Πρόβατο επί σφαγή

Ο Γιούρι Ζντοβτς το είπε ξεκάθαρα: "Ξέραμε τι να περιμένουμε από τη Μονακό, αλλά είναι δύσκολο να τους αντιμετωπίσεις". Κάποια αυτιά μπορεί να το ακούν αυτό ως "πηγαίναμε σαν τα πρόβατα για σφαγή". Και δεν είναι κολακευτικό, ειδικά όταν μιλάμε για δύο ομάδες με βίους λίγο ως πολύ παράλληλους τα τελευταία τρία χρόνια. Και η ΑΕΚ και η Μονακό βρήκαν κάποια στιγμή έναν πλούσιο επενδυτή, ξέφυγαν από την αφάνεια των μικρών κατηγοριών και προσπαθούν έκτοτε να βρουν μια θέση στην ελίτ των εθνικών πρωταθλημάτων τους αρχικά και κατόπιν του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Μόνο που η Μονακό φαίνεται να χρησιμοποιεί τα σωστά υλικά πάνω στο παρκέ, ενώ η ΑΕΚ όχι. Η Μονακό παρουσιάζει μια ομάδα με πλούσια αθλητικά προσόντα, με παίκτες που ως επί το πλείστον έχουν φρέσκα πόδια και προσπαθούν να προσαρμοστούν στις επιταγές του σύγχρονου μπάσκετ, που θέλει να τρέχεις και να πηδάς ψηλά εκτός από το να ξέρεις να βάζεις την μπάλα στο καλάθι. Αντίθετα η ΑΕΚ είναι γεμάτη παίκτες λίγο παλαιάς κοπής. Που μπορεί να ξέρουν μπάσκετ, ίσως περισσότερο από τον αντίπαλο, αλλά δεν τους βοηθούν τα πόδια τους. Κι αυτή ήταν η βασική διαφορά μεταξύ των δύο ομάδων. Δεν το πήγε άσχημα το παιχνίδι η ΑΕΚ. Ίσα ίσα που ήταν μια από τις ελάχιστες φορές φέτος, αν όχι η μοναδική, που κατάφερε να χαλιναγωγήσει το... τρίποντο ένστικτό της και έδειξε ιδιαίτερη προσήλωση στο να χτυπήσει την αντίπαλό της μέσα στο καλάθι, ώστε, εκτός των άλλων, να τον φθείρει και με φάουλ. Είτε με διεισδύσεις είτε με τους ψηλούς. Και απόδειξη γι΄αυτό είναι ότι σούταρε μόλις 14 τρίποντα και, σε αντίθεση, 32 δίποντα και 33 βολές. Μόνο που στη ρακέτα της Μονακό υπήρχε... αεροπορία. Και το σουτ δεν ήταν εύκολη υπόθεση, εξ ου και το πολύ μέτριο ποσοστό στα δίποντα (40%). Υπήρχε επίσης μεγάλη πίεση στην μπάλα, εξ ου και τα 20 λάθη της Ένωσης. Πάρα πολλά, ειδικά για εντός έδρας παιχνίδι. Στην άλλη πλευρά του παρκέ το αμυντικό ριμπάουντ δεν ήταν καθόλου εύκολη υπόθεση. Και μπορεί στο δεύτερο ημίχρονο οι ψηλοί να έλεγξαν καλύτερα την κατάσταση και να έχασαν μόλις δύο αμυντικά (σε αντίθεση με τα 8 του πρώτου μέρους), όμως κανένα ριμπάουντ δεν κερδιζόταν εύκολα. Όλα χρειάζονταν κόπο και ιδρώτα κι αυτό σήμαινε ότι δεν υπήρχαν δυνατότητες αιφνιδιασμού. Χωρίς αιφνιδιασμό δεν έχεις εύκολο καλάθι κι αν ταυτόχρονα είσαι άστοχος, τότε μένεις χαμηλά στο σκορ. Κι αν τελικά κέρδισε η ΑΕΚ, έστω και μ' έναν πόντο διαφορά, το οφείλει κατ' αρχάς στην αστοχία των παικτών της Μονακό, που ήταν εξίσου μεγάλη, αλλά και στην έμπνευση του κόουτς Μίτροβιτς να κρατήσει για περισσότερο χρόνο απ' όσο έπρεπε τον κορυφαίο παίκτη του, Ζακ Ράιτ, στον πάγκο στην τελευταία περίοδο. Στη διάρκεια της απουσία του η ΑΕΚ βρήκε τρόπο να επιστρέψει από το -7 και να γυρίσει το παιχνίδι. Τι μπορεί να αλλάξει ώστε η ΑΕΚ να κερδίσει την άλλη εβδομάδα στο Μονακό και να επιστρέψει με την πρόκριση στα προημιτελικά του Champions League; Όχι πολλά πράγματα. Άλλωστε οι ομάδες χτίζονται το καλοκαίρι και όχι μεσούσης της σεζόν. Με αυτά τα υλικά και αυτή τη φιλοσοφία χτίστηκε η ΑΕΚ πέρυσι το καλοκαίρι και δεν μπορεί να αλλάξει τώρα. Ίσως αν επιστρέψει ο Μιλόσεβιτς, που είναι πιο αθλητικός και πιο συμβατός με τη Μονακό. Ίσως αν βγουν μπροστά κάποιοι παίκτες με εμπειρία, όπως ο Ούκιτς και ο Βασιλειάδης, και το πάρουν πάνω τους. Στο Πριγκιπάτο πάντως η Μονακό έχει παίξει μέχρι σήμερα 18 αγώνες για το πρωτάθλημα και το Champions League και έχει κερδίσει τους 17. Μπαίνοντας στο αεροπλάνο για να ταξιδέψεις ως εκεί, γνωρίζει ότι λίγο ως πολύ πας ως πρόβατο επί σφαγή...