Η αναγγελία του Super cup είχε αντιμετωπιστεί περίπου σαν ανέκδοτο όταν είχε γίνει από τον πρόεδρο του ΕΣΑΚΕ. Λίγο το ότι γενικώς τις εξαγγελίες του ΕΣΑΚΕ κανείς δεν τις παίρνει στα σοβαρά, περισσότερο ότι εκείνη την εποχή δεν ξέραμε τι ξημερώνει αύριο στον κόσμο και ειδικά στο πρωτάθλημα μπάσκετ που φυλλορροούσε, πολλοί είπαν «όλα τα 'χαμε, το super cup μας έλειπε».
Χθες το βράδυ ακόμα περισσότεροι ένιωθαν χαρούμενοι που διαψεύστηκαν οι επιφυλάξεις και αυτός ο νέος θεσμός πρόσφερε πολλά περισσότερα από μερικά δυνατά παιχνίδια... επίσημης προετοιμασίας στις ομάδες. Από προχθές για την ακρίβεια, όταν αρχικά Προμηθέας και Περιστέρι πανηγύριζαν τις προκρίσεις τους επί ΑΕΚ και Παναθηναϊκού αντίστοιχα και κυρίως με τον τρόπο με τον οποίο τις πανηγύρισαν, ήταν πολλοί που αναθάρρησαν και χαμογέλασαν.
Οσο κι αν μετά από τόσους μήνες στέρησης ο πήχης των απαιτήσεων μπορεί να είχε πέσει, άρα και μόνο η δράση να ικανοποιούσε τον φίλαθλο, ήταν πολλά περισσότερα αυτά που έφεραν έναν φρέσκο αέρα στον χώρο του αθλήματος. Η αίσθηση ότι δεν είναι όλα δεδομένα με τις παραδοσιακές δυνάμεις να απέχουν έτη φωτός από τους λοιπούς... θνητούς και να μην επιδέχονται αμφισβήτησης, είχε πολλά χρόνια να εμφανιστεί. Η αίσθηση ότι υπάρχουν ομάδες που ορθώνουν ανάστημα με «μόρτικο» μπάσκετ, με αγωνιστικό θράσος και όχι με... κλεφτοπόλεμο και το τολμούν επειδή οι διοικήσεις τους έχουν φροντίσει να επανδρώσουν επαρκώς τα ρόστερ, εντείνουν αυτό τον φρέσκο αέρα.
Οχι, δεν λύθηκε κανένα από τα τεράστια προβλήματα του επαγγελματικού μπάσκετ αυτό το διήμερο στο Περιστέρι. Υπήρξαν όμως ουσιαστικά οφέλη στην εκκίνηση μιας πολύ δύσκολης και απρόβλεπτης σεζόν και αυτά δεν μπορούν να παραγνωριστούν. Ο τροπαιούχος Προμηθέας και το Περιστέρι την δική τους δουλειά κοιτούσαν φυσικά, την υπέρβασή τους έψαξαν, δεν είχαν κάψα να γίνουν οι... Δον Κιχώτες μιας προβληματικής κατάστασης, αλλά το πέτυχαν κι αυτό.
Το πρωτάθλημα μπάσκετ συζητήθηκε θετικά μετά από πολύ καιρό, κόσμος που δεν έβρισκε νόημα να ασχοληθεί άρχισε να... ψάχνεται και να περιμένει. Κόσμος επίσης που ασχολιόταν από αγάπη στο σπορ, από συνήθεια ή από... βίτσιο, είδε ωραία παιχνίδια, είδε θέαμα που δεν το είχε και συχνό και μεγάλωσε την προσμονή του. Ακόμα και αν αυτό προήλθε επειδή ήταν ανέτοιμες οι ομάδες, ακόμα και από τακτικά λάθη να το είδαμε, για το απλό μάτι, τον απλό φίλαθλο, το διήμερο αυτό ήταν μια τονωτική ένεση. Σε χώρους που είναι έντονη η μυρωδιά της κλεισούρας, ο φρέσκος αέρας μόνο καλό κάνει.
