Στο «Ράκερ Παρκ» στο Χάρλεμ έχουν αναδειχθεί τεράστιες μορφές του παγκοσμίου μπάσκετ όπως ο Καρίμ Αμπντούλ-Τζαμπάρ και ο Ουίλτ Τσάμπερλεϊν, που απεβίωσε σαν σήμερα το 1999, ενώ εκεί έγραψαν τη δική τους ιστορία «ήρωες» που προτίμησαν να μείνουν στη... σκιά και να μην εξαργυρώσουν ποτέ το σπουδαίο ταλέντο τους. Το Basketa.gr ετοίμασε ένα ιδιαίτερο αφιέρωμα στην ιστορία του θρυλικού ανοιχτού γηπέδου.
«Ο Captain Nappy δίνει τη μπάλα στον Half Man, ο οποίος πάει μόνος του και… οοοοο, αυτό ήταν ένα κάρφωμα που έκανε το έδαφος να ταρακουνηθεί, μία θεϊκή κίνηση από κάποιον που όντως είναι μισός άνθρωπος τελικά, καθώς ο άλλος μισός είναι Θεός, δύο πόντοι ακόμα λοιπόν για τους Murders Inc».
«Θεϊκές» κινήσεις σαν αυτές και περιγραφές, υφίστανται στο μικρό γηπεδάκι που στέκεται στη συμβολή της 155ης Λεωφόρου και της οδού Φρέντερικ Ντάγκλας στο Χάρλεμ της Νέας Υόρκης.
Το όνειρο ζωής του Χόλκομπ Ράκερ
Το καλοκαίρι του 1947 ο μόλις 21 ετών Χόλκομπ Ράκερ παντρεύτηκε τη Μέρι Τόμας και εγκαταστάθηκε μόνιμα στην περιοχή του Χάρλεμ.
Μεγαλωμένος στο Μανχάταν και εργαζόμενος στον δήμο της Νέας Υόρκης ως σχεδιαστής υπαίθριων χώρων αναψυχής, ο νεαρός είχε έντονη επιθυμία να βοηθήσει την κοινότητα της υποβαθμισμένης περιοχής που ζούσε.
Συγκεκριμένα, είχε την ιδέα της διοργάνωσης ενός τοπικού τουρνουά μπάσκετ, το οποίο θα βοηθούσε προκειμένου τα παιδιά να μείνουν μακριά από τους κακόφημους και επικίνδυνους δρόμους της περιοχής.
Επέμενε ότι ο συνδυασμός της εκπαίδευσης με τον αθλητισμό μπορεί να κάνει θαύματα, εξ' ου και η θέσπιση της «Rucker League», με μότο του τη φράση: «Each one, teach one» που σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει «Ο καθένας να εκπαιδεύσει έναν».
Ξεκίνησε την προσπάθειά του το 1950 από ένα μικρό γηπεδάκι της περιοχής, μεταξύ της 128ης και 129ης οδού στο Μανχάταν, και παρά τις δυσκολίες της εποχής το πρωτάθλημα έγινε γρήγορα δημοφιλές.
Τα επόμενα χρόνια σχεδόν 700 παιδιά που ξεκίνησαν να παίζουν στη «Rucker League» έλαβαν αθλητικές υποτροφίες για διάφορα κολέγια της χώρας.
Από τα τέλη της δεκαετίας του 1950 κιόλας ήταν πλέον το πιο δημοφιλές ερασιτεχνικό τουρνουά μπάσκετ ολόκληρης της χώρας, καθώς μετά από προσπάθειες του Ράκερ η τοπική αυτή λίγκα κατάφερε να διοργανώνει ματς μεταξύ των καλύτερων παικτών της και ομάδων που αποτελούνταν από αστέρες του NBA, όπως ο Γουίλτ Τσάμπερλεϊν.
Παράλληλα, ο εμπνευστής του τουρνουά, το οποίο μετονομάστηκε σε «Pro Rucker League» και λάμβανε χώρα στο ίδιο μέρος κάθε καλοκαίρι, αποφοίτησε το 1962 από το Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης και πλέον δίδασκε σε σχολείο του Χάρλεμ.
O πρόωρος θάνατος του Ράκερ από καρκίνο τo 1965, μόλις στα 39 του χρόνια, δεν τον άφησε να δει τη μεγαλειώδη συνέχεια του δημιουργήματος του.
Από το 1956 το τουρνουά είχε μεταφερθεί στην τωρινή του τοποθεσία, δηλαδή στο γήπεδο μπάσκετ που υπήρχε στην «P.S Playground 126», όπως ονομαζόταν μέχρι τότε το μέρος που από το 1974 ο δήμος μετονόμασε σε «Holcombe Rucker Park».
Μύθοι και γεγονότα
Αναμφίβολα οι δεκαετίες του 1960 και του 1970 ήταν οι σπουδαιότερες που έζησε το γήπεδο, καθώς από τα τέλη των 80s’ οι ομάδες του ΝΒΑ άρχισαν να αποθαρρύνουν έως και να απαγορεύουν στους παίκτες να παίζουν σε τέτοιου είδους τουρνουά, καθώς υπήρχε ο φόβος του τραυματισμού.
Βέβαια σε κάθε λοκ-άουτ του ΝΒΑ, τα τουρνουά που λάμβαναν χώρα στο «Ράκερ Παρκ» συνέχισαν να μαζεύουν αστέρια της λίγκας, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις υπήρξε μέχρι και τηλεοπτική κάλυψη.
Μέχρι τότε, όμως, οι τυχεροί που έζησαν αυτές τις εποχές έχουν να διηγούνται ιστορίες για παίκτες που έκαναν την εμφάνισή τους σε νεαρή ηλικία στο «Ράκερ Παρκ» και γύρισαν μετά από χρόνια ως καταξιωμένοι αστέρες.
Ο Καρίμ Αμπντούλ-Τζαμπάρ αποτελεί το πιο τρανταχτό παράδειγμα και, μάλιστα, σε εκείνο το γήπεδο επέδειξε για πρώτη φορά το περίφημο «hook» που θα γινόταν σήμα κατατεθέν του αργότερα, ενώ ο Στέφαν Μάρμπερι ή ο «δικός μας» Γουόλτερ Μπέρι ήταν μερικοί από τους υπόλοιπους… θαμώνες.
Ιστορίες για παίκτες, όπως ο Μάικλ Τζόρνταν, ο Βινς Κάρτερ (σ.σ. μεσουράνησε με το παρατσούκλι «Half-Man» που σημαίνει... «μισός άνθρωπος»), ο Άλεν Άιβερσον, ο Κόμπι Μπράιαντ και προσφάτως ο Κάιλ Ίρβινγκ, οι οποίοι τέθηκαν αντιμέτωποι με ομάδες της περιοχής, δίνουν και παίρνουν στην ευρύτερη περιοχή.
https://youtu.be/tsa_2ATBabE
https://youtu.be/zxIN_b-vhNQ
https://youtu.be/F9As38X2s30
Όπως έχει αναφέρει, μάλιστα, ο Πι Γουί Κέρκλαντ, δηλαδή ο άνθρωπος που σύμφωνα με τους αστικούς μύθους της περιοχής έκανε κάρφωμα μετά από περιστροφή 360 μοιρών και αργότερα απέρριψε πρόταση των Σικάγο Μπουλς, «Tο ΝΒΑ δεν θα ήταν όπως το ξέρουμε αν δεν υπήρχε το ‘Ράκερ Παρκ’».
Σε αυτές τις ιστορίες θα βρει κανείς ονόματα-θρύλους και άγνωστα στο ευρύ κοινό ονόματα, όπως ο «καταστροφέας» Τζο Χάμοντ, ο οποίος στον τελικό του τουρνουά το 1970 σκόραρε 50 πόντους σε ένα ημίχρονο με προσωπικό αντίπαλο τον Τζούλιους Έρβινγκ.
Το συγκεκριμένο παιχνίδι χαρακτηρίζεται ως «το καλύτερο ματς αλάνας που παίχτηκε ποτέ» στο βιβλίο «Οι θεοί της ασφάλτου», που είναι αφιερωμένο στην ιστορία της διοργάνωσης.
«Ήταν μία απίστευτη εμπειρία που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Ο Τζο θα μπορούσε να έχει κάνει τεράστια καριέρα», είπε αργότερα ο «Δρ. Τζέι» για το ματς, αλλά και τον Χάμοντ, ο οποίος απέρριψε τότε την πρόταση των Λος Άντζελες Λέικερς, καθώς όπως είπε χρόνια αργότερα, ως έμπορος ναρκωτικών έβγαζε πολύ περισσότερα χρήματα.
Τελικά ο «καταστροφέας» συνελήφθη και καταδικάστηκε σε 11 χρόνια φυλάκισης, αφήνοντας πίσω του έναν τεράστιο μπασκετικό μύθο και ένα ακόμα μεγαλύτερο «αν».
https://youtu.be/jK6OPqHpyWo
Άλλη μία τέτοια περίπτωση ήταν ο Ερλ Μάνιγκολτ, ο οποίος όπως λέει ο μύθος, πραγματοποίησε κάποτε σε ένα ματς 36 σερί ανάποδα καρφώματα, ώστε να κερδίσει ένα στοίχημα 60 δολαρίων.
Επίσης κατέχει ίσως το ρεκόρ προτάσεων για υποτροφίες από κολέγια με 76, ενώ φέρει και το… παράσημο της δήλωσης του Καρίμ Αμπντούλ-Τζαμπάρ.
Συγκεκριμένα, στην τελετή απόσυρσης της φανέλας του από τους Λέικερς, όταν ρωτήθηκε ποιος είναι ο καλύτερος παίκτης που έχει αντιμετωπίσει είπε: «Ξεκάθαρα ο Ερλ Μάνιγκολτ. Ήταν απλά ανίκητος».
Ο Μάνιγκολτ, o οποίος είχε το παρατσούκλι «the goat» αντιμετώπισε μεγάλο πρόβλημα αλκοολισμού και εθισμού στα ναρκωτικά, κατάφερε τελικά να απεξαρτηθεί.
Ο άσος από το Τσάρλεστον της Νότιας Καρολάινα αφιέρωσε το υπόλοιπο της ζωής του στα δρώμενα του «Ράκερ Παρκ» και στην κοινότητα του Χάρλεμ μέχρι τον θάνατό του από καρδιακή προσβολή στις 15 Μαΐου 1998.
Το 1996 είχε προλάβει να δει τη ζωή του να γίνεται ταινία από το κανάλι HBO με τίτλο «Ριμπάουντ: Ο μύθος του Ερλ Μάνιγκολτ».
«Όποιος μπορεί να παίξει εδώ, μπορεί να παίξει παντού»
Η φήμη του τουρνουά και του γηπέδου ανέκαθεν τραβούσε σαν μαγνήτης, όχι μόνο μεγάλα πλήθη απλού κόσμου, αλλά και κάθε λογής διασημότητες.
Ο διάσημος ηθοποιός Ντένζελ Ουάσινγκτον είναι ένας από τους συχνούς θαμώνες όταν διεξάγεται κάποιο από τα τουρνουά που διοργανώνει πλέον ο Κρις Ράκερ, εγγονός του Χόλκομπ, προς τιμήν του παππού του.
Διαφημίσεις και γυρίσματα ταινιών έχουν πραγματοποιηθεί στο θρυλικό γήπεδο, ενώ ντοκιμαντέρ όπως το «Doin’ it in the Park» το 2012, βιβλία και διάφορες συνεντεύξεις από πρωταγωνιστές και θεατές εκείνης της εποχής κάνουν συχνά-πυκνά την εμφάνισή τους.
Το 1993, μάλιστα, ο Ρουθ Μέσινγκερ, δήμαρχος της Νέας Υόρκης, έκανε χορηγία ύψους 423.000 δολαρίων για την ανακαίνιση του χώρου ο οποίος διαθέτει ακόμα γήπεδο μπέισμπολ και παιδική χαρά.
Όπως είναι φυσικό, όμως, η κύρια ατραξιόν του είναι το γήπεδο μπάσκετ, όπου πλέον έχουν τοποθετηθεί κερκίδες (σ.σ. υπάρχει πλάνο για επέκταση στις 1.500 θέσεις και κατασκευή αποδυτηρίων), ηλεκτρονικός πίνακας για το σκορ και καλύτερη επιφάνεια στον αγωνιστικό χώρο.
* * *
Οι εποχές άλλαξαν. Τα διχτάκια από αλυσίδα και οι γραμμές στο τσιμέντο δεν υπάρχουν πια, αλλά ο μύθος του «Ράκερ Παρκ» θα παραμένει για πάντα.
Ένα γήπεδο όπου εκτός από «σίγουρα» χέρια και γρήγορα πόδια, χρειάζονταν μαγικές ικανότητες, γερό στομάχι κι ακόμα πιο γρήγορο στόμα, προκειμένου να αντεπεξέλθει κάποιος στο συνεχές trash-talking.
Εξάλλου, όποιος ξεχνά την κληρονομιά και τα προαπαιτούμενα χαρακτηριστικά, υπάρχει στον χώρο η περίφημη πινακίδα που αναγράφονται τα ονόματα όσων έχουν πατήσει το «ιερό παρκέ» του για να τους το θυμίζει.
Όπως είπε αργότερα και Ρον Αρτέστ, δηλαδή άλλο ένα μπασκετικό «προϊόν» του διάσημου γηπέδου, «η φήμη του ‘Ράκερ Παρκ’ είναι γνωστή σε όλον τον κόσμο. Αν μπορείς να παίξεις εκεί μπάσκετ, τότε μπορείς να παίξεις οπουδήποτε…».
https://youtu.be/CFv9O2ZQAyk
