Η Εθνική ομάδα επιστρέφει στη βάση της από την Κίνα μετά το πρόωρο και άδοξο τέλος της προσπάθειάς της στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Ο αποκλεισμός της από τα προημιτελικά της διοργάνωσης και η 11η θέση που κατέλαβε στην τελική κατάταξη συνιστούν ασφαλώς αποτυχία γι’ αυτή την ομάδα, την οποία πολύς κόσμος θεωρούσε φαβορί για την κατάκτηση ενός μεταλλίου.
Και καθώς έχει φτάσει η ώρα του απολογισμού, το ερώτημα "τις πταίει" βασανίζει όλους τους φίλους του ελληνικού μπάσκετ, οι οποίοι, κατά την προσφιλή τους συνήθεια, ζητούν να πέσουν κεφάλια προκειμένου να εξευμενιστούν. Ασκώντας κριτική που στις περισσότερες περιπτώσεις στερείται σοβαρών επιχειρημάτων. Και εδράζεται πάνω σε ένα αποτέλεσμα οριακά αποτυχημένο. Αν η Εθνική είχε κερδίσει τον αγώνα με τη Βραζιλία, που κρίθηκε στον πόντο, θα συζητούσαμε σε άλλη βάση τώρα. Έχει μεγάλη σημασία αυτό.
Τα βέλη της κριτικής συγκεντρώνονται κατά βάση σε δύο πρόσωπα. Τον Γιώργο Βασιλακόπουλο και τον Θανάση Σκουρτόπουλο.
Ο πρόεδρος της ομοσπονδίας κατηγορείται για το ότι δεν μπορεί να βρει έναν καλό προπονητή για την Εθνική, για το ότι δεν προστάτεψε παρασκηνιακά την ομάδα και ειδικά τον Γιάννη Αντετοκούνμπο στο Παγκόσμιο Κύπελλο, ακόμα και για το ότι δεν πούλησε φανέλες της Εθνικής με το όνομα του Γιάννη ώστε να αξιοποιηθεί και εμπορικά προς όφελος της ομοσπονδίας και του ελληνικού μπάσκετ κατ’ επέκταση η παρουσία του στο αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα αυτό το καλοκαίρι.
Είναι διαχρονική η κριτική που γίνεται προσωποποιημένα στον πρόεδρο της ΕΟΚ. Κάθε φορά που ένας διαιτητής στην Ελλάδα δεν σφυρίζει καλά και κάθε φορά που αποτυγχάνει η Εθνική ομάδα η μόνιμη επωδός στα χείλη των επικριτών είναι ότι ήρθε ο καιρός να φύγει. Μόνο που μέχρι σήμερα δεν έχει ακουστεί καμία ολοκληρωμένη εναλλακτική πρόταση για το μέλλον του ελληνικού μπάσκετ και της ομοσπονδίας από κανέναν. Κανείς δεν έχει βγει μπροστά για να παρουσιάσει ένα σχέδιο πειστικό και ικανό να δρομολογήσει τη διάδοχη κατάσταση στην ομοσπονδία. Η κριτική από τον καναπέ, άλλωστε, είναι πάντα πιο εύκολη.
Να φύγει λοιπόν ο Βασιλακόπουλος και να έρθει ποιος; Ή ας φύγει πρώτα και μετά βλέπουμε τι κάνουμε; Πόσο σοβαρά είναι όλα αυτά;
Ο Σκουρτόπουλος από την άλλη μεριά έχει στηθεί στο απόσπασμα πριν καν ξεκινήσει το Παγκόσμιο Κύπελλο. Είναι ο πρώτος προπονητής στην ιστορία της Εθνικής που αμφισβητείται πριν καν αρχίσει η προετοιμασία! Δεν του αναγνωρίστηκε ότι δημιούργησε μια δεξαμενή άνω των 30 παικτών, εν δυνάμει διεθνών, από την οποία η Εθνική στελεχώθηκε στη διάρκεια των παραθύρων και προκρίθηκε πανηγυρικά στο Παγκόσμιο κάνοντας μόλις μία ήττα. Αντιθέτως, μετά το τέλος των παραθύρων, άρχισαν να ασκούνται παρασκηνιακές πιέσεις ώστε η Εθνική να πάει στη διοργάνωση με άλλον προπονητή, μάλιστα είχε ακουστεί το όνομα του Γιάννη Σφαιρόπουλου.
Δεν αναγνωρίστηκε στον Σκουρτόπουλο το δικαίωμα να πάρει την ευκαιρία του στο Παγκόσμιο, αφού ήταν αυτός που οδήγησε την ομάδα ως εκεί. Κι όταν άρχισε η διοργάνωση, ήταν ο αυτός που έφταιγε για όλα. Επειδή δεν έπαιζε με δύο γκαρντ, επειδή δεν έφτανε η μπάλα στα χέρια του Αντετοκούνμπο όσο συχνά ήθελαν οι επικριτές του, επειδή η ομάδα δεν είχε ταυτότητα, επειδή δεν ενέπνεε τους διεθνείς, επειδή δεν έπαιζε ο Μάντζαρης κλπ.
Ήταν δεδομένο εξ αρχής ότι ο Σκουρτόπουλος θα γινόταν το εξιλαστήριο θύμα σε ενδεχόμενη αποτυχία. Ήταν ο εύκολος στόχος, επειδή δεν έχει δουλέψει ως πρώτος προπονητής σε υψηλό επίπεδο και κρίθηκε από όλους τους ειδικούς ότι δεν έχει το ειδικό βάρος να κοουτσάρει παίκτες του πιο υψηλού επιπέδου, όπως αυτοί που διαθέτει η Εθνική.
Ξεχνούν, όμως, οι επικριτές ότι ο κύριος υπεύθυνος για τη δημιουργία του άριστου κλίματος που κατά κοινή ομολογία υπήρχε φέτος στην ομάδα, ήταν αυτός. Ξεχνούν ότι αν δεν ήταν αυτός και ο τιμ μάνατζερ Κώστας Κώτσης, πιθανότατα ο Γιάννης Αντετοκούνμπο δεν θα ερχόταν ούτε φέτος στην ομάδα. Το “μασάζ” που του έκαναν όλο το χρόνο με τακτικότατη επικοινωνία μαζί του και με το ταξίδι που έκαναν στο Μιλγουόκι για να του μιλήσουν από κοντά και να παρουσιάσουν στους Μπακς το ολοκληρωμένο πλάνο προπόνησης και τα σχέδιά τους για τον Γιάννη, ώστε να κερδίσουν την εμπιστοσύνη τους, έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στο να έρθει στην Εθνική ο MVP του ΝΒΑ. Διότι οι πληγές που άνοιξαν το καλοκαίρι του 2017 με διάφορες κουβέντες και συμπεριφορές φαίνεται πως δεν έχουν κλείσει ακόμα.
Ακόμα είναι άγνωστο αν ο Σκουρτόπουλος θα συνεχίσει να είναι ομοσπονδιακός προπονητής. Μπορεί να φύγει, μπορεί να μείνει για τα παράθυρα του Φεβρουαρίου (προκριματικά του Ευρωμπάσκετ 2021) και στο προολυμπιακό να αναζητηθεί άλλη λύση, μπορεί να μείνει, όλα είναι πιθανά αυτή τη στιγμή.
Είναι όμως ένας προπονητής που ταιριάζει στο προφίλ του προπονητή που θέλει η Εθνική ομάδα. Μπορεί να δουλέψει full time, κάτι απαραίτητο αφού πλέον υπάρχουν και τα παράθυρα, είναι εργατικός, έχει κατάρτιση, έχει πολύ καλή σχέση με τους παίκτες και πολύ καλή άποψη για το υλικό που υπάρχει γενικότερα και πλέον έχει και την εμπειρία του Παγκοσμίου.
Αν θέλει να πάει κάποιος στο πιο υψηλό επίπεδο, δηλαδή σε Έλληνες προπονητές που έχουν μεγαλύτερη διεθνή εμπειρία, λύσεις δεν φαίνεται να υπάρχουν. Ποιος θα αφήσει δηλαδή την Ευρωλίγκα ή το Eurocup για να κάνει τον full time προπονητή στην Εθνική; Και μάλιστα χωρίς πολλά λεφτά. Αυτή τη στιγμή μόνον ο Γιώργος Μπαρτζώκας είναι διαθέσιμος, αλλά κι αυτός κανείς δεν ξέρει ποια διάθεση και τι σχέδια έχει στο μυαλό του.
Από το κάδρο της κριτικής έχουν βγει σχεδόν τελείως οι παίκτες. Όμως η αλήθεια είναι πως μόνον οι βολές αν είχαν μπει στα παιχνίδια με τη Βραζιλία και την Τσεχία, τώρα θα μιλούσαμε για την προετοιμασία του μεγάλου προημιτελικού με την Αυστραλία, που θα μας έβαζε στο παιχνίδι των μεταλλίων και θα μας υποχρέωνε να κάνουμε την παραπάνω συζήτηση με άλλους όρους.
Και για να βάλεις τις βολές δεν χρειάζεται να χαράξει στρατηγική ο (κάθε) Βασιλακόπουλος και προπονητικό πλάνο ο (καθε) Σκουρτόπουλος…
