Ο Άντονι Μπένετ μετακινήθηκε προ ολίγων ημερών στο Μέιν για λογαριασμό των Ρεντ Κλόους που αγωνίζονται στην G-League και το basketa.gr θυμάται δέκα περιπτώσεις, στις οποίες οι κορυφαίες επιλογές στο draft του ΝΒΑ εξελίχθηκαν τελικά μία «παταγώδη» αποτυχία.
Νούμερο ένα του draft. Είναι μία ευχή ή μία κατάρα; Η απάντηση μάλλον είναι, ότι εξαρτάται από το πώς θα το διαχειριστεί ο παίκτης που βρίσκεται σε αυτή τη θέση. Ο ΛεΜπρόν Τζέιμς, για παράδειγμα, όντας στην κορυφή το 2003, έχει φτάσει σε σημείο να εγείρεται για χάρη του ένα δίλημμα περί κορυφαίων όλων των εποχών, κυρίως ανάμεσα στον ίδιο και τον Μάικλ Τζόρνταν. Η ομάδα που τον διάλεξε, παρεμπιπτόντως, δηλαδή οι Κλίβελαντ Καβαλίερς, είχε επιλέξει δέκα χρόνια αργότερα τον Άντονι Μπένετ. Ο Καναδός κάθε άλλο παρά πέτυχε στην καριέρα του - μετράει βέβαια πρωτάθλημα Ευρώπης με την Φενέρ, αλλά όχι με ιδιαίτερη συμμετοχή - και ο κατήφορός του συνεχίζεται, αφού στα 24 χρόνια του αγωνίζεται για τέταρτη φορά στην G-League του ΝΒΑ, με την φανέλα των Μέιν Ρεντ Κλόους. Θα πει κανείς, βέβαια, πως η ομάδα αυτή είναι θυγατρική των Μπόστον Σέλτικς, αλλά ας μη βιαστεί να εξάγει συμπεράσματα. Το ενδεχόμενο να βρει ρόλο στο σύνολο του Μπραντ Στίβενς, είναι αρκετά μακρινό, πόσο μάλλον να πρωταγωνιστήσει, στην προσπάθεια των «Κελτών» για τίτλο.
Ο Μπένετ, ασφαλώς, δεν είναι η μοναδική περίπτωση αποτυχημένης επιλογής στο νούμερο ένα. Υπάρχουν αρκετές ακόμη. Είναι αυτές που αποδεικνύουν, ότι το να αποτελείς την πρώτη επιλογή του draft, δε συνιστά απαραίτητα ότι είναι και η σωστή, ούτε και προμηνύει de facto μία επιτυχημένη καριέρα. Το basketa.gr, μάλιστα, διάλεξε δέκα εξ αυτών και σας τις παρουσιάζει, σε μορφή αντίστροφης μέτρησης με χρονική σειρά.
10. Τζιν Μέλκιορ: Ο κακοποιός
Εδώ έχουμε μία περίπτωση παίκτη, του οποίου η καριέρα τελείωσε στο ΝΒΑ, προτού καν αρχίσει. Ο λόγος για τον Γκάρι Μέλκιορ, ο οποίος επιλέχθηκε το 1951 στο νούμερο ένα από τους Μπάλτιμορ Μπούλετς, αλλά πολύ γρήγορα θα έβλεπε τη ζωή του να καταστρέφεται. Η αιτία ήταν οι κατηγορίες εναντίον για στήσιμο αγώνων όσο βρισκόταν στο κολλέγιο, με τη λίγκα να του απαγορεύει το μπάσκετ μέχρι το τέλος της ζωής του. Κάπως έτσι, έγινε και το μοναδικό νούμερο ένα που δεν πάτησε ποτέ παρκέ, ενώ στη δεύτερη κάτωθι φωτογραφία, τον βλέπετε όπως είναι σήμερα, σε ηλικία 90 ετών.
9. Κεντ Μπένσον: Μοναδική ανάμνηση η γροθιά από τον Τζαμπάρ
Αυτός ο ψηλός έμοιαζε να έχει πολύ μεγαλύτερες προοπτικές, όταν οι Μιλγουόκι Μπακς τον επέλεγαν το 1977. Η τρομερή του κολλεγιακή καριέρα με την Ιντιάνα γέμιζε με αισιοδοξία τα «Ελάφια», αλλά τελικά δεν έκανε κάτι το αξιοσημείωτο. Μετά από τρία χρόνια στο Μιλγουόκι, πέρασε από άλλες τρεις ομάδες του ΝΒΑ, για να κλείσει την καριέρα του το 1989 στην Ιταλία και την Καντού. Αν υπάρχει κάτι που θα θυμούνται από τον εν λόγω παίκτη… όσοι μπορεί να τον θυμούνται ακόμη, ήταν μία διαμάχη με τον Καρίμ Αμπντούλ Τζαμπάρ σε αγώνα με τους Λέικερς, που κατέληξε με τον «μύθο» των «Λιμναίων» να τον γρονθοκοπεί.
8. Τζο Μπάρι Κάρολ: Ο… βαριεστημένος της παρέας
Το 1980 οι Γκόλντεν Στέιτ Ουόριορς είχαν μία απολύτως αποτυχημένη έμπνευση. Προκειμένου να κάνουν πρωταγωνιστή τον Τζο Μπάρι Κάρολ, αποφάσισαν να δώσουν με ανταλλαγή τον Ρόμπερτ Πάρις (μετέπειτα «θρύλο» των «μυθικών» Σέλτικς του Λάρι Μπερντ) και να προσπεράσουν τις επιλογές μερικών μελλοντικών hall of famers παικτών. Στα 11 χρόνια της καριέρας του, εκτός του ότι πέρασε από 6 ομάδες του ΝΒΑ και μία ευρωπαϊκή (Μιλάνο), ο 59χρονος σήμερα άλλοτε σέντερ είχε πάρει το προσωνύμιο «Joe Barely Cares». Εν ολίγοις, του είχε κολλήσει η «ρετσινιά» για την αγωνιστική του αδιαφορία. Ακόμη πιο αστείο και από την ανταλλαγή του Πάρις, ήταν πως στο νούμερο τρία εκείνου του ντραφτ βρισκόταν ο Κέβιν ΜακΧέιλ.
7. Πέρβις Έλισον: Μονίμως… εκτός λειτουργίας
Είναι από τις περιπτώσεις παικτών που το νούμερο ένα του draft έφερε απλά κακοτυχία. Από τη στιγμή που τον διάλεξαν οι Σακραμέντο Κινγκς το 1989, ξεκίνησαν τα προβλήματα τραυματισμών που τον ταλαιπώρησαν έως το τέλος της καριέρας του. Πέρασε από τρεις ακόμη ομάδες, χωρίς να καταφέρει να «αναγεννηθεί» και στερώντας από τους φίλους του αθλήματος τη δυνατότητα να δουν μπροστά τους να αγωνίζεται ένα εξαίρετο ταλέντο, όπως είχε φανεί στο κολλεγιακό πρωτάθλημα με το Λούιβιλ.
6. Τζο Σμιθ: Σε μία γωνία… γελούσαν οι Γκαρνέτ-Ουάλας
Ναι, σωστά διαβάσατε. Το 1995, οι Ουόριορς πέτυχαν άλλο ένα «καλτ διαμάντι» στο νούμερο ένα του draft, επιλέγοντας τον Τζο Σμιθ σε μία διαδικασία, όπου βρίσκονταν ως υποψήφιοι οι Κέβιν Γκαρνέτ και Ρασίντ Ουάλας. Το αποτέλεσμα, ήταν ο πρώτος να περάσει από 12 ομάδες χωρίς να πετύχει απολύτως τίποτα, ενώ οι άλλοι δύο «θεοποιήθηκαν», με τον «KG» να φορά δαχτυλίδι το 2008 με την φανέλα των Σέλτικς και τον Ουάλας να παίρνει τον τίτλο το 2004 με τους Πίστονς. Τα υπόλοιπα είναι περιττά…
5. Μάικλ Ολοουοκάντι: Ηγέτης δεν έγινε ποτέ…
Αναφερθήκαμε στους Ουόριορς νωρίτερα και την επιλογή του Τζο Σμιθ, αλλά δεν μπορούμε να μη μιλήσουμε για το… όνειρο που είδαν οι Λος Άντζελες Κλίπερς. Σε draft που υπήρχαν ο Μάικ Μπίμπι, ο Βινς Κάρτερ, ο Ντιρκ Νοβίτσκι και ο Πολ Πιρς, το 1998 εκείνοι διάλεξαν στο νούμερο ένα τον Μάικλ Ολοουοκάντι, δίνοντάς του αμέσως τα «κλειδιά» στο παρκέ. Για πέντε χρόνια, καμία προσπάθεια δεν ευοδώθηκε, όχι για τίτλο αλλά ούτε καν για πρόκριση στα playoffs, κι έτσι ο Νιγηριανός σέντερ πήρε το δρόμο για τη Μινεσότα και τη Βοστόνη στη συνέχεια. Θα ήταν κακοήθης κανείς, αν έλεγε πως λίγους μήνες μετά το τέλος της καριέρας του, το 2007, οι Σέλτικς πήραν πρωτάθλημα, συνδέοντας τα δύο γεγονότα;
4. Κουάμε Μπράουν: Οι Ουίζαρντς βιάστηκαν και… έφαγαν τα μούτρα τους
Ο ΛεΜπρόν Τζέιμς δεν ήταν ο πρώτος που επιλέχθηκε στο νούμερο ένα, χωρίς να έχει πάει στο κολλέγιο. Αυτός που είχε το 2001 την εν λόγω τύχη, με τους Ουάσινγκτον Ουίζαρντς να «τρελαίνονται» από τις επιδόσεις του με το Λύκειο του Γκλιν, ήταν ο Κουάμε Μπράουν. Οι «Μάγοι» κάθε άλλο παρά δικαιώθηκαν, κάτι που ισχύει και για τους Λέικερς, οι οποίοι πίστεψαν στις δυνατότητές του, αλλά γνώρισαν μία ακόμη μεγαλύτερη απογοήτευση. Να σημειωθεί, ότι στο ίδιο draft βρίσκονται οι Τάισον Τσάντλερ, Πάου Γκασόλ, Τζο Τζόνσον και Τόνι Πάρκερ.
3. Αντρέα Μπαρνιάνι: Ο «σοφτ» Ιταλός
Οι Τορόντο Ράπτορς ήλπιζαν πως θα μπορέσουν σιγά-σιγά να κατακτήσουν τη λίγκα αυτήν, εκπροσωπώντας επάξια τον Καναδά, με την επιλογή του ταλαντούχου Ιταλού ψηλού το 2006 στο νούμερο ένα. Η καριέρα του δεν ήταν τόσο άσχημη, αν τη συγκρίνουμε με αυτή των προηγούμενων παικτών, αφού είχε φτάσει σε σημείο να έχει σε μία σεζόν κατά μέσο όρο 21.4 πόντους, 5.2 ριμπάουντ, 1.8 ασίστ και 1.7 μπλοκ ανά αγώνα (2010-2011). Ποτέ, όμως, δεν οδήγησε κάποια από τις ομάδες όπου αγωνίστηκε, καθώς με καμία εξ αυτών δεν πέρασε στα playoffs. Αποτυχημένο θα ήταν πέρυσι και το πέρασμά του από την Μπασκόνια, με αποτέλεσμα να περάσει στην ιστορία ως ένα «σοφτ» παίκτης που δεν επιβεβαίωσε καμία προσδοκία.
2. Γκρεκ Όντεν: Οι Μπλέιζερς ακόμη «καταριούνται» τη στιγμή…
Θα αναρωτιέται κανείς με αυτή την επικεφαλίδα, γιατί ακόμη και σήμερα οι Πόρτλαντ Τρέιλ Μπλέιζερς μπορεί να τα βάζουν με τον εαυτό τους. Μα για τον απλούστατο λόγο, ότι στο draft του 2007 υπήρχε ο Κέβιν Ντουράντ, αλλά εκείνοι προτίμησαν τον Γκρεγκ Όντεν και ο «KD» πήγε μέσω του νούμερο δύο στους Θάντερ. Εντυπωσιάζοντας στην πρώτη και τελευταία του σεζόν στο Οχάιο, ο 29χρονος σήμερα πρώην σέντερ οδήγησε τους Μπλέιζερς σε αυτή την απόφαση, αλλά αποδείχθηκε πως, εκτός του ότι δεν ήταν τόσο ταλαντούχος όσο ο Ντουράντ, ήταν «γυάλινος». Οι τραυματισμοί ήταν ένας παράγοντας «διάλυσης» της καριέρας του, φτάνοντας ακόμη και στο σημείο να επιστρέψει στη δράση για μία… αρπαχτή στην Κίνα το 2015 (Ζιανγκζού).
1. Άντονι Μπένετ: Η τελευταία μεγάλη απογοήτευση
Έχοντας μαζέψει πολλούς παίκτες από κορυφαία picks, οι Κλίβελαντ Καβαλίερς πίστευαν πως μπορούσαν σιγά-σιγά να ξαναπάρουν το δρόμο για την κορυφή, μετά την εποχή του ΛεΜπρόν Τζέιμς. Στο πνεύμα αυτό επιλέχθηκε ο 24χρονος σήμερα φόργουορντ το 2013, αλλά κάτι τα σχέδια των «Ιπποτών» που άλλαξαν με αποτέλεσμα να φέρουν τελικά πίσω τον «Βασιλιά» το 2014, κάτι το γεγονός ότι αποδείχθηκε πως μάλλον δεν άξιζε να βρίσκεται στο νούμερο ένα, με τον Κάιρι Ίρβινγκ να φαίνεται ξεκαθαρα πιο ικανός για το ύψιστο επίπεδο πρωταθλητισμού, τον οδήγησαν το ίδιο καλοκαίρι μέσω ανταλλαγής στους Τίμπεργουλβς. Ούτε κι εκεί στέριωσε, όμως, όπως και στους Ράπτορς, τους Νετς ή ακόμη και την Φενέρμπαχτσε. Το αποτέλεσμα ήταν πλέον να… μονιμοποιηθεί στην αναπτυξιακή λίγκα και πλέον παίζει για τους Μέιν Ρεντ Κλόους, θυγατρική ομάδα των Μπόστον Σέλτικς. Όχι ότι έχει και πιθανότητες να βρεθεί στο ρόστερ των τελευταίων…
