Ο Δημήτρης Πρίφτης πέτυχε την υπέρβαση της ζωής του με την Ούνικς και το Basketa.gr ανατρέχει στη συνεργασία του Έλληνα τεχνικού με τον Παναθηναϊκό, εξηγώντας το λόγο που ο αποχωρισμός τους πριν από επτά χρόνια, αντί για μια προσπάθεια να συνεχίσουν μαζί, όπως συζητείται τα τελευταία χρόνια, έσωσε και τις δύο πλευρές.
Ήταν 7 Μαρτίου 2014, όταν ο Παναθηναϊκός έχανε από τη Λαμποράλ Κούτσα στο ΟΑΚΑ με 68-61, σε ένα αποτέλεσμα που «πάγωσε» τους «πράσινους» από ένα σύνολο χωρίς αξιώσεις, που είχε παρουσιάσει εκείνη τη σεζόν ο Σέρτζιο Σκαριόλο. Δίκαιο ή άδικο, ο Αργύρης Πεδουλάκης αμέσως μετά απολύθηκε και ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος έψαχνε μια λύση, προκειμένου να προκαλέσει το απαραίτητο «ηλεκτροσόκ» και η ομάδα να μην χάσει τον αγωνιστικό προσανατολισμό της.
Η ιδέα είχε αρκετό ρίσκο, μα είχε το συγκεκριμένο σκοπό και, για αυτό το λόγο, ήταν αρκετά πρωτοποριακή για τα «πράσινα» δεδομένα. Ο ιδιοκτήτης της ΚΑΕ δεν έβαλε κάποιον που είχε εμπειρία προπονητή, αλλά αποτελούσε τη σημαία του συλλόγου και ο Φραγκίσκος Αλβέρτης δεν είπε «όχι» στο να βάλει πλάτη για ακόμη μια φορά, καταφέρνοντας να στείλει το «τριφύλλι» στα προημιτελικά, δυσκολεύοντας μάλιστα αρκετά την ΤΣΣΚΑ από θέση απόλυτου αουτσάιντερ, καθώς και να εξασφαλίσει τον τίτλο κόντρα στον Ολυμπιακό με ένα φοβερό back to back στο ΣΕΦ, γράφοντας άλλη μια «χρυσή» σελίδα στην προσωπική του κληρονομιά.
https://www.youtube.com/watch?v=hiuRcmtVvI0&t=1s&ab_channel=PanathinaikosBC
Δεν ήταν, όμως, μόνος του σε αυτή την προσπάθεια να μείνει το «πλοίο» στην πορεία του και να αποφύγει το «παγόβουνο». Ο Γιαννακόπουλος είδε έγκαιρα τη δουλειά του Δημήτρη Πρίφτη στον Κολοσσό και τον έφερε στο πλευρό του «Φράγκι», ώστε να διαθέτει κι έναν τεχνικό με εξαιρετικές γνώσεις και δίψα, έτοιμο να διεκδικήσει μια μεγάλη ευκαιρία.
Το τόνισε, άλλωστε, σε επόμενες συνεντεύξεις του. «Ο Δημήτρης Πρίφτης είναι ένας κύριος», έχει επαναλάβει ουκ ολίγες φορές, αλλά ο 53χρονος σήμερα τεχνικός δε συνέχισε να είναι κάτοικος ΟΑΚΑ, είτε ως πρώτος προπονητής είτε ως βοηθός κάποιου επόμενου. Απεναντίας, η ευκαιρία του δόθηκε στον Άρη και απέδειξε περίτρανα πόσο την άξιζε, αναδεικνύοντας ουκ ολίγους παίκτες με «κορωνίδα» ένα… μαινόμενο και ηγετικό έφηβο Βεζένκοφ, διατηρώντας τους «κίτρινους» σταθερά στην τετράδα της Basket League, βγάζοντάς τους ξανά στην Ευρώπη και, γενικά, επαναφέροντάς τους από την αφάνεια.
https://www.youtube.com/watch?v=nVJm8tXzpG4&ab_channel=MVAS
Η πορεία τον βρήκε στην Ούνικς, λαμβάνοντας το καλοκαίρι του 2017 την πιο σωστή απόφαση της ζωής του. Έφυγε από την Ελλάδα του συγκεκριμένου κλίματος, που όλοι γνωρίζουμε γύρω από τις απαιτήσεις που υπάρχουν σε ορισμένα ιστορικά αθλητικά σωματεία, και πήγε σε ένα απομακρυσμένο μέρος, με δυνατότητα να δουλέψει με την ησυχία του, παρότι στο Καζάν το επίπεδο δυσκολίας ήταν αυξημένο, σε ένα από τα πιο ισχυρά σωματεία της Ρωσίας και της VTB League, που ήθελε σταδιακά να φτάσει στο σημείο να διεκδικεί τίτλους και να πρωταγωνιστεί στην εγχώρια λίγκα και την Ευρωλίγκα.
Για τη δεύτερη διοργάνωση, βέβαια, αυτό ήταν πιο δύσκολο, αφού μετά τις «παχιές αγελάδες», που έληξαν στην εποχή Πασούτιν, η Ούνικς έπρεπε να βολευτεί με το να διεκδικεί το στόχο της Ευρωλίγκα κατά κύριο λόγο από το Eurocup. Μέσα σε πέντε χρόνια μαζί με τους υπόλοιπους Έλληνες, όμως, η άνοδος ήταν σταδιακή και, βήμα προς βήμα, κατάκτηση προς κατάκτηση, η ομάδα απειλεί την ΤΣΣΚΑ στη VTB League, ενώ κατάφερε να γυρίσει για πρώτη φορά μετά το 2017 στην Ευρωλίγκα, αποκλείοντας την Μπολόνια, που φάνταζε αδιαφιλονίκητο φαβορί, πανηγυρίζοντας και με το δίκιο του.
Η σχέση Παναθηναϊκού-Πρίφτη και ο λόγος που δεν έπρεπε τότε να συνεχίσουν τη συνεργασία τους
Μέσα στα χρόνια οι φωνές αυξήθηκαν σχετικά με τον Παναθηναϊκό. Άλλοι έχουν εκφράσει τη θέλησή τους να δουν τον Πρίφτη στον πάγκο των «πρασίνων», οι οποίοι κατά καιρούς μάλιστα τον έχουν πλησιάσει, ενώ άλλοι εκφράζουν το ερώτημα σχετικά με το αν θα έπρεπε η διοίκηση να τον κρατήσει το 2014 και να του δώσει μια ευκαιρία.
Η αλήθεια είναι, ότι τόσο ο Παναθηναϊκός όσο και ο Πρίφτης στάθηκαν… τυχεροί που δε συνέχισαν πριν από επτά χρόνια τη συνεργασία τους, από όποιο πόστο κι αν αυτό συνέβαινε. Αν γινόταν πρώτος προπονητής, χωρίς να έχει πολλές παραστάσεις από αυτή τη θέση σε επίπεδο Ανδρών, όπως έγινε φέτος με τον Γιώργο Βόβορα, με τη διαφορά ότι ο Πρίφτης είχε ήδη δώσει ένα καλό δείγμα γραφής στη Ρόδο, το πιο πιθανό θα ήταν να πλήρωνε το γεγονός, ότι δε θα είχε «ψηθεί» τόσο πολύ σε πάγκους έχοντας εκείνος το «βάρος» των αγωνιστικών αποφάσεων, σε συνδυασμό με το ότι το «τριφύλλι» δεν έχει δείξει ιδιαίτερη υπομονή στις περισσότερες περιπτώσεις από το 2012 μέχρι σήμερα.
Παράλληλα, ο Παναθηναϊκός θα «έκαιγε» ένα προπονητικό «χαρτί», το οποίο θα μπορούσε να του φανεί λαχταριστό στο μέλλον με την πορεία του, όπως συμβαίνει αυτή τη στιγμή. Δεν είναι κρυφό, άλλωστε, ότι ο σύλλογος θα επιθυμούσε κάποια στιγμή να συνεργαστεί με τον Πρίφτη, αν και αυτή την ώρα, και δη με την επιτυχία που έκανε τώρα με την Ούνικς, υπάρχουν προφανή «εμπόδια». Αν, όμως, συνέχιζαν να «συμβιώνουν» από το 2014, ίσως να μην υπήρχε σήμερα η ίδια επιθυμία, ακόμη κι αν η καριέρα του Πρίφτη εξελισσόταν τόσο καλά μέχρι και σε αυτό το σενάριο.
Ήταν για το καλό και των δύο, λοιπόν, που αποχωρίστηκαν εκείνο το καλοκαίρι. Ο Πρίφτης απέδειξε τον εαυτό του σε δύο διαφορετικά περιβάλλοντα, είτε πρόκειται για το σκληρό, οικονομικά ανοχικό και επικριτικό της Θεσσαλονίκης είτε για το οικονομικά εύρωστο και εργασιακά ασφαλές του Καζάν, με αμφότερα όμως να έχουν αρκετές απαιτήσεις, ενώ ο Παναθηναϊκός πρόσθεσε με τη σειρά του έναν ακόμη προπονητικό πόθο για το μέλλον, που θα μπορούσε στο μέλλον να ικανοποιηθεί, αφού και ο Έλληνας κόουτς δεν έχει αποκλείσει το σχετικό ενδεχόμενο με δηλώσεις του στο παρελθόν, έστω κι αν το έχει πει έμμεσα.
Κάποια στιγμή θα θέλει να γυρίσει στην Ελλάδα και η στιγμή θα είναι πολύ πιο ώριμη, σε σύγκριση με πριν από επτά χρόνια, αν το ευνοήσουν οι συνθήκες. Και φρόντισαν για αυτό εκείνο το καλοκαίρι, εφόσον προκύψει η ευκαιρία…
