Ο Παναθηναϊκός αποδείχτηκε κατώτερος των περιστάσεων και στη Βαλένθια, φροντίζοντας πάντως να αδικήσει τον εαυτό του για ακόμα μία φορά.
Αν κάποιος έλεγε πριν από το παιχνίδι ότι η ελληνική ομάδα θα σούταρε με 58,3% στα δίποντα (21/36) και με 52,4% στα τρίποντα (11/21) στο εκτός έδρας παιχνίδι με τις «νυχτερίδες», οι περισσότεροι θα τον περνούσαν για τρελό. Κι όμως, η ομάδα του Γιώργου Βόβορα είχε εξαιρετικά ποσοστά στην επίθεση, ενώ κυριάρχησε και στα ριμπάουντ με 33 αντί 24 των Ισπανών. Υπό φυσιολογικές συνθήκες, αυτοί οι αριθμοί, θα έπρεπε να επιτρέψουν στους «πράσινους» -αν όχι να φύγουν με το διπλό-, τουλάχιστον να πάλευαν μέχρι το τέλος για τη νίκη. Κάτι τέτοιο όμως δεν συνέβη και υπάρχουν αιτίες.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα που απεικονίζεται και στη στατιστική, δεν είναι άλλο από τα λάθη. Τα 19 αποτελούν αριθμό απαγορευτικό για εκτός έδρας παιχνίδι στην Ευρωλίγκα. Δεν γίνεται να νικήσεις χαρίζοντας τόσες κατοχές στους αντιπάλους. Παίζουν κι εκείνοι και θα το εκμεταλλευτούν. Κάπως έτσι πήγαν «στράφι» οι 19 τελικές πάσες που μοιράστηκαν. Το πιο άσχημο όμως για το «τριφύλλι» ήταν τα λάθη που δεν φαίνονται στο φύλλο της στατιστικής.
Δεν είναι δυνατόν -ή μάλλον είναι- να μην μπορεί μία ομάδα κορυφαίου επιπέδου να ξοδέψει σωστά τα ομαδικά φάουλ. Τουλάχιστον σε τρεις περιπτώσεις, οι παίκτες του Παναθηναϊκού έπαιξαν πιο σκληρή άμυνα απ' όσο έπρεπε, ενώ είχαν συμπληρωθεί τα ομαδικά φάουλ, με αποτέλεσμα να χαρίσουν εύκολους πόντους στους αντιπάλους από τη γραμμή των βολών. Παράλληλα, έχοντας να δώσουν φάουλ, δεν σταμάτησαν τους γηπεδούχους σε τουλάχιστον δύο αιφνιδιασμούς. Λεπτομέρειες θα πει κανείς. Αυτές οι λεπτομέρειες όμως κάνουν τη διαφορά σε αυτό το επίπεδο. Στην τελευταία φάση της τρίτης περιόδου, ο Χέρμανσον έκανε... βόλτα στη ρακέτα και σκόραρε μέσα σε οκτώ δευτερόλεπτα, χωρίς να συναντήσει την παραμικρή αντίσταση. Κοινώς, έλλειψη συγκέντρωσης, κάτι που αποτυπώθηκε και στις βολές (8/14). Φυσικά, δεν πέρασε απαρατήρητη η φάση στο τρίλεπτο για το τέλος, όταν ο Ιωάννης Παπαπέτρου πήρε το ριμπάουντ κι αφού έκανε μία μικρή βόλτα στο παρκέ, «μπουμπούνισε» χωρίς λόγο ένα «κρεμασμένο» τρίποντο, δίχως να αλλάξει μία πάσα κι ενώ υποθετικά οι πρωταθλητές Ελλάδας θα προσπαθούσαν να κάνουν την απέλπιδα προσπάθεια ανατροπής.
Όταν άρχισε η Βαλένθια να «χτίζει» διψήφια διαφορά, δεν υπήρχε το καθαρό μυαλό. Ο Σέλβιν Μακ ακόμα μαθαίνει τα ονόματα των συμπαικτών του, όμως μπόρεσε να αποτελέσει σημείο αναφοράς, παίρνοντας σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις τη σωστή απόφαση και δίχως να εκβιάσει καταστάσεις. Στην άμυνα δεν δείχνει να είναι τόσο μεγάλη «τρύπα» ούτως ώστε να μένει εκτός λίγο πριν το φινάλε. Παράλληλα, ο βελτιωμένος Γιώργος Παπαγιάννης αδικήθηκε από τα 20 λεπτά που πάτησε το παρκέ, σταματώντας στους 8 πόντους και στα ισάριθμα ριμπάουντ. Από τη στιγμή που έχει σταθεροποιήσει την απόδοσή του σ' ένα καλό επίπεδο, θα πρέπει να μένει όσο το δυνατόν περισσότερο στο γήπεδο διότι αποτελεί «σκιάχτρο» και γεμίζει τη ρακέτα.
Στο τέλος της ημέρας φάνηκε ο Παναθηναϊκός να προσπαθεί να νικήσει στην έδρα μίας ισπανικής ομάδας -με ό,τι συνεπάγεται αυτό- μέσα από την επίθεσή του. Αυτό δεν υπάρχει καμία περίπτωση να ήταν το πλάνο πριν το τζάμπολ, αφού μοιάζει «αυτοκτονικό» να προσπαθήσεις να νικήσεις ταλαντούχους αντιπάλους σκοράροντας περισσότερους πόντους από εκείνους.
Χρόνος για δάκρυα δεν υπάρχει, αφού η αποστολή μεταβαίνει στη Βιτόρια για ακόμα ένα δύσκολο παιχνίδι με αντίπαλο την Μπασκόνια. Οι Βάσκοι έχουν καλές και κακές στιγμές. Είναι διπρόσωποι και το έχουν αποδείξει χάνοντας στο «σπίτι» τους από τη Βιλερμπάν, αλλά διασύροντας χθες (17/11) βράδυ μία σαφώς πιο ποιοτική αντίπαλο όπως η Φενέρμπαχτσε.
Αυτό που θα πρέπει να προβληματίσει άπαντες είναι ότι η προσπάθεια που γίνεται είναι μεγάλη, όμως στο φινάλε κάτι γίνεται και καταλήγει στα σκουπίδια. Κάποιες φορές μπορεί να είναι καλύτερη η απέναντι ομάδα, όμως τουλάχιστον θα πρέπει να εξαντλούνται όλα τα περιθώρια πριν υποκύψει στην ανωτερότητα του αντιπάλου.
