O Φώτσης λοιπόν θα παίξει στην ΕΣΚΑ. Στον Ηλυσιακό. Έκπληξη; Ναι.. Ή όχι; Σε μια πρώτη ανάγνωση της είδησης είναι ξάφνιασμα. Αν σκεφτείς για ποιον μιλάμε και (έχεις την τύχη, γιατί για τύχη πρόκειται) να τον ξέρεις έστω και ελάχιστα, ε όχι, δεν είναι. Γιατί; Γιατί αν κάτι τον χαρακτήριζε όλα αυτά τα χρόνια είναι πως χαίρεται αυτό που κάνει χωρίς πολλά πολλά...
Ο τύπος είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση. Μεγάλωσε, χωρίς να μεγαλώσει. Η ανακοίνωσή του τα λέει όλα. Από 16 χρονών στον Παναθηναϊκό. Χωρίς να πουλήσει ποτέ οπαδιλίκι. Μα ποτέ! Και ο Παναθηναϊκός να τον περιμένει κάθε φορά που του έκανε «απιστία». Για το ΝΒΑ, για τη Ρεάλ Μαδρίτης, για την Ντιναμό Μόσχας, για την Αρμάνι Μιλάνο. Γύριζε σπίτι του πάντα. Γιατί πάντα φρόντιζε να φεύγει όμορφα, χωρίς καυγάδες και αντιπαραθέσεις. Γιατί έφτασε εκεί που έφτασε κρατώντας χαμηλούς τους τόνους, εντός και εκτός γηπέδου.
Όσους τίτλους και να πανηγύρισε με τις εθνικές ομάδες (μην ξεχνιόμαστε) και σε συλλογικό επίπεδο δεν άλλαζε τίποτα γι’ αυτόν. Την επόμενη της φωτογραφίας με το κυπελλάκι της Ευρωλίγκας ανάποδα και την πετσέτα στο κεφάλι μπορούσες να τον δεις εκεί στην Καισαριανή ή στα Ιλίσια στη γειτονιά του με τους ίδιους φίλους που κάθονταν πάνω στο ψυγείο της ΕΒΓΑ και έλεγαν τα δικά τους όταν πήγαιναν σχολείο. Οι ίδιοι εμφανίζονται άλλωστε ξανά και ξανά όπου βρίσκεται αυτός: Σε φάιναλ φορ Ευρωλίγκας, σε τελικούς κυπέλλου, σε «άσχετους» αγώνες, σε all star Game όπως αυτό της Ξάνθης να... τεστάρουν τα στρώματα γυμναστικής, να κάνουν χαβαλέ σε γύρισμα στα ανοιχτά στο κέντρο της Αθήνας...
Οι φωτογραφίες του είναι δίπλα σε αυτούς τους ίδιους τύπους: Με τους φίλους του. Και οι ατάκες τους για αυτοκίνητα είναι για πολύ μυημένους, αφού έχουν τον δικό τους κώδικα μετά από τόσα χρόνια. Κατάφερε άλλωστε να πετύχει έναν από τους δυσκολότερους συνδυασμούς: Απόλυτος επαγγελματίας και απόλυτος χαβαλές την ίδια στιγμή. Είτε στον Παναθηναϊκό, είτε στην Εθνική Ομάδα.
Πλησιάζοντας στο ΟΑΚΑ, μπορεί να χρειαζόταν να σκύψεις, γιατί θα δοκίμαζε κάποιο από τα καινούρια του τηλεκατευθυνόμενα εκεί στο πάρκινγκ (ναι γινόταν κι αυτό με αυτοκίνητα, αεροπλανάκια και διάφορα άλλα), αλλά από την ώρα που θα πατούσε παρκέ αυτά θα σταματούσαν. Το θέμα είναι πως θα απαντούσε με το ίδιος ύφος όπως όταν στα 17 τον «παγίδευε» ο Ομπράντοβιτς. Θα πετούσε κάτι για έναν αγώνα ΝΒΑ λάθος, ο Φώτσης θα έσπευδε να τον διορθώσει, για να βάλει τις φωνές ο Σέρβος «τελικά πάλι ξενύχτησες βλέποντας ΝΒΑ»... Τόσο απλά και όμορφα!
Ο Φώτσης είναι ο τύπος που θα ήθελες στην ομάδα σου, αλλά θα ήθελες και ως φίλο σου, κολλητό σου. Είναι από αυτούς που αν σε συμπαθεί θα το καταλάβεις από το χαμόγελο. Χρόνο και περιθώρια για άλλα δεν έχει. Ούτε στα δύσκολα που έχει περάσει, ούτε και στα εύκολα. Έχει βάλει από νωρίς τις προτεραιότητές του, έχει ξεχωρίσει αυτούς που θέλει στη ζωή του, τους δικούς του «Ρόμπιν» ως Μπάτμαν και συνεχίζει στην πορεία που αυτός χάραξε και ακολουθεί.
Και συνεχίζει να αγαπάει το μπάσκετ. Και προφανώς θα χαίρεται την κάθε στιγμή στο παρκέ όπως έκανε πάντα: Από πιτσιρικάς ως σήμερα… Ως αύριο… Όσο μας επιτρέψει να το χαιρόμαστε κι εμείς μαζί του. Γιατί τα Ιλίσια θα γνωρίσουν μεγάλες στιγμές ξανά!
