Ο Στράτος Περπέρογλου ήταν ο καλεσμένος του Τζο Αρλάουκας στο «The Crossover» και αποκάλυψε αρκετές άγνωστες πτυχές της καριέρας του αλλά και της προσωπικής του ζωής.
Ο Έλληνας φόργουορντ ο οποίος αυτό το διάστημα αγωνίζεται στον Ερυθρό Αστέρα αναφέρθηκε σε αρκετά θέματα της μπασκετικής του καριέρας όπως για τη μεταγραφή του στον Παναθηναϊκό και την συνεργασία του με τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς για την μετακίνησή του από τους πράσινους στον Ολυμπιακό και το ψυχολογικό κομμάτι αυτής της επιλογής αλλά και για τη θρόμβωση που αντιμετώπισε. Παράλληλα αναφέρθηκε στην πίστη του για τον Χριστό αλλά και στον πατέρα του.
Αναλυτικά ο Στράτος Περπέρογλου ανέφερε: «Ήμουν ευλογημένος να παίξω σε τρομερές ομάδες, με εξαιρετικούς συμπαίκτες και προπονητές. Ήθελα να είμαι απλά επιτυχημένος, να παίζω σε ομάδες που κερδίζουν. Θα ήθελα να σκέφτομαι ότι ήμουν ένας παίκτης ομάδας. Έμαθα από νωρίς να είμαι πειθαρχημένος. Ο μπαμπάς μου ήταν στον στρατό. Έμαθα πόσο σημαντικό είναι να ακούς οδηγίες. Ποτέ δεν ήμουν ο πιο ταλαντούχος που όλοι θα μιλάνε για εμένα, αλλά ήθελα να δουλεύω σκληρά και να ακούω τους προπονητές» ενώ σχετικά με την πίστη στον Θεό ανέφερε:
«Η πίστη μου είναι πολύ σημαντική. Αυτή με οδήγησε, αυτή με βοήθησε να φτάσω σε αυτό το σημείο στην καριέρα μου και στη ζωή μου. Θέλω να ακολουθώ τον Χριστό, να Τον τιμώ και να με οδηγεί στη ζωή μου».
Για το μεγάλο άλμα από τον Πανιώνιο στον Παναθηναϊκό: «Ήταν μία μεγάλη ευκαιρία. Ήταν όμορφο, με ήθελαν οι καλύτερες ομάδες. Δεν ήταν εύκολο να κρατήσω τον εαυτό μου. Όταν πήγα εκεί, είχαν τέσσερα τρόπαια Euroleague. Έβλεπα τον Ομπράντοβιτς στην τηλεόραση και μετά είχα την ευκαιρία να δουλέψω μαζί του. Είχα την ευκαιρία να δουλέψω μαζί του. Δεν μπορούσα να κοιμηθώ όταν με χαιρέτησε την προηγούμενη χρονιά, που ήμουν στον Πανιώνιο. Είναι απίστευτο που έχω παίξει σε αυτές τις ομάδες. Ήταν όμορφο, δύσκολο να το περιγράψεις. Ήμουν μέλος ομάδων με απίστευτο ταλέντο. Έμαθα πολλά από τους συμπαίκτες μου».
Για το πρώτο του μεγάλο αιώνιο ντέρμπι: «Δεν ήμουν στη δωδεκάδα, αλλά θυμάμαι την ατμόσφαιρα. Ήταν απίστευτο το ΟΑΚΑ. Τους πρώτους μήνες ήμουν εκτός δωδεκάδας. Ήταν κάπως απογοητευτικό. Ήμουν 23, ήθελα απλά να παίξω. Συνέχισα όμως να δουλεύω και περίμενα την ευκαιρία» ενώ στη συνέχεια μίλησε για τη μεταγραφή του στον Ολυμπιακό.
«Δεν ήταν μία κίνηση που θα έκανα. Ήταν δύσκολη η χρονιά. Προερχόμουν από τραυματισμό στο πόδι. Δεν είχα καμία προσφορά το καλοκαίρι. Ο Παναθηναϊκός έκανε αλλαγές, ο νέος προπονητής δεν με ήθελε. Ήταν Αύγουστος και δεν είχα καμία προσφορά. Δεν υπήρχε ουσιαστικά άλλη επιλογή. Αν δεν πήγαινα, θα έμενα εκτός. Δεν ήθελα στην αρχή να το κάνω, αλλά είμαι ευγνώμων για την διετία στον Ολυμπιακό. Ήταν μία δύσκολη απόφαση, αλλά ανταμείφθηκα. Κέρδισα ακόμα ένα τρόπαιο Euroleague. Όλα γίνονται για ένα λόγο. Συνήθως δεν βγαίνω στο παρκέ για ζέσταμα. Όταν βγήκα από το τούνελ στο ΟΑΚΑ, τα πόδια μου έτρεμαν. Με έβριζαν, έβριζαν την μητέρα μου. Δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Ξεκίνησε το παιχνίδι και ήμουν καλά. Κερδίσαμε, νομίζω είχα και ένα καλό ματς. Ήταν δύσκολο. Η γυναίκα μου ήταν στο νοσοκομείο, περίμενε να γεννήσει. Ήταν μία παράξενη κατάσταση».
Για το άλμα εκτός Ελλάδας είπε: «Είχα φτάσει τα 30. Ήξερα πως δεν θα είχα άλλη ευκαιρία να δω το μπάσκετ εκτός Ελλάδας. Υπάρχει μεγάλη πίεση, ειδικά για τους ντόπιους. Το έζησα αυτό. Ήθελα να δω κάτι διαφορετικό. Ήθελα να φύγω μετά τον Παναθηναικό, είναι μία διαφορετική εμπειρία» ενώ στο τέλος αναφέρθηκε στο πρόβλημα με την θρόμβωση:
«Στην αρχή νόμιζα πως είχα πιαστεί από το πολύωρο ταξίδι στο αεροπλάνο. Ο πόνος όμως συνέχισε και έγινε χειρότερος. Έκανα μαγνητική, δεν έδειξε κάτι. Κάναμε και άλλες εξετάσεις. Ο γιατρός μου είπε να κάτσω ακίνητος, να μην πάω πουθενά. Δεν περίμενα να έχω κάτι τέτοιο στα 27 μου. Πέρασα δέκα μέρες στο νοσοκομείο και η αποκατάσταση συνέχισε για έξι μήνες. Δεν ήξερα αν θα μπορέσω να παίξω ξανά, αυτό ήταν το πιο δύσκολο. Δεν μπορούσα να προπονηθώ με τους συμπαίκτες μου, δεν έπρεπε να υπάρξει καμία επαφή. Δεν ήμουν σίγουρος αν θα μπορέσω να συγκεντρωθώ, να περιμένω και να προσπαθήσω να παίξω ξανά. Αυτή η εμπειρία με έκανε να αντιληφθώ ότι το μπάσκετ δεν θα κρατήσει για πάντα. Κάθε προπόνηση, κάθε παιχνίδι, όλα είναι μέρος μίας εμπειρίας που θα φύγει σύντομα».
