Ζούμε κι εμείς λίγο την... τρέλα του Μαρτίου. Αυτό το φινάλε του πρωταθλήματος του NCAA με την ένταση των πάθος και τους χιλιάδες, εκατομμύρια φανατικούς φίλους εντός και εκτός ΗΠΑ. Κυρίως όμως εντός, αφού το κολλέγιο είναι κάτι με το οποίο συνδέονται όλοι, ακόμη και πολλά χρόνια μετά την αποφοίτησή τους. Ένας... δικός μας άνθρωπος, κάποιον πού ζήσαμε εδώ στην Ελλάδα, όχι μόνο έχει αγωνιστεί σε Final Four του NCAA, αλλά έχει πανηγυρίσει και κούπα, το 2002 με το Μέριλαντ... Όπως έχει κάνει σε Final Four και εδώ στα μέρη μας... Ο Ντριου Νίκολας γράφει για αυτά τα συναισθήματα και προσπαθεί να μας εξηγήσει τι σημαίνει όλη αυτή η τρέλα του Μαρτίου... Το βήμα του ανήκει...
Για να καταλάβει κάποιος 100% τι ακριβώς σημαίνει το Final Four σε κάποιον σαν κι μένα, πρέπει λίγο να βγω εκτός... θέματος. Όντας ένα παιδί αγαπούσα το το μπάσκετ, όπως εκατομμύρια παιδιά στις ΗΠΑ, μεγάλωσα παρακολουθώντας αυτή την... τρέλα του Μαρτίου, όπως πολλά παιδιάς στην Ευρώπη μεγαλώνουν βλέποντας τον τελικό του Champions League.
Μετά το σχολείο ο πατέρας μου στο σπίτι με άφηνε να παρακολουθώ τους αγώνες. Ήταν σαν ένα παιδικό όνειρο να παίζεις στην τηλεόραση και όλη η χώρα να παρακολουθεί. Το ότι αργότερα μπόρεσα να παίξω σε δύο Final Four και να κατακτήσω έναν τίτλο, είναι κάτι που πρέπει να ομολογήσω πως ούτε είχα ονειρευτεί, ούτε είχα φανταστεί ποτέ πως θα κάνω. Είναι κάπως ειρωνικό που κατάφερα να παίξω σε δύο ακόμη Final Four ως επαγγελματίας πια με την ομάδα που παραμένει αυτή που βρίσκεται πιο κοντά στην καρδιά μου, τον Παναθηναϊκό.
Με ρωτούν συχνά ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στα Final Four του NCAA και της Ευρωλίγκας. Θα πρέπει να παραδεχθώς πως όντας ένα παιδία από τις ΗΠΑ η κατάκτηση του τίτλου στο Εθνικό Πρωτάθλημα είναι ίσως ο τίτλος που παραμένει λίγο πιο κοντά στην καρδιά μου. Αλλά είναι κάτι που δεν «κλέβει» ούτε στο ελάχιστο από το γεγονός πως είχα την ευκαιρία να παίξω σε εξαιρετικές ομάδες με συμπαίκτες όπως ο Διαμαντίδης, ο Σπανούλης, ο Σάρας και ο Μπατίστ. Είμαι πολύ υπερήφανος που είμαι ένας από τους λίγους παίκτες που έχουν καταφέρει να κατακτήσουν τίτλο τόσο με το Κολλέγιο, όσο και στην Ευρωλίγκα.
Σε όλα αυτά τα παιδιά εκεί έξω, που παρακολοθούν το Κολλεγιακό Πρωτάθλημα και όλό αυτό που είναι το March Madness ή αυτά που παρακολουθούν το Final Four της Ευρωλίγκας το Μάιο, δουλέψτε σκληρά, έχετε πίστη στα όνειρά σας και ίσως κάποια μέρα θα μπορείτε να ζήσετε μοναδικές στιγμές όπως αυτές που ζεις όταν κατακτάς τίτλους. Το συναίσθημα αυτό θα κρατήσει μια ζωή.
Ντριου Νίκολας
To fully understand what the Final Four means to somebody like me, I have to give a little bit of context. Being a kid that loved the game of basketball like millions of kids in the U.S, i grew up watching March Madness like many kids in Europe grow up watching events like the Champions league final.
My dad used to let me stay home from school so I could watch the games. It was like a childhood dream to be able to play on TV with the whole country watching. Being able to play in 2 college Final Fours and win 1 national championship is something I don't think I could have ever dreamed or imagined doing. It's ironic that I was able to play in and win 2 Final Fours as a professional with the team that still remains closest to my heart in Panathinaikos.
I get asked a lot about the differences between college and Euroleague Final Fours. I have to admit being a kid from the U.S, winning the Nat'l championship in college probably stays a little closer to my heart. But that never takes away from the fact that I got to play on special teams with names like Diamantidis, Spanoulis, Saras, and Batiste. I'm extremely proud to be 1 of the few guys that's been able to win a college championship and a Euroleague championship.
To all those young kids out there that are watching either March Madness or the Euroleague Final 4 in May, work hard, have faith in your dreams, and maybe someday you can accomplish special moments like winning championships.. The feeling is worth a lifetime.
Drew Nicholas
*O Nτριου Νίκολας παραμένει κοντά στο μπάσκετ και το κολλεγιακό μπάσκετ ακόμη περισσότερο, καθώς είναι σκάουτ για τους Μινεζότα Τίμπεργουλβς.
