Δεν είναι μόνο οι φίλοι της ομάδας που ζουν εφέτος το μαρτύριο της σταγόνας. Το ζουν και οι ίδιοι οι παίκτες και είναι εξαιρετικά οδηνυρό. Και όχι τόσο για τους ξένους και κυρίως τους νεοφερμένους. Διότι για τον Μπάλντγουιν για παράδειγμα, ή τον Ρούμπιτ, τι είχανε, τι χάσανε που λέει ο λόγος. Ομως για αυτούς που έχουν ζήσει το μεγαλείο της συγκεκριμένης ομάδας όντας μάλιστα βασικοί πρωταγωνιστές σε αυτό είναι πολύ ψυχοφθόρο.
Οι τρεις παλιοσειρές (ναι και ο Παπανικολάου πάλιωσε αρκετά πλέον) που σημείωσαν τους 71 (Σπανούλης 31, Πρίντεζης 20, Παπανικολάου 20) από τους 87 πόντους του Ολυμπιακού στην Αγία Πετρούπολη το έβλεπες στα μάτια τους, στον τρόπο που έπαιζαν.
"Δεν γίνεται ρε φίλε να ξαναχάσουμε κόντρα σε μια από τις χειρότερες ομάδες της Ευρωλίγκας" ήταν μια από τις σκέψεις τους σίγουρα, όπως και η άλλη: "Οχι πάλι έτσι ρε γαμώτο, να παίξουμε λίγο και ότι γίνει".
Ο Βασίλης Σπανούλης ήταν φανερό ότι μπήκε χθες στο παρκέ με διάθεση να βοηθήσει και να συμπληρώσει την ομάδα με το ποιοτικό του παιχνίδι σε κανονικά επίπεδα και όχι για να αγγίξει το ρεκόρ καριέρας του σε πόντους στην Ευρωλίγκα (34) παίζοντας πάνω από 32 λεπτά. Αυτό - το ότι χρειάστηκε να παίξει τόσο πολύ - ήταν ίσως μεγαλύτερη ήττα του Ολυμπιακού χθες το βράδυ στη Ρωσία. Τα ίδια ισχύουν και για τον Παπανικολάου και τον Πρίντεζη τους γνωστούς τρεις σωματοφύλακες (παρέα με τον Σπανούλη) που μαζί με τον Μιλουτίνοφ δίνουν και τη ψυχή τους για την ομάδα.
Είναι οι παίκτες που αν είχαν και οι τέσσερις μαζί (όπως συνέβη με τους Αμερικάνους) στο σύνολο 0 (μηδέν) πόντους με 0/16 σουτ, απλά δεν θα μπορούσαν να κυκλοφορήσουν καν στη γειτονιά τους. Από μόνοι τους θα ήθελαν να κρυφτούν. Και αυτό είναι το πιο δύσκολο κομμάτι με τους υπόλοιπους, να σφυρίζουν σαν να μην συμβαίνει και κάτι σοβαρό. Δεν το κάνουν επίτηδες, ούτε είναι τέτοιοι χαρακτήρες, απλά δεν έχουν συνειδητοποιήσει το μέγεθος της ομάδας που αγωνίζονται και κατά συνέπεια δεν μπορούν να το διαχειριστούν.
Ομως 13 αγωνιστικές είναι πάρα πολλές για να περάσουν έτσι και έχει και αρκετά παιχνίδια στο Νέο Φάληρο, οπότε η κατάσταση δεν αντέχεται από τον κόσμο της ομάδας. Ισως χρειαστεί μια άλλη πολιτική και από τους ίδιους τους ξένους (παίκτες) ώστε να μπορέσουν να βγάλουν τη χρονιά όσο το δυνατόν με μεγαλύτερη αξιοπρέπεια διότι έχουν συνηθίσει να χάνουν και αυτό είναι ίσως το χειρότερο για τους παίκτες του Γιώργου Μπαρτζώκα που έχει μπροστά του πολύ πολύ δουλειά (και για το σπίτι...).
