Ο Σταύρος Δανιήλ ανακοίνωσε με λακωνικό τρόπο στις αρχές της τρέχουσας εβδομάδας (15/10) ότι μετά από μια μεγάλη διαδρομή αποσύρεται από την ενεργό δράση, και ότι παραμένει στο μπάσκετ από την θέση του διοικητικού παράγοντας στον ΚΑΟ Κορίνθου.
Ο 42χρονος Κορίνθιος, ο οποίος έκανε το όνειρο του πραγματικότητα με την συνένωση του Απόλλωνα Αρχαίας Κορίνθου και του Παλαίμωνα, και τη δημιουργία αλλά και καθιέρωση για το μπάσκετ της περιοχής του, θέλησε να βάλει οριστικό τέλος στην πλούσια καριέρα του, με την πρώτη να έρχεται όπως και ο ίδιος αναφέρει το 2012 όταν σταμάτησε το επαγγελματικό μπάσκετ με τον Απόλλωνα, και τη δεύτερη και οριστική, την πρώτη αγωνιστική του φετινού πρωταθλήματος της Β' Εθνικής, και μετά την ολιγόλεπτη συμμετοχή του στο εκτός έδρας παιχνίδι με τον Παπάγου.
Ο «τρελός ο Πατρινός», αν και Κορίνθιος, όπως τον αποκαλούσαν οι φίλοι της Δάφνης στα χρόνια που πέρασε από το «Μ.Μουρούτσος» μίλησε στο basketa.gr, θέλοντας να παραθέσει όλους τους σταθμούς της καριέρας του, αλλά και να εξηγήσει τους λόγους της απόφασης του.
Αρχικά του τέθηκε το ερώτημα πως και πήρε την απόφαση να σταματήσεις τώρα το μπάσκετ : «Ήταν κάτι που σκεφτόμουν χρόνια, αλλά για μένα ουσιαστικά το μπάσκετ τελείωσε το καλοκαίρι του 2012 και στον Απόλλων Πατρών, όταν αυτός είχε ανέβει στην Α1. Εκεί το καλοκαίρι δέχτηκα αρκετές προτάσεις να συνεχίσω στο υψηλό επίπεδο της Α2, αλλά λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων δεν θέλησα να συνεχίσω. Προτίμησα την Κόρινθο, περισσότερο για την αγάπη που είχα για το άθλημα, αλλά και ως στοίχημα αναφορικά με το λόγο ότι ο κόσμος της περιοχής δεν ασχολούνταν τότε με το άθλημα» για να συνεχίσει :
«Όταν ήρθα στην ομάδα αυτή βρισκόταν στο τοπικό πρωτάθλημα, και η μεγαλύτερη επιτυχία μας δεν είναι τόσο οι πορείες, αλλά το ότι η ομάδα βρίσκεται στην Β' Εθνική και έχει μπει στον μπασκετικό χάρτη της χώρας. Ο ΚΑΟΚ αποτελεί μια ομάδα που όλοι την υπολογίζουν πλέον, και όντας μέλος της διοίκησης μπορώ να αναφέρω ότι έχει σοβαρό και φερέγγυο πρόσωπο. Θα συνεχίζω να βοηθάω την ομάδα από αυτό το πόστο, γιατί αγωνιστικά δεν είχα να προσφέρω κάτι, κουράστηκα», ενώ συνέχισε μιλώντας για το όραμα του για την ομάδα : «Θέλω να έχει υγεία, να είναι σοβαρή απέναντι σε όλους και να κάνει τα βήματα ένα προς ένα. Στόχος μας είναι φέτος να σωθεί αρχικά η ομάδα και να κάνει ένα βήμα παραπάνω από πέρυσι, και να αποτελέσει ουσιαστικά χρονιά καθιέρωσης. Το πολύ θετικό είναι ότι ο κόσμος έχει ανταποκριθεί, βρίσκεται κοντά στην ομάδα, ενώ και η διοίκηση αποτελείται από πολύ σοβαρούς ανθρώπους, που αγαπάνε την ομάδα. Βοηθάει αρκετά και ο Δήμος με σπουδαιότερο γεγονός ότι αγωνίζονται και παιδιά της περιοχής».
«Με πίστεψε ο Πετρόπουλος και με καθιέρωσε»
«Ξεκίνησα από την Κόρινθο, αλλά τα πάντα άλλαξαν το 1994 όταν ο Κώστας Πετρόπουλος με πίστεψε, με έφερε στον Απόλλωνα και ουσιαστικά με έβαλε στον χώρο του μπάσκετ και με καθιέρωσε. Εκεί έμεινα για δυο σεζόν, αλλά με τον Απόλλωνα τότε να αποτελεί μεγάλη δύναμη και να αγωνίζεται στην Α1 δεν είχα μεγάλο χρόνο συμμετοχής, και έτσι στη συνέχεια πήγα στην Α2 και στην Δάφνη, με την οποία ανεβήκαμε από την πρώτη σεζόν στην Α1, και καθιερώθηκα σε υψηλό επίπεδο. Μπορώ να πω ότι στον Απόλλωνα πήρε τις πρώτες μου συμμετοχές, αλλά η Δάφνη ήταν η ομάδα που με ανέδειξε. Ακολούθησε το Μαρούσι, και ήταν η ομάδα που εκπλήρωσα τα μεγαλύτερα όνειρα που μπορεί να έχει ένας αθλητής, κατάφερα να παίξω τελικό πλεί οφς του πρωταθλήματος με τον Παναθηναϊκό, και γνώρισα έναν άνθρωπο, όπως τον Παναγιώτη Γιαννάκη τον οποίο είχα ίνδαλμα. Με βοήθησε πάρα πολύ στο πως να βλέπεις το μπάσκετ, στον τρόπο σκέψης, ενώ αγωνιστήκαμε και σε τελικό Ευρώπης. Ήμουν τυχερός που γνώρισα έναν από τους μεγαλύτερους παίκτες της Ευρώπης, τον Βασίλη Σπανούλη με τον οποίο διατηρούμε ακόμη σχέσεις. ενώ στην Δάφνη είχα συμπαίκτη τον Θοδωρή Παπαλουκά. Είχα τη τύχη να είμαι συμπαίκτης με δυο από τους μεγαλύτερους πλέι μέικερ της ηπείρου».
«Λάθος επιλογή το Ηράκλειο , ήθελα να βοηθήσω τον Βετούλα»
«Ακολούθησε το Ηράκλειο στην Α2, όπου έκανα πολύ καλούς φίλους που διατηρώ ακόμη και σήμερα, αλλά τώρα που τα σκέφτομαι, θεωρώ ότι τότε ήταν μια λάθος μπασκετικά απόφαση για εμένα, και προσπαθώ στα τωρινά παιδιά να τους μεταφέρω παραστάσεις ώστε να μην κάνουν τα ίδια λάθη. Στη συνέχεια αγωνίστηκα με τον Κώστα Μίσσα στην Χαλκίδα, φτάνοντας κοντά στην άνοδο στην Α1, για να έρθει η στάση Ηρακλής. Μια πολύ μεγάλη ομάδα μια φοβερή εμπειρία, που δεν ανεβήκαμε λόγω συγκυριών. Ο Ηρακλής ήταν κάτι διαφορετικό στην καριέρα μου, ομάδα με πολύ κόσμο που ταίριαζε στον χαρακτήρα μου. Ξανά επέστρεψα στην Κρήτη για τον ΟΦΗ, και στη συνέχεια γύρισα στον Απόλλωνα που ήταν προπονητής ο Νίκος Βετούλας που είναι και προσωπικός μου φίλος, και ήθελα να τον βοηθήσω στο προπονητικό του ξεκίνημα.Ο Απόλλων Πατρών και η Δάφνη είναι οι μεγάλες μου αγάπες και οι ομάδες που αγωνίστηκα τα περισσότερα χρόνια. Η Δάφνη με καθιέρωσε».
«Έκανα σχέσεις ζωής από το μπάσκετ, μόνο 3on3 από εδώ και πέρα »
«Οι καλύτεροι μου φίλοι προέρχονται από το μπάσκετ, οι οποίοι είναι ο Ηλίας Τσόπης, που είμαστε και κουμπάροι, ο Ηλίας Καντζούρης, ο Αλέξης Φαλέκας, ο Μάνος Χαλκιαδάκης, τέσσερα παιδιά που εκτιμώ ιδιαιτέρως, αλλά και από τον Απόλλωνα, όπως οι Νίκος Βετούλας, Γιάννης Μολφέτας, Νίκος Αργυρόπουλος. Αυτό που κέρδισα όλα αυτά τα χρόνια είναι ότι έκανα πολύ καλούς φίλους, που τους έχω και σήμερα και πιστεύω θα τους έχω για μια ζωή», για να προσθέσει :
«Το μπάσκετ είναι ένα σπορ δύσκολο και για λίγους σε υψηλό επίπεδο. Θεωρώ ότι με βοήθησε πάρα πολύ στη ζωή μου, κέρδισα πάρα πολλά πράγματα, είμαι δυνατός χαρακτήρας, μπόρεσα να ανταπεξέλθω, και μου άνοιξε πόρτες στη ζωή μου, και στη δουλειά μου. Η αγάπη μου για το άθλημα που με έκανε να παίζω, και θα ήθελα να συνεχίσω να αγωνίζομαι, αλλά κάποια πράγματα είναι πάνω από τα θέλω. Έτσι τέλος το μπάσκετ για μένα, μόνο 3on3 και τίποτα άλλο...ενώ σίγουρα δεν θα ασχοληθώ με την προπονητική, κάτι που δεν είναι και στην ιδιοσυγκρασία μου».
«Μάγκες με τα όλα τους Τζιβελέκας και Λιόλιος»
«Η καλύτερη στιγμή που είχα στο μπάσκετ ήταν τα χρόνια μου στο Μαρούσι, όπου κατάφερα να παίξω ένα τελικό Ευρώπης και έναν τελικό πλέι οφς, και να είμαι σε μια ομάδα που είναι παράδειγμα προς μίμηση για όλους. Ωστόσο κάθε στιγμή είναι ξεχωριστή, όπως αυτή που ανεβήκαμε με την Κόρινθο στην Β' Εθνική, η οποία θα μου μείνει αξέχαστη, γιατί εδώ δεν είμαι ένας παίκτης που μπαίνει και βγαίνει σε κάθε παιχνίδι και παίζει καλά ή όχι, αλλά αισθάνομαι ότι έχω την ευθύνη της ομάδας. Ως χειρότερη στιγμή σε αυτή την πορεία ήταν ένας υποβιβασμός με την Δάφνη από την Α1, και δεν θα ξεχάσω εκεί που καθόμουν στεναχωρημένος ήρθε ο πρόεδρος ο Κώστας Τζιβελέκας, τον οποίο θέλω να πω ότι ήταν από τους μάγκες του χώρου, με τα λάθη του, και μου είπε μην φοβάσαι, θα ξανά ανέβουμε του χρόνου, και όντως ανεβήκαμε», για μα προσθέσει μιλώντας για την γνωριμία του με τον Βαγγέλη Λιόλιο :
«Ένας από τους πιο μάγκες, και που έτυχε να γνωρίσω τώρα τελευταία είναι ο Βαγγέλης Λιόλιος του Προμηθέα. Εργάστηκα στην ομάδα, αλλά η γνωριμία έγινε την πρώτη σεζόν που ανέβηκε η Κόρινθος από το τοπικό, και είχα κλείσει ως προπονητή τον Μάκη Γιατρά. Την ίδια εποχή ανέβηκε και ο Προμηθέας από το τοπικό, και κάναμε μια κουβέντα με τον Κο Λιόλιο από την οποία κατάλαβα πολλά, και πως σκέφτεται. Έτσι έκρινα πως θα ήταν καλύτερο για τον coach Γιατρά, που είναι και φίλος μου, να πάει στην Πάτρα, που υπήρχε προοπτική, και δικαιώθηκα. Και δεν είναι μόνο τα χρήματα που επένδυσε ο πρόεδρος στον Προμηθέα, αλλά αυτό που έχει κάνει με τα γήπεδα που κατασκεύασε, τον τρόπο σκέψης του, που προσέχει τις ακαδημίες, δείχνει πως ο σύλλογος θα έχει συνέχεια, είναι κάτι το κορυφαίο για την Ελλάδα. Είναι ευλογία για το μπάσκετ, προσφέρει σε παιδιά όλες τις συνθήκες που θέλουν να έχουν για να εργαστούν και να μάθουν το άθλημα, και θεωρώ ότι ξεπερνάει τα σύνορα της ευρύτερης περιοχής της Πάτρας όντας πρότυπο για το Ελληνικό μπάσκετ. Από τέτοιους ανθρώπους μαθαίνεις, και είναι ο πιο ανοιχτόμυαλος από όσους έχω γνωρίσει»
«Τα λόγια του Γιαννάκη και τα "αδέλφια" στην Κόρινθο»
«Τελειώνοντας, θα σταθώ σε κάτι που μου είχε πει ο Παναγιώτης Γιαννάκης, ότι «μικρέ» να είσαι ευλογημένος που παίζεις μπάσκετ, και μετά από καιρό κατάλαβα πόσο δίκαιο είχε. Αισθάνομαι τον εαυτό μου ευλογημένο που κατάφερα να παίξω για πολλά χρόνια στην Α1 και Α2 , και ευλογημένος που κατάφερα να έρθω στην πόλη μου μετά από 20 χρόνια καριέρας και να προσφέρω , γιατί και στις μικρές κοινωνίες τα πράγματα είναι πολύ δυσκολότερα από ότι φαίνονται. Πιστεύω ότι έκανα το καλύτερο που μπορούσα, αποχωρώ γεμάτος, και το καλύτερο είναι ότι αυτή τη στιγμή βρίσκομαι με παίκτες που αγαπάω και τα έχω σαν παιδιά μου, όπως οι Κωνσταντίνου, Μακρής, Σακελλαράκης, Θεοδωρίδης και Κεφαλάς, που τους έχω σαν αδέλφια μου και προσπαθώ για το καλύτερο για αυτούς, αλλά και τα παιδιά που είναι στη διοίκηση όπως οι Μπούφης, Καλατζής και Μεταξάς, και όλοι βάζουμε το καλό της ομάδας πάνω από όλα, με κορυφαία στιγμή την ένωση του Απόλλωνα Αρχαίας Κορίνθου και του Παλαίμων, και ενώ οι δυο πλευρές δεν είχαν και τις καλύτερες σχέσεις».
«Στυλοβάτης η οικογένεια μου»
«Στυλοβάτης σε ότι έκανα, που κατάφερα να παίξω σε καλές εποχές του μπάσκετ, ήταν η οικογένεια μου, η μητέρα μου και ο αδελφός μου, και ο πατέρας μου που με ξυπνούσε κάθε πρωί στις έξι να πάνω για προπόνηση, και ο αδελφός μου που όσα χρόνια ασχολούμουν με το μπάσκετ ήταν αρωγός σε μια δουλειά που έχουμε μαζί, και ήταν ο άνθρωπος που με στήριξε. Ειδικότερα για την μητέρα μου, μας έκανε να είμαστε αγαπημένοι και να είμαστε ο ένας για τον άλλον».
«Λυπηρή η κατάσταση στον Απόλλωνα»
«Στο Απόλλωνα αυτή τη στιγμή είναι λυπηρή, η ομάδα δεν ήξερε μέχρι τελευταία στιγμή αν θα κατέβαινε στο πρωτάθλημα, και πρέπει να είναι όλοι μαζί, να μπορέσει η ομάδα να βγει από το διοικητικό αδιέξοδο , να εκπέμψει μια υγεία για κάποια χρόνια, και να μπορέσει στη συνέχεια να κάνει κάτι».
Photo credits : eurokinissi.gr
