Ο Βασίλης Σπανούλης μίλησε μετά το παιχνίδι του Ολυμπιακού με τη Φενέρμπαχτσε για το ιστορικό ρεκόρ του και όχι μόνο.
Παράλληλα στάθηκε στην πικρή γεύση που του άφησε η ήττα από τους Τούρκους.
Χαρακτηριστικά ήταν τα λόγια του:
«Νιώθω καλά, αλλά ήθελα να κερδίσουμε το ματς. Μένει μία πικρή γεύση. Ήθελα να κερδίσουμε. Θέλω να ευχαριστήσω τους προπονητές, τους συμπαίκτες μου και τους προέδρους, όλους όσους με εμπιστεύτηκαν».
Λίγο αργότερα ο 38χρονος γκαρντ πρόσθεσε σχολιάζοντας το ενδεχόμενο αποχώρησής του από τα παρκέ:
«Το πιο πιθανό, ναι».
«Κρατάω το σώμα μου, προσέχω, δουλεύω. Το κίνητρό μου είναι η αγάπη μου για το παιχνίδι. Θα ήμουν διαφορετικός χωρίς αυτό. Να βοηθήσω την ομάδα μου να κερδίζει, να πετυχαίνει στόχους. Να πάω σε ένα Final Four, σε μία ακόμα σειρά πλέι-οφ. Σκέφτομαι συνέχεια τι κάνω σωστά, τι λάθος. Αυτή είναι η ζωή μου. Νιώθω ευλογημένος. Αλλά για μένα ήταν πολύ σημαντικό να κερδίσουμε. Υπάρχει στεναχώρια γι'αυτό, γυρίζω πίσω με μία γλυκόπικρη γεύση.
«Το περίμενα λίγο διαφορετικά. Εμένα με ενδιαφέρει να κερδίζει η ομάδα μου, αυτό έχω δείξει όλα τα χρόνια στην καριέρα μου. Δυστυχώς δεν κάναμε σήμερα αυτά που έπρεπε να κάνουμε».
Παράλληλα, πρόσθεσε: «Θέλω να ευχαριστήσω τους συμπαίκτες μου, τον κόσμο που είναι δίπλα μου συνέχεια, τους προπονητές και την διοίκηση. Ποτέ δεν σκέφτηκα τα στατιστικά μου, με ενδιαφέρει να κερδίζει η ομάδα μου. Κάνω παραπάνω λάθη γιατί σκέφτομαι να βάλω έναν παίκτη στο παιχνίδι σε κακό timing. Δεν με νοιάζουν οι πόντοι και οι ασίστ, κοιτάω πάντα την ομάδα μου».
Σε ερώτηση που αφορούσε τα παιδικά του χρόνια και το αν περίμενε ποτέ την σημερινή του κατάληξη και το ρεκόρ, σημείωσε: «Ήμουν ένα παιδί με στόχους, με μεγάλη αυτοπεποίθηση. Μόνο εγώ ξέρω πόσες ώρες έχω δουλέψει στη ζωή μου. Μόνο η επιθυμία μου με έφερε εδώ και να μιλάμε τώρα γι'αυτό. Πάντα προσπαθούσα να κερδίσω την θέση μου στο γήπεδο και να κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ».
Τέλος, σχολίασε την επιρροή που έχει ως όνομα και παρουσία στην συνείδηση μικρών παιδιών που ασχολούνται με το μπάσκετ, λέγοντας: «Αυτή είναι η μεγαλύτερη παρακαταθήκη για μένα. Να μπορώ να εμπνεύσω παιδιά ώστε να ασχοληθούν με το μπάσκετ».
