο, το πώς οδηγήθηκε η ομάδα της Εύβοιας σε μια οριακή κατάσταση, τις ημέρες του Ισίδωρου Κουτσού και το τι αντιπροσωπεύει ο σύλλογος για την ίδια του τη ζωή.
Οι σεζόν... roller coaster είναι μάλλον κάτι συνηθισμένο για την Κύμη. Πέρυσι ξεκίνησε με 0-6, αλλά με μια πορεία πρωταθλητισμού στη συνέχεια της Basket League, κατάφερε να μπει και στα playoffs. Για να μη θυμηθούμε την πρώτη της, με πορεία για οκτάδα στην αρχή, υπό τις οδηγίες του Βασίλη Μπρατσιάκου, που κατέληξε σε... αγώνα επιβίωσης, μετά την απομάκρυνση των Ελ Αμίν, Μόργκαν και Αντεγκμπόγιε.
Και φέτος κάτι αντίστοιχο έγινε, αφού ο Μπολντς δεν ταίριαξε και, μετά το ξεκίνημα με «διπλό» στην Νέα Σμύρνη, σχεδόν θρίαμβο με τον Ολυμπιακό και πρόκριση στους «4» του Κυπέλλου για πρώτη φορά, όλα ήρθαν... άνω κάτω στην πορεία. Οι ήττες διαδέχθηκαν η μία την άλλη, ο Γιάννης Καστρίτης αποχώρησε, τα αποτελέσματα δε συνέχισαν να έρχονται παρά την φιλόδοξη επιλογή του Ισίδωρου Κουτσού με προαγωγή σε πρώτο προπονητή, με βοηθό τον Σάββα Συμεωνίδη, ενώ στο ματς με τον Άρη πολλά έμοιαζαν χαμένα στο -17 στη διάρκεια του δευτέρου ημιχρόνου.
Κάτι άλλαξε, όμως. Ξαφνικά η Κύμη έδειξε ένα άλλο πρόσωπο, ένα πρόσωπο που μπορεί να της φέρνει αισιοδοξία για την παραμονή της στη μεγάλη κατηγορία. Και εκτός αυτού, ήρθε και ένας θρίαμβος 18 πόντων (75-57), που μπορεί να σημαίνει πολλά στο φινάλε της χρονιάς. Όλα αυτά, με τον αρχηγό Σταύρο Τουτζιαράκη να βάζει επίσης το δικό του «λιθαράκι», με 12 πόντους σε 18 λεπτά, παίζοντας απέναντι σε δύο... παλιόφιλους της ομάδας, τον Γιάννη Καστρίτη και τον Γκάρι ΜακΓκί.
«Θέλαμε να ξεκολλήσουμε από τον πάτο της βαθμολογίας, αρχικά, και δεν είναι κρυφό εκτός αυτού, ότι οι συνεχόμενες ήττες σε ρίχνουν ψυχολογικά. Ψάχναμε, επομένως, μια ώθηση και αυτή θέλω να πιστεύω πως ήρθε, ειδικά με τον τρόπο που κερδίσαμε, κάτι που έκανε την νίκη ακόμη πιο σημαντική», είπε στο Basketa.gr, μιλώντας για τη σημασία αυτής της επιτυχίας, για να υπερτονίσει, εν συνεχεία, την ψυχολογική τόνωση που φέρνει μια ανατροπή, με όλο το ψυχολογικό «βάρος», που μπορεί να κουβαλά μια ομάδα από συνεχόμενα «στραπάτσο». Ο έμπειρος σέντερ θα έλεγε πως «γνωρίζαμε, ότι επρόκειτο για ένα παιχνίδι ζωής και θανάτου, καθώς και πως αντιμετωπίζαμε κι έναν αντίπαλο, που ερχόταν επίσης να ποντάρει πολλά σε αυτό ματς, μετά από μια άσχημη ήττα κόντρα στον Χολαργό. Στο -17 και πηγαίνοντας στο ημίχρονο, είπαμε πως έπρεπε να πέσουμε με αυτοθυσία σε κάθε μπάλα και αυτό κάναμε. Καλάθι με το καλάθι μειώσαμε, πήγαμε στο 15-0 σερί ξεκινώντας από την άμυνα. Δε γινόταν και αλλιώς».
Είναι παράξενο, πάντως, να βάζεις τη λέξη «Άρης» δίπλα σε αυτή της παραμονής. Ο Τουτζιαράκης παραδέχθηκε του λόγου το αληθές, αλλά δεν το είδε και ακριβώς σαν ντέρμπι επιβίωσης, αλλά περισσότερο ως ένα εξαιρετικά σημαντικό ματς. «Δεν είχα στο μυαλό μου το ματς αυτό ως παιχνίδι παραμονής, ήταν απλά ένα εξαιρετικά σημαντικό παιχνίδι για τις δύο ομάδες. Όσο για το πνεύμα αυτής της ερώτησης, φυσικά και δε θα περίμενα ποτέ τον Άρη να βρίσκεται τόσο χαμηλά και δεν είναι δίκαιο για την ιστορία του. Είναι μια τεράστια ομάδα ο Άρης με τίτλους και παράδοση, ειδικά για εμάς τους βορειοελλαδίτες γνωρίζουμε το μέγεθός του», ανέφερε.
Πώς οδηγήθηκε, όμως, σε αυτή την κατάσταση η ομάδα, που φαινόταν οριακή; Ο αρχηγός της θεωρεί πως δύο παιχνίδια ήταν εκείνα, που άλλαξαν την ψυχολογία, μεταξύ των οποίων κι εκείνο με τον Ολυμπιακό, τότε που για ένα σουτ χάθηκε ένας ανεπανάληπτος θρίαμβος. Συγκεκριμένα, επεσήμανε πως «η ομάδα μας είχε ξεκινήσει σε ένα δύσκολο πρόγραμμα με διπλό στην Νέα Σμύρνη. Εκεί, που νομίζω πως χάθηκε η ψυχολογία, ήταν τα δύο ματς που χάσαμε στις λεπτομέρειες, τόσο στο εντός έδρας με τον Ολυμπιακό όσο και στο εκτός με τον Κολοσσό, που κρίθηκε στη δεύτερη παράταση. Μπορεί να φαίνεται περίεργο το πρώτο, αλλά καμιά φορά παίζει και ρόλο το πώς χάνεις έναν αγώνα. Στη συνέχεια, το δύσκολο πρόγραμμα συνεχίστηκε και ήρθε και η κακή πορεία», ενώ είδε με καλό μάτι την προαγωγή του Ισίδωρου Κουτσού. «Ο Κουτσός είναι ένας στρατιώτης της ομάδας. Βρίσκεται πολλά χρόνια σε αυτή και βλέπω πόσο την πονάει, πόσο δουλεύει καθημερινά και φυσικά μου άρεσε η προαγωγή του. Είχε έρθει δικαίως η σειρά του να κοουτσάρει, και μαζί η πρώτη του νίκη λίγο καιρό μετά».
Κάτι θα ξέρει, λογικά, ως αρχηγός και δεν έκρυψε το πόσο εκτίμησε την κίνηση της οικογένειας Θεοδώρου να τον επαναφέρει. «Είμαι στρατιώτης αυτής της ομάδας, όπως και αρχηγός της, χωρίς να σημαίνει κάτι απαραίτητα το τελευταίο. Αυτό, που θέλω να τονίσω, ότι είμαι πάντα εδώ για αυτήν. Πονάω πραγματικά στις ήττες και ενθουσιάζομαι πολύ στις νίκες. Με έπεισε να επιστρέψω το οικογενειακό κλίμα της ομάδας, που ήξερα από πριν, ενώ μου έδειξαν πόσο με αγαπούν και νιώθω πραγματικά το ρόλο του αρχηγού, που έχω στο σύνολο. Η συνομιλία με τον πρόεδρο και με τα υπόλοιπα άτομα της ομάδας, με έπεισε για το πόσο με ήθελαν πίσω».
Σε όλα αυτά, βέβαια, δεν μπορούσε να μιλήσει για τη συμβολή της οικογένειας Θεοδώρου. «Η οικογένεια Θεοδώρου δίνει τα πάντα, για να είναι η ομάδα του τόπου τους στην πρώτη κατηγορία. Δείχνουν στον κόσμο τι είναι η Κύμη και μακάρι να βρεθούν κι άλλοι παράγοντες να ακολουθήσουν», υπογράμμισε, ενώ στο σχόλιο του για το τι θέλει να φέρει το νέο έτος, είπε πως «θέλουμε να δοθεί συνέχεια στις νίκες, ξεκινώντας από μια πολύ δύσκολη αποστολή στο Λαύριο και αφήνοντας πίσω, όσες άσχημες ήττες κάναμε. Πιστεύω, ότι μας περιμένει 2019, έχοντας πάνω από όλα υγεία».
