Το μέλλον του Νικ Καλάθη συζητείται όσο κανενός άλλου παίκτη το τελευταίο διάστημα και το Basketa.gr επιχειρεί να αναλύσει τους λόγους, που θα τον κρατούσαν στον Παναθηναϊκό, αλλά και αυτούς που θα τον έφερναν μακριά από την ομάδα, αναγνωρίζοντας τη μοναδική του ευκαιρία να γράψει τεράστια ιστορία.
«Δημοσιεύματα. Δημοσιεύματα παντού», θα μπορούσε να είναι μια διαφοροποίηση της κλασικής ατάκας του Buzz Lightyear στον Γούντι στο Toy Story και θα εφαρμοζόταν τέλεια σε όσα συναντάμε εσχάτως με το όνομα του Νικ Καλάθη. Κι αυτό, γιατί μέχρι τώρα ο ηγέτης του Παναθηναϊκού δεν έχει πάρει μεταγραφή μόνο… σαν συμπαίκτης του Μάικλ Τζόρνταν στο «The Last Dance». Δύο επεισόδια έμειναν, ωστόσο, οπότε μπορούμε και να περιμένουμε το «μπαμ» από τον «Air», συνδιοικητή των Σάρλοτ Χόρνετς μεταξύ άλλων.
Για να περάσουμε στα σοβαρά, βέβαια, η κατάσταση στους «πράσινους» δεν είναι η πιο εύκολη. Υπάρχει μια απίστευτη «ομερτά», πρωτοφανής εδώ και πολλά χρόνια στις τάξεις τους και πολλά θα εξαρτηθούν από το τι θα αποφασίσει και, έπειτα, το τι θα ανακοινώσει ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος για το μέλλον του στο σύλλογο.
Είναι κοινή διαπίστωση, όμως, πως για την ώρα υπάρχει σιωπή. Ξέρουμε, όμως, ότι μετά την ησυχία, έρχεται η καταιγίδα. Και σε αυτή τη μορφή, μάλλον, πρέπει να περιμένουμε τις εξελίξεις στο «τριφύλλι», που εν πολλοίς είναι λογικό να περιστρέφονται και γύρω από τον πιο πολυσυζητημένο αθλητή του την τελευταία 5ετία, από τότε δηλαδή που αποφάσισε να γυρίσει από το ΝΒΑ, για να πάρει τα «σκήπτρα» από τον Δημήτρη Διαμαντίδη.
Τις τελευταίες μέρες, μάλιστα, μια τρομερή έξαρση δημοσιευμάτων τον έχει θέσει στο επίκεντρο. Έχει βρεθεί, σύμφωνα με αυτά, στο στόχαστρο των Ρεάλ, Μπαρτσελόνα, Ζενίτ, ΤΣΣΚΑ και ακούστηκε μέχρι… και ο Ολυμπιακός. Σωστά προσέξατε, σε όλα αυτά δεν έχει ακουστεί ο Παναθηναϊκός και ίσως αυτό να είναι το λάθος, γιατί δεν έχει μιλήσει ακόμη.
Το μόνο που ισχύει στην υπόθεση του Νικ, πάντως, είναι πως ο ίδιος γύρισε στις ΗΠΑ. Και μένουμε εκεί για τη μέχρι στιγμής τελευταία πράξη του έργου, καθώς τα περί follow και unfollow στο Instagram δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν σαν σοβαρά γεγονότα. Κι αυτό, γιατί αν τα αντιμετωπίζαμε ως τέτοια, τότε με δεδομένο το τελευταίο folllow του Δημήτρη Γιαννακόπουλου, ο Βασίλης Σπανούλης έρχεται αυτό το καλοκαίρι να… κλείσει την καριέρα του στα «πράσινα».
Πάμε, όμως, στην ουσία της υπόθεσης. Ποιες είναι οι πιθανότητες να μείνει ο Νικ Καλάθης στον Παναθηναϊκό και ποεις να τραβήξει… για άλλες πολιτείες; Το Basketa.gr σας παρουσιάζει τα στοιχεία ένα προς ένα και ανακαλύπτει, ότι μόνο ο ομογενής γκαρντ μπορεί να γράψει την ιστορία, ανεξαρτήτως συνθηκών.
Υπέρ της παραμονής στον Παναθηναϊκό
1) Είναι ο αδιαφιλονίκητος ηγέτης: Ήρθε, όπως είπαμε, το 2015 για να γίνει ο επόμενος ηγέτης του Παναθηναϊκού, μετά τον Δημήτρη Διαμαντίδη. Μετά από μια σειρά περιπετειών, αμφισβητήσεων, αποτυχιών την πρώτη χρονιά, πλην της κατάκτησης του Κυπέλλου, καθώς και μια «εκκωφαντική σφαλιάρα» από την Φενέρ την επόμενη χρονιά, η ιστορία με το πούλμαν ανέλπιστα… γύρισε το διακόπτη και με μπροστάρη τον Νικ, οι «πράσινοι» γύρισαν το φύλλο, πήραν πρωτάθλημα μες στην έδρα του «αιωνίου» τους αντιπάλου και η πολλή «γκρίνια» έφυγε, με τη διοίκηση να δικαιώνεται, που του στάθηκε σαν «βράχος» στο πολύ δύσκολο διάστημα. Ο Καλάθης συνέχισε να φέρνει κούπες για την ομάδα, συνεχίζοντας το σερί από το 1996, το «flu game» στο Game 4 των τελικών με τον Ολυμπιακό το 2017 τον εγκαθίδρυσε ως τον ηγέτη των επόμενων χρόνων και ήρθαν πολλές ακόμη διακρίσεις. Ο κόσμος τον λάτρεψε, τον έκανε σύνθημα και του το δείχνει σε κάθε ευκαιρία.
Σε άλλη ομάδα δεν πρόκειται να το βρει αυτό. Ακόμη κι αν του δώσει ένα «αμύθητο» ποσό με αρκετά μηδενικά στο συμβόλαιο, το πιο πιθανό είναι να γίνει ένα εξαιρετικά χρήσιμο εργαλείο για τον προπονητή του, αποτελώντας τον καλύτερο πλέι μέικερ στην Ευρώπη, αλλά μέχρι εκεί. Στη Ρεάλ, για παράδειγμα, ηγέτες υπάρχουν, το ίδιο και στην Μπαρτσελόνα, ενώ στην ΤΣΣΚΑ ο Τζέιμς δε θα ήθελε ιδιαίτερα να μοιραστεί, μάλλον, το ρόλο του ηγέτη με οποιονδήποτε άλλο. Ίσως η Ζενίτ να του έδινε αυτό το ρόλο, αλλά δύσκολα θα έφτανε στο σημείο της καθολικής αναγνώρισης και αποθέωσης, όπως έχει συμβεί σε πολλά διαστήματα στον Παναθηναϊκό.
2) Η σχέση του με τον Γιαννακόπουλο: Είναι αλήθεια, ότι οι σχέσεις των δύο ανδρών ήταν και παραμένουν εξαιρετικές. Ο Νικ Καλάθης και ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος πάντοτε τα έβρισκαν και, φυσικά, αυτό αποτυπώθηκε με τον καλύτερο τρόπο στην πίεση, που άσκησε ο ισχυρός άνδρας του Παναθηναϊκού, ώστε να τον φέρει πίσω.
Στην αρχή τον είχε φέρει το καλοκαίρι του 2014 στην Αθήνα, για να φωτογραφηθεί στα γραφεία και, κάπως έτσι, προετοίμαζε το έδαφος, για να τον προλάβει από την Φενέρ του Ομπράντοβιτς και την ΤΣΣΚΑ του Ιτούδη. Ο ίδιος ο Νικ, βέβαια, στην φωτογράφιση στα γραφεία είχε πει πως, αν γύριζε στην Ευρώπη, θα το έκανε μονάχα για τον Παναθηναϊκό. Η κατάσταση είναι, σαφώς, διαφορετική σε σύγκριση με τότε (και) λόγω των ιδιαίτερων συνθηκών που προέκυψαν, αλλά όσο ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος βρίσκεται επικεφαλής, τόσο θα υπάρχει ισχυρή η θέση της ομάδας έναντι κάθε άλλης για τον Καλάθη, ειδικά αν οι προσφορές είναι παρόμοιες.
3) Η λατρεία για την Ελλάδα: Μπορεί να φαίνεται κοινότοπο, αλλά ένας αθλητής θέλει να είναι ευχαριστημένος και με τον τόπο κατοικίας του. Είναι σημαντικό για την ψυχολογία του η ζωή σε κάποιο μέρος, ειδικά όταν έχει οικογένεια. Θυμηθείτε, χαρακτηριστικά, την περίπτωση του Τάιλερ Χάνεϊκατ, που έφυγε τόσο άδικα από τη ζωή, με τη μητέρα του να τονίζει πως δεν ήθελε να γυρίσει στη Μόσχα.
Η Αθήνα, λοιπόν, είναι μια υπέροχη πόλη, που μπορεί να προσφέρει χιλιάδες πράγματα για όλα τα γούστα σε κάθε άνθρωπο από (σχεδόν) κάθε κοινωνική καταβολή, πόσο μάλλον για κάποιον αθλητή με το συμβόλαιο του Νικ Καλάθη. Αρέσει στον ίδιο το περιβάλλον της ελληνικής πρωτεύουσας, αρέσει στην οικογένειά του και, σίγουρα, αν ήταν να αποχωρήσει, θα ήθελε να βρίσκεται σε ένα μέρος, που να το απολαμβάνει τόσο πολύ.
Μιας και κάνουμε αυτή την κουβέντα, τέτοια μέρη θα μπορούσαν να είναι η Μαδρίτη ή η Βαρκελώνη, χωρίς να θέλουμε να υπονοήσουμε κάτι. Δε θα ήταν, πάντως, η Μόσχα, χωρίς να σημαίνει πως δεν είναι κι αυτή όμορφη. Σε κάθε περίπτωση, στην οικογένεια του Καλάθη υπάρχει μια λατρεία για τον τόπο διαμονής τους, που είναι άλλωστε ο τόπος καταγωγής του Νικ, και αυτό θα μπορούσε να παίξει ένα ρόλο.
Υπέρ της αποχώρησής του από τον Παναθηναϊκό
1) Το μεγάλο συμβόλαιο: Δεν ξέρουμε ποια θα είναι τα δεδομένα της αγοράς, εξαιτίας των συνεπειών της πανδημίας του κορονοϊού. Δεν ξέρουμε, επομένως, ποια θα είναι και τα οικονομικά δεδομένα όλων των ομάδων, άρα δεν μπορούμε να προεξοφλήσουμε, ότι ο Καλάθης θα ακούσει την πρόταση για ένα συμβόλαιο κοντά στα χρήματα που παίρνει τώρα. Είναι ακόμη νωρίς και όλοι ανεξαιρέτως φαίνεται, ότι θα κάνουν περικοπές.
Αν, όμως, έρθει μια τέτοια πρόταση, τότε ακόμη και με την παραμονή του Δημήτρη Γιαννακόπουλου με ταυτόχρονη γενναία μείωση του αγωνιστικού προϋπολογισμού του Παναθηναϊκού, όλα είναι ανοικτά. Και εδώ είναι το μεγάλο ερώτημα, αν ο Καλάθης θα σκεφτεί πρώτα και κύρια ως επαγγελματίας, παίρνοντας έτσι το επόμενο μεγάλο του συμβόλαιο.
Δεν είναι κατακριτέο αυτό σε καμία περίπτωση. Είναι τέτοια η εμπορευματοποίηση του επαγγελματικού αθλητισμού, που πια δεν έχει ιδιαίτερο νόημα να μιλάμε για πίστη στην ομάδα, αξίες και άλλα παρόμοια. Αν αποφασίσει, λοιπόν, ο Νικ σαν καθαρά επαγγελματίας, θα είναι μια αξιοσέβαστη επιλογή του. Δεν μπορεί κανείς να απαιτήσει να σκεφτεί κάτι άλλο πρώτα από τον εαυτό του.
2) Οι γνωστοί που τον «κυνηγούν»: Ο Νικ Καλάθης, όσο καιρό έχει αγωνιστεί στις δύο θητείες του στον Παναθηναϊκό, έγινε ένα μεγάλο «όπλο» για κάθε προπονητή, κερδίζοντας την απόλυτη εμπιστοσύνη του, ενώ και ο ίδιος έχει τις δικές του καλές σχέσεις με αυτούς, εκτιμώντας την προσωπικότητα και τον τρόπο, με τον οποίο δουλεύουν.
Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς και ο Δημήτρης Ιτούδης τον ανέδειξαν στο κοινό της Ευρώπης και όχι μόνο, ενώ με τον Τσάβι Πασκουάλ «οργίασε» όσο καιρό έμεινε ο Καταλανός. Για τον πρώτο δεν ξέρουμε, αν και πού θα έχει εργασία, λόγω όσων συμβαίνουν στην Φενέρ, αλλά οι άλλοι δύο είναι σίγουρο, ότι θα τον ήθελαν διακαώς στις ομάδες τους.
Η ΤΣΣΚΑ θα αποκτούσε ένα σούπερ δίδυμο Καλάθη-Τζέιμς με το πλεονέκτημα, ότι διαθέτουν ήδη σπουδαία «χημεία», ενώ η Ζενίτ θα γινόταν άμεσα μια εξαιρετικά υπολογίσιμη ομάδα στην Ευρωλίγκα, αν «έχτιζε» γύρω του ένα ρόστερ αξιόλογων παικτών, που να «κουμπώνει» με τον Νικ. Δεν είναι κρυφό πως όσοι έχουν εργαστεί μαζί του, θα ήθελαν να δημιουργήσουν μια σπουδαία ομάδα με τον ίδιο, μεταξύ άλλων, στην «ορχήστρα», και φυσικά ο Νικ θα τους προτιμούσε, σε σύγκριση με μια άγνωστη κατάσταση.
3) Η «φθορά» των social media: «Νομίζετε, ότι μέχρι και οι μεγάλοι αθλητές δεν επηρεάζονται από όλο αυτό, που γίνεται στα social media; Δεν πιστεύετε, ότι διαβάζουν τα σχόλια; Φυσικά και τους επηρεάζει, άνθρωποι είναι κι αυτοί και θα στενοχωρηθούν», θυμάμαι να μου λέει στον αέρα μιας εκπομπής, κάποτε, ο Νίκος Μίχαλος και έχει δίκιο. Κάθε αθλητής μπορεί να εκλάβει διαφορετικά τα θετικά ή αρνητικά σχόλια, που πέφτουν με απίθανο ρυθμό στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης και ο Καλάθης είναι, μάλλον, από αυτούς που επηρεάζονται.
Την περίοδο, ειδικά, όπου πάσχιζε μετά την αποχώρηση του Διαμαντίδη να δείξει, ότι είναι ο άξιος διάδοχός του, υπέφερε αρκετά. Τα σχόλια έρχονταν το ένα μετά το άλλο σε κάθε ήττα και το «βάρος» γινόταν μεγάλο. Με τα χρόνια, βέβαια, αυτό έχει καταλαγιάσει, καθώς, όπως αναφέραμε νωρίτερα, ο κόσμος τον αναγνωρίζει ως αδιαφιλονίκητο ηγέτη, αλλά σε περίπτωση αποτυχίας δεν πρόκειται να γλιτώσει.
Δεν ισχυριζόμαστε, βέβαια, ότι αυτά δεν ισχύουν και στο εξωτερικό. Είναι παγκόσμιο φαινόμενο αυτή η μεγάλη προσοχή σε όσα γράφονται στα social media και το πώς σχολιάζεται οποιαδήποτε κατάσταση. Στην Ελλάδα, όμως, όπως αναφέρει και ο Γιώργος Μπαρτζώκας, είμαστε «11 εκατομμύρια προπονητές», οπότε η αίσθηση της κριτικής γίνεται πολύ πιο έντονη. Σε ένα περιβάλλον, όπου μάλιστα δε θα είχε και ηγετικό ρόλο, και δη στο βαθμό που τον κατέχει στον Παναθηναϊκό, ο Καλάθης δε θα έβρισκε την απόλυτη ησυχία του, αλλά οπωσδήποτε δε θα είχε όλο αυτό το επιπλέον «βάρος» να διαχειριστεί.
Ο Νικ μπορεί να γράψει τεράστια ιστορία
Όποια κι αν είναι, λοιπόν, η απόφαση του Νικ Καλάθη, πρέπει να γίνει σεβαστή. Πρέπει, δηλαδή, να κατανοήσουμε το ότι αποφασίζει πρωτίστως σαν επαγγελματίας και ύστερα σαν οτιδήποτε άλλο. Κάπως έτσι, δε θα έπρεπε να μας κάνει εντύπωση, αν διάλεγε ένα ακόμη μεγάλο συμβόλαιο.
Ας σταθούμε, όμως, σε κάτι άλλο. Έχουν έρθει έτσι τα πράγματα, που ο ομογενής «άσος» έχει την ευκαιρία να γράψει μοναδική ιστορία. Αν αποφασίσει, ακόμη και με αρκετά λιγότερα χρήματα, να συνεχίσει να είναι ο ηγέτης του Παναθηναϊκού, τότε θα αποθεωθεί. Η ομάδα, άλλωστε, του στάθηκε στα δύσκολα και του έδωσε την ευκαιρία, παρά τη μεγάλη αμφισβήτηση στην αρχή, να βρει τα πατήματά του και να ηγηθεί του συνόλου στο αγωνιστικό κομμάτι.
Αν, επομένως, ο Καλάθης ανταποδώσει αυτή τη στήριξη και παραμείνει, τότε θα μείνει στη συνείδηση όλων σαν μια προσωπικότητα εφάμιλλη του Φραγκίσκου Αλβέρτη και του Δημήτρη Διαμαντίδη. Αμφότεροι είχαν σταθεί στον Παναθηναϊκό σε εξαιρετικά δύσκολες στιγμές του, απολαμβάνοντας τους «καρπούς» αυτής της στήριξης με αμέτρητους τίτλους και άλλες τόσες διακρίσεις, αλλά και την αναγνώριση του κοινού για πάντα.
Ο Καλάθης, με λίγα λόγια, βρίσκει κορυφαία ευκαιρία να γίνει μία από τις εμβληματικές μορφές του Παναθηναϊκού. Ταυρόχρονα, όμως, πρέπει να σκεφτεί το μέλλον του και αυτό της οικογένειάς του, που σημαίνει πως όσο περισσότερο «αβγατίζει» χρήματα τόσο καλύτερο μέλλον θα της εξασφαλίσει.
Είναι στο δικό του χέρι, συνεπώς, να αποφασίσει τι θα μετρήσει περισσότερο. Η υστεροφημία για εκατομμύρια κόσμου, ή η πρόσκαιρη απόλαυση των τελευταίων μεγάλων συμβολαίων;
