Ο Χολαργός έγραψε ιστορία, ανεβαίνοντας στη Stoiximan.gr Basket League και, ο «αρχιτέκτονας» του θρίαμβου που τελείωσε με εμφατική νίκη κόντρα στον Απόλλωνα Πατρών, ο Στέργιος Κουφός, μίλησε στο Basketa.gr για τη σπουδαία πορεία της τελευτίας διετίας, έως τη δικαίωση της ανόδου, το πώς έφτασε στην περιοχή των Βορείων πραστίων, το πώς κατάφερε η ομάδα του να εμφανιστεί πειστική από την αρχή έως το τέλος σε ακόμη μία σκληρή Α2 και το ποια είναι η επόμενη μέρα, που τη βρίσκει στη μεγάλη κατηγορία.
Ήταν 13 Ιανουαρίου 2017, όταν μετά από αλλεπάλληλες αλλαγές προπονητών, ο Χολαργός θα έβρισκε επιτέλους τον άνθρωπο, που θα τον έβγαζε από το «βούρκο», όπου είχε βρεθεί παρά τις αρχικές του φιλοδοξίες, ανεβαίνοντας στην Α2 στην τότε συγχώνευση με τη Λιβαδειά, για να τον οδηγήσει σε μέρες δόξες. Εκείνες που είχε ονειρευτεί, δηλαδή, όταν ξεκινούσε το καλοκαίρι του 2016 για κάτι αξιοπρόσεκτο. Ο Στέργιος Κουφός ανέλαβε την ομάδα στη 13η θέση και, γνωρίζοντας τι σημαίνει η λέξη «άνοδος» (13 είχε πανηγυρίσει μέχρι τότε, άλλωστε), πολύ γρήγορα το «τσιπάκι» θα άλλαζε. Η 6η θέση που κέρδισε, τελικά, η ομάδα των Βορείων προαστίων, αποτέλεσε προάγγελο του τι θα συνέβαινε την επόμενη χρονιά.
Στην Α2 που μόλις τελείωσε, το μεγάλο φαβορί που αντιπροσώπευε και επιβεβαίωσε το Περιστέρι, δεν αποπροσανατόλισε τον Χολαργό. Σε μία δική του «μάχη» με τους υπόλοιπους ανταγωνιστές για την άνοδο, ήταν σε διάρκεια η ανώτερη ομάδα, εκείνη που δικαίως έφτασε στο 25-5, με το οποίο πήρε τη δεύτερη θέση στην κανονική περίοδο και με μία νίκη-παράσημο επί των Πριγκίπων, τη μοναδική τους για όλη την χρονιά. Τα playoffs ανόδου είναι άλλη υπόθεση, αλλά κι εκεί εμφανίστηκε έτοιμος. «Καθαρίζοντας» άνετα στον τρίτο ημιτελικό τον Εθνικό και, εν συνεχεία, στον πρώτο και τελευταίο τελικό τον Απόλλωνα, πανηγυρίστηκε έξαλλα το σπουδαίο επίτευγμα, αυτό της ανόδου. Οι χοροί μπορούσαν να ξεκινήσουν, με την ομάδα να βρίσκεται πια στη Stoiximan.gr Basket League και να ετοιμάζεται για… νέες εποχές.
Τι νιώθει, όμως, ο Στέργιος Κουφός, δικαιωμένος για τον κόπο της τελευταίας διετίας; «Τα συναισθήματα σε πλημμυρίζουν σε τέτοιες στιγμές, γιατί όσο πιο δύσκολα περνάς τόσο μεγαλύτερη είναι η δικαίωση», λέει αρχικά στο Basketa.gr, αναφέροντας στη συνέχεια ποιες ήταν οι πρώτες του σκέψεις: «Αμέσως σκέφτηκα τους ανθρώπους, όπου πρέπει να αφιερώσω αυτή την άνοδο, ανθρώπους που δεν έπαψαν στιγμή να είναι δίπλα μου, όπως η γυναίκα μου, ή ανθρώπους που πέρασαν δύσκολες στιγμές σε θέματα υγείας και τους αξίζει μία αναφορά, όπως ο κύριος Μπίτσικας, του οποίου το παιδί βρίσκεται στο “Αγία Σοφία”, ή ο Θόδωρος Καρατζάς, για τον οποίο νομίζω πως επίσης πρέπει να περιμένουμε κάποια δήλωση». Δεν παρέλειψε, φυσικά, και τους παίκτες του, λέγοντας ότι «φυσικά τους αξίζει ένα μεγάλο ευχαριστώ. Του αξίζει μεγάλο μερίδιο στην πορεία αυτήν, καθώς σε ανέχονται, σε ακούν και είναι προσηλωμένοι σε αυτά που τους ζητάς. Τα παιδιά, πραγματικά, υπερέβαλαν εαυτούς αγωνιστικά και πνευματικά, προσπαθώντας να κατανοήσουν και τις δικές μου ιδιαιτερότητες, για να φέρουν αυτή την χαρά στο τέλος. Μετά την οικογένεια μου και τους ανθρώπους που αντιμετώπισαν σημαντικά προβλήματα, οι παίκτες ήταν η καθημερινότητά μου, οι άμεσοι συνεργάτες μου και, φυσικά, δεν ήταν λίγες οι φορές που έπρεπε να αντιμετωπίσουμε αγωνιστικά θέματα, που σχετίζονταν με το πώς έπρεπε να διαχειριστούμε την πίεση του να ανταποκριθούμε σε κάθε συνθήκη. Για έναν προπονητή, που είναι εγωιστής και ψάχνει τη διάκριση, είτε αυτή λέγεται playoffs είτε άνοδος, ή μία άκρως ανταγωνιστική εικόνα, αυτή δεν είναι εύκολη αποστολή. Και ομολογώ, ότι είδα εγωιστικά όλη αυτή την ιστορία, καθώς αν υπάρχει κάτι που πρεσβεύω ως προπονητής, είναι η υποστήριξη μίας επένδυσης. Ό,τι κι αν μου παραδώσεις, αποκλείεται να μην υπάρχουν στόχοι».
Θα έλεγε κανείς, λοιπόν, ότι άπαντες νιώθουν τη δική τους δικαίωση στον Χολαργό, όπως και ο κόουτς Κουφός που επιστρέφει στη Stoiximan.gr Basket League, έχοντας πάρει την απόφαση να επιστρέψει στην Ελλάδα μετά την… ξενιτιά του Κατάρ, για χάρη του Χολαργού. «Δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα», θα σπεύσει να τονίσει στο Basketa.gr, για να εξιστορήσει όσα συνέβησαν στα Βόρεια προάστια, μέχρι το «χτίσιμο» του ρόστερ που θα έφερνε την άνοδο: «Είχα φύγει για οικονομικούς λόγους από την Ντόχα και μπορώ να πω, ότι στη συνέχεια… ο θεός μου έκρυβε σαν έκπληξη τον Χολαργό. Με την επιστροφή μου στην πατρίδα, ήταν αρχικά να προπονήσω ομάδα Α1, αλλά απέρριψα στην πορεία την πρόταση, λόγω προβλημάτων στα διαδικαστικά θέματα, ενώ αμέσως μετά συμφώνησα με ομάδα της Α2, χωρίς όμως για άλλους λόγους να μεταφραστεί σε συνεργασία. Κάπου εκεί, προκύπτει ο 13ος τότε Χολαργός, που μπορεί να είχε κάνει μία σημαντική επένδυση το καλοκαίρι, αλλά εκείνη τη στιγμή δεν είχε ένα μεγαλεπήβολο πλάνο. Το μόνο πλάνο, μιας και η ομάδα έμαθε για τα καλά, ότι τα λεφτά δεν φέρνουν την ευτυχία, ήταν να μην πέσουμε στη Β’ Εθνική. Τότε, λοιπόν, οποιαδήποτε διάκριση βρισκόταν πολύ βαθιά πίσω στο μυαλό μου, αν και φτάσαμε κοντά στα playoffs με τη μετέπειτα πορεία μας. Με την πορεία αυτή, βέβαια, δείξαμε πως υπήρχε μία προπονητική δομή και ένα πρόγραμμα, που μπορεί να φέρει επιτυχίες, εφόσον το στηρίξεις. Στη συνέχεια, μου έδωσε δύναμη η εμπιστοσύνη του ο Γιώργος Δρόσος κι εγώ, από τη δική μου πλευρά, κατανόησα την προσπάθεια του να προστατέψει την επένδυσή του στην ομάδα και να μην τη διακινδυνεύσει με νέες μεγάλες δαπάνες, που μπορεί στη συνέχεια να ήταν επικίνδυνες για την οικονομική μας ισορροπία, μειώνοντας το μπάτζετ κατά 40% περίπου. Η μείωση αυτή, κινήθηκε στο πλαίσιο που ανέφερα, αλλά φυσικά δε θα δεχόμουν να μην έχει στόχους αυτή η ομάδα. Άσχετα αν πίστευα, ότι με ένα συγκεκριμένο σύνολο παιδιών, η ομάδα θα μπορούσε να είναι πρωταγωνίστρια, προχωρήσαμε βήμα-βήμα, με παίκτες που θα πίστευαν στο πρόγραμμά μας, έστω κι αν θεωρητικά δε θα ήταν όλοι χαρακτηρισμένοι ως ηγετικές μορφές».
Όπως αναφέραμε και νωρίτερα, λοιπόν, ο Χολαργός παρουσίασε σταθερά ένα πολύ καλό πρόσωπο, αποδεικνύοντας πως άξια αποτελούσε την ομάδα, η οποία πήρε το δεύτερο «εισιτήριο» για τη μεγάλη κατηγορία. «Σε αυτή την περίπτωση, προτεραιότητα έχουν τα συγχαρητήρια στο γυμναστή, τον φυσιοθεραπευτή και τους υπόλοιπους συνεργάτες, για να υλοποιήσεις το πρόγραμμα», απαντά ο Στέργιος Κουφός, εξηγώντας: «Δε θα έχει αξία ένα πρόγραμμα να φέρνει καλά αποτελέσματα για 1-2 μήνες, αλλά για πολλούς και τα καλύτερα ματς, ομολογώ ότι η ομάδα τα έκανε τώρα, όταν κρινόταν η άνοδος. Είναι πολύ δύσκολο για κάθε παίκτη να ανταποκρίνεται σε τέτοιο βαθμό το Μάιο και το προπονητικό πρόγραμμα, όταν στηρίζεται σε απλά πράγματα, μπορεί να σε κρατήσει 8-9 μήνες. Βασικό ρόλο, βέβαια, παίζει και το μόλις ένα ματς που παίζεις μέσα στην εβδομάδα, με δυνατότητα να κρατήσεις φρέσκια την ομάδα. Σε αυτό το σημείο, επίσης, οφείλω να επισημάνω το ρόλο που έπαιξε το σκάουτινγκ για εμάς. Ήταν ίσως το “κλειδί” και νομίζω πως ήμασταν από τις ομάδες, που έκαναν τις πιο σοβαρές δουλειές στο σκάουτινγκ, ενώ και με τον Απόλλωνα, παρά τις λίγες μέρες που είχαμε μπροστά μας, ήμασταν εξίσου καλοί σε αυτό το κομμάτι. Μπορώ να σου αναλύσω συγκεκριμένα πράγματα, όπως για παράδειγμα τη σχέση κατοχών-επιθετικών ριμπάουντ, τον τρόπο επίθεσης για να δίνεται μεγάλος χρόνος στο δημιουργό, την ενίσχυση του αμυντικό transition ή του early offense με το περιβόητο 6-10 ή 7-11, που δεν κάνουν όλες οι ομάδες. Ο Απόλλων, παρεμπιπτόντως, ήταν αρκετά καλός σε αυτό το κομμάτι, με τους Ματαλών και Άκερ να μπορούν να δημιουργήσουν πολλές καταστάσεις, μετά από pick ’n’ roll. Με το σκάουτινγκ, λοιπόν, εμείς δώσαμε το στίγμα, για να δείξει η ομάδα ένα καλύτερο πρόσωπο».
Η πορεία αυτή, βέβαια, από οποιαδήποτε ομάδα, ενίοτε γυρίζει σε… μπούμερανγκ. Δεν είναι, άλλωστε, ό,τι καλύτερο να είσαι ανώτερος στην κανονική περίοδο και να αμφιβάλλεις, μήπως υπάρξει κάποια καθοριστική «γκέλα» στα playoffs, που μπορεί να «γκρεμίσει», όσα έχτιζες μία ολόκληρη χρονιά. «Αυτός ο ενδοιασμός, όντως υπήρχε», θα παραδεχθεί ο κόουτς Κουφός, αλλά γρήγορα θα συμπληρώσει ότι «το μεγαλύτερο παράσημο της ομάδας μου, ήταν η συμπεριφορά της στην κανονική περίοδο της Α2, όπου δεν κάναμε λάθη. Ο Ηρακλής, για παράδειγμα, έχασε εντός έδρας από τη Δόξα και ο Απόλλων από τον Εθνικό. Εμείς, τέτοια ήττα δεν κάναμε και εκείνη με τον Ηρακλή δεν μπορείς να την εντάξεις σε αυτή την κατηγορία, καθώς ήταν ξεκάθαρα ένα ντέρμπι. Αντιμετωπίζαμε άπαντες, σαν να ήμασταν στο τελευταίο και πιο κρίσιμο ματς της σεζόν, αλλά φυσικά είχαμε τους φόβους μας, για το τι θα δείχναμε 8 μήνες, αφού ξεκινούσε η αγωνιστική περίοδος, μιας και δεν μπορείς να είσαι τέλειος από την αρχή μέχρι το τέλος. Ξεπεράσαμε, όμως, κάθε πρόβλημα που προέκυψε και κάθε φόβο, για να δείξουμε πάθος, καλή αγωνιστική εικόνα και να επιβάλουμε το δικό μας ρυθμό στα playoffs. Μία σειρά κρίνεται από την “φλόγα”, άλλωστε, κι εμείς την είχαμε».
Ποια είναι, λοιπόν, η επόμενη ημέρα, που βρίσκει στη Stoiximan.gr Basket League τον Χολαργό; «Προτεραιότητα, είναι σε αυτό το θέμα να πάρουν ο ιδιοκτήτης και οι βασικοί υποστηρικτές του πλάνου, αυτό που αξίζουν ως μερίδιο, ενώ φυσικά αξίζει να πανηγυρίσουμε… μερικές μέρες ακόμη, γιατί πετύχαμε κάτι μοναδικό. Επόμενο βήμα, είναι να αποφασίσουν όλοι, το τι μέλλει γενέσθαι στην ομάδα και νομίζω, ότι αυτό που χρειαζόμαστε, είναι μία πλειάδα ατόμων που θα τρέξει το πρόγραμμα της Α1, μην έχοντας ως σύλλογος την τεχνογνωσία της. Όσον αφορά εμένα, έχω ακόμη έναν χρόνο στο συμβόλαιό μου και, μόλις κοπάσουν οι χοροί και έρθει η ώρα να μιλήσουμε με τον πρόεδρο, είμαι σίγουρος πως θα υπάρξει μία ειλικρινής συζήτηση για το μέλλον. Πρέπει να υπάρχει ένα όραμα, τόσο για τον ίδιο όσο και για μένα, ενώ υφίστανται και ζητήματα που γρήγορα πρέπει να λυθούν, όπως το γηπεδικό, όπου χρειάζεται η στήριξη του τοπικού δήμου, ή το πώς θα δημιουργηθεί η ΚΑΕ. Δεν πρέπει να υποτιμάμε ειδικά το θέμα του γηπέδου, καθώς αν εξασφαλιζόταν άμεσα η ανακαίνιση του Κλειστού, τότε θα ξεκινούσαμε με ένα σπουδαίο σύμμαχο στην νέα μας προσπάθεια», είπε ο Στέργιος Κουφός.
Ο ίδιος, πάντως, βρίσκεται στα παρκέ εδώ και πολλά χρόνια. Είναι η άνοδος με τον Χολαργό, λοιπόν, μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του; «Τηρουμένων των αναλογιών, παρομοίασα την επιτυχία μου αυτή, με την παρουσία του ΑΓΟ Ρεθύμνου στον τελικό του Κυπέλλου το 2007, με αντίπαλο τον Παναθηναϊκό. Και μόνο με αυτή τη σύγκριση, καταλαβαίνεις τι μέγεθος έχει αυτή η επιτυχία. Θα ήθελα, σαφώς, να δοθεί πολύ μεγαλύτερη προσπάθεια, για να ανταποκριθεί ο Χολαργός και να μην είναι ένα “άστρο”, που απλά παρουσιάστηκε στην Α1. Πρέπει να γίνουν σημαντικές θυσίες, για να συνεχίσει η ομάδα και να έχει μέλλον, αν και φυσικά στα τελευταία δύο αυτά χρόνια, ποτέ δεν υπήρξε εύκολη κατάσταση και ευχαριστούμε τον θεό για όσα μας πρόσφερε. Εμείς, βέβαια, από την πλευρά μας, βρίσκουμε πάντα τη λύση, ό,τι κι αν προκύπτει. Έχουμε το δικό μας… γαλατικό χωριό, όπου στο τέλος όλοι πάντα διασκεδάζουν κάτω από το δέντρο».
