Ο Σάκης Γιαννακόπουλος αποτέλεσε ένα «θρύλο» του Λαυρίου, με τα 14 χρόνια που έμεινε σε αυτό ως παίκτης, για να βρεθεί πια στο πλευρό του Χρήστου Σερέλη, με τον εμβληματικό ηγέτη της ομάδας να μιλάει στο Basketa.gr για τους λόγους της απόφασης, τις σχέσεις του με το σύλλογο και τους στόχους σε ένα μέλλον με... ευρωπαϊκή προοπτική.
Μπορεί να φαίνεται «ρομαντικό», αλλά μάλλον δεν υπάρχει κάτι καλύτερο, από το να βλέπεις έναν άνθρωπο να δημιουργεί δεσμούς ζωής με οτιδήποτε στη ζωή του. Το ίδιο ισχύει και για όσους αθλητές παραμένουν για πολλά χρόνια «σημαία» του συλλόγου τους, περνώντας από όλες τις καλές και δύσκολες στιγμές, σε χαμηλότερες ή υψηλότερες κατηγορίες, για να αποτελέσει το «σημείο αναφοράς», να βάλει τη «σφραγίδα» του, όταν όλα βρίσκουν ένα αίσιο - εφόσον αυτό έρχεται - τέλος.
Αυτή είναι και η περίπτωση του Σάκη Γιαννακόπουλου. Ο Μεσσήνιος ήρθε στο Λαύριο το 2004 από τον Ποσειδώνα, για να μετατραπεί στον εμβληματικό ηγέτη της ομάδας. Από τις χαμηλότερες κατηγορίες, στην αίγλη της Basket League και της διεκδίκησης, πια, του ευρωπαϊκού ονείρου μέσω του FIBA Europe Cup, αυτός ήταν, μαζί με τον Χρήστο Σερέλη, ένα πρόσωπο που συνδέει όλες αυτές τις εποχές, παίζοντας ιδανικά το ρόλο του αρχηγού. Για τον ίδιο, είχε έρθει ίσως το πλήρωμα του χρόνου, για να αναλάβει θέση βοηθού, δίπλα στον Έλληνα τεχνικό, με τη διοίκηση να γνωστοποιεί αυτή την απόφασή της και ένα νέο κεφάλαιο να ξεκινήσει να γράφεται στις σχέσεις τους. Και είναι τόσο ισχυρές...
Ο Σάκης Γιαννακόπουλος μίλησε στο Basketa.gr για το τέλος της καριέρας ως αθλητή που τον βρήκε... μια ζωή στο Λαύριο και τον έκανε να γίνει «ένα» με την περιοχή. Ο παλαίμαχος φόργουορντ θυμάται τις πιο σημαντικές στιγμές του συλλόγου επί της παρουσίας του και εξηγεί τι τον κράτησε σε αυτόν για 14 ολόκληρα χρόνια. Αναφέρεται στις σχέσεις του με το σύλλογο, και δη τον Χρήστο Σερέλη, με τον οποίο χάραξε όλο αυτό το δρόμο μαζί, σχολιάζει την προσεχή πρόκληση για είσοδο στο FIBA Europe Cup, όπου η ομάδα θα βρει μπροστά της την Ντνίπρο, ενώ δεν κρύβει τον ενθουσιασμό του για τα προσεχή πρώτα «βήματα» στον χώρο της προπονητικής.
Σάκη, θα ήθελα να μου πεις πώς έφτασες τελικά στην απόφαση να βγάλεις την φόρμα του αθλητή και να φορέσεις αυτή του προπονητή. Είναι μια δύσκολη απόφαση συνήθως…
Η περσινή χρονιά δεν ήταν τόσο καλή για εμένα. Είχα μερικά θεματάκια, αγωνιστικά, που με έφερναν πίσω κάθε φορά και ήθελα να ακολουθήσω τη συμβουλή που δίνουν οι μεγαλύτεροι συνήθως, να ακούς δηλαδή το σώμα σου. Κάπως έτσι, κι έχοντας ως βάση την πρόταση που μου έκανε η ομάδα, σκέφτηκα ότι ήταν μια καλή στιγμή για το επόμενο «βήμα» μου, σε έναν χώρο και μία ομάδα που ξέρω, ενώ με ξέρει κι αυτή. Είναι πολύ τιμητικό για εμένα, ότι αποτελούσα την πρώτη σκέψη του Χρήστου Σερέλη και της διοίκησης, αν και μου είχε γίνει νύξη και νωρίτερα. Με το που τελείωσε η χρονιά, πήρα την καλύτερη απόφαση για εμένα.
Αν καταλαβαίνω καλά, δηλαδή, ήταν κάτι που σκεφτόσουν καιρό.
Ναι, γιατί είχε γίνει εκείνη η νύξη που σου ανέφερα αρκετά νωρίς από τον κόουτς Σερέλη. Ήθελα, απλά, να δω πώς θα τελείωνα η χρονιά και τελείωσε εξαιρετικά για την ομάδα, έστω κι αν ήταν μια έντονη σεζόν, αλλά άσχημα για εμένα. Κάπου εκεί, θέλησα να σκεφτώ τις επιλογές μου και στο τέλος υπερίσχυσε η σκέψη, ότι τώρα ήταν η κατάλληλη στιγμή.
Πώς νιώθεις για αυτή σου την απόφαση, σε μία περίοδο όπου το Λαύριο ανεβαίνει συνεχώς, φτάνοντας μέχρι και στο σημείο να παίζει στην Ευρώπη πια;
Στο δικό μου μυαλό, το Λαύριο καταγράφει εδώ και μια πενταετία μία εξαιρετικά ανοδική πορεία, αλλά ίσως να φτάσαμε στο «πικ» μας τώρα. Ελπίζω να μην επιβεβαιωθώ, αλλά το δύσκολο είναι να μείνουμε στο σημείο όπου βρισκόμαστε τώρα. Κι αυτό, γιατί τώρα οι αντίπαλοι σε γνωρίζουν πολύ καλύτερα, ενώ αρκετοί εξ αυτών θέλουν να γίνουν σαν εσένα. Αναφέρω το τελευταίο, γιατί είμαστε μία εύρυθμη σε όλα τα επίπεδα ομάδα, με τους παίκτες πια να θέλουν να έρθουν στο Λαύριο. Αναφορικά με τη συμμετοχή που θα έχω, πια, νιώθω τυχερός που θα έχω μπροστά μου δύο πολύ καλούς προπονητές, τους κόουτς Σερέλη και Παραλίκα. Έχω πολλά να μάθω από αυτούς και κάνω κάτι που με ενδιαφέρει, γιατί πάντα μου άρεσε η προπονητική. Είναι αλήθεια, ότι μπαίνω γρήγορα στα «βαθιά», αλλά δεν ανησυχώ ιδιαίτερα, έχοντας μπροστά μου μια σεζόν προσαρμογής και μάθησης, ελπίζοντας να προσφέρω γνωρίζοντας πολύ καλά την ψυχοσύνθεση των παικτών.
Το Λαύριο ήταν πάντα μια ομάδα με φιλοδοξίες, αλλά αυτά που έχει καταφέρει τα τελευταία χρόνια είναι αρκετά σπουδαία για το μέγεθός του. Περίμενες όλη αυτή την εξέλιξη;
Κοίταξε, στο Λαύριο κάθε χρονιά είχαμε μία καλή ομάδα και θέλαμε να είμαστε πρωταγωνιστές. Η διοίκηση ήταν κοντά μας και είχε, όπως κι εμείς, υψηλούς στόχους. Από τη στιγμή, μάλιστα, που τη διετία 2009-2011, μια περίοδο πολύ δύσκολη συνολικά για το ελληνικό μπάσκετ, περάσαμε το σκόπελο, μπήκαμε σε μια τροχιά σταθερότητας και στησίματος πάνω σε στέρεες βάσης. Ποτέ δεν περιμένεις, φυσικά, να φτάσεις από το «μηδέν» στην κορυφή κι εμείς φυσικά δεν περιμέναμε εκείνα τα χρόνια αυτή την εξέλιξη. Κάθε χρόνο θέλαμε να φτιάχνουμε μια καλή ομάδα, να διορθώσουμε τα λάθη μας και την επόμενη σεζόν να εμφανιστούμε καλύτεροι και ύστερα… αφού έχουμε επαναλάβει αυτή τη διαδικασία, να κάνουμε το «βήμα» παραπάνω. Θα μπορούσαμε, ίσως, να είχαμε καταφέρει να φτάσουμε στην Basket League νωρίτερα, αλλά υπήρξαν συνθήκες που δε μας το επέτρεψαν. Στο τέλος, όμως, τα καταφέραμε και μένουμε ψηλά, όντες συμπαγείς σε όλα τα επίπεδα.
Ποια σεζόν, από αυτές που ήσασταν στις χαμηλότερες κατηγορίες, θεωρείς πιο καθοριστική για αυτό που βλέπουμε σήμερα;
Όταν περνάνε τα χρόνια, συνήθως θυμάσαι τις δύσκολες στιγμές που πέρασες. Υπήρξαν και χρονιές, όπου ξεκινούσαμε με καλό μπάτζετ και υψηλές φιλοδοξίες, καταφέρνοντας να τις φτάσουμε ή όχι, αλλά το σημείο καμπής ήταν η σεζόν 2010-2011. Τότε, ήμασταν σε μία κατάσταση, όπου η ομάδα θα συνέχιζε την πορεία της στην Α2, ή θα διαλυόταν. Υπήρξαν άνθρωποι, που δεν ήθελαν να διαλυθούμε και έκτοτε συνεχίσαμε την πορεία μας, για να φτάσουμε σε άλλη μια σπουδαία, κατά τη γνώμη μου, σεζόν, αυτήν που το 2015 μας χάρισε την άνοδο μέσω της τρίτης θέσης στην Basket League. Ήταν, ίσως, η χρονιά όπου παίξαμε το καλύτερο μπάσκετ, ενώ τότε άρχισε ο κόσμος της περιοχής να έρχεται στο γήπεδο, βλέποντας ότι γινόταν κάτι καλό. Είχαμε σταθερότητα όλα τα προηγούμενα χρόνια και νομίζω, ότι σε αυτήν οφείλονται όλα τα αποτελέσματα.
Μια σημαντική προσωπικότητα της ομάδας είναι ο κόουτς Σερέλης. Ποιες είναι οι σχέσεις σας; Τι ξεχωρίζεις στον ίδιο, για να είναι 14 χρόνια στον ίδιο πάγκο;
Από την πρώτη χρονιά, διέκρινα έναν προπονητή, που κάθε χρόνο γίνεται καλύτερος. Του αρέσει να δοκιμάζει πράγματα στην τακτική του. Το πιο σημαντικό, όμως, είναι πως πρόκειται για έναν αξιοπρεπή άνθρωπο, κάτι που κατάλαβα από τα πρώτα δύο χρόνια. Δε θα διστάσει να παραδεχτεί το λάθος του, σέβεται τους παίκτες του, προσπαθεί πάντα να βελτιώνεται και είναι πολύ καλός στη διαχείριση καταστάσεων, στις σχέσεις μεταξύ απάντων, κάτι στο οποίο αρκετοί άλλοι προπονητές υστερούν, ενώ μπορεί να έχουν εξαιρετικές τεχνικές γνώσεις. Ο κόουτς Σερέλης, πάντως, επίσης έχει ιδέες κάθε χρόνια και καταφέρνει να διαχειρίζεται όλες αυτές τις δύσκολες στιγμές. Ελέγχει την κατάσταση, ενώ η ομάδα αυτή επί εποχής του δεν έπαιξε ποτέ μπάσκετ σκοπιμότητας, δίνοντας ευκαιρίες σε όλους τους παίκτες του. Βρίσκω, λοιπόν, πολύ ενδιαφέροντα όσα κάνει και νομίζω, ότι μαζί μπορούμε να κάνουμε σημαντικά πράγματα.
Η ομάδα μπαίνει για πρώτη φορά σε μία συνθήκη ξεχωριστή, με τα προκριματικά για το FIBA Europe Cup; Πώς προσεγγίζετε, τόσο την κατάσταση αυτήν όσο και την αντίπαλό σας;
Μπαίνουμε, όντως, σε μία ιδιαίτερη διαδικασία για τις ομάδες που παίζουν τόσο νωρίς, με παιχνίδια που επί της ουσίας είναι πάνω στην προετοιμασία, ενώ επηρεάζει και στη συνέχεια την απόδοση στο πρωτάθλημα. Αυτό που ξέρω, όμως, είναι ότι θα παίξουμε για να μπούμε στους ομίλους της διοργάνωσης. Όσο για τον αντίπαλό μας, που βρίσκεται επίσης σε ένα μεταβατικό στάδιο, που γίνεται πιο πολύπλοκο λόγω των πολιτικών εξελίξεων στην ευρύτερη περιοχή, θα έχουμε τον χρόνο να δούμε πώς θα τον αντιμετωπίσουμε, όταν έρθει ο καιρός.
Τι είναι αυτό που σε κρατά 14 χρόνια στην ίδια ομάδα;
Είναι οι σχέσεις εμπιστοσύνης, που είναι αμοιβαίες. Για τη δοκιμαστική σεζόν που έρχεται δε θα κάνω κάποιο σχόλιο, γιατί θα δούμε στο τέλος της χρονιάς πώς θα έχω αποδώσει στα νέα μου καθήκοντα. Όλα τα προηγούμενα χρόνια ως παίκτης, όμως, ήμασταν και οι δύο πλευρές σαφείς στα λόγια μας και το Λαύριο ήξερα πως είναι πάντα μια ομάδα με στόχους. Εγώ είχα πάντα μια συνήθεια να εμπιστεύομαι ανθρώπους και νομίζω, ότι το ίδιο έκαναν κι αυτοί, βλέποντας το τι έκανα στο παρκέ. Όταν αναφέρομαι στο τι έκανα, εννοώ ότι που δεν… έκλεψα ή λούφαξα και έπαιρνα πάντοτε τις ευθύνες που αναλογούσαν. Κανείς δεν έλεγε ποτέ, ότι δεν προσπαθούσα και θεωρώ πως αυτό είναι το πιο σημαντικό. Στο μπάσκετ μπορεί να χάσεις το στόχο σου από ένα χαμένο σουτ, αλλά αυτός που βλέπει τον κόπο σου εκτός των προβολέων, από τη Δευτέρα μέχρι την παραμονή του αγώνα, γνωρίζει ότι δεν έχει να σου πει τίποτα, αν έχεις όντως προσπαθήσει, έχεις προπονηθεί σκληρά, έχεις μείνει παραπάνω ώρα στο γήπεδο, έχεις έρθει πρώτος ή τελευταίος. Αυτά είναι πράγματα, που πρέπει όλοι να προσέχουν.
Εκτός των άλλων, μπορεί να πει κανείς πως είσαι και μια δυνατή προσωπικότητα για την περιοχή της καταγωγής σου, την Καλαμάτα, και δη το μεσσηνιακό μπάσκετ. Έχεις αποχωρήσει από το 2004, όταν ήσουν στον Ποσειδώνα. Θα σκεφτόσουν την επιστροφή σου για οτιδήποτε;
Μετά από τόσα χρόνια στο Λαύριο, νομίζω πως αισθάνομαι και Λαυριώτης. Είναι αλήθεια, βέβαια, ότι κάθε χρόνο συζητάμε για την κατάσταση στο μεσσηνιακό μπάσκετ και δεν μπορώ να μην αναφέρω, ότι η κατάσταση στην επαρχία είναι δύσκολη. Είναι δύσκολο να ανταγωνιστεί την Αθήνα ή την Πάτρα για διάφορους λόγους και ο πιο σημαντικός, είναι ότι δεν υπάρχουν χρηματοδότες στην ουσία να επενδύσουν. Παράλληλα, τα ταλέντα χάνονται, γιατί ενώ μπορεί να έχουν καλή εξέλιξη, στα 18 τους μπορεί να φύγουν για να σπουδάσουν. Είσαι αναγκασμένος, λοιπόν, να τα βάλεις να παίξουν στα 17 τους, ή να περιμένεις να γυρίσουν στα 26 τους. Θεωρώ κρίμα, επίσης, σε επαρχιακές πόλεις να υπάρχει ένας αριθμός χρηματοδοτών για πολλές ομάδες, χωρίς αυτό να οδηγεί πουθενά, αντί να συγκεντρωθούν όλοι τους σε μία ή δύο, για να γίνει μία πραγματικά αξιόλογη προσπάθεια. Στην Καλαμάτα, βέβαια, υπάρχει τα τελευταία χρόνια η διάθεση να γίνει μια καλή προσπάθεια, αλλά υπάρχουν αρκετοί σκόπελοι ακόμα να ξεπεραστούν.
Υπάρχει ένα μήνυμα που να θέλεις να στείλεις, σε μια διαδρομή που τελειώνει πια για εσένα;
Μπορώ να πω σε πολλούς πολλά πράγματα, αλλά τους έχω μιλήσει εδώ και καιρό, αναφέροντας τις σκέψεις μου για να γίνω προπονητής, ιδιαίτερα τους τεχνικούς που είχα. Θέλω, λοιπόν, να ευχαριστήσω άπαντες στο Λαύριο που με στήριξαν και αναγνώρισαν την προσπάθεια μου, από τη διοίκηση και τον κόσμο έως τους συμπαίκτες που είχα. Και φυσικά… τον κόουτς Σερέλη, που μου δίνει αυτή την ευκαιρία, έστω κι αν ξεκινώ στα «βαθιά».
Photo Credits: Eurokinissi
