Ο άμεσος συνεργάτης του Νίκου Καραγιάννη και «αρχαιότερος» όλων στο προπονητικό τιμ, Σάκης Παναγάκης, μίλησε στην επίσημη ιστοσελίδα του Περιστερίου, αναλύοντας την φετινή σεζόν που στέφθηκε από απόλυτη επιτυχία, με την κατάκτηση του τίτλου στην Α2 και την επιστροφή στη Stoiximan.gr Basket League για την ομάδα των Δυτικών προαστίων.
Αναλυτικά, όσα δήλωσε:
Για την φετινή πορεία και την κατάκτηση του πρωταθλήματος της Α2 από τον ΓΣΠ: «Σίγουρα… αυτό που καταφέραμε φέτος μόνο εύκολο δεν ήταν. Όσοι ζούνε μέσα στις ομάδες καταλαβαίνουν ότι για να πετύχεις ένα τέτοιο ρεκόρ νικών (σ.σ. 27-1) είναι πάρα πολύ δύσκολο. Καταρχάς, γιατί πρέπει να κρατάς τους παίκτες σε εγρήγορση, δείχνοντας μεγάλο κίνητρο σε κάθε αγώνα, να υπάρχει προσήλωση στον στόχο και διάρκεια. Θεωρώ ότι πρόκειται για συνολική δουλειά από διοίκηση και σταφ για να μείνουν οι παίκτες συγκεντρωμένοι σε κάθε παιχνίδι.
Ξεκινώντας μια χρονιά ποτέ δεν ξέρεις πως θα εξελιχθεί. Με οκτώ καινούργιους παίκτες, εμείς πήραμε ένα “ρίσκο” το περασμένο καλοκαίρι, γιατί δεν ξέρεις πως θα δέσουν μεταξύ τους , αν και είχε γίνει το απαραίτητο “scoouting” όχι μονο για την αγωνιστική αξία του καθένα, αλλά και για τον χαρακτήρα τους.
Ευτυχήσαμε να είναι καταπληκτικά παιδιά, με πρώτο απ όλους τον Κικι Κλάρκ, που είναι ο ηγέτης αυτής της ομάδας. Έκανε πάντα ένα βήμα παραπάνω στην προπόνηση και έβαζε τον εγωισμό του κάτω από την ομάδα. Θεωρώ ότι στο θέμα του ξένου πετύχαμε τζακ ποτ, και τα υπόλοιπα ήταν πιο εύκολα μιας και πρόκειται για Έλληνες, οι οποίοι γνώριζαν την κατηγορία αλλά γνωρίζονταν και μεταξύ τους ήταν παίκτες με προσωπικότηταπου ήξεραν πολύ καλά γιατί ήρθαν στο Περιστέρι».
Για τα κομβικά σημεία στο δρόμο για την επιστροφή στην Basket League: «Θεωρώ ως κομβικό παιχνίδι αυτό εναντίον του Εθνικού στην 4η αγωνιστική, όπου πετύχαμε μια πολύ δύσκολη εκτός έδρας νίκη. Θα μπορούσαμε να είχαμε χάσει αυτό το ματς, σταθήκαμε και… λίγο τυχεροί, γιατί η ομάδα δεν ήταν ακόμα έτοιμη να παίξει αυτό που πραγματικά μπορούσε, ήταν πολύ νωρίς δεν είχε ακόμα δεθεί παρόλα αυτά αυτό, και της Λευκάδας, δυο αγωνιστικές μέτα, ήταν δυο κομβικά παιχνίδια για την συνέχεια του πρωταθλήματος, καθώς αυτά τα “διπλά” μας έδωσαν αυτοπεποίθηση για την συνέχεια.
Ωστόσο, για μένα, ο αγώνας με τον Ηρακλή στο “Ιβανώφειο” ήταν αυτός που σφυρηλάτησε τον χαρακτήρα της ομάδας. Παρόλο που στον Χολαργό παίξαμε ένα καταπληκτικό παιχνίδι, είχα χρόνια να δω ομάδα Α2 να παίζει τόσο ωραίο μπάσκετ, αλλά η νίκη απέναντι στον Ηρακλή ήταν κάτι ξεχωριστό, σε μια έδρα που όταν μπήκαμε οι πιο πολλοί ανατριχιάσαμε, ένα γήπεδο που στην Α2 δεν το συναντάς εύκολα.
Εκεί νομίζω καταλάβαμε ότι αυτή η ομάδα μπορεί να μην χάσει κανένα παιχνίδι, και η θέση της είναι στην Α1, άσχετα αν μετά κάναμε κι εμείς ένα κακό ματς, με συνέπεια να έρθει η μοναδική μας ήττα στο πρωτάθλημα στην αναμέτρηση του δευτέρου γύρου με τον Χολαργό. Άπαντες μετά τη νίκη επί του Ηρακλή στην Θεσσαλονίκη, συνειδητοποίησαν τις τεράστιες δυνατότητες που έχει αυτή η ομάδα, που έβγαλε ένα σπουδαίο χαρακτήρα, ο οποίος την οδήγησε μέχρι την εκπλήρωση του βασικού στόχου της».
Για την παρουσία του στο τεχνικό επιτελείο ως το πιο παλιό μέλος, πως βίωσε όλο το “ταξίδι” από την Β΄ Εθνική μέχρι την επιστροφή στην μεγάλη κατηγορία: «Ήταν αναγκαίο να γίνει έτσι μετά την πτώση της ομάδας από την Α1 στην Β’Εθνική. Δυστυχώς εκείνα τα χρόνια, τα πρώτα, δεν υπήρχε η τεχνογνωσία, αναγκαστήκαμε λόγω της πλημμύρας να φύγουμε από το γήπεδο μας, το ρόστερ εκείνης της χρονιάς δεν ήταν κατάλληλο για να πρωταγωνιστήσει, σώσαμε την κατηγορία με ένα σουτ του Παππά στην Ερυθραία. Την επόμενη χρονιά έγινε μια καλή προσπάθεια, με την έλευση του Γιώργου του Πανταζόπουλου στην θέση του τεχνικού διευθυντή φτιάχτηκε μια ανταγωνιστική ομάδα στην Β’ Εθνική και καταφέραμε να ανέβουμε στην Α2.
Την επόμενη χρονιά κάναμε κάποια λάθη στον σχεδιασμό, δεν έδεσαν καλά τα παιδιά, αργήσαμε πολύ να στελεχώσουμε το ρόστερ, γιατί δεν ξέραμε σε ποια κατηγορία θα παίξουμε τελικά, ήταν η χειρότερη χρονιά, ακόμα και από την Β΄ εθνική, γιατί δουλεύαμε, δουλεύαμε πολύ και σκληρά, αλλά η ομάδα δεν έβγαινε από το… τούνελ με αποτέλεσμα να πέσει πάλι στην Β’ Εθνική. Ωστόσο όχι μόνο δεν τα παρατήσαμε, αλλά καταφέραμε να επιστρέψουμε άμεσα μετά από δυο καταπληκτικές σεζόν και τώρα που μιλάμε ο ΓΣ Περιστερίου βρίσκεται και πάλι εκεί όπου ανήκει».
Για την στήριξη της διοίκησης στο τεχνικό τιμ ακόμα και στις δύσκολες στιγμές, όπως ο υποβιβασμός (2016) στην Β΄ Εθνική: « Ο Φίλιππος Κότσης είναι πραγματικά κάτι διαφορετικό. Αγαπάει το άθλημα πάνω απ’ όλα ακόμα και την χρονιά που πέφταμε ασχολείται, όπως κάνει και τώρα, με τα τμήματα υποδομής, τον ενδιαφέρει το γήπεδο και πιστεύω ότι ήξερε και ξέρει πως η ομάδα δουλεύει σωστά, λάθη γίνονται, τα λάθη είναι για τους ανθρώπους. Την επόμενη χρονιά, μετά τον υποβιβασμό (σ.σ. 2016) είχαμε μάθει και από τα λάθη μας στήσαμε πιο νωρίς το ρόστερ, πράγμα που δεν κάναμε την προηγούμενη χρονιά κάναμε μια πολύ καλή ομάδα κι ανεβήκαμε πάλι στην Α2 και φέτος πραγματοποιήσαμε αυτή την φανταστική σεζόν, η οποία έχει περάσει στην ιστορία της κατηγορίας.
Σε αυτό το σημείο θέλω να αναφερθώ στην παρουσία του Ανδρέα Πολέμη, που ήταν καταλυτική ώστε η ομάδα να αλλάξει επίπεδο…
Ο Ανδρέας είναι το “alter ego” του Φίλιππου, ο ένας συμπληρώνει τον άλλο και είναι το ιδανικό δίδυμο. Από κει και πέρα υπάρχει ο Γιώργος Πανταζόπουλος ο οποίος κάνει τα πάντα, είναι ο συνδετικός κρίκος μεταξύ διοίκησης και αγωνιστικού τμήματος και είναι ένα από τα βασικά γρανάζια που η ομάδα λειτουργεί σε τόσο επαγγελματικά πρότυπα».
Για το στοιχείο που έκανε τον ΓΣΠ να… ξεχωρίσει: «Πρώτα απ’ όλα έχει να κάνει με τον προπονητή. Ήξερε τι ήθελε, ήξερε τι μπάσκετ ήθελε να παίξουμε και αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό.
Ο Νίκος Καραγιάννης για μένα είναι αυτή την στιγμή ίσως ο καλύτερος προπονητής στην Α2 και πιστεύω ότι δεν έχει να ζηλέψει και κάτι από προπονητές που είναι στην Α1. Ξέρει τι θέλει, ξέρει τον τρόπο η ομάδα του να παίζει το ίδιο αποτελεσματικά, τόσο στο μπροστά, όσο και στο πίσω κομμάτι του γηπέδου, ενώ παράλληλα, υπήρχε μια τρομερή αρμονία σχέσεων ανάμεσα σε διοίκηση, τεχνικό επιτελείο και παίκτες με ξεκάθαρους ρόλους και σεβασμό ανάμεσα σε όλους».
Για τον κόσμο του ΓΣ Περιστερίου και την συμβολή του στην φετινή επιτυχία: «Ο κόσμος του Περιστερίου πέρασε ένα σοκ με την ομάδα να υποβιβάζεται στην Β’ Εθνική. Υπήρχαν, πάντα, οι πιστοί φίλαθλοι που ακολουθούν την ομάδα. Πιστεύω όμως ότι αυτή την στιγμή το ηθικό όλων έχει ανέβει στο Περιστέρι γενικώς μιας και το ποδόσφαιρο, με τον Ατρόμητο, πάει πολύ καλά, το μπάσκετ αναγεννήθηκε και πιστεύω ότι έχουμε να δούμε πάρα πολύ ωραία πράγματα στο κομμάτι της κερκίδας και στην εικόνα του γηπέδου.
Η βοήθεια τους είναι ανεκτίμητη, δεν περιγράφεται με λόγια όταν πάμε να παίξουμε κάπου, 500 χλμ μακριά και βρίσκονται εκεί… Είναι κάτι μαγικό (!) που κάνει τους παίκτες και όλους μας να δώσουμε το παραπάνω για να τους ευχαριστήσουμε. Είναι ένα συναίσθημα φοβερό και θέλουμε πάντα να τους κάνουμε χαρούμενους και υπερήφανους για την ομάδα μας».
